RunCalc DocumentationFAQLoginRegister
UsersRacesMapsMountains

Description: Cała Polska - najważniejsze góry, wzgórza, wysokie budynki, kominy, maszty, elektrownie wiatrowe, latarnie morskie

Mountain range/group ID: 11



Open peaks map

Back to mountain ranges




Peaks in this range/group reached by: Anna Zaczyńska (ann.zet)
Click column header to sort
NPeak nameAltitudePeak infoRangeReached

0

Altus (Katowice)

400

Najwyższy wieżowiec w Katowicach o wysoko¶ci 125 m

Budynki

1

Budziwój (Rzeszów)

384

Położona na wzgórzu dzielnica Rzeszowa

Wzgórza

2

Ciepł. Częstochowa

397

Komin Zakładu Elektroenergetycznego ELSEN w Częstochowie o wysoko¶ci 151 m

Kominy

3

Ciepł. Łomża

267

Komin Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Łomży o wysoko¶ci 150 m

Kominy

4

Ciepł. Międzylesie

230

Komin ciepłowni Międzylesie w Warszawie o wysoko¶ci 120 m

Kominy

5

Coll. Altum (Poznań)

150

Collegium Altum - najwyższy wieżowiec w Poznaniu o wysoko¶ci 78 m

Budynki

6

Dylewska Góra

312

Najwyższe wzniesienie Wzgórz Dylewskich i jednocze¶nie województwa warmińsko-mazurskiego (zaliczane do Korony Polski) oraz całej północno-wschodniej Polski

Wzgórza Dylewskie

7

Mennica Legacy Tower

254

Wybudowany w 2019 roku wieżowiec o wysoko¶ci 140 m, stoj±cy w Warszawie pod adresem Pereca 21, w obrębie ulic: Prostej, Żelaznej, Grzybowskiej oraz Waliców na warszawskiej Woli

Budynki

8

EC Bielsko-Północ

509

Komin elektrociepłowni Bielsko-Północ w Czechowicach-Dziedzicach o wysoko¶ci 225 m

Kominy

9

EC Gdańsk

201

Komin elektrociepłowni Gdańsk o wysoko¶ci 200 m

Kominy

10

EC Gdynia

151

Komin elektrociepłowni Gdynia o wysoko¶ci 150 m

Kominy

11

EC Głogów

297

Komin elektrociepłowni Głogów o wysoko¶ci 222 m

Kominy

12

EC Katowice

467

Komin elektrociepłowni Katowice o wysoko¶ci 200 m

Kominy

13

EC Kawęczyn

400

Komin elektrociepłowni Kawęczyn w Warszawie o wysoko¶ci 300 m

Kominy

14

EC Kielce

501

Komin elektrociepłowni Kielce o wysoko¶ci 213 m

Kominy

15

EC Kraków

465

Komin elektrociepłowni Kraków o wysoko¶ci 260 m

Kominy

16

EC Lubin

364

Komin Elektrociepłowni Lubin o wysoko¶ci 230 m

Kominy

17

EC Lublin

345

Komin elektrociepłowni Lublin-Wrotków o wysoko¶ci 150 m

Kominy

18

EC ŁódĽ

488

Komin elektrociepłowni EC4 w Łodzi o wysoko¶ci 265 m

Kominy

19

EC Polkowice

379

Komin elektrociepłowni Polkowice o wysoko¶ci 220 m

Kominy

20

EC Pruszków

344

Komin elektrociepłowni Pruszków II w Mosznej o wysoko¶ci 256 m

Kominy

21

EC Rzeszów

403

Komin elektrociepłowni Rzeszów o wysoko¶ci 203 m

Kominy

22

EC Siekierki

300

Komin elektrociepłowni Siekierki w Warszawie o wysoko¶ci 200 m

Kominy

23

EC Toruń

301

Komin elektrociepłowni w Toruniu o wysoko¶ci 225 m

Kominy

24

EC Tychy

460

Komin elektrociepłowni Tychy o wysoko¶ci 160 m

Kominy

25

EC Wrocław

302

Komin elektrociepłowni Wrocław o wysoko¶ci 186 m

Kominy

26

EC Zabrze

522

Komin elektrociepłowni Zabrze o wysoko¶ci 250 m

Kominy

27

EC Żerań

300

Komin elektrociepłowni Żerań w Warszawie o wysoko¶ci 200 m

Kominy

28

Elektr. Bełchatów

497

Komin elektrowni w Bełchatowie o wysoko¶ci 300 m

Kominy

29

Elektr. Dolna Odra

257

Komin Elektrowni Dolna Odra w Dolnym Czarnowie o wysoko¶ci 250 m

Kominy

30

Elektr. Jaworzno III

556

Komin elektrowni Jaworzno III o wysoko¶ci 306 m

Kominy

31

Elektr. Karolin (Poznań)

279

Komin elektrowni Karolin w Poznaniu o wysoko¶ci 204 m

Kominy

32

Elektr. Kozienice

258

Komin elektrowni w Kozienicach (¦wierże Górne) o wysoko¶ci 152 m

Kominy

33

Elektr. Opole

409

Komin elektrowni Opole o wysoko¶ci 250 m

Kominy

34

Elektr. Rybnik

528

Komin elektrowni EDF w Rybniku o wysoko¶ci 300 m

Kominy

35

Elektr. Siersza

614

Komin elektrowni Siersza w Trzebini o wysoko¶ci 260 m

Kominy

36

Elektr. Skawina

338

Komin elektrowni Skawina o wysoko¶ci 120 m

Kominy

37

Huta Katowice (D±browa)

572

Komin Huty Katowice w D±browie Górniczej o wysoko¶ci 250 m

Kominy

38

Huta Piekary ¦l±skie

438

Komin huty w Piekarach ¦l±skich o wysoko¶ci 150 m

Kominy

39

K1 (Kraków)

320

Najwyższy wieżowiec w Krakowie o wysoko¶ci 105 m (z iglicami)

Budynki

40

Komin KWK Radzionków

441

Komin KWK Powstańców ¶l±skich Radzionków o wysoko¶ci 150 m

Kominy

41

Komin w Jeleniej Górze

515

Komin Zakładów Włókien Chemicznych Chemitex-Celwiskoza w Jeleniej Górze o wysoko¶ci 178 m

Kominy

42

Komin w Mosinie

213

Komin Swarzędzkich Fabryk Mebli w Mosinie o wysoko¶ci 150 m

Kominy

43

Komin w Szczecinie

250

Komin zlikwidowanych ZWCh Chemitex Wiskord w Szczecinie o wysoko¶ci 250 m

Kominy

44

Kopiec Ko¶ciuszki

333

Jeden z kopców krakowskich o wysoko¶ci 34 m. Został usypany w 1820 roku ku pamięci Tadeusza Ko¶ciuszki. Znajduje się na Wzgórzu ¶w. Bronisławy, na wschodnim wierzchołku grzbietu Sikornika, w zachodniej czę¶ci Krakowa, na terenie dzielnicy administracyjnej Zwierzyniec.

Wzgórza

45

Kopiec Krakusa

287

Jeden z kopców krakowskich o wysoko¶ci 16 m. Znajduje się na prawym brzegu Wisły w dzielnicy Podgórze. Został usypany na najwyższym wzniesieniu wapiennego zrębu Krzemionek - Wzgórzu Lasoty (271 m).

Wzgórza

46

Kopiec Piłsudskiego

383

Najwyższy z kopców krakowskich i jednocze¶nie najwyższy w Polsce. Ma wysoko¶ć względn± 35 m. Został usypany na szczycie Sowińca (najwyższego wzniesienia Pasma Sowińca), znajduj±cego się w Lesie Wolskim, w zachodniej czę¶ci Krakowa, na terenie dzielnicy Zwierzyniec. Usypywanie ukończono w 1937 roku, a kopiec po¶więcono Józefowi Piłsudskiemu.

Wzgórza

47

Kopiec Tatarski

352

Najwyższy szczyt Przemy¶la na Pogórzu Przemyskim, na górze znajduje się punkt widokowy

48

Kopiec Wandy

238

Jeden z kopców krakowskich o wysoko¶ci 14 m. Znajduje się krakowskiej dzielnicy Nowa Huta. Został zbudowany prawdopodobnie ok. VII-VIII wieku.

Wzgórza

49

Metropolitan Park (Lublin)

260

Najwyższy wieżowiec w Lublinie o wysoko¶ci 65 m

Budynki

50

Olsztyn

170

Najwyższy punkt w Olsztynie

Wzgórza

51

Pazim (Szczecin)

140

Najwyższy wieżowiec w Szczecinie o wysoko¶ci 128 m (z anten±)

Budynki

52

Radiostacja gliwicka

354

Drewniana wieża nadawcza w Gliwicach o wysoko¶ci 111 m - najwyższa istniej±ca drewniana konstrukcja w Europie oraz najwyższa drewniana wieża nadawcza na ¶wiecie

Budynki

53

Rafineria Gdańsk

150

Komin rafinerii Gdańsk o wysoko¶ci 152 m

Kominy

54

RCN Solec Kujawski

394

Maszt RCN Solec Kujawski o wysoko¶ci 330 m

Maszty

55

Red Tower (ŁódĽ)

240

Najwyższy wieżowiec w Łodzi o wysoko¶ci 80 m

Budynki

56

River Tower (Bydgoszcz)

120

Najwyższy wieżowiec w Bydgoszczy o wysoko¶ci 65 m

Budynki

57

RTCN Białystok / Krynice

505

Maszt RTCN Białystok/Krynice o wysoko¶ci 331 m

Maszty

58

RTCN Bydgoszcz / Trzec.

413

Maszt RTCN Bydgoszcz / Trzeciewiec o wysoko¶ci 320 m

Maszty

59

RTCN Częst. / Wręczyca

610

Maszt RTCN Częstochowa / Wręczyca o wysoko¶ci 340 m

Maszty

60

RTCN Dęblin / Ryki

369

Maszt RTCN Dęblin / Ryki o wysoko¶ci 213 m

Maszty

61

RTCN Gdańsk / Chw.

495

Maszt RTCN Gdańsk / Chwaszczyno o wysoko¶ci 317 m

Maszty

62

RTCN Giżycko / Miłki

476

Maszt RTCN Giżycko / Miłki o wysoko¶ci 327 m

Maszty

63

RTCN Kalisz / Mikstat

487

Maszt RTCN Kalisz / Mikstat o wysoko¶ci 273 m

Maszty

64

RTCN Katowice / Koszt.

656

Maszt RTCN Katowice / Kosztowy o wysoko¶ci 359 m

Maszty

65

RTCN Konin / Żółwieniec

423

Maszt RTCN Konin / Żółwieniec o wysoko¶ci 320 m

Maszty

66

RTCN Koszalin / Gołog.

473

Maszt RTCN Koszalin / Gołogóra o wysoko¶ci 270 m

Maszty

67

RTCN Kraków / Chor±gw.

681

Maszt RTCN Kraków / Chor±gwica o wysoko¶ci 286 m

Maszty

68

RTCN Lublin / Piaski

550

Maszt RTCN Lublin / Piaski o wysoko¶ci 342 m

Maszty

69

RTCN ŁódĽ / Zygry

504

Maszt RTCN ŁódĽ / Zygry o wysoko¶ci 346 m

Maszty

70

RTCN Olsztyn / Piecz.

493

Maszt RTCN Olsztyn / Pieczewo o wysoko¶ci 356 m

Maszty

71

RTCN Piła / Rusinowo

450

Maszt RTCN Piła / Rusinowo o wysoko¶ci 320 m

Maszty

72

RTCN Płock / Rachocin

374

Maszt RTCN Płock / Rachocin o wysoko¶ci 260 m

Maszty

73

RTCN Poznań / ¦rem

372

Maszt RTCN Poznań / ¦rem o wysoko¶ci 290 m

Maszty

74

RTCN Przys. / Kozłow.

532

Maszt RTCN Przysucha / Kozłowiec o wysoko¶ci 213 m

Maszty

75

RTCN Siedlce / Łosice

482

Maszt RTCN Siedlce / Łosice o wysoko¶ci 297 m

Maszty

76

RTCN Suwałki / Krzem.

477

Maszt RTCN Suwałki / Krzemianucha o wysoko¶ci 232 m

Maszty

77

RTCN Szczecin / Kołowo

401

Maszt RTCN Szczecin / Kołowo o wysoko¶ci 267 m

Maszty

78

RTCN Warszawa / Rasz.

456

Maszt RTCN Warszawa / Raszyn o wysoko¶ci 335 m

Maszty

79

RTCN Ziel. Góra / Jem.

467

Maszt RTCN Zielona Góra / Jemiołów o wysoko¶ci 314 m

Maszty

80

RTCN Żagań

436

Maszt RTCN Żagań o wysoko¶ci 280 m

Maszty

81

RTON Iława / Kisielice

418

Maszt RTON Iława / Kisielice o wysoko¶ci 320 m

Maszty

82

RTON Wrocław / Żóraw.

388

Maszt RTON Wrocław / Żórawina o wysoko¶ci 260 m

Maszty

83

Sea Towers (Gdynia)

160

Najwyższy wieżowiec w Gdyni o wysoko¶ci 141 m (z anten±)

Budynki

84

Sky Tower (Wrocław)

350

Najwyższy wieżowiec we Wrocławiu o wysoko¶ci 215 m (z anten±) i jednocze¶nie najwyższy budynek w Polsce w kategoriach wysoko¶ć do dachu oraz wysoko¶ć do najwyżej położonego piętra

Budynki

85

¦w. Rocha (Białystok)

220

Ko¶ciół ¶w. Rocha w Białymstoku

Budynki

86

Union Tower (Koszalin)

80

Najwyższy wieżowiec w Koszalinie o wysoko¶ci 40 m

Budynki

87

Wieżyca

329

Najwyższe wzgórze pasma morenowych Wzgórz Szymbarskich na Pojezierzu Kaszubskim oraz najwyższy punkt województwa pomorskiego, zaliczany do Korony Polski. Na szczycie znajduje się wieża widokowa.

Wzgórza Szymbarskie

88

Zakłady Police

208

Komin Zakładów Chemicznych Police o wysoko¶ci 200 m

Kominy

89

Pałac Kultury

349

Słynny budynek w Warszawie o wysoko¶ci 237 m (z iglic±). Do czasu ukończenia budowy wieżowca Varso Tower, Pałac Kultury pozostawał najwyższym budynkiem w Warszawie. Z tarasu widokowego na 30 piętrze rozci±ga się piękna panorama stolicy. Budowę rozpoczęto w 1952 roku, a ukończono 22 lipca (wtedy ¶więto narodowe) 1955 roku. Pomysłodawc± wzniesienia gmachu w centrum Warszawy był Józef Stalin i przez pierwszy rok pałac nosił jego imię. W sylwestrow± noc roku 2000 na 42 kondygnacji pałacu został odsłonięty Zegar Milenijny. Jest to trzeci co do wielko¶ci zegar w Europie - jego cztery tarcze maj± ¶rednice po 6 metrów.

Budynki

90

Warsaw Spire

332

Wieżowiec w centrum Warszawy o wysoko¶ci 180 m (220 m z iglicami), stoj±cy przy placu Europejskim

Budynki

91

Warsaw Trade Center

318

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 208 m, stoj±cy przy ul. Chłodnej 51

Budynki

92

Q22

309

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 195 m, stoj±cy przy skrzyżowaniu al. Jana Pawła II i ul. Grzybowskiej

Budynki

93

Złota 44

304

Wieżowiec w centrum Warszawy o wysoko¶ci 192 m

Budynki

94

Rondo 1

306

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 192 m, stoj±cy przy Rondzie ONZ

Budynki

95

Centrum LIM

284

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 170 m (wliczaj±c 30-metrowy maszt), stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 65/79. Mie¶ci się w nim między innymi Hotel Marriott.

Budynki

96

Warsaw Financial Center

279

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 165 m, stoj±cy przy ul. Emilii Plater 53

Budynki

97

InterContinental Warsz.

278

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 164 m, stoj±cy przy ul. Emilii Plater 49

Budynki

98

Cosmopolitan Twarda 2/4

274

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 160 m, stoj±cy przy ul. Twardej 2/4

Budynki

99

Oxford Tower

264

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 150 m, stoj±cy przy ul. Tytusa Chałubińskiego 8

Budynki

100

Intraco

242

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 138 m, stoj±cy przy ul. Stawki 2

Budynki

101

Spektrum

242

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 128 m, stoj±cy przy ul. Twardej 18

Budynki

102

Łucka City

231

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 120 m, stoj±cy przy ul. Łuckiej 15

Budynki

103

Błękitny Wieżowiec

230

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 120 m, stoj±cy przy placu Bankowym 2

Budynki

104

Atlas Tower

230

Atlas Tower (w latach 2003?2018 Millennium Plaza, do 2003 Reform Plaza) - wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 116 m, stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 123a

Budynki

105

Central Tower

229

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 115 m, stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 81

Budynki

106

Novotel Warszawa Cen.

224

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 111 m, stoj±cy przy ul. Marszałkowskiej 94-98

Budynki

107

Złote Tarasy

219

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 105 m, stoj±cy przy ul. Złotej 59

Budynki

108

Babka Tower

211

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 105 m, stoj±cy przy al. Jana Pawła II 80

Budynki

109

Ilmet

217

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 103 m, stoj±cy przy al. Jana Pawła II 15

Budynki

110

Stadion Narodowy

195

Stadion Narodowy w Warszawie, stoj±cy na prawym brzegu Wisły, przy Mo¶cie Poniatowskiego. Wysoko¶ć dachu to 70 m, natomiast całkowita wysoko¶ć z iglic± wynosi 113 m.

Budynki

111

Gosań

93

Wzniesienie na polskim wybrzeżu, położone na wyspie Wolin, bezpo¶rednio nad Morzem Bałtyckim. Znajduje się na terenie Wolińskiego Parku Narodowego i stanowi ¶wietny punkt widokowy na Zatokę Pomorsk±.

Wolin

112

Grzywacz

116

Najwyższe wzniesienie Pasma Wolińskiego i jednocze¶nie wyspy Wolin. Znajduje się na terenie Wolińskiego Parku Narodowego, w odległo¶ci 800 m od Morza Bałtyckiego.

Wolin

113

Kr±gły Goraj

388

Trzeci najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Roztocza po Wielkim Dziale oraz Długim Goraju (według najnowszych danych to Długi Goraj jest najwyższy). Stanowi najwyższe wzniesienie województwa lubelskiego, zaliczane do Korony Polski.

Roztocze

114

Wielki Dział

390

Do niedawna uznawany za najwyższy szczyt polskiego Roztocza, obecnie drugi pod względem wysoko¶ci po Długim Goraju

Roztocze

115

Długi Goraj

391

Najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Roztocza, kiedy¶ uznawano za drugi po Wielkim Dziale, który jest jednak o metr niższy

Roztocze

116

Szczyt Krajoznawców

248

Wzniesienie koło osady Kosobudy, najwyższy szczyt województwa zachodniopomorskiego, zaliczany do Korony Polski

Wzgórza

117

Pomorska Góra Piasku

245

Nieoficjalna nazwa nasypu piaskowego w powiecie szczecineckim, w gminie Biały Bór. Znajduje się w Dolinie Gwdy, pomiędzy osad± Biały Dwór a jeziorem Cieszęcino. Jest to sztuczne wzniesienie usypane z piasku, powstałe po wydobyciu kruszywa mineralnego. Jest drugim co do wysoko¶ci wzniesieniem województwa zachodniopomorskiego.

Wzgórza

118

Rozwaliny

239

Wzniesienie w Dolinie Gwdy, położone w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Miastko, blisko granicy z województwem zachodniopomorskim. Rozwaliny znajduj± się na pograniczu Doliny Gwdy (północny jej kraniec) i Równiny Charzykowskiej (zachodni kraniec). Dalej na północy rozci±ga się Pojezierze Bytowskie. Niektórzy uważaj± Rozwaliny za najwyższy punkt województwa zachodniopomorskiego, w rzeczywisto¶ci wyższy jest sztuczny nasyp, nazywany nieoficjalnie Pomorsk± Gór± Piasku (245 m) oraz Wzgórze Kosobudzkie (247 m).

Wzgórza

119

Rowelska Góra

298

Wzgórze na Pojezierzu Suwalskim, w północno-zachodniej czę¶ci Pojezierza Wschodniosuwalskiego. Jest najwyższym szczytem województwa podlaskiego, zaliczanym do Korony Polski.

Wzgórza

120

Kobyla Góra

284

Najwyższe wzniesienie Wielkopolski i województwa wielkopolskiego (zaliczane do Korony Polski), położone w pa¶mie Wzgórz Ostrzeszowskich, 700 m od drogi Marcinki - Parzynów, w miejscowo¶ci Zmy¶lona Parzynowska. Na szczycie znajduje się jubileuszowy Krzyż Wielkopolski o wysoko¶ci 20 m.

Wzgórza

121

Gołębia (Góra Żarska)

227

Wzniesienie na Wale Trzebnickim, w pasie Wzniesień Żarskich, będ±ce najwyższym punktem województwa lubuskiego, zaliczanym do Korony Polski. Znajduje się w powiecie żarskim, na terenie gminy wiejskiej Żary, około 2,5 km na południe od Żar. Potocznie nazywana jest Gór± Żarsk±, w 1954 roku nadano jej urzędow± nazwę Gołębia. Na szczycie stoi wybudowana w latach 80-tych XX wieku stalowa wieża pożarowa o wysoko¶ci 32 m, na któr± prowadz± spiralne schody, jednak obiekt jest niedostępny dla turystów. 200 metrów na wschód od szczytu znajduje się Wieża Promnitza - kamienna wieża widokowa, z której przy dobrej widoczno¶ci można podziwiać Sudety Zachodnie, między innymi ¦nieżkę i Szrenicę w Karkonoszach, Stóg Izerski w Górach Izerskich oraz czeski Jeszted. Na górze wieży znajduje się tablica z opisan± panorama gór. Do Góry Żarskiej najlepiej dostać się z parkingu, który znajduje się około pół kilometra na północ od szczytu, w lesie we wschodniej czę¶ci drogi ł±cz±cej Żary z Łazem. 200 metrów na wschód od parkingu znajduje się inna atrakcja w tej okolicy - zabytkowa Wieża Bismarcka, która do lat 80-tych XX-wieku pełniła funkcję wieży obserwacyjnej, zanim zast±piono j± now± i wyższ± konstrukcj±, zamontowan± na szczycie Góry Żarskiej.

Wzgórza

122

Czarna Góra

189

Najwyższe wzniesienie województwa kujawsko-pomorskiego i zarazem najniższy z 16 szczytów Korony Polski. Znajduje się w powiecie sępoleńskim, w gminie Kamień Krajeński, w ¶rodku lasu między wsiami Obkas a D±brówka. Leży w pasie Gór Obkaskich.

Wzgórza

123

Latarnia ¦winouj¶cie

68

Najwyższa na polskim wybrzeżu Bałtyku, jedna z najwyższych latarń morskich na ¶wiecie. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Peenemünde w Niemczech (około 38 km na zachód), a Latarni± Morsk± Kikut (około 28 km na wschód). Wykonana z cegły, na jej szczyt prowadzi dokładnie 308 schodów. Położona jest w dzielnicy Warszów miasta ¦winouj¶cie. Wysoko¶ć wieży 67,7 m, wysoko¶ć ¶wiatła 65 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

124

Latarnia Kikut

92

Latarnia morska nad Zatok± Pomorsk±, w gminie Międzyzdroje. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± ¦winouj¶cie (około 28 km na zachód), a Latarni± Morsk± Niechorze (około 30 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 18,2 m, wysoko¶ć ¶wiatła 91,5 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

125

Latarnia Niechorze

63

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Niechorze, na wysokim klifowym brzegu. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Kikut (około 30 km na zachód), a Latarni± Morsk± Kołobrzeg (około 34 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 45 m, wysoko¶ć ¶wiatła 62,8 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

126

Latarnia Kołobrzeg

37

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, nad Zatok± Pomorsk±, położona w mie¶cie Kołobrzeg. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Niechorze (ok. 34 km na zachód), a Latarni± Morsk± G±ski (około 22 km na wschód). Latarnia jest administrowana przez Urz±d Morski w Słupsku i jest udostępniona do zwiedzania. Działa od 1666 roku. Wysoko¶ć wieży 26 m, wysoko¶ć ¶wiatła 36 m n.p.m.

Budynki

127

Latarnia G±ski

52

Latarnia morska na Wybrzeżu Słowińskim, położona w gminie Mielno, we wsi G±ski. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± w Kołobrzegu (około 22 km na zachód), a Latarni± Morsk± w Darłowie (około 40 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 49,8 m, wysoko¶ć ¶wiatła 51,1 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

128

Latarnia Darłowo

23

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Darłowo, w dzielnicy Darłówko. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± G±ski (około 40 km na zachód) a Latarni± Morsk± Jarosławiec (około 15 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 22 m, wysoko¶ć ¶wiatła 19,7 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

129

Latarnia Jarosławiec

51

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Jarosławiec. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Darłowo (około 15 km na zachód), a Latarni± Morsk± Ustka. Wysoko¶ć wieży 33,3 m, wysoko¶ć ¶wiatła 50,2 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

130

Latarnia Ustka

23

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Ustka. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Jarosławiec, a Latarni± Morsk± Czołpino. Wysoko¶ć wieży 19,5 m, wysoko¶ć ¶wiatła 22,2 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

131

Latarnia Czołpino

75

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na północ od osady Czołpino. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Ustka a Latarni± Morsk± Stilo. Wysoko¶ć wieży 25,2 m, wysoko¶ć ¶wiatła 75 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

132

Latarnia Stilo

75

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w miejscowo¶ci Osetnik (dawniej Stilo), niedaleko Sasina. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Czołpino, a Latarni± Morsk± Rozewie. Wysoko¶ć wieży 33,4 m, wysoko¶ć ¶wiatła 75 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

133

Latarnia Rozewie I

83

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na przyl±dku Rozewie. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Stilo a Latarni± Morsk± Jastarnia. Posiada największy zasięg nominalny ze wszystkich latarń polskiego wybrzeża. Wysoko¶ć wieży 32,7 m, wysoko¶ć ¶wiatła 83 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

134

Latarnia Jastarnia

22

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Jastarnia, na Mierzei Helskiej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Rozewie, a Latarni± Morsk± Hel. Pierwsz± latarnię w Jastarni zbudowano w 1938 roku i przetrwała tylko jeden rok. W 1950 roku postawiono now± latarnię, która stoi tu do dzisiaj. Wysoko¶ć wieży 13,5 m, wysoko¶ć ¶wiatła 22 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

135

Latarnia Hel

43

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Hel, na końcu Mierzei Helskiej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Jastarnia a Latarni± Morsk± Gdańsk Port Północny. Wysoko¶ć wieży 41,50 m (do górnej krawędzi radaru), wysoko¶ć ¶wiatła 40,8 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

136

Latarnia Port Północny

61

Najmłodsza latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w Gdańsku, na Wyspie Portowej, na terenach portu morskiego Gdańsk (w czę¶ci Port Północny). Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Hel, a Latarni± Morsk± Krynica Morska. Wysoko¶ć wieży 56 m, wysoko¶ć ¶wiatła 61 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

137

Latarnia Krynica Morska

53

Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Krynica Morska, na Mierzei Wi¶lanej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Gdańsk Port Północny a Latarni± Morsk± Bałtijsk (Rosja - obwód kaliningradzki). Wysoko¶ć wieży 26,5 m, wysoko¶ć ¶wiatła 53 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

138

Latarnia Bałtyjsk (RU)

105

Latarnia morska u wej¶cia do Zalewu Wi¶lanego na brzegu Bałtyku, położona na północnej czę¶ci Mierzei Wi¶lanej, w mie¶cie Bałtyjsk w Rosji (obwód kaliningradzki). Wysoko¶ć wieży: 105 m, wysoko¶ć ¶wiatła: 105 m n.p.m.

Budynki

139

Latarnia Rozewie II

73

Nieczynna latarnia morska na Przyl±dku Rozewie, wybudowana w 1875 roku, wygaszona w 1910 roku. Wysoko¶ć wieży 23,8 m, wysoko¶ć ¶wiatła 72,2 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

140

Latarnia Góra Szwedów

35

Nieczynna latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w granicach administracyjnych miasta Hel, na Mierzei Helskiej, na szczycie wzniesienia Góra Szwedów. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Jastarnia, a Latarni± Morsk± Hel. Została wygaszona w 1990 roku. Dawniej Latarnia Góra Szwedów zast±piła Latarnię Morsk± Jastarnia Bór, stoj±c± tutaj w latach 1872-1936. Wysoko¶ć wieży 17 m, wysoko¶ć ¶wiatła 34,3 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

141

Latarnia Nowy Port

28

Nieczynna latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w dzielnicy Nowy Port miasta Gdańsk, przy ul. Przemysłowej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Hel a Latarni± Morsk± Gdańsk Port Północny. Wysoko¶ć wieży 31,3 m, wysoko¶ć ¶wiatła 27,3 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania.

Budynki

142

Stawa Władysławowo

16

Stawa (morski znak nawigacyjny) w porcie Władysławowo

Budynki

143

Stawa Westerplatte

13

Stawa (morski znak nawigacyjny) na Westerplatte, stoj±cy w wej¶ciu do Nowego Portu w Gdańsku

Budynki

144

Stawa Sopot

25

Stawa (morski znak nawigacyjny) w Sopocie. Według obowi±zuj±cych obecnie kryteriów, nie jest już formalnie latarni± morsk±, ale dalej jest tak nazywana. Wysoko¶ć wieży 30 m, wysoko¶ć ¶wiatła 25 m n.p.m.

Budynki

145

Pomnik Westerplatte

46

Pomnik Obrońców Wybrzeża, stoj±cy w Gdańsku, na półwyspie Westerplatte, przy wej¶ciu do portu morskiego. Monument ma wysoko¶ć 25 metrów i upamiętnia polskich obrońców wybrzeża we wrze¶niu 1939 roku.

Budynki

146

Guminek

293

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na terenie Lasów Tynieckich, w dzielnicy Dębniki

Wzgórza

147

Grodzisko (Tyniec)

282

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na terenie Lasów Tynieckich, w dzielnicy Dębniki. Wznosi się około 70 m nad poziomem przepływaj±cej tuż obok Wisły. Położone jest na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego i stanowi najbardziej na zachód wysunięte wzniesienie Wzgórz Tynieckich.

Wzgórza

148

Winnica (Dębniki)

234

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na obszarze dzielnicy Dębniki. Położone jest na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Na wzniesieniu znajduje się Fort Winnica. Nazwa pochodzi od tego, że kiedy¶ znajdowały się tutaj winnice.

Wzgórza

149

Winnica (Tyniec)

250

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa. Należy do Wzgórz Tynieckich na obszarze Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Nazwa pochodzi od tego, że kiedy¶ znajdowały się tutaj winnice. Na zachodnich zboczach Winnicy znajduje się stroma skała o brzydkiej nazwie Skurwysyn.

Wzgórza

150

Wzgórze Klasztorne

233

Skalisty płaskowyż, wznosz±cy się nad prawym brzegiem Wisły w Tyńcu w Krakowie, na którym zbudowano Opactwo Benedyktynów w Tyńcu

Wzgórza

151

Solnik (Dębniki)

259

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na obszarze dzielnicy Dębniki, na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Na wzgórzu znajduje się fort artyleryjski 53 Bodzów.

Wzgórza

152

Srebrna Góra

326

Wzgórze w Pa¶mie Sowińca na terenie Lasku Wolskiego w Krakowie. Na szczycie znajduje się klasztor kamedułów.

Wzgórza

153

Pustelnik

353

Drugie pod względem wysoko¶ci (po Sowińcu) wzgórze na terenie Krakowa, położone w zachodniej czę¶ci masywu Pasma Sowińca na terenie Lasu Wolskiego w Krakowie

Wzgórza

154

Ostra Góra

347

Zwornikowe wzgórze w zachodniej czę¶ci Pasma Sowińca, trzecie pod względem wysoko¶ci wzniesienie Krakowa. Zlokalizowane jest w grzbiecie głównym masywu, pomiędzy Sowińcem, oddzielonym przełęcz± Janasówki, a Pustelnikiem. Ostra Góra góruje nad czterema dolinkami: Mokrym Dołem i Wolskim Dołem (Dolin± Matki Boskiej), Gomółczym Dołem i Łupanym Dołem.

Wzgórza

155

Sojunka

249

Wzgórze przy zachodniej granicy Krakowa, zaliczane już do wsi Kryspinów. Na zachodnich zboczach Sojunki poprowadzono autostradę A4.

Wzgórza

156

Sikornik Zachodni

296

Dwuwierzchołkowe wzgórze we wschodniej czę¶ci Pasma Sowińca w Krakowie, zwane też Wzgórzem ¶w. Bronisławy. Na wschodnim wierzchołku Sikornika wybudowano Kopiec Ko¶ciuszki. Zachodnie zbocza Sikornika Zachodniego opadaj± do¶ć stromo w stronę ulicy Starowolskiej.

Wzgórza

157

Cmentarna (L. Wolski)

264

Wzgórze na zachodnim krańcu Lasku Wolskiego w Krakowie. Na południowo-wschodnim zboczu znajduje się cmentarz.

Wzgórza

158

Skała - Fort 38

295

Jeden z fortów Twierdzy Kraków, położony na zachodnim krańcu Lasku Wolskiego

Wzgórza

159

Cecowa Duża

275

Wzgórze położone na północno-zachodnim krańcu Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego w Krakowie. Północne zbocza opadaj± w stronę ulicy Olszanickiej.

Wzgórza

160

Olszanica - Fort 39

293

Wzgórze położone na północno-zachodnim krańcu Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego w Krakowie. Północne zbocza opadaj± w stronę ulicy Olszanickiej.

Wzgórza

161

Szańcowa

288

Wzgórze położone na północnym krańcu Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego w Krakowie. Północne zbocza opadaj± w stronę ulicy Olszanickiej.

Wzgórza

162

Osławska

258

Wzgórze znajduj±ce się na Grzbiecie Tenczyńskim w północno-zachodniej czę¶ci Olszanicy w Krakowie. Szczyt wzgórza znajduje się ok. 100 m od granicy z Balicami. Zachodni stok wzgórza opada do autostrady A4 i płyty startowej lotniska, a północny do rzeki Rudawa.

Wzgórza

163

Osławka

250

Wzgórze znajduj±ce się na Grzbiecie Tenczyńskim w północno-zachodniej czę¶ci Olszanicy w Krakowie. S±siaduje z wyższym wzgórzem Osławska. Północne i wschodnie zbocza opadaj± w stronę stawów rybnych w Mydlnikach.

Wzgórza

164

Jurajska

255

Wzgórze położone na zachód od Krakowa, w południowej czę¶ci wsi Szczyglice, na końcu ulicy Jurajskiej. Południowo-zachodnie zbocza opadaj± w stronę lotniska Balice, wschodnie w stronę stawów w Mydlnikach.

Wzgórza

165

Wzg. Szczyglickie

284

Wzgórze położone na zachód od Krakowa, w północnej czę¶ci wsi Szczyglice, w zakolu rzeki Rudawa. W zboczu opadaj±cym na północ do Rudawy znajduje się Skała Bonerówny, a po drugiej stronie rzeki - Skała Kmity.

Wzgórza

166

Skała Kmity

252

Wapienna skała o wysoko¶ci około 25 m, wznosz±ca się nad rzek± Rudawa, ponad drog± wojewódzk± nr 774. W tym miejscu rzeka Rudawa przełamuje Garb Tenczyński na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Nazwa skały pochodzi od rycerza Kmity, który według legendy nieszczę¶liwie zakochał się w pięknej Olimpii Bonerównie, córce ówczesnego wła¶ciciela Balic (skała o jej imieniu znajduje się po drugiej stronie Rudawy). Nie mog±c ożenić się z ni±, rzucił się z rozpaczy wraz z koniem z tej skały, ponosz±c ¶mierć na miejscu.

Wzgórza

167

Wzgórze Kmity

295

Wzgórze na południowy wschód od Zabierzowa. Jego południowe i zachodnie zbocza opadaj± do rzeki Rudawa, w tym grzbiecie wyrasta Skała Kmity. W tym miejscu rzeka Rudawa przełamuje Garb Tenczyński na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.

Wzgórza

168

Wzgórze Balickie

323

Wzgórze na północ od podkrakowskiej wsi Balice i krakowskiego lotniska o tej samej nazwie

Wzgórza

169

Wzg. Zabierz. Płn.

345

Wzgórze Zabierzowskie Północne położone na zachód od podkrakowskiej wsi Zabierzów

Wzgórza

170

Wzg. Zabierz. Płd.

346

Wzgórze Zabierzowskie Południowe położone na południowy zachód od podkrakowskiej wsi Zabierzów

Wzgórza

171

Wzgórze Burowskie

325

Wzgórze położone na południowy zachód od podkrakowskiej wsi Burów, widoczne z lotniska Balice

Wzgórza

172

Radar Edyta

350

Wojskowy radar lotniczy NUR-12M Edyta, położony na wzgórzu na północny zachód od krakowskiego lotniska Balice. Wygl±da jak wielka piłka nożna.

Wzgórza

173

Wzg. Trzech Krzyży

288

Pogórze Przemyskie

174

Fort Zniesienie

351

Pogórze Przemyskie

175

Stożek I

322

Wzgórza

Wzgórza

176

Stożek III

351

Wzgórza

Wzgórza

177

Ramża

324

Wzgórza

Wzgórza

178

Góra ¶w. Wawrzyńca

357

Wzgórza

Wzgórza

179

Hałda Skalny

389

Wzgórza

Wzgórza

180

Góra ¶w. Jana

350

Wzgórza

Wzgórza

181

Skały (Mikołów)

310

Wzgórza

Wzgórza

182

Wapieńka

272

Wzgórza

Wzgórza

183

Szlachta

296

Wzgórza

Wzgórza

184

Klimont

305

Wzgórza

Wzgórza

185

Małkowiec

285

Wzgórza

Wzgórza

186

Kępka (Lędziny)

272

Wzgórza

Wzgórza

187

Strzyżówka (Lędziny)

295

Wzgórza

Wzgórza

188

D±bie (Lędziny)

265

Wzgórza

Wzgórza

189

Kępa (Lędziny)

278

Wzgórza

Wzgórza

190

Glinogóra

280

Wzgórza

Wzgórza

191

G. Kamienna (Lędziny)

267

Wzgórza

Wzgórza

192

Wzg. Wandy (Murcki)

357

Wzgórza

Wzgórza

193

Wzgórze Beaty

323

Wzgórza

Wzgórza

194

Traugott

330

Wzgórza

Wzgórza

195

Załęska Hałda

338

Wzgórza

Wzgórza

196

Apostolska Góra

311

Wzgórza

Wzgórza

197

Łysa Góra (Ligota)

266

Wzgórza

Wzgórza

198

Łysa Góra Płn. (Ligota)

269

Wzgórza

Wzgórza

199

Łysa Góra Płd. (Ligota)

261

Wzgórza

Wzgórza

200

Mrówcza Górka

294

Wzgórza

Wzgórza

201

Góra Hugona

311

Wzgórza

Wzgórza

202

Góra Gryca

318

Wzgórza

Wzgórza

203

Góra Mikołaja

318

Wzgórza

Wzgórza

204

Sowia Góra

287

Wzgórza

Wzgórza

205

Srebrna Góra (Radzion.)

347

Wzgórza

Wzgórza

206

Góra Cipiorg

340

Wzgórza

Wzgórza

207

Księża Góra (Radzion.)

357

Wzgórza

Wzgórza

208

Kopiec Wyzwolenia

356

Wzgórza

Wzgórza

209

Góry Kamyckie

310

Wzgórza

Wzgórza

210

Winna Góra

349

Wzgórza

Wzgórza

211

Jaroszowa Góra

291

Wzgórza

Wzgórza

212

Góra Buczyna

377

Wzgórza

Wzgórza

213

Równa Góra

391

Wzgórza

Wzgórza

214

Srocza Góra

361

Wzgórza

Wzgórza

215

Srocza Zach.

381

Wzgórza

Wzgórza

216

Korzystna Góra

383

Wzgórza

Wzgórza

217

Góra Łubianki

398

Wzgórza

Wzgórza

218

Ostra G. (Przeczyce)

351

Wzgórza

Wzgórza

219

Góra Kamień (Przecz.)

335

Wzgórza

Wzgórza

220

Kamionka (Boguchwał.)

326

Wzgórza

Wzgórza

221

Ostrogóra

306

Wzgórza

Wzgórza

222

Góra Bartusel

300

Wzgórza

Wzgórza

223

Coglowa Góra

365

Wzgórza

Wzgórza

224

WoĽnicka Góra

355

Wzgórza

Wzgórza

225

Biedacz

348

Wzgórza

Wzgórza

226

Góra Grojec

365

Wzgórza

Wzgórza

227

Lubecka Góra

285

Wzgórza

Wzgórza

228

Lipska Góra

299

Wzgórza

Wzgórza

229

Kochcika Górka

286

Wzgórza

Wzgórza

230

Górka Kazurka

134

Sztuczne wzniesienie w warszawskiej dzielnicy Ursynów, położone w okolicach ulicy Kazury, około 200 metrów od północnej granicy Lasu Kabackiego. Tradycyjna nazwa to Wzgórze Trzech Szczytów, popularnie nazywana Monte Kazura. Wzniesienie zostało usypane w latach 70. XX wieku, ale większo¶ć ziemi pochodziła z wykopów metra w latach osiemdziesi±tych.

Wzgórza

231

Kopa Cwila

118

Sztuczne wzniesienie w warszawskiej dzielnicy Ursynów, wzniesione w latach 70. XX wieku z ziemi z wykopów pod budowę bloków i dróg. Inna nazwa to Kopiec Cwila.

Wzgórza

232

Hałda Szarlota

406

Hałda odpadów pokopalnianych w Rydułtowach

233

Góra ¦więtej Anny

408

Góra ¦więtej Anny (niem. Sankt Annaberg) - najwyższe wzniesienie grzbietu Chełma na Wyżynie ¦l±skiej. Wysoko¶ć względna mierzona od dna doliny Odry (przepływaj±cej w odległo¶ci 6,7 km) wynosi około 220 m. Na szczycie znajduje się kompleks ¶wi±tynny. Wzgórze znajduje się w obrębie wsi o tej samej nazwie, administracyjnie należ±cej do gminy Le¶nica w powiecie strzeleckim, w województwie opolskim. Północnym zboczem Góry ¶w. Anny przechodzi autostrada A4 Wrocław - Katowice, w tym miejscu przy autostradzie znajduje się MOP (miejsce obsługi podróżnych) Wysoka, jednak nie ma tam możliwo¶ci zjazdu z autostrady.

234

Kamieńska Góra

386

Sztuczne wzgórze powstałe jako zwałowisko zewnętrzne Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów. Jest najwyższym wzniesieniem województwa łódzkiego, zaliczanym do Korony Polski.

235

JM Tower

201

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 92 m, stoj±cy przy ul. Grzybowskiej 45

Budynki

236

PZU Tower

211

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 97 m, znajduj±cy się na rogu alei Jana Pawła II i ulicy Grzybowskiej (adres aleja Jana Pawła II 24)

Budynki

237

Prime Corp. Center

207

Prime Corporate Center - wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 96 m, znajduj±cy się przy ul. Grzybowskiej 78

Budynki

238

Hotel Hilton

204

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 94 m, stoj±cy przy ul. Grzybowskiej 63

Budynki

239

North Gate

195

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 94 m, stoj±cy przy ul. Bonifraterskiej 17

Budynki

240

The Westin Warsaw

208

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 94 m, stoj±cy przy skrzyżowaniu ul. Grzybowskiej i al. Jana Pawła II (adres al. Jana Pawła II 21)

Budynki

241

Plac Unii

200

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 90 m, stoj±cy przy ul. Puławskiej 2 w pobliżu placu Unii Lubelskiej

Budynki

242

Eurocentrum

200

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 88 m, stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 134/136

Budynki

243

Wzgórze Trzech Krzyży

166

Wzgórze ponad Kazimierzem Dolnym nad Wisł±, pot. Góra Trzech Krzyży. Trzy nawi±zuj±ce do Golgoty krzyże postawiono w 1708 roku.

Wzgórza

244

Wzgórze Filtrowe

212

Wzgórze ponad Kazimierzem Dolnym nad Wisł±

Wzgórza

245

Elektr. Łaziska

482

Komin Elektrociepłowni Łaziska w Łaziskach Górnych. Dawniej elektrownia posiadała jednoprzewodowy komin o wysoko¶ci 200 m, ale w roku 2003 przeprowadzono jego rozbiórkę i został on zast±piono kominem dwuprzewodowym o wysoko¶ci 196,5 m.

Kominy

246

El. Dziećmorowice (CZ)

470

Komin Elektrowni Dziećmorowice - EDĚ (cz. Elektrárna Dětmarovice) - czeskiej elektrowni węglowej położonej w Dziećmorowicach. Elektrownia ma dwa zbudowane koło siebie kominy (zachodni i wschodni - oznaczony w aplikacji Polskie Góry), oba maj± wysoko¶ć blisko 260 m.

Kominy

247

EC Zofiówka (Jastrzębie)

386

Komin Elektrociepłowni Zofiówka, zbudowanej w Jastrzębiu-Zdroju przy Kopalni Węgla Kamiennego Zofiówka. Ma wysoko¶ć 105 m.

Kominy

248

EC Marcel (Radlin, W¦)

364

Komin Elektrociepłowni Marcel w Radlinie koło Wodzisławia ¦l±skiego. Ma wysoko¶ć 79 m.

Kominy

249

Rowokół

115

Wzgórze polodowcowe na Wybrzeżu Słowińskim. Znajduje się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i jest bardzo dobrze widocznym z morza żeglarskim punktem nawigacyjnym. Na szczycie znajduje się wieża widokowa.

Wzgórza

250

Olivia Star

203

Wieżowiec biurowy o wysoko¶ci 180 m (z anten±), do dachu 156 m. Wchodz±cy w skład Olivia Business Centre i jest zlokalizowany przy Alei Grunwaldzkiej w Gdańsku Oliwie.

Budynki

251

Neptun

106

Wieżowiec biurowy o wysoko¶ci 85 m, wchodz±cy w skład Centrum Biurowego Neptun, zlokalizowany przy Alei Grunwaldzkiej w Gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz

Budynki

252

Bazylika Mariacka

93

Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Naj¶więtszej Maryi Panny w Gdańsku, zwana także bazylik± Mariack±. Wieża bazyliki ma wysoko¶ć 82 m.

Budynki

253

Organika Trade

107

Trzeci najwyższy budynek w Gdańsku, a pi±ty najwyższy w Trójmie¶cie. Ma wysoko¶ć całkowit± (z anten±) 100 m, do dachu 80 m. Położony jest przy ulicy Heweliusza, na Starym Mie¶cie.

Budynki

254

Zieleniak

97

Wieżowiec w centrum Gdańska przy ul. Wały Piastowskie, zbudowany w latach 1965-1971 dla Centralnego O¶rodka Konstrukcyjno-Badawczego Przemysłu Okrętowego. Ma wysoko¶ć całkowit± (z anten±) 90 m, do dachu 72 m.

Budynki

255

Hotel Mercure-Hevelius

76

Hotel Mercure Gdańsk Stare Miasto, dawniej Hotel Hevelius Gdańsk i Hotel Heweliusz - najwyższy hotel w Gdańsku, również największy hotel miasta pod względem liczby pokoi. Ma wysoko¶ć 70 m.

Budynki

256

Ko¶ciół MBKKB

106

Parafia Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Gdańsku, położona w dzielnicy Oliwa. Wieża ko¶cioła ma wysoko¶ć 70 m.

Budynki

257

Archikatedra Oliwska

77

Bazylika archikatedralna w Gdańsku-Oliwie - ko¶ciół pod wezwaniem Trójcy ¦więtej, Naj¶więtszej Maryi Panny i ¶w. Bernarda, przy ul. Bpa Edmunda Nowickiego w Gdańskiej dzielnicy Oliwa. Posiada dwie wieże o wysoko¶ci 46 m.

Budynki

258

Okr±glak (ko¶ciół NMP)

100

Parafia NMP Królowej Różańca ¦więtego w Gdańsku. Budynek jest okr±gły, stoj±ca obok wieża ma wysoko¶ć 83 m.

Budynki

259

Kolegiata Gdańska

83

Kolegiata Gdańska pw. Serca Jezusowego - zabytkowy ko¶ciół w Gdańsku Wrzeszczu. Jego wieża ma wysoko¶ć 66 m.

Budynki

260

Ko¶ciół ¶w. Katarzyny

83

Ko¶ciół ¶w. Katarzyny - najstarszy ko¶ciół parafialny na Starym Mie¶cie w Gdańsku. Powstał w latach 1227-1239, fundatorami byli ksi±żęta Pomorza Gdańskiego, rozbudowany został po 1379. W latach 1555-1945 należał do protestantów. Jego patronk± jest ¶w. Katarzyna Aleksandryjska z Egiptu. Wieża ko¶cioła ma wysoko¶ć 76 m.

Budynki

261

Wieża w Kolibkach

140

Wieża widokowa w Kolibkach (Taras widokowy Orange Gdynia Kolibki) - wieża widokowa znajduj±ca się przy ul. Spółdzielczej w gdyńskiej dzielnicy Orłowo, na obszarze Kolibek. Ma wysoko¶ć 50 m, taras jest położony wysoko¶ci 28 m.

Budynki

262

Donas

206

Wzgórze na Pojezierzu Kaszubskim, znajduj±ce się w gdyńskiej dzielnicy D±browa, będ±ce najwyżej położonym punktem Gdyni. Na szczycie znajduje się wieża telekomunikacyjna (wysoko¶ć wieży 70 m) wraz z tarasem widokowym po¶rodku (26,5 m).

Wzgórza

263

Wzgórze Pachołek

101

Wzniesienie w gdańskiej dzielnicy Oliwa. Znajduje się w kompleksie Lasów Oliwskich na skraju Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego i na turystycznym szlaku Kartuskim i szlaku Skarszewskim. Na szczycie znajduje się stalowa wieża widokowa o wysoko¶ci 15 m, z której rozpo¶ciera się panoramiczny widok na cał± okolicę i Zatokę Gdańsk±.

Wzgórza

264

G. Ko¶ciuszki (Gdańsk)

103

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

265

Łysa Góra (Sopot)

110

Wzgórze nad Sopotem

Wzgórza

266

Zajęcze Wzgórze

109

Wzgórze nad Sopotem

Wzgórza

267

Wiecha

115

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

268

Głowica

122

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

269

D±bie (Gdańsk)

115

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

270

¦limak

82

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

271

Strzyska Góra

105

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

272

Ja¶kowa Góra

82

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

273

Królewskie Wzgórze

99

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

274

Góra Dantyszka

98

Wzgórze nad Gdańskiem

Wzgórza

275

Ko¶ciół Mariacki

305

Ko¶ciół Wniebowzięcia Naj¶więtszej Marii Panny, zwany także bazylik± Wniebowzięcia Naj¶więtszej Marii Panny, bazylik± Mariack± lub ko¶ciołem Mariackim. Jest jednym z największych i najważniejszych ko¶ciołów Krakowa (po archikatedrze wawelskiej). Został zbudowany w XIV i XV wieku w stylu gotyckim. Położony jest przy północno-wschodnim narożniku Rynku Głównego, na Placu Mariackim. Północna wieża ¶wi±tyni ma wysoko¶ć 80 m. Na wysoko¶ci 54 m znajduje się punkt widokowy, zwany hejnalic±, z którego co godzinę grany jest hejnał mariacki.

Budynki

276

Archikatedra Wawelska

304

Bazylika archikatedralna ¶w. Stanisława i ¶w. Wacława - gotycki ko¶ciół archikatedralny, położony na Wawelu (wysoko¶ć 228 m n.p.m.), stanowi±cy własno¶ć archidiecezji krakowskiej. Był miejscem koronacji i pochówku królów Polski. Zachodnia wyższa Wieża Zegarowa (Salomonowa) ma wysoko¶ć 76 m. Na północy znajduje się Wieża Zygmuntowska ze słynnym dzwonem Zygmuntem.

Budynki

277

Zamek Królewski Warsz.

161

Zamek Królewski w Warszawie - barokowo-klasycystyczny zamek znajduj±cy się w Warszawie przy placu Zamkowym 4. Pełni funkcje muzealne i reprezentacyjne. Najwyższa wieża zamku ma wysoko¶ć 59 m.

Budynki

278

Góra Gnojna

103

Wzniesienie znajduj±ce się na skarpie wi¶lanej na Starym Mie¶cie w Warszawie, między wylotami ulic Celnej i Dawnej, dochodz±cych do przechodz±cej przy szczycie ulicy Brzozowej. U podnóża przebiega ulica Bugaj. Nazwa wzniesienia (inna to Góra Gnojowa) pochodzi to tego, że to miejsce było kiedy¶ wysypiskiem ¶mieci i nieczysto¶ci Starej Warszawy.

Wzgórza

279

Górka Szczę¶liwicka

152

Sztucznie usypane wzniesienie w parku Szczę¶liwickim na Szczę¶liwicach, w zachodniej czę¶ci warszawskiej dzielnicy Ochota, inna nazwa to Kopiec Szczę¶liwicki. Stanowi najwyższy punkt wysoko¶ciowy Warszawy.

Wzgórza

280

Kopiec Moczydłowski

131

Sztucznie usypane wzniesienie znajduj±ce się w parku Moczydło przy ulicy Czorsztyńskiej i Prymasa Tysi±clecia w warszawskiej dzielnicy Wola, inna nazwa to Górka Moczydłowska

Wzgórza

281

Kopiec Powstania W.

121

Kopiec Powstania Warszawskiego - sztuczne wzniesienie znajduj±ce się na Czerniakowie w warszawskiej dzielnicy Mokotów, po południowej stronie ulicy Bartyckiej

Wzgórza

282

The Warsaw Hub 1

244

The Warsaw Hub (pierwotnie Sienna Towers) - zespół budynków w rejonie ulic Siennej, Towarowej i ronda Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie, ukończony w 2019 roku. Obie wieże maj± wysoko¶ć po 130 m.

Budynki

283

The Warsaw Hub 2

244

The Warsaw Hub (pierwotnie Sienna Towers) - zespół budynków w rejonie ulic Siennej, Towarowej i ronda Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie, ukończony w 2019 roku. Obie wieże maj± wysoko¶ć po 130 m.

Budynki

284

RON Malczewskiego

346

Radiowy O¶rodek Nadawczy Malczewskiego posiada 123-metrowy maszt. Jest zlokalizowany przy ul. Malczewskiego u stóp Kopca Ko¶ciuszki na Zwierzyńcu w Krakowie. Do lat dziewięćdziesi±tych służył do nadawania fal ¶rednich, obecnie na maszcie zamontowane s± nadajniki radiowe w pa¶mie UKF oraz anten stacji bazowych telefonii komórkowej.

Maszty

285

Varso Tower

420

Najwyższy budynek w kompleksie biurowym wybudowanym w centrum Warszawy, naprzeciwko Dworca Centralnego, na rogu ulicy Chmielnej i alei Jana Pawła II. Z wysoko¶ci± 310 m stał się najwyższym budynkiem w Warszawie, a nawet w całej Unii Europejskiej, wyprzedzaj±c minimalnie wieżowiec The Shard w Londynie. W skład Varso wchodz± trzy budynki: 230-metrowa wieża główna Varso Tower (z ażurow± iglic± 310-metrowa) oraz dwa wieżowce boczne o wysoko¶ci 90 i 81 m. Na wysoko¶ci 230 metrów (ok. dwukrotnie wyżej niż taras widokowy w Pałacu Kultury i Nauki) znajduje się ogólnodostępny odpłatnie taras z widokiem na panoramę Warszawy. Na 46 i 47 piętrze znajduje się restauracja.

Budynki

286

Warsaw Unit

314

Budynek biurowy o wysoko¶ci 202 m, wznosz±cy się przy rondzie Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie

Budynki

287

Skyliner

307

Budynek biurowy o wysoko¶ci 195 m, wznosz±cy się przy rondzie Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie

Budynki

288

Generation Park

291

Budynek biurowy o wysoko¶ci 180 m, wznosz±cy się przy rondzie Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie

Budynki

289

Widok Towers

208

Budynek biurowy o wysoko¶ci 95 m w warszawskiej dzielnicy ¦ródmie¶cie, wybudowany na miejscu zburzonego w 2017 roku budynku Universal

Budynki

290

Wzgórze Kapliczne

84

Wzgórze ponad wsi± ¦więtno w gminie Wolsztyn (woj. wielkopolskie). Pod szczytem znajduje się drewniana 30-metrowa wieża widokowa.

Wzgórza

291

Gęsia Góra

70

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Dawna niemiecka nazwa to Gänse Berg. Na szczycie znajduj± się wiaty, ławki i miejsce na ognisko.

Wzgórza

292

Góra Chrobrego (Krucza)

93

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Wymiennie stosuje się nazwy Krucza lub Góra Chrobrego, a dawna niemiecka nazwa to Thum Berg. Na zachodnim zboczu Góry Chrobrego znajduj± się wyci±gi narciarskie.

Wzgórza

293

Wzgórze Maryli

101

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia

Wzgórza

294

Wzgórze 13 sosen

105

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Przy szczycie przechodzi niebieski szlak turystyczny.

Wzgórza

295

Belweder (Góra Jana)

121

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Obecnie stosuje się nazwę Belweder, dawna nazwa to Góra Jana, niem. Johannisberg, Belvedere. Przez szczyt przechodzi ¦cieżka Jaszczurek - zielony szlak turystyczny.

Wzgórza

296

Góra Ludowa

110

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny - Okrężny Górski.

Wzgórza

297

Góra Wojciecha

129

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Przez szczyt przechodzi ¦cieżka Jaszczurek - zielony szlak turystyczny, który schodzi na południowy wschód do Stagniewa.

Wzgórza

298

Góra Sowia

136

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. W okolicach szczytu przechodzi niebieski szlak turystyczny - Okrężny Górski oraz żółty Szlak Okólny.

Wzgórza

299

Góra Łęczycka

155

Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone w gminie Milejewo, na wschód od Elbl±ga

Wzgórza

300

Wzgórze Traugutta

14

Niewysokie wzniesienie w Parku Romualda Traugutta w Elbl±gu. Na wschodnim zboczu (od ulicy Grobla ¦więtego Jerzego) znajduje się Cerkiew ¶w. Jana Chrzciciela, kamień po¶więcony pamięci Romualda Traugutta oraz wyżej krzyż upamiętniaj±cy wizytę papieża Jana Pawła II w mie¶cie.

Wzgórza

301

Złota Góra (Mazury)

229

Najwyższy szczyt Złotych Gór (dawniej niem. Goldberge, Goldbergen, także Żółte piaski koło Niborka lub Góry Żółte - od piasku), wzgórz położonych wsi Muszaki w powiecie nidzickim, w południowo-zachodniej czę¶ci Pojezierza Mazurskiego. W 2005 roku Lasy Państwowe wybudowały na Złotej Górze now± wieżę o wysoko¶ci 40 metrów. Zarz±dza ni± Nadle¶nictwo Jedwabno.

Wzgórza

302

Góra Weronikopolska

260

Drugi najwyższy szczyt Korony Wielkopolski, położony na granicy gmin Bralin i Kobyla Góra, na północ od osady Weronikopole

Wzgórza

303

Góra Brzuchowa

208

Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony na Pojezierzu Krajeńskim, w powiecie złotowskim, w gminie Złotów, na południe od osady Krzywa Wie¶. Pod szczytem przechodzi czerwony szlak turystyczny.

Wzgórza

304

Góra D±browa

207

Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony w powiecie pilskim, w gminie Szydłowo, na południowy wschód od osady D±browa. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny.

Wzgórza

305

Winna Góra (So¶nie)

199

Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony w powiecie ostrowskim, w gminie So¶nie, na terenie wsi Piła. Pod szczytem przechodzi trasa rowerowa.

Wzgórza

306

Gostyniec

192

Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, najwyższy punkt Pojezierza Wielkopolskiego. Położony jest w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież, 5 km na zachód od miasta Chodzieży. Przez szczyt przechodzi czerwony szlak turystyczny, zbudowano tam 34-metrow± wieżę obserwacyjn± (tzw. dostrzegalnię), niedostępn± dla turystów.

Wzgórza

307

Złota Góra (BrzeĽno)

191

Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony w powiecie konińskim, w gminie Krzymów, na południowy wschód od wsi BrzeĽno. W 2014 roku na szczycie Złotej Góry wybudowano 30-metrow± wieżę widokow±. Na platformę prowadzi 140 stopni. W okolicach szczytów przechodz± szlaki turystyczne: żółty BrzeĽno - Złota Góra oraz niebieski Żychlin - Turek.

Wzgórza

308

D±browa Góra (Kaszuby)

210

Wzniesienie na Pojezierzu Kaszubskim, położone w woj. pomorskim, w powiecie wejherowskim, na obszarze gminy Łęczyce

Wzgórza

309

Gorajec

223

Wzniesienie na Pojezierzu Łagowskim, położone w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin, w północnej czę¶ci Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego, w niedalekiej odległo¶ci na zachód od jeziora Buszenko, w stronę którego opada bardzo stromymi zboczami. Na szczyt prowadzi czarny pieszy. Teren Gorajca został objęty specjalnym obszarem ochrony siedlisk Buczyny Łagowsko-Sulęcińskie. Około 2 km na południowy wschód od Gorajca znajduje się wzniesienie Bukowiec.

Wzgórza

310

Bukowiec

227

Najwyższe wzgórze Pojezierza Łagowskiego, położone w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin, w północnej czę¶ci Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego. Jest pierwszym lub drugim co do wysoko¶ci wzniesieniem województwa lubuskiego po Górze Żarskiej (Gołębiej).

Wzgórza

311

Pierwszy Wierch

340

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

312

Kołacia Góra

320

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

313

Jozkowa Góra

317

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

314

Zawały

340

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

315

Brusno

365

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

316

Hrebacianka

332

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

317

Szwedowa

322

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

318

Wapielna

386

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

319

Góra Hołda

352

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

320

Góra Kamienna

322

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

321

Góra Chełm

336

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

322

¦więty Roch

361

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

323

Góra Gilimowizna

359

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

324

Góra Dach

363

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

325

Kotula

341

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

326

Stokowa Góra

332

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

327

Horodzisko

319

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

328

Czubata Góra

318

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

329

Czubata Zach.

323

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

330

Lipowiecka

321

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

331

Czerwiowa Góra

325

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

332

Tokarzowa Górka

343

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

333

D±browa

343

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

334

Garby

315

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

335

Mazurowa Góra

326

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

336

Kamienica

326

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

337

Potok

317

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

338

Marcowizna

319

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

339

Marcowizna Wsch.

325

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

340

Kwa¶na Góra

312

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

341

Bukowa Góra

305

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

342

Piaseczna Zach.

315

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

343

Piaseczna Góra

298

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

344

Borczyna

307

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

345

Hołda

322

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

346

Góra Marchwianego

322

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

347

Lasowa Góra

324

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

348

Wysoka Góra (Tereszpol)

320

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

349

Kamienna G. (Tereszpol)

326

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

350

Bezedna Góra

255

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

351

Borowa (Tereszpol)

257

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

352

Łysa Góra (Tereszpol)

244

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

353

Chyże

322

Wzgórze na Roztoczu

Roztocze

354

Kamieniołom Nowiny

290

Wieża widokowa na wzgórzu ponad kamieniołomem Nowiny na Roztoczu, w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Wzgórze leży na skraju Parku Krajobrazowego Puszczy Solskiej, w jego okolicach przechodzi czerwony szlak krawędziowy oraz szlak geoturystyczny Roztocza ¦rodkowego.

Roztocze

355

Grabarka

165

Góra położona obok wsi o tej samej nazwie w województwie podlaskim, powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja. Jest najważniejszym miejscem kultu religijnego wyznawców prawosławia w Polsce. Na Grabarce znajduje się utworzony w 1947 monaster żeński ¦więtych Marty i Marii, a także 3 klasztorne cerkwie. Główna cerkiew klasztorna (Przemienienia Pańskiego) jest jednocze¶nie ¶wi±tyni± parafialn±. Monaster, cerkwie oraz dwa Domy Pielgrzyma (drewniany i murowany) tworz± osadę Grabarka-Klasztor. Na terenie osady znajduje się również prawosławny cmentarz. Wokół cerkwi Przemienienia Pańskiego (z trzech stron - północnej, wschodniej i południowej) w¶ród wysokich sosen usytuowanych jest wiele krzyży, przynoszonych co roku przez pielgrzymów zmierzaj±cych na obchody ¶więta Przemienienia Pańskiego.

Wzgórza

356

Elewator Bartoszyce

101

Elewator zbożowy w Bartoszycach, którym obecnie zarz±dza firma Elewarr. W przeszło¶ci wykorzystywany był jako magazyn zboża eksportowanego z PRL do ZSRR (Kaliningradu). Obok elewatora znajduje się dawny terminal przeładunkowy z grup± torów kolejowych 1435 mm i 1524 mm. Na budynku o wysoko¶ci ponad 40 m znajduje się wiele anten. Nadaje z niego między innymi Radio Plus Olsztyn.

Budynki

357

Góra Czcibora

55

Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich, położone 4 km na południowy zachód od Cedyni. Na szczycie znajduje się 15-metrowy pomnik.

Wzgórza

358

Wzgórze Czyżewskiego

67

Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich

Wzgórza

359

Wzgórze Widokowe

53

Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich

Wzgórza

360

Wieża w Cedyni

60

Ceglano-kamienna wieża widokowa w Cedyni. Została zbudowana dzięki inicjatywie burmistrza Cedyni Ernesta Eduarda Melchera w 1895 roku na wzniesieniu Schützenberg jako pomnik wojenny. Ma 14 m wysoko¶ci i jest podzielona na 4 kondygnacje. Z wieży roztacza się widok na Żuławy Cedyńskie aż po Hohensaaten i Lunow, na południe po Bad Freienwalde i Odrzycko (Oderberg) oraz na północny wschód po ¦wiecie nad Odr± (Schwedt).

Budynki

361

Wzg. Cmentarne (Ced.)

52

Wzgórze w Cedyni

Wzgórza

362

Wzg. Ko¶ciuszki (Ced.)

58

Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich, wznosz±ce się na południe od Cedyni

Wzgórza

363

Góra Królowej Bony

111

Wzniesienie niedaleko Starej Łomży. Razem z leż±cym tuż obok Wzgórzem ¦więtego Wawrzyńca zwi±zane jest z dawn± (przed rokiem 1400) lokacj± Łomży.

Wzgórza

364

Wzg. ¶w. Wawrzyńca

110

Wzniesienie niedaleko Starej Łomży. Razem z leż±c± tuż obok Gór± Królowej Bony zwi±zane s± z dawn± (przed rokiem 1400) lokacj± Łomży. Na wzgórzu wznosił się ko¶ciół, wybudowany według legendy i zapisków ko¶cielnych przez ¶w. Brunona z Kwerfurtu około 1000 roku. Do tej pory widoczne s± pozostało¶ci fundamentów po póĽniejszym ko¶ciele murowanym.

Wzgórza

365

Góra Zamkowa (Wizna)

111

Grodzisko w WiĽnie położone na wzgórzu odcinaj±cym się od wysokiego zachodniego brzegu Narwi

Wzgórza

366

Jasna Góra (Częst.)

399

Wieża sanktuarium zakonu Paulinów na Jasnej Górze (293 m) w Częstochowie. Wieża ma wysoko¶ć 106,3 m.

Budynki

367

WZD Pszczyna

381

Komin spółki WZD Pszczyna o wysoko¶ci 120 m

Kominy

368

Cukrownia w Chybiu

345

Komin dawnej cukrowni w Chybiu o wysoko¶ci około 80 m

Kominy

369

Góra Chełmo

323

Wzniesienie w pobliżu wsi Chełmo, położonej w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Masłowice. Na szczycie znajduj± się pozostało¶ci grodziska z IX wieku, które jest otoczone siedmioma pier¶cieniami wałów obronnych.

370

Central Point

199

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 86 m, stoj±cy przy ul. Zielnej 37

Budynki

371

Libero

225

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 120 m, stoj±cy przy ul. Burakowskiej 4

Budynki

372

Skysawa

269

Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 155 m, stoj±cy przy ul. ¦więtokrzyskiej 36

Budynki

373

Forest

225

Kompleks budynków i wieżowiec budowany na 2-hektarowym terenie warszawskiej dzielnicy Wola, na Pow±zkach, obok Ronda Zgrupowania Armii Krajowej Radosław, przy ul. Burakowskiej 14

Budynki

374

Kamionka (Wrzosowa)

304

Wzgórze na południe od Częstochowy

Wzgórza

375

Małgosia

300

Wzgórze na południe od Częstochowy

Wzgórza

376

Mirosław

290

Wzgórze na południe od Częstochowy

Wzgórza

377

Złota Góra (Częst.)

278

Wzgórze w Częstochowie

Wzgórza

378

Wzgórze Błesznieńskie

298

Wzgórze w Częstochowie

Wzgórza

379

Kamyk (Częstochowa)

286

Wzgórze w Częstochowie

380

Góra Ossona

316

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska

381

Prędziszów

298

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska

382

Zielona Góra

343

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska

383

Puchacz (Sokole Góry)

402

Szczyt w Sokolich Górach na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Wznosi się pomiędzy Olsztynem a Zrębicami w województwie ¶l±skim. Administracyjnie położone jest w obrębie wsi Olsztyn.

384

Parchowatka

407

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska

385

Wielki Bukowiec

405

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska

386

Góra Zborów

462

Skaliste wzgórze na Wyżynie Częstochowskiej, w gminie Kroczyce. Stanowi ważny rejon wspinaczkowy. U podnóży znajduje się Jaskinia Głęboka - jedyna w północnej czę¶ci Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej jaskinia udostępniona do turystycznego zwiedzania.

387

Góra Janowskiego

516

Najwyższe wzniesienie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, położone na terenie wsi Podzamcze w gminie Ogrodzieniec. Inna nazwa to Góra Zamkowa. Na samym szczycie Góry Janowskiego znajduje się hotel SPA, a nieco niżej - ruiny Zamku Ogrodzieniec. Najwyższym punktem wzgórza jest skała Czubatka. Góra została nazwana dla upamiętnienia polskiego podróżnika Aleksandra Janowskiego, jednego z założycieli Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, który uratował od zupełnego zniszczenia ruiny Zamku w Ogrodzieńcu.

388

Kawcza Góra

61

Nadmorskie wzniesienie w Pa¶mie Wolińskim, na wyspie Wolin, nad Zatok± Pomorsk±, na obszarze Wolińskiego Parku Narodowego, wznosz±ce się na północny wschód od Międzyzdrojów

Wzgórza

389

Góra Lemana

221

Wzgórze znajduj±ce się w Piasznie w gminie Tuchomie, niedaleko Bytowa. Nazwa pochodzi od Klemensa Lemana - wła¶ciciela gruntu. Na szczycie stoi 22-metrowa stalowa wieża widokowa, na któr± można wej¶ć bezpłatnie, a parking znajduje się przy samej wieży. U podnóża Wzgórza znajduje się wioska Gotów, w której można zobaczyć fragmenty kamiennych kręgów z I-II wieku n.e. Taras wieży widokowej oferuje rozległe widoki - można zobaczyć wie¶ Piaszno oraz najwyżej położone jezioro w tym obszarze o tej samej nazwie (wysoko¶ć tafli 198 m n.p.m.).

Wzgórza

390

Kurza Góra

163

Wzgórze zaliczane do Garbu Lubawskiego, znajduj±ce się w Kurzętniku w powiecie nowomiejskim, w województwie warmińsko-mazurskim. Na północno-zachodnim zboczu zbudowano wyci±gi i trasy narciarskie, a na szczycie rozgałęzion± wieżę widokow± o wysoko¶ci 35 m (ukończono j± na pocz±tku 2022 roku).

Wzgórza

391

Bukowa Góra (Trzeb.)

366

Wzgórze położone na południe od Trzebiesławic oraz Podbuczyn - przysiółka Ujejsca, dzielnicy miasta D±browa Górnicza

Wzgórza

392

Tatarska Góra

308

Wzniesienie znajduj±ce się w gminie Gołdap w powiecie gołdapskim (województwo warmińsko-mazurskie). Stanowi trzeci pod względem wysoko¶ci szczyt województwa po Dylewskiej Górze (312 m) i Szeskiej Górze (309 m). Tatarska Góra leży pomiędzy wsiami Wrotkowo a Pietraszki. Swoj± nazwę wzięła od dawnej wsi Tatary położonej w pobliżu (obecnie będ±cej przysiółkiem Wrotkowa). Tatarska Góra to wzgórze polodowcowe w mezoregionie Wzgórz Szeskich o dwóch wierzchołkach, położone w dłuższym wypiętrzeniu. W ¶rodkowej czę¶ci w wytopisku pomiędzy szczytami, na wysoko¶ci ok. 293 m n.p.m., znajduje się jezioro wytopiskowe (najwyżej położony zbiornik wodny w województwie).

Wzgórza

393

Szeska Góra

309

Najwyższe wzniesienie Pojezierzy Wschodniobałtyckich, bardziej szczegółowo Pojezierza Mazurskiego, leż±ce pomiędzy wsiami Szeszki i Rudzie, na Wzgórzach Szeskich. Jest to drugie co do wysoko¶ci wzgórze w Polsce północno-wschodniej po Dylewskiej Górze (312 m). Znajduje się administracyjnie w gminie Kowale Oleckie, w powiecie oleckim, w woj. warmińsko-mazurskim. Góra Szeska jest trzeci± pod względem izolacji topograficznej gór± w Polsce. Jest najwyższym szczytem w promieniu ponad 170 km.

Wzgórza

394

Góra Sudawska

268

Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

395

Mogiła ¦widy

248

Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

396

Borsukalnia

236

Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

397

Kapinielis

226

Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

398

Góra Prusaka

233

Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

399

Lisie Nory

237

Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

400

Góra Kozła

238

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

401

Góra Orłowa

185

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

402

Góra Garbacza

205

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

403

Góra Skarbowa

218

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

404

Żółwia Góra

219

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

405

¦więta Góra

230

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

406

Piekalnis

229

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

407

Góra Poniarska

268

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

408

Laskowska Góra

280

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

409

Donujas kalnas

282

Wzgórze na SuwalszczyĽnie

Wzgórza

410

KoĽlarki

481

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

411

Gołuń

475

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

412

Krzywdy

491

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

413

Rozwaliska

430

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

414

Mielęcicka Góra

476

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

415

Misiura

466

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

416

Polna

479

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

417

Zgorzelisko

445

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

418

Opałek

428

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

419

Sępik (Lubomierz)

388

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

420

Skalnik (Kwarcowa)

485

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

421

Kołodziej

453

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

422

Masłowiec

438

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

423

Wywóz

383

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

424

Lipień

393

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

425

Wieżysko

381

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

426

Gradowskie Wznies.

366

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

427

Pleban

340

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

428

Góra Heleny (Pirszyn)

322

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

429

Okr±g (Lwówek ¦l±ski)

280

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

430

Chmiel

385

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

431

Kopka

405

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

432

Nagórze Płn.

425

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

433

Łoszak

427

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

434

Wiatraczna

436

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

435

Łużycka Góra

382

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

436

Rz±sinka

380

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

437

Kurki

393

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

438

Modrak

399

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

439

Jelonek

372

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

440

Zajęcza Główka

355

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

441

Krzewiata

299

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

442

KoĽlak

282

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

443

Ostróżek

285

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

444

Kamienna Góra (Lubań)

280

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

445

Siedmiogóra

301

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

446

Bukowa G. (Bukowiec)

380

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

447

Góra Li¶ciasta

381

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

448

Chlebna

327

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

449

Łomna

353

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

450

Łomy

320

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

451

Srebrnik

334

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

452

Czubatka

353

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

453

Baran

329

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

454

Wzgórza Zalipiańskie

343

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

455

Wyszyna

414

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

456

Grodziszcze

429

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

457

Tisovec (CZ)

422

Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk±

Wzgórza

458

Webruv kopec (CZ)

429

Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk±

Wzgórza

459

Bulovsky kopec (CZ)

443

Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk±

Wzgórza

460

Humrich (CZ)

512

Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk±

Wzgórza

461

Bartniki

491

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

462

Wiatraczna (Grabiszyce)

391

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

463

Ciasnota

385

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

464

Wysoka Stróża

427

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

465

Piaszczysta

385

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

466

Kamień (Miłoszów)

348

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

467

Kozub

391

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

468

Hranicni vrch

418

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

469

Kukacka (CZ)

471

Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk±

Wzgórza

470

Dębowa Góra

393

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

471

Leszczynki

461

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

472

Sępik Zach.

380

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

473

Sępik Wsch.

368

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

474

Słupiec

465

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

475

G. Zamkowa (Prosz.)

448

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

476

G. ¶w. Anny (Prosz.)

421

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

477

Wzn. Rodoniowskie

390

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

478

Głębiec

421

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

479

Golica

376

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

480

Brzostek

355

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

481

Złotnica Czuba

435

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

482

Góra nad Jeziorem

360

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

483

Husycka Góra

332

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

484

Dębnik

333

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

485

Suszka

303

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

486

Kopista

355

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

487

Vetrny (CZ)

384

Pogórze Łużyckie

Pogórze Łużyckie

488

Le¶na (Zbylutów)

328

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

489

Karczmisko (Zbylutów)

303

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

490

So¶nica (Skorzynice)

335

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

491

Kopka (Czaple)

343

Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski

Wzgórza

492

Góra Czerwiec

318

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

493

Kapliczna (Bielanka)

325

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

494

Podgórna (Bielanka)

318

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

495

Podłużna (Bielanka)

325

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

496

Strażnik (Bielanka)

335

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

497

Kołowa (Bielanka)

325

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

498

Graniczna

327

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

499

¦wi±tek

330

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

500

So¶nica (Twardocice)

300

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

501

Skrzynka (Twardocice)

288

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

502

Obora (Twardocice)

295

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

503

Kamiennik (Twardocice)

285

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

504

Wójcik Wielki (Choiniec)

329

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

505

Wójcik Mały (Choiniec)

310

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

506

Długotka (Czaple)

290

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

507

Kamienna G. (Pielgrz.)

330

Pogórze Kaczawskie

Pogórze Kaczawskie

508

Krzyżanka (Chełmska)

136

Wzgórze na Pobrzeżu Koszalińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w granicach Koszalina, dawniej niem. Gollenberg (Łysogóra). Jest najwyższ± kulminacj± wału morenowego Góry Chełmskiej. Stanowi punkt widokowy na miasto i wybrzeże. Na szczycie znajduje się zabytkowa wieża widokowa z 1888 roku o wysoko¶ci 31,5 m, na szczycie której znajduje się stacja nadawcza.

Wzgórza

509

Krzywogóra (Chełmska)

133

Wzgórze na Pobrzeżu Koszalińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w granicach Koszalina, położone w zachodnim krańcu Równiny Słupskiej, dawniej niem. Schiefer Berg. Jest czę¶ci± wału morenowego Góry Chełmskiej.

Wzgórza

510

Le¶nica (G. Chełmska)

119

Wzgórze na Pobrzeżu Koszalińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w granicach Koszalina, położone w zachodnim krańcu Równiny Słupskiej, dawniej niem. Brauns-Höhe. Jest czę¶ci± wału morenowego Góry Chełmskiej.

Wzgórza

511

Wzg. ¦więtopawelskie

194

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), położone w zachodniej czę¶ci miasta

Wzgórza

512

Wzg. ¦więtojakubskie

183

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. W XIII wieku na wzgórzu wybudowano wczesnogotycki ko¶ciół ceglany, który nosi imię ¶w. Jakuba.

Wzgórza

513

Wzg. ¶w. Jakuba Wsch.

170

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. W XIII wieku na wzgórzu wybudowano wczesnogotycki ko¶ciół ceglany, który nosi imię ¶w. Jakuba.

Wzgórza

514

Wzg. Zamkowe (Sand.)

164

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. W XIV wieku, za czasów Kazimierza III Wielkiego, na wzgórzu wzniesiony został zamek, który potem rozbudowano w XVI wieku. Obecnie mie¶ci się tam Muzeum Zamkowe w Sandomierzu.

Wzgórza

515

Wzg. Katedralne (Sand.)

173

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. Znajduje się pomiędzy ulicami Katedraln±, Mariack± i Prymasa Mikołaja Tr±by. Na wzgórzu znajduje się m.in. bazylika katedralna Narodzenia Naj¶więtszej Maryi Panny.

Wzgórza

516

Wzg. Miejskie (Sand.)

187

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), na którym zbudowany został rynek - prostok±tny plac (o wymiarach 110×120 m) znajduj±cy się w centrum starówki miasta

Wzgórza

517

Wzg. Żmigrodzkie

175

Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), położone na Przedmie¶ciu Zawichojskim, usytuowanym w północno-wschodniej czę¶ci miasta

Wzgórza

518

Góry Pieprzowe Zach.

195

Pagóry w województwie ¶więtokrzyskim leż±ce nieopodal Wisły we wschodniej czę¶ci Wyżyny Sandomierskiej, czę¶ciowo w granicach administracyjnych miasta Sandomierza (około 2,5 km na wschód od centrum), a czę¶ciowo w gminie Dwikozy. Zwane s± również sandomierskimi Pieprzówkami lub Górami Różanymi i s± uważane za najstarsze góry w Polsce. Zbudowane s± głównie z brunatnoszarych łupków (mułowce i iłowce), które krusz± się jak drobne ziarenka pieprzu, st±d nazwa gór. Na terenie Gór Pieprzowych znajduje się rezerwat przyrody Góry Pieprzowe, przechodzi przez nie czerwony szlak turystyczny. Polana na wzgórzu stanowi dobry punkt widokowy, mieszcz± się tutaj liczne ławki dla turystów.

Wzgórza

519

Góry Pieprzowe Wsch.

192

Pagóry w województwie ¶więtokrzyskim leż±ce nieopodal Wisły we wschodniej czę¶ci Wyżyny Sandomierskiej, czę¶ciowo w granicach administracyjnych miasta Sandomierza (około 2,5 km na wschód od centrum), a czę¶ciowo w gminie Dwikozy. Zwane s± również sandomierskimi Pieprzówkami lub Górami Różanymi i s± uważane za najstarsze góry w Polsce. Zbudowane s± głównie z brunatnoszarych łupków (mułowce i iłowce), które krusz± się jak drobne ziarenka pieprzu, st±d nazwa gór. Na terenie Gór Pieprzowych znajduje się rezerwat przyrody Góry Pieprzowe, przechodzi przez nie czerwony szlak turystyczny. Polana na wzgórzu stanowi dobry punkt widokowy, mieszcz± się tutaj liczne ławki dla turystów.

Wzgórza

520

RTCN Opole / Chrzelice

402

Maszt RTCN Opole / Chrzelice o wysoko¶ci 214 m

Maszty

521

EW Nowy Tom. / Paproć

284

Elektrownia wiatrowa w Paproci o wysoko¶ci 210 m

Elektrownie wiatrowe

522

RTCN Białogard / Sław.

287

Maszt RTCN Białogard / Sławoborze o wysoko¶ci 209 m

Maszty

523

RTCN Boży Dar

515

Maszt RTCN w Bożym Darze o wysoko¶ci 209 m

Maszty

524

EW Gaj Oławski

355

Elektrownia wiatrowa w Gaju Oławskim o wysoko¶ci 206 m

Elektrownie wiatrowe

525

Komin w Płocku

309

Komin o wysoko¶ci 201 m na terenie kombinatu w Płocku

Kominy

526

EC Będzin / Łagisza

471

Komin elektrociepłowni Będzin / Łagisza o wysoko¶ci 200 m

Kominy

527

EW Broczyno

345

Elektrownia wiatrowa w Broczynie o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

528

EW Dobrzyca Płn.

350

Elektrownia wiatrowa w Dobrzycy o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

529

EW Gruszewo

255

Elektrownia wiatrowa w Gruszewie o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

530

EW Kołaczkowo

297

Elektrownia wiatrowa w Kołaczkowie o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

531

EW Ku¶lin

290

Elektrownia wiatrowa w Ku¶linie o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

532

EW Lulewice

228

Elektrownia wiatrowa w Lulewicach o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

533

EW Monasterzysko

296

Elektrownia wiatrowa w Monasterzysku Wielkim o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

534

EW Nasutowo

223

Elektrownia wiatrowa w Nasutowie o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

535

EW Syrkowice

225

Elektrownia wiatrowa w Syrkowicach o wysoko¶ci 200 m

Elektrownie wiatrowe

536

EW Białogard

288

Elektrownia wiatrowa w Białogardzie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

537

EW Boczki ¦widrowo

349

Elektrownia wiatrowa Boczki ¦widrowo o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

538

EW Ciekocinko

266

Elektrownia wiatrowa w Ciekocinku o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

539

EW Dobrzyca Płd.

354

Elektrownia wiatrowa w Dobrzycy o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

540

EW Drachowo

324

Elektrownia wiatrowa w Drachowie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

541

EW Flesze

354

Elektrownia wiatrowa we Fleszach o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

542

EW Ko¶ciernica

258

Elektrownia wiatrowa w Ko¶ciernicy o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

543

Komin w Nowej Hucie

416

Jeden z dwóch kominów o wysoko¶ci 199 m w zakładzie przemysłowym w dzielnicy Nowa Huta w Krakowie

Kominy

544

EW Kurejwa

357

Elektrownia wiatrowa w Kurejwie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

545

EW Mierzyn

237

Elektrownia wiatrowa w Mierzynie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

546

EW Mierzynek

232

Elektrownia wiatrowa w Mierzynku o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

547

EW Podwilcze

283

Elektrownia wiatrowa w Podwilczu o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

548

EW Popowo

344

Elektrownia wiatrowa w Popowie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

549

EW Ubysławice

234

Elektrownia wiatrowa w Ubysławicach o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

550

EW Wierzbowo

342

Elektrownia wiatrowa w Wierzbowie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

551

EW Wysoka

306

Elektrownia wiatrowa w Wysokiej o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

552

EW Zalesie

362

Elektrownia wiatrowa w Zalesiu o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

553

EW Żelechowo

283

Elektrownia wiatrowa w Żelechowie o wysoko¶ci 199 m

Elektrownie wiatrowe

554

EW Czeczewo

312

Elektrownia wiatrowa w Czeczewie o wysoko¶ci 198 m

Elektrownie wiatrowe

555

EW Grębianin

386

Elektrownia wiatrowa w Grębianinie o wysoko¶ci 198 m

Elektrownie wiatrowe

556

EW Janowo

310

Elektrownia wiatrowa w Janowie o wysoko¶ci 198 m

Elektrownie wiatrowe

557

EW Radzyń Wybud.

310

Elektrownia wiatrowa Radzyń Wybudowanie o wysoko¶ci 198 m

Elektrownie wiatrowe

558

EW Szymankowo

202

Elektrownia wiatrowa w Szymankowie o wysoko¶ci 197 m

Elektrownie wiatrowe

559

EW Kołoz±b

288

Elektrownia wiatrowa w Kołozębie o wysoko¶ci 197 m

Elektrownie wiatrowe

560

Pochodnia w Płocku

302

Pochodnia z płomieniem o wysoko¶ci 195 m na terenie kombinatu w Płocku

Kominy

561

Radzyń Chełmiński

312

Elektrownia wiatrowa w Radzyniu Chełmińskim o wysoko¶ci 195 m

Elektrownie wiatrowe

562

EW Retowo

258

Elektrownia wiatrowa w Retowie o wysoko¶ci 195 m

Elektrownie wiatrowe

563

EW Czerwonka

356

Elektrownia wiatrowa w Czerwonce o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

564

EW Czerwonka Folw.

363

Elektrownia wiatrowa Czerwonka Folwark o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

565

EW Dereczanka

347

Elektrownia wiatrowa w Dereczance o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

566

EW Filipy

340

Elektrownia wiatrowa w Filipach o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

567

EW Gablin

299

Elektrownia wiatrowa w Gablinie o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

568

EW Karczewiec

338

Elektrownia wiatrowa w Karczewcu o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

569

EW Kijowiec

345

Elektrownia wiatrowa w Kijowcu o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

570

EW Koszewnica

343

Elektrownia wiatrowa w Koszewnicy o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

571

EW Krypy

342

Elektrownia wiatrowa w Krypach o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

572

EW Nojszew

365

Elektrownia wiatrowa w Nojszewie o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

573

EW Nowosiółki

346

Elektrownia wiatrowa w Nowosiółkach o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

574

EW Roguszyn

362

Elektrownia wiatrowa w Roguszynie o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

575

EW Strupiechów

337

Elektrownia wiatrowa w Strupiechowie o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

576

EW Wielowie¶

449

Elektrownia wiatrowa w Wielowsi o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

577

EW Wierzchomino

231

Elektrownia wiatrowa w Wierzchominie o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

578

EW Wyczółki

346

Elektrownia wiatrowa w Wyczółkach o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

579

EW Żelazów

351

Elektrownia wiatrowa w Żelazowie o wysoko¶ci 194 m

Elektrownie wiatrowe

580

EW B±ków

353

Elektrownia wiatrowa w B±kowie o wysoko¶ci 192 m

Elektrownie wiatrowe

581

EW Lipie

312

Elektrownia wiatrowa w Lipiu o wysoko¶ci 192 m

Elektrownie wiatrowe

582

EW Młodoszowice

359

Elektrownia wiatrowa w Młodoszowicach o wysoko¶ci 192 m

Elektrownie wiatrowe

583

EW Paszęcin

311

Elektrownia wiatrowa w Paszęcinie o wysoko¶ci 192 m

Elektrownie wiatrowe

584

EW Rzecino

314

Elektrownia wiatrowa w Rzecinie o wysoko¶ci 192 m

Elektrownie wiatrowe

585

Anwil Włocławek

238

Komin zakładów Anwil (należ±cych do grupy Orlen) we Włocławku o wysoko¶ci 181 m

Kominy

586

Komin Zdzieszowice

371

Komin zakładów Arcelor Mittal w Zdzieszowicach o wysoko¶ci 180 m

Kominy

587

EC Karczew

263

Komin elektrociepłowni w Karczewie k. Otwocka o wysoko¶ci 170 m

Kominy

588

Kominy w O¶więcimiu

402

Jeden z dwóch kominów fabryki chemicznej zlokalizowanej pomiędzy Monowicami a Dworami pod O¶więcimiem. Oba maj± wysoko¶ć 160 m.

Kominy

589

EC Puławy

285

Komin elektrociepłowni w Puławach o wysoko¶ci 160 m

Kominy

590

EC Opole

318

Komin elektrociepłowni w Opolu o wysoko¶ci 160 m

Kominy

591

MPEC Włocławek

214

Komin Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej we Włocławku o wysoko¶ci 157 m

Kominy

592

MM Kwidzyn

214

Komin zakładów w Kwidzynie o wysoko¶ci 152 m

Kominy

593

EC Kędzierzyn-KoĽle

342

Komin elektrociepłowni w Kędzierzynie-KoĽlu o wysoko¶ci 151 m

Kominy

594

EC Będzin

406

Komin elektrociepłowni w Będzinie o wysoko¶ci 150 m

Kominy

595

EC Gorzów Wielkop.

216

Komin elektrociepłowni w Gorzowie Wielkopolskim o wysoko¶ci 150 m

Kominy

596

Ciech Inowrocław

234

Komin zakładów Ciech w Inowrocławiu o wysoko¶ci 150 m

Kominy

597

Elektr. Konin / P±tnów

242

Komin elektrowni Konin / P±tnów o wysoko¶ci 150 m

Kominy

598

KGHM Legnica

319

Komin zakładów KGHM w Legnicy o wysoko¶ci 150 m

Kominy

599

Elektr. Połaniec

311

Komin elektrowni Połaniec o wysoko¶ci 150 m

Kominy

600

Siarkopol Tarnobrzeg

321

Komin zakładów Siarkopol w Tarnobrzegu o wysoko¶ci 150 m

Kominy

601

Wistom Tomaszów

316

Jeden z dwóch najwyższych kominów dawnych Zakładów Włókien Chemicznych Wistom w Tomaszowie Mazowieckim. Dwa najwyższe kominy maj± wysoko¶ć 150 m.

Kominy

602

Elektr. Turów

388

Komin elektrowni Turów w Bogatyni o wysoko¶ci 149 m

Kominy

603

Huta Głogów

224

Komin na terenie Huty Miedzi Głogów o wysoko¶ci 148 m

Kominy

604

Cementownia Kujawy

247

Komin Cementowni Kujawy w Bielawach o wysoko¶ci 145 m

Kominy

605

Ciepłownia Żywiec

511

Komin Miejskiego Zakładu Energetyki Cieplnej Ekoterm w Żywcu o wysoko¶ci 139 m

Kominy

606

KWK Knurów

375

Komin KWK Knurów o wysoko¶ci 128 m

Kominy

607

Ciepł. Siemianowice

408

Komin Ciepłowni Siemianowice o wysoko¶ci 128 m

Kominy

608

Komin w Chełmku

369

Komin dawnych zakładów obuwniczych w Chełmku o wysoko¶ci 127 m

Kominy

609

Smutna Góra (Chełmek)

285

Wzgórze znajduj±ce się w Chełmie ¦l±skim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim. Nazwa pochodzi od tego, że jesieni± 1831 roku wybuchła w Chełmie epidemia cholery, która pochłonęła 218 ofiar, które zostały pochowane w tym miejscu. Na szczycie stoi pomnik Brama Tysi±clecia.

Wzgórza

610

KWK Piast w Bieruniu

370

Komin o wysoko¶ci 125 m na terenie KWK Piast w Bieruniu

Kominy

611

EC Tarnowskie Góry

408

Komin elektrociepłowni Zakładów Chemicznych Tarnowskie Góry o wysoko¶ci 125 m

Kominy

612

KWK Wieczorek Nikisz.

398

Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie KWK Wieczorek w katowickim Nikiszowcu

Kominy

613

Ciepłownia Olkusz

485

Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie ciepłowni w Olkuszu

Kominy

614

Ciepł. Ornotowice

412

Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie ciepłowni w Ornotowicach

Kominy

615

EC Zamo¶ć

344

Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie ciepłowni Szopinek w Zamo¶ciu

Kominy

616

EC Trzebinia

408

Komin o wysoko¶ci 121 m na terenie dawnej elektrociepłowni w Trzebini

Kominy

617

Cement. Górażdże

286

Jeden z dwóch kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Cementowni Górażdże w Choruli

Kominy

618

Siarkopol Dobrów

347

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie zakładu Siarkopol w Dobrowie

Kominy

619

EC Moszczenica Jastrz.

350

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni Moszczenica w Jastrzębiu-Zdroju

Kominy

620

Elektr. Jaworzno II

376

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrowni Jaworzno II

Kominy

621

Koksownia PrzyjaĽń

468

¦rodkowy z pięciu kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Koksowni PrzyjaĽń w Łosieniu k. D±browy Górniczej

Kominy

622

Huta Miasteczko ¦l.

419

Jeden z kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Huty Cynku Miasteczko ¦l±skie

Kominy

623

EC Myszków

438

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni w Myszkowie

Kominy

624

Cementownia Ożarów

323

Jeden z dwóch kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Cementowni Ożarów

Kominy

625

EC Przemy¶l

318

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni w Przemy¶lu

Kominy

626

EC Skarżysko-Kam.

352

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni w Skarżysku-Kamiennej

Kominy

627

Elektr. Stalowa Wola

276

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrowni w Stalowej Woli

Kominy

628

EC Piaskówka Tarnów

328

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie Elektrociepłowni Piaskówka w Tarnowie

Kominy

629

ZM Tarnów

317

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie Zakładów Mechanicznych Tarnów

Kominy

630

Azoty Tarnów

312

Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie Zakładów Azoty Tarnów

Kominy

631

Altana

408

Najwyższe wzniesienie województwa mazowieckiego (zaliczane do Korony Polski), należ±ce do Garbu Gielniowskiego położone na Wzgórzach Niekłańsko-Bliżyńskich, na Wyżynie Kieleckiej, pomiędzy wsiami Ciechostowice i Hucisko

632

Smrek (G. Izer., CZ)

1124

Szczyt na zachodnim krańcu Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, czes. Smrk, niem. Tafelfichte. Ma dwa wierzchołki, oddzielone ledwo zauważaln± przeł±czk±. Jest najwyższym szczytem czeskiej czę¶ci Gór Izerskich. Na górze stoi 20-metrowa, zbudowana w latach 2001-2003 (w miejsce starej z 1892 roku) wieża widokowa, z której przy dobrej widoczno¶ci roztacza się rozległa panorama na Góry Łużyckie i czesk± czę¶ć Gór Izerskich (na południu i zachodzie), Pogórze Izerskie (na północy), polsk± czę¶ć Gór Izerskich i Karkonosze (na wschodzie). Przez szczyt przechodzi niebieski i zielony szlak turystyczny.

633

Stóg Izerski (G. Izer.)

1105

Jeden z najwyższych szczytów Gór Izerskich, położony na zachodnim krańcu Wysokiego Grzbietu, w pobliżu granicy polsko-czeskiej. Często używa się skróconej nazwy Stóg, czes. Stoh, dawniej niem. Heufuder. Do 2000 roku na Stogu stała drewniana wieża widokowa, jednak została rozebrana, natomiast tuż obok postawiono maszt telekomunikacyjny. Na północnym zboczu Stogu działa O¶rodek Ski and Sun ¦wieradów-Zdrój z kolej± gondol± Stóg Izerski. Na południowych zboczach bierze pocz±tek jedna z największych czeskich rzek - Izera (czes. Jizera, niem. Iser). Przez szczyt przechodz± szlaki turystyczne: żółty, zielony i czerwony.

634

Wysoka Kopa (G. Izer.)

1126

Najwyższy szczyt Gór Izerskich, położony w masywie Wysokiego Grzbietu, dawniej niem. Hinterberg. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Wznosi się w najwyższej, centralnej czę¶ci Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, między wzniesieniem Złote Jamy po południowo-zachodniej stronie a Izerskimi Garbami po wschodniej stronie, przeszło 2,5 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego. Sam szczyt leży poza szlakiem, jednak północnymi zboczami Wysokiej Kopy prowadzi czerwony szlak turystyczny ze ¦wieradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby, fragment Głównego Szlaku Sudeckiego. Stamt±d na górę można dotrzeć wydeptanymi przez turystów ¶cieżkami.

635

Szrenica (Kark.)

1362

Szczyt położony w zachodniej czę¶ci Karkonoszy, w pobliżu granicy z Czechami, na południe od Szklarskiej Poręby, dawniej niem. Reifträger. Pod szczyt można wjechać wyci±giem krzesełkowym, znajduje się tam schronisko.

636

Sokolnik (Kark.)

1384

Szczyt w Karkonoszach w zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu, czes. Sokolník niem. Tefelsteinpaltte, Falkensteine. Położony jest w północno-zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu pomiędzy Szrenic± na zachodzie a Łabskim Szczytem na wschodzie. Od północy pomiędzy Szrenicę, Sokolnik i Łabski Szczyt wcięte jest rozległe, podmokłe obniżenie - Szrenicki Kocioł. Od południa rozci±ga się Labská louka - szerokie spłaszczenie ł±cz±ce ¦l±ski Grzbiet z Czeskim Grzbietem, na którym znajduj± się Ľródła Łaby.

637

Łabski Szczyt (Kark.)

1471

Szczyt na Głównym Grzbiecie Karkonoszy (wierzchowinie), w zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu, pomiędzy Szrenic± na zachodzie a ¦nieżnymi Kotłami na wschodzie, czes. Violík lub Labský ątít, niem. Veilchenstein lub Veilchenspitze. Przez partie podszczytowe przebiega granica polsko-czeska, natomiast sam wierzchołek leży po jej polskiej stronie. W okolicy Łabskiego Kotła, na północnym stoku, znajduje się schronisko PTTK Pod Łabskim Szczytem.

638

¦nieżne Kotły (Kark.)

1490

Kotły polodowcowe w Karkonoszach, niem. Schneegruben, czes. Sněľné jámy. Na grani stoi zbudowane w 1897 Schronisko Nad ¦nieżnymi Kotłami, obecnie radiowo-telewizyjny o¶rodek nadawczy z wież± o wysoko¶ci 24 m.

639

Wielki Szyszak (Kark.)

1509

Czwarty pod względem wysoko¶ci szczyt Karkonoszy i całych Sudetów, a drugi szczyt polskich Karkonoszy, położony w zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu, czes. Vysoké Kolo, niem. Hohe Rand, Hohe Rad lub Hohes Rad. Na wierzchołek nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, ale przez szczyt biegnie zimowa wersja trasy grani± Karkonoszy (trawers północn± stron± Wielkiego Szyszaka jest zamknięty).

640

¦mielec (Kark.)

1424

Szczyt na głównej grani Karkonoszy - ¦l±skim Grzbiecie, czes. Velky ©iąak, niem. Grosse Sturmhaube. Dawna nazwa tego szczytu to Wielki Szyszak, natomiast położony w s±siedztwie obecny Wielki Szyszak nosił nazwę Wielkie Koło.

641

Czeskie Kam. (Kark.)

1416

Szczyt w pa¶mie Karkonoszy (¦l±ski Grzbiet) oraz grupa skał o tej samej nazwie. Czes. Muľské kameny, niem. Mannsteine. Wraz z leż±cymi na wschodzie ¦l±skimi Kamieniami tworz± rozległ± kulminację grzbietu.

642

¦l±skie Kam. (Kark.)

1413

Szczyt w Karkonoszach, czes. Dívči kameny, niem. Mädelsteine lub Mädelkamm. Znajduj± się mniej więcej w połowie drogi między Petrov± boud± a Czarn± Przełęcz±. Wraz z leż±cymi na zachód Czeskimi Kamieniami tworz± rozległ± kulminację ¦l±skiego Grzbietu. Tę sam± nazwę nosi znajduj±ca się na szczycie grupa skał o ciekawych kształtach.

643

Ptasi Kamień (Kark.)

1215

Szczyt w Karkonoszach, w obrębie ¦l±skiego Grzbietu, czes. Čihadlo, dawniej niem. Im Löchel lub Vogelstein. Jest to niezbyt wybitny szczyt w ¶rodkowej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu. Oddziela Przełęcz Karkonosk± na wschodzie od Przełęczy Dołek na zachodzie. Przechodzi przez niego granica między Polsk± a Czechami. Położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego oraz czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonoąský národní park, KRNAP).

644

Mały Szyszak (Kark.)

1440

Szczyt na głównej wierzchowinie Karkonoszy (¦l±skim Grzbiecie), czes. Malý ©iąák, niem. Kleine Sturmhaube

645

Smogornia (Kark.)

1489

Szczyt na głównej grani Karkonoszy (¦l±ski Grzbiet), czes. Stříbrný hřbet, niem. Mittagsberg. Położony jest we wschodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu. Na zachodzie ł±czy się z Tępym Szczytem, na wschodzie z Równi± pod ¦nieżk±.

646

Ł±czna Góra (Kark., CZ)

1555

Szczyt w czeskiej czę¶ci pasma Karkonoszy, czes. Luční hora, niem. Hochwiesenberg. Drugi pod względem wysoko¶ci szczyt Karkonoszy i Czech, jest to najwyższy szczyt znajduj±cy się cał± swoj± powierzchni± w Czechach. Położony jest na południowy zachód od ¦nieżki, w ¶rodkowej czę¶ci wierzchowiny Karkonoszy, we wschodniej czę¶ci Czeskiego Grzbietu, około 5,5 km na północ od Peca pod Sněľkou. Ze szczytu góry roztacza się rozległa panorama na zachodni± i wschodni± czę¶ć Karkonoszy oraz czeskie Podgórze Karkonoskie. Wierzchołek jednak nie jest dostępny dla turystów, nie prowadzi na niego żaden szlak turystyczny. Znakowanym szlakiem doj¶ć można do Niebieskiej Przełęczy (czes. Modré sedlo).

647

Studzienna (Kark., CZ)

1554

Szczyt w czeskiej czę¶ci Karkonoszy, na południowy zachód od ¦nieżki, w ¶rodkowej czę¶ci wierzchowiny Karkonoszy we wschodniej czę¶ci Czeskiego Grzbietu, czes. Studniční hora lub Studničná hora, niem. Brunnenberg, Brandkoppe lub Steinboden. Jest to trzecie pod względem wysoko¶ci w Karkonoszach, położone nad ¶cian± polodowcowych kotłów.

648

¦nieżka (Karkonosze)

1603

Najwyższy szczyt Karkonoszy oraz Sudetów, jak również Czech (należ±cy do Korony Europy), czes. Sněľka, niem. Schneekoppe. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich, Korony Sudetów oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie dolno¶l±skim). Jest to najwybitniejszy szczyt Polski i Czech (wybitno¶ć 1203 m). Na górze znajduje się obserwatorium o charakterystycznym kształcie, kaplica ¶w. Wawrzyńca oraz nowy budynek czeskiej poczty. Z polskiej strony ¦nieżkę można zdobyć na wiele sposobów. Od strony zachodniej można doj¶ć kilkoma szlakami do schroniska ¦l±ski Dom (1400 m). Obok schroniska przechodzi między innymi czerwony Główny Szlak Sudecki, który omija szczyt ¦nieżki. Drogę czarnym szlakiem z Białego Jaru w Karpaczu można sobie skrócić kolejk±, która wjeżdża na Kopę (1377 m). Spod ¦l±skiego Domu na szczyt ¦nieżki prowadzi do¶ć stromy czerwony szlak. Przechodzi on przez szczyt na stronę czesk±, gdzie ł±czy się z niebieskim szlakiem, tzw. Drog± Jubileuszow±, któr± można doj¶ć do ¦l±skiego Domu. Od strony wschodniej na ¦nieżkę prowadzi niebieski szlak graniczny z Przełęczy Okraj (1046 m) przez Przełęcz Sowi± (1164 m). Od strony czeskiej można wjechać pod sam szczyt ¦nieżki kolejk± z kurortu Pec pod Sněľkou. Czerwony Główny Szlak Sudecki został poprowadzony obok ¦l±skiego Domu, ale nie przechodzi przez szczyt ¦nieżki.

649

Czarna Góra (Kark., CZ)

1299

Góra w czeskich Karkonoszach, czes. Černá hora, niem. Schwarzenberg, Spiegelkoppe. Na południowo-wschodnim zboczu położony jest o¶rodek narciarski, w którego skład wchodzi kolej gondolowa, któr± można dojechać na górę z miejscowo¶ci Jańskie ŁaĽnie. Na szczycie góry znajduje się nadajnik telewizyjny.

650

Czarna Kopa (Kark.)

1407

Szczyt w głównej grani Karkonoszy, czes. Svorová hora, niem. Schwarze Koppe

651

Skalny Stół (Kark., CZ)

1282

Najwyższy szczyt Kowarskiego Grzbietu w Karkonoszach, zaliczany do Diademu Polskich Gór, czes. Tabule, Klepý, niem. Tafelstein. Leży na zachodnim krańcu Kowarskiego Grzbietu, na granicy polsko-czeskiej. Na południe opada stromo ku Przełęczy Sowiej. Na wschodzie płytka przełęcz Siodło oddziela go od Czoła. Ku północnemu zachodowi odchodzi boczny grzbiet z Krucz± Kop± nad Karpaczem oraz Buław± nad Sowi± Dolin±.

652

Łysocina (Kark.)

1188

Najwyższy szczyt Lasockiego Grzbietu w Karkonoszach, czes. Lysečina, niem. Kolbenberg. Leży na granicy polsko-czeskiej. Jest zaliczany do Diademu Polskich Gór.

653

Skalnik (Rud. Janow.)

945

Najwyższy szczyt Rudaw Janowickich, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów. Posiada dwa wierzchołki. Na niższym, południowo-zachodnim, znajduje się szereg okazałych skałek o fantazyjnych kształtach, z których szczytowa Ostra Mała (935 m, niem. Freie Koppe) udostępniona jest wykutymi w skale stopniami i zwieńczona platform± widokow±. Na zboczach góry znajduj± się rumowiska skalne - gołoborza. Przez Skalnik przechodzi niebieski szlak turystyczny, a węzeł szlaków znajduje się około pół kilometra na południowy zachód od szczytu, w okolicach Ostrej Małej. Prowadzi tam czerwony Główny Szlak Sudecki, zielony szlak z Kowar na zachodzie do Rędzin na wschodzie, a także żółty szlak z Gruszkowa na północy do Przełęczy Kowarskiej (727 m) na południu (ł±cz± się tam drogi 367 i 369).

654

Dzicza Góra (Rud. Jan.)

881

Jeden z najwyższych szczytów w Rudawach Janowickich, niem. Sauberg

655

Wielka Kopa (Rud. Jan.)

870

Szczyt w Rudawach Janowickich, najwyższy w ich wschodniej czę¶ci, niem. Scharlachberg, krótko po wojnie Szarlach, Wielka Góra

656

Sokolik (Rud. Jan.)

642

Drugi co do wysoko¶ci szczyt w Sokolich Górach, w Rudawach Janowickich, niem. Forst Berg lub Forstberg. Jeden z tzw. Cycków Bardotki, drugi to Krzyżna Góra, od której oddziela go Przeł±czka.

657

Krzyżna Góra (RJ)

654

Szczyt Rudawach Janowickich, jeden z dwóch tzw. Cycków Bardotki w Górach Sokolich (drugi to Sokolik). Niemiecka nazwa Kreuzberg. Jako najwyższy szczyt Gór Sokolich, jest zaliczany do Diademu Polskich Gór.

658

Skopiec (G. Kacz.)

724

Szczyt zaliczany do Korony Gór Polski jako najwyższy w Górach Kaczawskich, jednak według innych pomiarów ma wysoko¶ć 719 m i wyższe od niego w tym pa¶mie s± pobliski Baraniec (723 m), Folwarczna (inaczej Ma¶lak, 720 m) oraz Okole, którego pierwotn± wysoko¶ć 718 m podniesiono po dokładnych pomiarach do 725 m. Szczyt zalicza się również do Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Wycieczkę na Skopiec najlepiej rozpocz±ć ze wsi Komarno, sk±d można się kierować żółtym szlakiem na północ na Przełęcz Komarnick± (662 m). Na przełęczy znajduje się wykonana z pnia uschłej czere¶ni rzeĽba Into the Blue, stworzona przez Magdalenę Osak w 2013 roku. RzeĽba jest obwieszona butami. Z Przełęczy Komarnickiej można i¶ć niebieskim szlakiem na wschód, a na przełęczy między pod Barańcem skręcić w ¶cieżkę lewo, w stronę znajduj±cego się w lesie szczytu Skopca. Na północ od szczytu przechodzi kontynuacja żółtego szlaku, prowadz±cego potem na wschód w stronę Wojcieszowa, a w drug± stronę można nim wrócić na Przełęcz Komarnick±. Inna opcja to powrót do niebieskiego szlaku i pod±żanie nim na południe w stronę Komarna.

659

Baraniec (G. Kacz.)

723

Szczyt w południowo-¶rodkowej czę¶ci Gór Kaczawskich, w ¶rodkowej czę¶ci Grzbietu Południowego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Prawdopodobnie jest najwyższym szczytem Gór Kaczawskich, gdyż wysoko¶ć pobliskiego Skopca (924 m) jest według wielu Ľródeł zawyżona o 5 m i niesłusznie ten szczyt został zaliczony do Korony Gór Polski zamiast Barańca. Na wierzchołku położone s± widokowe polany oraz maszt nadawczy.

660

Ma¶lak (Folw., G. Kacz.)

723

Szczyt Gór Kaczawskich w Południowym Grzbiecie, oddzielony od masywu Skopca i Barańca Przełęcz± Komarnick±. Spotyka się nazwy Ma¶lak lub Folwarczna, dawniej niem. Butter-Berg (Butter to po niemiecku masło). Jest zaliczany do Diademu Polskich Gór. Na północny zachód od głównego wierzchołka znajduje się charakterystyczna skała o nazwie Psi Ko¶ciół (715 m), a na zachodnim krańcu kopuły szczytowej można wyróżnić Górę Okopow± (711 m). Na Ma¶lak najlepiej dotrzeć z Przełęczy Komarnickiej, przez któr± przechodz± żółty i niebieski szlak. Z przełęczy należy się kierować ¶cieżk± na zachód.

661

Okole (G. Kaczawskie)

725

Szczyt w Grzbiecie Północnym Gór Kaczawskich, najwyższy w okolicy, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Wraz z Le¶niakiem tworzy rozległy masyw. Krótko po 1945 nosił nazwę Ogule, niem. Hogolie. Na szczycie znajduje się platforma widokowa. Pierwotnie wysoko¶ć Okola szacowano na 718 m, a po dokładniejszych pomiarach podniesiono j± do 725 m, co czyni ten szczyt najwyższym w Górach Kaczawskich.

662

Łysa Góra (G. Kacz.)

708

Wzniesienie nad Dziwiszowem i Płoszczyn± od południa oraz Chro¶nic± od północy, w zachodniej czę¶ci Południowego Grzbietu Gór Kaczawskich, między przełęcz± Widok (Kapella) a Chro¶nickimi Kopami, niem. Blücher-Höhe

663

Trójgarb (G. Wałb.)

778

Szczyt w Górach Wałbrzyskich, krótko po 1945 roku nosił nazwę Potrójna, dawniej niem. Sattelwald. Posiada trzy wierzchołki o wysoko¶ci 778, 757 i 738 m. Przez masyw Trójgarbu zostanie poprowadzona droga S3 - najdłuższy w Polsce tunel będzie miał długo¶ć 2273 m. Przez najwyższy wierzchołek przechodz± 3 szlaki turystyczne: zielony, żółty i niebieski, pod koniec 2018 roku zbudowano tu wieżę widokow±. Trójgarb jest zaliczany do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w Masywie Trójgarbu i Kr±glaka.

664

Chełmiec (G. Wałb.)

851

Szczyt i masyw w Górach Wałbrzyskich, wznosz±cy się nad Wałbrzychem, dawniej niem. Hochwald. Jest najwyższym punktem w granicach administracyjnych Szczawna-Zdroju i drugim co do wysoko¶ci szczytem Gór Wałbrzyskich. Góruje ponad Kotlin± Wałbrzysk±, między Wałbrzychem, Boguszowem a Szczawnem. Według dawnych pomiarów miał wysoko¶ć 869 m i był najwyższym szczytem Gór Wałbrzyskich, przez co od tego czasu jest zaliczany do Korony Gór Polski. Bł±d pomiaru wynikał z tego, że punkt triangulacyjny pomiaru wysoko¶ci umieszczono na wieży widokowej, a nie na wierzchołku. Po korekcie okazało się, że w Górach Wałbrzyskich wyższa jest Borowa (853 m). Chełmiec jest zaliczany również do Diademu Polskich Gór (jako najwyższy w Masywie Chełmca), natomiast nie jest zaliczany do Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Na szczycie Chełmca znajduje się kamienna wieża widokowa o wysoko¶ci 22 m oraz maszt telekomunikacyjny o wysoko¶ci 69 m. Poniżej szczytu postawiono również 45-metrowy krzyż milenijny. W Masywie Chełmca przechodz± liczne szlaki turystyczne. Można tu dotrzeć zielonym szlakiem z położonego na południu miasta Boguszów-Gorce (pod drodze możliwy jest też skrót żółtym szlakiem), niebieskim szlakiem z południowego zachodu oraz zielonym szlakiem z położonej na północy wsi Lubomin. Z położonego na północnym wschodzie Szczawna-Zdroju na masyw Chełmca prowadz± czarny i niebieski szlak, natomiast z położonego na wschodzie Wałbrzycha można doj¶ć na szczyt żółtym szlakiem.

665

Borowa (G. Wałb.)

853

Najwyższy szczyt Gór Czarnych i całych Gór Wałbrzyskich w Sudetach ¦rodkowych, dawniej niem. Schwarze-Berg, Schwarzeberg, Schwartzenberg. Uważany jest za odrębny masyw lub przypisywany do Rybnickiego Grzbietu. Jest najwyższym punktem w granicach administracyjnych Wałbrzycha, a także w granicach administracyjnych Jedliny-Zdroju. Pod koniec 2017 roku na szczycie oddano do użytku wieżę widokow± o ciekawym kształcie. Borowa zaliczana jest do Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów i Korony Sudetów Polskich. Do Korony Gór Polski zaliczony został pobliski Chełmiec, który podczas ustalania tej klasyfikacji uważany był za wyższy, ze względu na to, że instrumenty pomiarowe umieszczono wtedy na wieży widokowej.

666

Dzikowiec Wielki (GK)

836

Szczyt w Masywie Dzikowca i Lesistej Wielkiej, w północno-zachodniej czę¶ci Gór Kamiennych, dawniej niem. Grosser Wildberg. Położony jest około 3,4 km na południe od centrum miejscowo¶ci Boguszów-Gorce, po północno-wschodniej stronie od Lesistej Wielkiej. Przez wierzchołek przechodz± dwa szlaki turystyczne: niebieski i zielony. Na południowo-wschodnim wierzchołku Dzikowca stoi wieża widokowa, wjeżdża tam wyci±g narciarski OSR Dzikowiec, startuj± stamt±d paralotniarze.

667

Wysoka (G. Kamienne)

805

Góry Kamienne

668

Lesista Wielka (GK)

851

Najwyższy szczyt w Masywie Dzikowca i Lesistej Wielkiej, w północno-zachodniej czę¶ci Gór Kamiennych, zaliczany do Diademu Polskich Gór, dawniej niem. Hohe Heide. Wznosi się nad dolin± ¦cinawki na wschodzie i dolin± Grzędzkiego Potoku na zachodzie. Przez szczyt przechodz± 3 szlaki turystyczne: czerwony, żółty i niebieski.

669

Bukowiec (G. Kam.)

898

Szczyt w Górach Kamiennych, w północno-zachodniej czę¶ci pasma Gór Suchych. Wznosi się na pograniczu z Górami Wałbrzyskimi, na północny wschód od miejscowo¶ci Sokołowsko. Od strony zachodniej jest oddzielony Kotlin± Sokołowsk± od Masywu Stożka.

670

Włostowa (G. Kam.)

903

Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci pasma Gór Suchych, zaliczanych do Gór Kamiennych. Wznosi się około 3,7 km na południowy zachód od miejscowo¶ci Rybnica Le¶na. Zbocze północno-wschodnie w czę¶ci grzbietowej łagodnie opada, a po osi±gnięciu około 25 m różnicy poziomu względem wierzchołka przechodzi w zachodnie zbocze Kostrzyny (906 m). Poniżej szczytu, u podnóża południowego zbocza, na wysoko¶ci około 640 m oraz w czę¶ci grzbietowej wzniesienia znajduj± się grupy skałek.

671

Waligóra (G. Kam.)

936

Najwyższy szczyt Gór Suchych i całych Gór Kamiennych, dawniej niem. Heidelberg. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Północne zbocze opada bardzo ostro ku Przełęczy Trzech Dolin, na której znajduje się schronisko Andrzejówka, stanowi±ce węzeł szlaków turystycznych. Przechodzi tamtędy czerwony Główny Szlak Sudecki, niebieski szlak, którym można przej¶ć z Jeleńca (902 m) na wschodzie w stronę najwyższego poza Waligór± masywu Suchawy (928 m), Kostrzyny (906 m) i Włostowej (903 m) na zachodzie, a także zielony szlak z położonej na zachodzie wsi Sokołowsko. Spod schroniska Andrzejówka na szczyt Waligóry prowadzi bardzo stromy żółty szlak, którym póĽniej można i¶ć dalej na południowy zachód, by dotrzeć do Rozdroża Pod Waligór±. Stamt±d można wrócić niebieskim szlakiem do Andrzejówki lub i¶ć nim w drug± stronę - na Suchawę. Do Rozdroża pod Waligór± dochodzi również czarny szlak, prowadz±cy z południa od granicy polsko-czeskiej.

672

Ruprechticki Szp. (GK)

880

Ruprechticki Szpiczak (czes. Ruprechtický ©pičák) - szczyt w Górach Suchych, zaliczanych do Gór Kamiennych. Wierzchołek znajduje się po stronie czeskiej, 10 m poniżej niego przechodzi granica państwowa. Wznosi się na południe od Przełęczy pod Granicznikiem. Na szczycie znajduje się stalowa wieża telekomunikacyjna z tarasem widokowym.

673

Wielka Sowa (G. Sowie)

1015

Najwyższy szczyt Gór Sowich (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów), niem. Hohe Eule, po 1945 roku przez krótki okres Góra Sowia. Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów kamienna wieża widokowa, wzniesiona w 1906 roku. Na północnych zboczach wybudowano wyci±g narciarski z Polany Potoczkowej. Szczyt Wielkiej Sowy stanowi węzeł szlaków turystycznych. Ze wschodu z Przełęczy Jugowskiej (805 m) przez Kozie Siodło (887 m) prowadzi fragment czerwonego Głównego Szlaku Sudeckiego, a potem szlak schodzi na południe i przez Schronisko Sowa oraz Schronisko Orzeł dociera na Przełęcz Sokol± (754 m). Skrót do Schroniska Sowa stanowi zielony szlak prowadz±cy z południa z Rozdroża nad Sokolcem (697 m). Z zachodu z Walimia można doj¶ć na Wielk± Sowę żółtym szlakiem, a z północy z Przełęczy Walimskiej (755 m) prowadzi niebieski szlak przez Wroniec (835 m).

674

Kalenica (G. Sowie)

964

Szczyt w ¶rodkowej czę¶ci Gór Sowich, trzeci pod względem wysoko¶ci po Wielkiej (1015 m) i Małej Sowie (972 m), dawniej niem. Turnberg. Na szczycie znajduje się stalowa wieża widokowa, któr± zamontowano tu w 1933 roku.

675

Szeroka (G. Sowie)

827

Szczyt w południowo-wschodniej czę¶ci Gór Sowich, po północnej stronie Przełęcz pod Szerok±, około 3,5 km na wschód od miejscowo¶ci Przygórze, dawniej niem. Schmiedehau

676

Malinowa (G. Sowie)

839

Szczyt w południowo-wschodniej czę¶ci Gór Sowich, na północ od Przełęczy pod Gołębi±, na północny wschód od miejscowo¶ci Wolibórz, dawniej niem. Hoher Stein

677

¦lęża

718

Najwyższy szczyt Masywu ¦lęży (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów) i całego Przedgórza Sudeckiego, imponuj±cy znaczn± wysoko¶ci± względn± (ponad 500 m). Góra stanowiła o¶rodek pogańskiego kultu solarnego i z języka łacińskiego zwana była wtedy Silensi. Niemcy nazywali j± Zobtenberg (Góra Sobótka). Na szczycie tej wyróżniaj±cej się góry stoi wieża RTV o wysoko¶ci 136 metrów, a także kilka zabytków: ko¶ciół Nawiedzenia Naj¶więtszej Maryi Panny odbudowany po pożarze w latach 1851-1852, razem z wież± widokow± z XX wieku, ruiny zamku ¶redniowiecznego, ogrodzenie z murem oporowym oraz Dom Turysty PTTK im. Romana Zmorskiego, wybudowany w 1908 roku. Kawałek na południe od wierzchołka ¦lęży stoi wysoka na 12 metrów wieża widokowa, wybudowana na pocz±tku XX wieku. Ze względu na zły stan techniczny wieża została wył±czona z ruchu turystycznego w 2014 roku i oddana po remoncie 2 lata póĽniej. Nie zmienił się jednak charakter wieży, która nie jest zbyt wygodna dla turystów. Trzeba być ostrożnym przy podej¶ciu i zej¶ciu po stromej drabinie i uważać na głowę. ¦lęża jest bardzo popularna turystycznie i prowadzi na ni± wiele szlaków, a najczęstszym miejscem startu jest miasto Sobótka w północnej czę¶ci masywu. Po prawej stronie szlaku z Sobótki na ¦lężę można obejrzeć pogańsk± rzeĽbę Panna z ryb± - celtycki pos±g kultowy powstały w okresie lateńskim (około 400-200 roku p.n.e.) oraz pos±g NiedĽwiedzia z tego samego okresu.

678

Gromnik (W. Strzelińskie)

390

Najwyższe wzniesienie Wzgórz Strzelińskich (czę¶ci Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, zaliczanych do Przedgórza Sudeckiego), dawniej niem. Rummelsberg. Na szczycie znajduje się wieża widokowa oraz ruiny ¶redniowiecznego zamku. Przez masyw przechodzi czerwony oraz żółty szlak turystyczny.

679

Szczeliniec W. (G. Stoł.)

922

Najwyższy szczyt Gór Stołowych, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Dawne nazwy to: Siennica, Strzaskany, Spękany, Stołowiec, niem. Grosse Heuscheuer, czes. Velká Hejąovina. Na szczyt prowadzi kręty szlak składaj±cy się z 665 schodów, ułożonych w 1814 przez Franza Pabla, sołtysa pobliskiego Karłowa. Na jednokierunkowej trasie o długo¶ci około 5 km, biegn±cej wierzchowin± Szczelińca, znajduje się również schronisko turystyczne PTTK Na Szczelińcu, wybudowane w 1846 roku w stylu tyrolskim. Najwyższym punktem góry jest Fotel Pradziada - 12-metrowej wysoko¶ci skała piaskowcowa. Do skały można doj¶ć tras± zwiedzania Szczelińca Wielkiego, znajduje się tam punkt widokowy, na który prowadz± metalowe schody. Na południe od masywu Szczelińca Wielkiego przechodzi czerwony Główny Szlak Sudecki, który schodzi potem w dół do Karłowa. Ta wie¶ jest poł±czona żółtym szlakiem turystycznym z położon± na północy Pasterk±. Żółty szlak oddziela Szczeliniec Wielki od położonego na zachód Szczelińca Małego (895 m). Ten z kolei od zachodu obiega niebieski szlak, który w dwóch miejscach ł±czy się z żółtym.

680

Skalniak (G. Stołowe)

915

Drugi co do wysoko¶ci szczyt Gór Stołowych, położony na rozległej wierzchowinie stoliwa o tej samej nazwie. Przy krawędziach na Błędnych Skałach (852 m) i na Ptaku (841 m) znajduj± się punkty widokowe na Szczeliniec Wielki i Mały, Góry Sowie, Góry Kamienne, Góry Bardzkie.

681

Koruna (G. Stoł., CZ)

769

Szczyt w czeskiej czę¶ci Gór Stołowych (czes. Broumovska vrchovina) w Broumowskich ¦cianach (czes. Broumovské stěny). Wzniesienie położone jest po zachodniej stronie od Boľanova, w granicach czeskiego parku narodowego (czes. Narodni Přírodní Rezervace Broumovské Stěny), w czeskiej czę¶ci Gór Stołowych (czes. Broumovska vrchovina), w południowo-wschodniej czę¶ci Broumovskich ¦cian (czes. Broumovské stěny), stanowi±cych czesk± czę¶ć Gór Stołowych, około 6 km na północny zachód od Radkowa. Jest drugim co do wysoko¶ci wzniesieniem Broumowskich ¦cian, łatwo rozpoznawalnym w terenie, ze względu na stożkowy kształt.

682

Bożanowski (GS, CZ)

773

Szczyt w czeskiej czę¶ci Gór Stołowych (czes. Broumovská vrchovina) w Broumowskich ¦cianach (czes. Broumovské stěny), czes. Boľanovský ©pičák, dawniej niem. Barzdorfer Spitzberg. Jest najwyższym wzniesieniem Broumowskich ¦cian. Położony jest na obszarze Czech, w granicach czeskiego rezerwatu przyrody Narodni Přírodní Rezervace Broumovské Stěny, około 6 km na północny zachód od Radkowa, w południowo-wschodniej czę¶ci Broumowskich ¦cian, które s± czesk± czę¶ci± Gór Stołowych. Szczyt stanowi punkt widokowy na polsk± czę¶ć Gór Stołowych, Kotlinę Broumovsk±, Góry Kamienne (Góry Suche) i Góry Sowie. Na górze znajduj± się liczne skałki przypominaj±ce swoim wygl±dem postacie ludzkie oraz zwierzęta.

683

Orlica (G. Orlickie)

1084

Najwyższy szczyt polskiej czę¶ci Gór Orlickich (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór oraz Korony Sudetów Polskich) i jednocze¶nie cały polskich Sudetów ¦rodkowych, niem. Hohe Menze lub Hohe Mense, czes. Vrchmezí. Najwyższym szczytem Gór Orlickich jest położona na terenie Czech Wielka Desztna (1115 m). Orlica leży na granicy polsko-czeskiej, na Europejskim Dziale Wodnym, pomiędzy zlewiskami Morza Bałtyckiego i Morza Północnego. W 2012 roku na szczycie odsłonięto pomnik upamiętniaj±cy pobyt na wierzchołku Johna Quincy Adamsa - póĽniejszego prezydenta USA (w 1800 roku), cesarza Józefa II (w 1779 roku) oraz Fryderyka Chopina (w 1826 roku). Pod koniec 2020 roku około 50 m na północny wschód od szczytu Orlicy wybudowano drewnian± wieżę widokow± o wysoko¶ci 25,5 m (platforma na wysoko¶ci 17,7 m). Na wschodnich zboczach Orlicy zbudowano drogę 389, tzw. Autostradę Sudeck±, któr± prowadzi czerwony Główny Szlak Sudecki. Stamt±d można przej¶ć w kierunku Orlicy zielonym szlakiem, a potem dotrzeć na szczyt wydeptanymi ¶cieżkami. Ze strony czeskiej można dotrzeć na Orlicę czerwonym szlakiem, który przechodzi przez Ostruznik (982 m) na północnym zachodzie oraz Polomsky kopec (1051 m) na południowym zachodzie.

684

Wlk. Desztna (GO, CZ)

1115

Najwyższy szczyt Sudetów ¦rodkowych, w ¶rodkowo-wschodniej czę¶ci Gór Orlickich w Czechach, czes. Velká Deątná. W paĽdzierniku 2019 roku na szczycie otwarto wieżę widokow± o ciekawym kształcie i fasadzie.

685

Jagodna (G. Bystrz.)

977

Najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów), dawniej niem. Heidel-Berg lub Heidelberg. Góra posiada dwa wierzchołki i istniej± kontrowersje, który z nich jest wyższy. Północny wierzchołek, oznaczany czasem na mapach nieprawidłowo jako Sasanka (965 m), ma według niektórych Ľródeł wysoko¶ć 985 m i to on jest wyższy. Pod koniec 2019 roku na Jagodnej wybudowano wysok± na 23 metry wieżę widokow±. Wycieczkę na szczyt najlepiej rozpocz±ć spod Schroniska PTTK Jagodna (811 m) przy drodze nr 389, tzw. Autostradzie Sudeckiej, któr± prowadzi czerwony Główny Szlak Sudecki. Schronisko jest położone we wsi Spalona i do lat sze¶ćdziesi±tych XX wieku takiej nazwy używano w kontek¶cie schroniska - Na Przełęczy Spalonej, Na Przełęczy Spalona lub po prostu Schronisko Spalona. Przełęcz Spalona (754 m) znajduje się około pół kilometra na północny wschód od schroniska, a można do niej dotrzeć również kręt± drog± z Bystrzycy Kłodzkiej. Spod schroniska na Jagodn± można dotrzeć niebieskim szlakiem turystycznym, prowadz±cym głównie szerok± drog± le¶n±, a trasa ma niewiele ponad 4 km. W tych okolicach poprowadzono również trasy rowerowe, a zim± funkcjonuje tu o¶rodek narciarstwa biegowego.

686

Jagodna Płn. (G. Bystrz.)

985

Północny, wyższy wierzchołek Jagodnej (dawniej niem. Heidel-Berg lub Heidelberg), oznaczany czasem na mapach jako Sasanka. Według wielu Ľródeł jest uznawana za najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich. Wraz z drugim wierzchołkiem Jagodnej jest zaliczana do Diademu Polskich Gór.

687

Czarna Góra (¦nieżnik)

1205

Szczyt w masywie ¦nieżnika, dawniej niem. Schwarzer Berg. Wznosi się w ramieniu Żmijowca w Masywie ¦nieżnika, którego przedłużeniem jest pasmo Krowiarek. Czarna Góra do nich jednak nie należy - granic± między tymi pasmami jest Przełęcz Puchaczówka, położona ok. 1,5 km na północ od szczytu i blisko 350 m poniżej niego. Północne i południowe stoki Czarnej Góry wznosz± się ponad grzbiet Żmijowca i Krowiarek na wysoko¶ć 150-300 m. Stoki wschodnie i zachodnie s± znacznie dłuższe, opadaj±c, odpowiednio 500-700 m w dolinę Siennej i ku Rowowi Górnej Nysy. Czarna Góra jest doskonale widoczna z większo¶ci miejsc Kotliny Kłodzkiej i często mylona ze ¦nieżnikiem, który położony jest głębiej w¶ród innych gór masywu i wydaje się niższy. Na szczycie stała drewniana wieża widokowa, jednak uległa zniszczeniu. Na północnym stoku Czarnej Góry, kilkaset metrów od szczytu, znajduje się maszt nadajnika telewizyjnego. Na wschodnich zboczach góry we wsi Sienna zbudowano popularny o¶rodek narciarski.

688

¦nieżnik

1425

Najwyższy szczyt Masywu ¦nieżnika, zwany też ¦nieżnikiem Kłodzkim, dawniej Kładsk± ¦nieżk±, czes. Králický Sněľník, niem. Glatzer Schneeberg, Spieglitzer Schneeberg, Grulicher Schneeberg. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów. Na zachodnim zboczu znajduje się schronisko PTTK na ¦nieżniku. Na szczycie w 2021 roku zbudowano wieżę widokow±, w miejscu starej, kamiennej wieży, która stała tam w latach 1899-1973. Ze szczytu ¦nieżnika dokonano najdalszych obserwacji gór z terytorium Polski. Przy dobrych warunkach widać st±d oddalony o przeszło 281 km Schneeberg (2076 m) w Alpach Styryjsko-Dolnoaustriackich. Od strony polskiej na szczyt ¦nieżnika najlepiej dostać się zielonym szlakiem, prowadz±cym od schroniska. Ł±czy się on na grani z czerwonym szlakiem granicznym. Od strony czeskiej na szczyt dochodz± żółty i czerwony szlak, przy których stoi kamienna figurka słonia. Od szczytu na północ odchodzi w±ska ¶cieżka, która niżej przecina drogę z niebieskim szlakiem, po czym dociera do skalistego szczytu Stroma (1167 m). Czerwony Główny Szlak Sudecki został poprowadzony obok schroniska, ale nie przechodzi przez szczyt ¦nieżnika.

689

Smrek (G. Złote)

1125

Szczyt na granicy Gór Złotych i Bialskich (czes. Rychlebské hory), na terytorium Czech, w odległo¶ci kilkuset metrów od granicy z Polsk±, czes. Smrk, niem. Fichtlich. Jest zaliczany do Korony Sudetów, jako najwyższy szczyt Gór Złotych i Bialskich (w Czechach jest to jedno pasmo - Rychlebské hory).

690

Rudawiec (G. Bialskie)

1112

Zaliczany do Korony Gór Polski, trzeci co do wysoko¶ci szczyt Gór Bialskich, czes. Polská hora lub Červené Bahno, niem. Rote Sümpfe. Inne nazwy: Bieleń, Ruda Paprotnia, Rude Bagna. W Górach Bialskich wyższa od niego jest Travna hora (1121 m), a po polskiej stronie granicy jej drugorzędny wierzchołek - Postawna (1117 m) oraz Brusek (czes. Brousek, 1116 m), jednak to Rudawiec zalicza się do Korony Gór Polski, ponieważ przechodzi przez niego szlak turystyczny. Według regionalizacji Kondrackiego, Rudawiec znajduje się w Górach Złotych. Niektóre Ľródła (np. Wikipedia) podaj± wysoko¶ć 1106 m. Rudawiec jest kulminacj± rozległego masywu i stanowi zwornik trzech grzbietów: pasma Rudych Krzyży (1053 m) od południowego zachodu, grzbietu Iwinki (1070 m) od południowego wschodu oraz krótkiego grzbietu Białej Kopy (1033 m) od północy. Przez szczyt przechodzi zielony szlak turystyczny, na tym odcinku prowadz±cy granic± polsko-czesk±. Tury¶ci zdobywaj±cy Koronę Gór Polski często zaczynaj± wycieczkę na Rudawiec zielonym szlakiem z północy ze wsi Bielice, a po powrocie na dół tego samego dnia można również zaliczyć położone na wschód od Bielic Kowadło (989 m) - najwyższy szczyt Gór Złotych. Od strony zachodniej na Rudawiec można doj¶ć zielonym szlakiem z Przełęczy Płoszczyna (817 m).

691

Jelenia Kopa (G. Bardz.)

747

Szczyt w północno-wschodniej czę¶ci Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, na grzbiecie odchodz±cym od Kłodzkiej Góry w kierunku południowo-wschodnim. Wznosi się około 7,3 km na wschód od centrum Kłodzka. Przez szczyt wzniesienia prowadzi niebieski szlak turystyczny.

692

Kłodzka Góra (G. Bardz.)

757

Według dawnych pomiarów została uznana za najwyższy szczyt Gór Bardzkich, który jest zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów. Dawne niemieckie nazwy to Glatzenberg, Glatsenkoppe. Według nowszych pomiarów szczyt ma wysoko¶ć 757 m (a nie jak pocz±tkowo podawano 765 m) i jest niższy od pobliskiej Szerokiej Góry (766 m). Należy do głównego grzbietu Gór Bardzkich, stanowi±c jego zwornik (rozróg), z odchodz±cymi w czterech kierunkach grzbietami. Na południe odchodzi główny grzbiet przez Jeleni± Kopę (747 m), Grodzisko (730 m) i Podzameck± Kopę (615 m) do Przełęczy Kłodzkiej (483 m), gdzie ł±czy się z Górami Złotymi. Na północ odchodzi główny grzbiet przez Gajnik (747 m), Ostr± Górę (752 m), Przełęcz Łaszczow± (592 m) i Łaszczow± (622 m), gdzie się rozgałęzia na kilka ramion. Na południowy zachód, w stronę Kłodzka, odchodzi najdłuższy grzbiet z Jedlakiem (658 m), Owczym Zboczem (615 m), Obszern± (573 m), Kostr± (491 m) i Szyndzielni± (405 m). Najkrótszy grzbiet z Szerok± Gór± odchodzi na wschód, w stronę wsi Laski. Przez szczyt przechodzi żółty szlak turystyczny z Kłodzka, który kilkadziesi±t metrów dalej na przełęczy spotyka się ze szlakiem niebieskim, prowadz±cy z Przełęczy Kłodzkiej na południu na Przełęcz Łaszczow± na północy. W 2020 roku na Kłodzkiej Górze wybudowano wysok± na ponad 30 metrów wieżę widokow±.

693

Szeroka G. (G. Bardzkie)

766

Przez aktualne Ľródła jest uznawana za najwyższy szczyt Gór Bardzkich, ponieważ dokładniejsze pomiary wykazały, że jest wyższa od Kłodzkiej Góry. Szeroka jest zaliczana do Diademu Polskich Gór. Na szczyt prowadzi z Kłodzka żółty szlak przechodz±cy przez Kłodzk± Górę i przełęcz pod Kłodzk± Gór±.

694

Bardzka G. (G. Bardzkie)

593

Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, nad Przełomem Bardzkim, na południowy wschód od Barda, inna nazwa to Kalwaria. Jest to góra o kopulastym kształcie i stromych zboczach, z wyraĽnie zaznaczonym wierzchołkiem. Góruje nad Przełomem Bardzkim i Bardem, do których opada bardzo stromym zboczem ze skalnym Obrywem Bardzkim. Wydzielona jest głębokimi dolinami potoków: Srebrnika od zachodu, Bratniaka od południowego wschodu, Węglówki od południowego zachodu. Na północny wschód od szczytu ci±gnie się grzbiet z Kurzyńcem, w stronę północnego zachodu odchodzi najdłuższe ramię z Kozłem i Bron±, a w stronę południa za płytk± przełęcz± ci±gnie się w±ski, wła¶ciwy Grzbiet Wschodni z Jodłow±. Na szczycie znajduje się barokowa kaplica górska NMP z 1619 roku ze skromnym wyposażeniem, wzniesiona w miejscu, w którym według wierzeń w 1400 roku miała się objawić Matka Boża Płacz±ca. Cał± górę oplata gęsta sieć dróg i ¶cieżek. Na zboczu znajduj± się ruiny ¶redniowiecznego zamku, który powstał prawdopodobnie w końcu XIII lub na pocz±tku XIV wieku.

695

Pradziad (Jesioniki, CZ)

1491

Pradziad (czes. Praděd, niem. Altvater) - najwyższy szczyt w pa¶mie Wysokiego Jesionika (czes. Hrubý Jeseník) oraz w całych Sudetach Wschodnich. Na górze znajduje się wieża retransmisyjna RTV, zbudowano w niej przeszklony taras widokowy, na który można wjechać szybkobieżn± wind±.

696

Biskupia Kopa (G. Opaw.)

890

Najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina), zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie opolskim), czes. Biskupská kupa, niem. Bischofskoppe. Na szczycie stoi kamienna wieża widokowa o wysoko¶ci 18 m (zbudowana w 1898 roku), pod szczytem znajduje się Schronisko PTTK Pod Biskupi± Kop±. Szczyt stanowi węzeł szlaków - przechodzi tamtędy czerwony Główny Szlak Sudecki, na tym odcinku prowadz±cy z położonej na południowym wschodzie wsi Pokrzywna na graniczn± grań, a potem schodz±cy na północ do wsi Jarnołtówek. Schronisko znajduje się na wschód od tego odcinka szlaku - należy zej¶ć nieco w dół drog±. Do schroniska od strony polskiej dochodz± żółty i zielony szlak. Od strony czeskiej od zachodu można doj¶ć na szczyt zielonym lub niebieskim szlakiem z miasta Zlate Hory, a do¶ć wygodne jest doj¶cie zielonym szlakiem od południa z przełęczy Petrovy boudy (706 m), przez któr± przechodzi czeska droga 457 i można tu zaparkować samochód.

697

Poprzeczna (G. Op., CZ)

975

Příčný vrch (pol. Góra Poprzeczna) - najwyższy szczyt w pa¶mie Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina), położony w Czechach, w Sudetach Wschodnich. Góra jest zaliczana do Korony Sudetów.

698

Srebrna Kopa (G. Opaw.)

785

Graniczny szczyt w Górach Opawskich, czes. Velká Stříbrná. Jest drug± co do wysoko¶ci gór± polskiej czę¶ci Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina). Nazwa zwi±zana jest z poszukiwaniami srebra na stokach góry.

699

Ondrejnik (B¦M, CZ)

890

Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, na południe od miasta Frydek Mistek, czes. Ondřejník

700

Radhost (B¦M, CZ)

1129

Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, według podań miejsce kultu Radogosta, czes. Radhoą», pol. Radhoszcz. Na górze znajduje się krzyż z 1805 roku, kaplica pw. ¶¶. Cyryla i Metodego oraz 46-metrowy maszt telewizyjny.

701

Radegast (B¦M, CZ)

1105

Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, ok. 1 km na południowy zachód od przełęczy Pustevny i ok. 2,5 km na południowy wschód od szczytu Radhoą». Nazwa góry pochodzi do słowiańskiego boga płodno¶ci i obfito¶ci Radogosta, którego pos±g znajduje się na szczycie.

702

Knehyne (B¦M, CZ)

1256

Kněhyně - szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim

703

Smrek (B¦M, CZ)

1278

Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, czes. Velký Smrk, Smrk. Położony jest między miejscowo¶ciami Ostravice i Čeladná.

704

Łysa Góra (B¦M, CZ)

1323

Najwyższy szczyt Beskidu ¦l±sko-Morawskiego, czes. Lysá hora. Na górze znajduje się maszt.

705

Travny (B¦M, CZ)

1203

Szczyt w centralnej czę¶ci Beskidu ¦l±sko-Morawskiego, czes. Travný

706

Jaworowy (B¦M, CZ)

1032

Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim, czes. Javorový

707

Ostry (B¦M, CZ)

1044

Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim, na zboczach znajduje się rezerwat Čerňavina, czes. Ostrý

708

Wielki Krywań (MF, SK)

1709

Najwyższy szczyt Małej Fatry na Słowacji, słow. Veµký Kriváň. Masyw Wielkiego Krywania znajduje się w głównej grani Małej Fatry Krywańskiej, pomiędzy szczytem Pekelník (1609 m) i przełęcz± Snilovské sedlo (1524 m) oddzielaj±c± go od Chleba (drugiego co do wysoko¶ci szczytu Małej Fatry).

709

Mały Krywań (MF, SK)

1671

Drugi co do wysoko¶ci szczyt w pa¶mie górskim Mała Fatra na Słowacji, słow. Malý Kriváň. Wznosi się w głównym grzbiecie tzw. Małej Fatry Krywańskiej, pomiędzy Koniarkami na wschodzie a masywem Suchego na zachodzie.

710

Wielki Rozsutec (MF, SK)

1610

Jeden z najwyższych i chyba najbardziej charakterystyczny szczyt w tzw. Krywańskiej czę¶ci Małej Fatry, słow. Veµký Rozsutec

711

Czantoria Mała (B¦)

865

Szczyt w głównym grzbiecie Pasma Czantorii w Beskidzie ¦l±skim, niecałe 3 km na północny zachód od Wielkiej Czantorii

712

Czantoria Wielka (B¦)

995

Szczyt graniczny w Beskidzie ¦l±skim ponad Ustroniem, inaczej Wielka Czantoria, czes. Velká Čantoryje. Pod górę można wjechać wyci±giem krzesełkowym, przy górnej stacji znajduje się maszt. Na samym szczycie stoi wieża obserwacyjna. Czantoria Wielka zaliczana jest do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Stożka i Czantorii.

713

Soszów Wielki (B¦)

885

Szczyt w Beskidzie ¦l±skim ponad Wisł±, na który można wyjechać wyci±giem krzesełkowym. Leży na granicy z Czechami, czes. Velký ©oąov. Pod szczytem znajduje się schronisko.

714

Cie¶lar (B. ¦l±ski)

920

Pokryty polanami szczyt w Beskidzie ¦l±skim, w głównym grzbiecie pasma Czantorii i Stożka, położony między Wielkim Soszowem a Małym Stożkiem

715

Stożek Wielki (B. ¦l±ski)

978

Szczyt w Pa¶mie Czantorii w Beskidzie ¦l±skim ponad Wisł±, na który można wyjechać wyci±giem krzesełkowym. Pod szczytem znajduje się schronisko. Jest trzecim co do wysoko¶ci (po Wielkiej Czantorii i Kiczorach) szczytem w wododziale Wisły i Odry. Leży na granicy z Czechami, czes. Velký Stoľek.

716

Równica (B. ¦l±ski)

884

Popularna góra ponad Ustroniem w Beskidzie ¦l±skim. Pod szczyt można podjechać samochodem, znajduje się tam schronisko i karczmy.

717

Orłowa (B. ¦l±ski)

813

Góra w Beskidzie ¦l±skim, w północnej czę¶ci Pasma Równicy, między Ustroniem i Wisł±

718

Trzy Kopce Wi¶l. (B¦)

810

Szczyt w pa¶mie Równicy w Beskidzie ¦l±skim, dawniej Malinka. Nazwa góry pochodzi od jej położenia na styku trzech miejscowo¶ci: Ustronia, Wisły i Brennej, których granice były oznaczane kamiennymi kopcami. Obok szczytu znajduje się przytulisko Telesforówka - sympatyczny lokal gastronomiczny, obok którego stoi pomalowany na różowo Volkswagen Garbus. Z ł±ki na Trzech Kopcach rozci±gaj± się piękne widoki na północ - od masywu Czantorii, przez Dolinę Wisły, wystaj±cy nad Orłow± wierzchołek Równicy, Dolinę Brennicy z Pasmem Klimczoka, aż po najwyższe szczyty Beskidu ¦l±skiego - Skrzyczne i Barani± Górę.

719

Smrekowiec (B. ¦l±ski)

835

Niewybitny szczyt w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, wznosz±cy się w bocznym pasemku Równicy, inna nazwa to Smerekowiec

720

Czupel (NO, B. ¦l±ski)

882

Szczyt w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, który jest ¶wietnym punktem widokowym. Niedaleko od wierzchołka prowadzi zielony szlak turystyczny, na szczyt można doj¶ć ¶cieżk±.

721

Barania Góra (B. ¦l±ski)

1220

Drugi najwyższy szczyt Beskidu ¦l±skiego (po Skrzycznem). Na wierzchołku znajduje się wieża widokowa. Z zachodnich zboczy Baraniej Góry wypływa Wisła - największa rzeka w Polsce.

722

Magurka Wi¶lańska (B¦)

1140

Kulminacja trzech grzbietów górskich w Beskidzie ¦l±skim: od strony Baraniej Góry, Magurki Radziechowskiej i Skrzycznego

723

Magurka Radziech. (B¦)

1108

Magurka Radziechowska - istotny szczyt zwornikowy w Beskidzie ¦l±skim, stanowi±cy zł±czenie trzech grzbietów: od strony Ostrego, Węgierskiej Górki i Magurki Wi¶lańskiej. Na wschodnim zboczu (w stronę szczytu Cebula) rozci±ga się Hala Radziechowska.

724

Cebula (B. ¦l±ski)

1035

Góra w Beskidzie ¦l±skim w grzbiecie prowadz±cym z Węgierskiej Górki na Magurkę Radziechowsk±

725

Glinne (B. ¦l±ski)

1034

Góra w Beskidzie ¦l±skim, przez któr± przechodzi Główny Szlak Beskidzki, konkretnie odcinek czerwonego szlaku, prowadz±cego z Węgierskiej Górki na Magurkę Radziechowsk±, Magurkę Wi¶lańsk± i Barani± Górę

726

Zielony Kopiec (B¦)

1152

Skalisty szczyt w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, położony między Malinowsk± Skał± i Magurk± Wi¶lańsk±. Jest jednocze¶nie kulminacj± wznosz±cego się z Wisły grzbietu Cieńkowa. Inne nazwy to Kopiec Cieńków lub Kopiec Cienków.

727

Malinowska Skała (B¦)

1152

Zwornikowy szczyt w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim z ciekawymi formami skalnymi na szczycie. Ku północnemu zachodowi biegnie od tej kulminacji grzbiet przez Malinów ku Przełęczy Salmopolskiej, ku południu - grzbiet w stronę Baraniej Góry. Na północ odchodzi od Malinowskiej Skały grzbiet ku Skrzycznemu, a ku wschodowi wybiega krótki grzbiet Ko¶cielca. Przez szczyt przechodzi zielony szlak turystyczny na Skrzyczne, pocz±tek ma również czerwony szlak, schodz±cy przez Malinów na Przełęcz Salmopolsk±. Na południe od szczytu odchodzi niebieski szlak ł±cznikowy oraz żółty, który schodzi na wschód do Doliny Zimnika.

728

Skrzyczne (B. ¦l±ski)

1257

Najwyższy szczyt Beskidu ¦l±skiego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Baraniej Góry, zwanego również Pasmem Wi¶lańskim. Na górze znajduje się 87-metrowy maszt oraz schronisko turystyczne. Na szczyt można wjechać ze Szczyrku 4-osobow± kanapow± kolej± linow± z przesiadk± na Hali Jaworzyna. Prowadzi tu kilka szlaków turystycznych - niebieski i zielony z północy ze Szczyrku, zielony od strony południowo-zachodniej (Barania Góra, Malinowska Skała) oraz niebieski ze strony południowo-wschodniej - z pocz±tku Doliny Zimnika. Na północnych zboczach Skrzycznego w kierunku Szczyrku zbudowano popularny o¶rodek narciarski z wieloma trasami. Położona na zachód od wierzchołka Skrzycznego Hala Skrzyczeńska jest poł±czona trasami z pobliskim Małym Skrzycznem (1211 m) i Zbójnick± Kop±, leż±c± na grani bardziej na wschód, w stronę wierzchołka Skrzycznego. W 2022 roku na Skrzycznem wybudowano pomnik żaby, który nawi±zuje do historii nazwy góry. Według zapisków Andrzeja Komonieckiego, który był wójtem żywieckim i kronikarzem na przełomie XVII i XVIII wieku, pomiędzy Małym Skrzycznem i Skrzycznem istniał kiedy¶ staw zamieszkały przez liczne żaby, których skrzeczenie skłoniło miejscowych do nadania górze nazwy Skrzyczne.

729

Małe Skrzyczne (B¦)

1211

Szczyt w Beskidzie ¦l±skim, znajduj±cy się w grzbiecie między Skrzycznem i Malinowsk± Skał±. Przez wierzchołek przechodzi zielony szlak turystyczny, znajduje się tu górna stacja O¶rodka Narciarskiego Czyrna-Solisko. Na północnym zboczu Małego Skrzycznego rozci±ga się Hala Skrzyczeńska. Pomiędzy Skrzycznem i Małym Skrzycznem znajduje się niewybitny wierzchołek Zbójnicka Kopa (1205 m), na której w 2018 roku zbudowano górn± stację wyci±gu narciarskiego.

730

Kopa Skrzyczeńska (B¦)

1189

Kopulaste wzniesienie w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, położone między Małym Skrzycznem i Malinowsk± Skał±. Przez wierzchołek przechodzi zielony szlak turystyczny.

731

Malinów (B. ¦l±ski)

1115

Płaskie, rozległe wzniesienie w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, w grzbiecie biegn±cym od Malinowskiej Skały ku Przełęczy Salmopolskiej. Przez szczyt przechodzi czerwony szlak turystyczny. W południowo-wschodnim zboczu znajduje się Jaskinia Malinowska, która jest dostępna dla turystów do wygodnego zwiedzania (wystarczy mieć latarkę).

732

Kotarz (B. ¦l±ski)

974

Góra w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, najwyższe na odcinku między Przełęcz± Salmopolsk± a przełęcz± Karkoszczonka. Nazwa pochodzi od miejsca kocenia się owiec. Na szczycie znajduje się niewysoki maszt.

733

Hyrca (B. ¦l±ski)

929

Szczyt w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, między Kotarzem na południowym zachodzie a Beskidkiem na północnym wschodzie. Przez szczyt przechodzi czerwony szlak turystyczny im. Stanisława Huli. Inna nazwa tego szczytu to Beskid Mały.

734

Beskid (Biła, B¦)

860

Góra w Beskidzie ¦l±skim ponad osiedlem Biła w Szczyrku, na południe od przełęczy Karkoszczonka. Na jej zboczu w głębi doliny zbudowano popularny o¶rodek narciarski Beskid Sport Arena. Na wschodnim zboczu nad centrum Szczyrku istnieje dawny stok slalomowy Beskidek, obecnie nieużywany. Przełęcz Karkoszczonka (729 m) stanowi najniższy punkt ł±cz±cy Szczyrk z Brenn± (konkretnie osiedlem Brenna Bukowa). Pod przełęcz± od strony Biłej istnieje popularne schronisko Chata Wuja Toma.

735

Horzelica (B. ¦l±ski)

797

Najwyższe wzniesienie w grzbiecie Starego Gronia w Beskidzie ¦l±skim. Od Starego Gronia (792 m) oddzielona jest charakterystyczn± przeł±czk± z zabudowaniami i kapliczk±.

736

Biały Krzyż (B. ¦l±ski)

940

Szczyt o słabo zaznaczonym wierzchołku, wznosz±cy się w Beskidzie ¦l±skim, około 500 m na północ od Przełęczy Salmopolskiej (934 m). Jest ważne komunikacyjnie miejsce, ze względu na drogę 942, ł±cz±c± Wisłę i Szczyrk. Przy przełęczy znajduje się zajazd oraz o¶rodek narciarski, jeden z najdłużej działaj±cych zim± w Beskidach, ze względu na duż± wysoko¶ć i dobre warunki ¶niegowe.

737

Klimczok (B. ¦l±ski)

1117

Najwyższy szczyt północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego. Na górze stoi maszt, a ze stoku Klimczoka roztacza się piękna panorama - przy dobrej pogodzie między Babi± Gór± i Pilskiem widać linię Tatr Wysokich. Szczyt jest oddzielony od pobliskiej Magury (1109 m) Przełęcz± Kowiorek (1042 m), zwan± również Siodłem pod Klimczokiem lub Siodłem Klimczoka. Na zboczu Magury ponad przełęcz± znajduje się schronisko PTTK Klimczok. Szczyt jest zaliczany do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt Pasma Klimczoka.

738

Magura (B. ¦l±ski)

1109

Szczyt ponad Kotlin± Żywieck± w Beskidzie ¦l±skim. Jest to wydłużona i spłaszczona kulminacja, oddzielona od Klimczoka Przełęcz± Kowiorek (1042 m), zwan± również Siodłem pod Klimczokiem lub Siodłem Klimczoka. Na zachodnim zboczu Magury i jednocze¶nie przed przełęcz± znajduje się schronisko PTTK Klimczok, a powyżej niego - stacja GOPR. Grzbietem Magury prowadzi czerwony i żółty szlak turystyczny. Niedaleko rozej¶cia czerwonego i żółtego szlaku (około 100 m na północ od niego) znajduj± się ruiny dawnego basenu k±pielowego. Na północno-wschodnim zboczu w stronę Bystrej można wyróżnić dwa nazwane załamania grzbietu - Lanckorona (751 m) oraz Rówień (601 m). Wschodnim grzbietem Magury prowadzi żółty szlak, który schodzi w kierunku Mesznej. Znajduje się tam popularna Chata na Groniu, na której jest zawieszona tablica z opisem szczytów, przygotowanym z użyciem aplikacji Polskie Góry.

739

Trzy Kopce (B. ¦l±ski)

1082

Szczyt położony około 750 m na południowy zachód od Klimczoka w Beskidzie ¦l±skim. Na południowym stoku znajduje się Jaskinia w Trzech Kopcach (współrzędne: 49.733239, 18.985505), a na szczycie pozostały ruiny dawnego prywatnego schroniska z lat trzydziestych XX wieku.

740

Stołów (B. ¦l±ski)

1035

Rozległe, spłaszczone wypiętrzenie grzbietu między Trzema Kopcami koło Klimczoka a Błatni± w Beskidzie ¦l±skim

741

Błatnia (B. ¦l±ski)

917

Popularna góra w grupie Klimczoka w Beskidzie ¦l±skim, dawna nazwa Błotny lub Góra Błotna. Wznosi się na południe od Doliny Wapienicy, niecałe 4 km na zachód od Klimczoka (ramię z Trzema Kopcami i Stołowem) i jest zwornikiem dla biegn±cego w kierunku zachodnim ramienia Wielkiej Cisowej, Małego Cisowego, Czupla, Łazka i Zebrzydki oraz dla odgałęziaj±cej się ku północy rosochy Przykrej, Wielkiej Polany, Kopanego i Palenicy. Pod szczytem na wschód ci±gnie się polana z panoramicznym widokiem, a nieco niżej w lesie, na południowy zachód znajduje się Schronisko PTTK na Błatniej, wybudowane w latach 1925-1926. W najwyższym punkcie polany znajduje się kopczyk z betonow± konstrukcj±, która wygl±da jak bunkier, ale stanowi zbiornik wody dla schroniska.

742

Wysokie (B. ¦l±ski)

756

Szczyt w północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego, w pa¶mie Błotnego. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak prowadz±cy z Wapienicy na Błatni±. Niedaleko szczytu, po skręceniu ze szlaku niebieskiego w kierunku Borowiny znajduje się Uroczysko Kultowe z XVII wieku, w którym odbywały się tajne nabożeństwa i ¶luby ewangelickie. W miejscu tym na kształt amfiteatru wyciosane jest kilkana¶cie kamiennych stopni, które pomie¶cić mogły około 500 osób.

743

Palenica (B. ¦l±ski)

688

Stroma góra ponad Jaworzem w Beskidzie ¦l±skim. 200 m na południowy zachód od Palenicy znajduje się wyższy o zaledwie 2 m wierzchołek Kopany, przez który przechodzi niebieski szlak turystyczny.

744

Bucznik (B. ¦l±ski)

683

Szczyt w północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego, stanowi±cy zakończenie górskiego ramienia Wielkiej Polany w pa¶mie Błotnego. Wznosi się od wschodu nad Jaworzem Nałężem.

745

Wielka Polana (B¦)

787

Wydłużone, rozległe wzniesienie w północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego, w pa¶mie Błotnego

746

Górka (Pog. Ciesz.)

474

Niewysoka góra w Górkach Wielkich na Pogórzu Cieszyńskim, u podnóża Beskidu ¦l±skiego. Na północ od Górki, ponad wsi± Grodziec, znajduje się wzgórze o nazwie Goruszka (365 m), które jest dobrze widoczne z drogi S52 Cieszyn - Bielsko-Biała.

747

Zebrzydka (B. ¦l±ski)

577

Niewysoka górka w kształcie kopca w Górkach Wielkich w Beskidzie ¦l±skim. Inne nazwy: Rzebrzydka, Rzebrzyczka lub Rzybrzyczka.

748

Czupel (Cisowy, B¦)

736

Szczyt Beskidzie ¦l±skim, leż±cy w grzbiecie ci±gn±cym się na południowy wschód od Górek Wielkich: Zebrzydka, Łazek, Czupel, Mały Cisowy, Wielka Cisowa, Błatnia

749

Mały Cisowy (B. ¦l±ski)

829

Szczyt w Beskidzie ¦l±skim, położony w grzbiecie między Górkami Wielkimi i Błatni± (tzw. pasemko Błatniej). Inna nazwa to Mała Cisowa.

750

Szyndzielnia (B. ¦l±ski)

1028

Szczyt w Beskidzie ¦l±skim, najwyższa góra ponad miastem Bielsko-Biała. Pod szczytem znajduje się schronisko oraz wieża obserwacyjna. Na zboczach Szyndzielni można wyróżnić dawny stok narciarski o nazwie Sahara. Na szczyt można wjechać kolej± gondolow±. Inne dawne nazwy to Szędzielnia lub Gaciok, a niem. Kamitzerplatte, Kamnitzerplatte - od nazwy niemieckiej leż±cej u podnóża góry Kamienicy (Kamnitz) oraz dzielnicy Bielska (Bielitz) o tej samej nazwie.

751

Szyndzielnia (kolej, B¦)

959

Górna stacja kolei linowej z Bielska-Białej na Szyndzielnię. Obok budynku stoi maszt i wieża widokowa.

752

Cuberniok (B. ¦l±ski)

735

Szczyt położony w północnym grzbiecie Szyndzielni w Beskidzie ¦l±skim, inne nazwy to Cyberniok, Koziniec. Od północnego zbocza Szyndzielni oddziela go Przełęcz Dylówki (720 m), na któr± prowadzi niebieski szlak spod dolnej stacji kolei gondolowej na Szyndzielnię oraz przechodz± dwa szlaki prowadz±ce spod Dębowca na Szyndzielnię - zielony i czerwony.

753

Dębowiec (B. ¦l±ski)

536

Niewysoka góra w Beskidzie ¦l±skim nad miastem Bielsko-Biała. Zalesiony szczyt o wysoko¶ci 686 m znajduje się wyżej w lesie, natomiast bardziej charakterystycznym punktem jest szczyt polany o wysoko¶ci 536 m, na który można wjechać wyci±giem krzesełkowym. Znajduje się tam również schronisko turystyczne.

754

Kołowrót (B. ¦l±ski)

798

Dwuwierzchołkowy szczyt w Beskidzie ¦l±skim między Kozi± Gór± (686 m) i Szyndzielni± (1028 m). Wznosi się na wschód od przełęczy Kołowrót (770 m), oddzielaj±cej go od Szyndzielni, natomiast od Koziej Góry oddziela go Przełęcz Kozia (Sipa, 608 m). Grzbietem Kołowrotu przechodzi żółty szlak turystyczny. Dwa wypiętrzenia oddziela płytkie siodło, nieco wyższy jest wschodni wierzchołek.

755

Kozia Góra (B. ¦l±ski)

686

Popularna w¶ród mieszkańców Bielska-Białej niewysoka góra w Beskidzie ¦l±skim, zwana również Stefank±. Posiada dwa wierzchołki, nieco wyższy jest zachodni. Od położonego na zachód Kołowrotu (798 m) oddziela j± Przełęcz Kozia (Sipa, 608 m), od położonej na wschód Równi (610 m) - płytka Przełęcz pod Równi± (598 m). Pod szczytem Koziej Góry znajduje się schronisko Stefanka. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny, który ł±czy się z innymi szlakami - od zachodu: żółtym, zielonym i czerwonym. Na zboczach Koziej Góry zbudowano wiele tras MTB i jest to bardzo popularne miejsce w¶ród rowerzystów. Na terenie schroniska znajduje się tablica z opisami szczytów, przygotowana z użyciem aplikacji Polskie Góry.

756

Równia (B. ¦l±ski)

610

Niewysoka góra w Beskidzie ¦l±skim o spłaszczonym wierzchołku, rozpoczynaj±ca grzbiet Równia - Kozia Góra (686 m) - Kołowrót (798 m) - Szyndzielnia (1028 m) i jednocze¶nie stanowi±ca północno-wschodnie zakończenie czę¶ci Pasma Baraniej Góry. Zarówno północne, jak i południowe stoki góry znajduj± się w granicach administracyjnych Bielska-Białej i wchodz± w skład Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego Cygański Las. U wschodnich podnóży Równi wznosz± się zabudowania Specjalistycznego Zespołu Chorób Płuc i GruĽlicy w Bystrej, popularnie nazywanego Sanatorium. Na stoku północno-wschodnim góry znajduje się czynna skocznia narciarska miejscowego klubu LKS Klimczok Bystra.

757

Trzy Lipki (BB)

386

Wzgórze na Pogórzu ¦l±skim w obrębie miasta Bielsko-Biała. Na szczycie znajduje się 40-metrowy krzyż.

758

Łysa Góra (B. Mały)

660

Zalesiony szczyt w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym, położony ponad dzielnic± Straconka w Bielsku-Białej. Jest najdalej na zachód wysuniętym szczytem Beskidu Małego. Stanowi zakończenie grzbietu, który odchodzi na zachód (potem skręca na północy zachód) od szczytu Magurki Wilkowickiej i przez wypiętrzenie Rogacz (828 m), Łys± Przełęcz (570 m) i Łys± Górę opada do Leszczyn i Mikuszowic Krakowskich - dzielnic Bielska-Białej.

759

Gaiki (B. Mały)

816

Szczyt w Beskidzie Małym ponad dzielnicami Lipnik i Straconka w Bielsku-Białej. Rozpoczyna ci±gn±cy się na wschód masyw Gaiki - Kopce - Groniczki - Hrobacza Ł±ka. Wierzchołek o wysoko¶ci 816 m jest słabo zaznaczony i znajduje się na zachód od punktu rozgałęzienia szlaków turystycznych (808 m).

760

Kopce (B. Mały)

826

Szczyt w Beskidzie Małym w grani Gaiki - Groniczki - Hrobacza Ł±ka, położony między Gaikami i Groniczkami. Na południowym zboczu znajduje się Polana Anulki pod Kopcami.

761

Groniczki (B. Mały)

833

Inna nazwa Groniczek - kulminacja grani Gaiki - Hrobacza Ł±ka w Beskidzie Małym w Grupie Magurki Wilkowickiej. Na wschód od szczytu znajduje się Przełęcz u Panienki (739 m), na południowy zachód - grzbiet Kopców z kulminacj± 826 m oraz Gaiki (816 m).

762

Hrobacza Ł±ka (B. Mały)

828

Góra w Beskidzie Małym wznosz±ca się nad Kozami. Znajduje się w głównym grzbiecie Grupy Magurki Wilkowickiej, między przełęcz± Przegibek a Bujakowskim Groniem. Na szczycie od 2002 roku stoi o¶wietlony noc± krzyż o wysoko¶ci aż 35 m, a pod szczytem znajduje się polana (ł±ka), przy której znajduje się schronisko turystyczne. Nazwa szczytu pochodzi prawdopodobnie od popularnego w okolicy nazwiska Chrobak i często spotyka się również pisownię Chrobacza Ł±ka.

763

Bujakowski Groń (BM)

729

Wznosz±cy się ponad Bujakowem szczyt w północnej czę¶ci Grupy Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się w jej głównym grzbiecie wznosz±cym się na zachodnich brzegach Soły i jest najdalej na północ wysuniętym szczytem tej grupy. Na szczycie Bujakowskiego Gronia grzbiet zakręca w kierunku południowo-wschodnim i poprzez Zasolnicę opada do doliny Soły. Między podnóżami tego grzbietu i Żaru wybudowano na Sole Zaporę w Por±bce, za któr± powstał sztuczny zbiornik wodny - Jezioro Międzybrodzkie. Na szczycie Bujakowskiego Gronia znajduje się kapliczka i informacj± o szczycie i ławeczka. Na mapach można spotkać niepoprawnie zawyżon± wysoko¶ć Bujakowskiego Gronia - 749 m (prawidłowa to 729 m).

764

Sokołówka (B. Mały)

853

Szczyt w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się w głównym grzbiecie tej grupy, pomiędzy Magurk± Wilkowick± (909 m) i przełęcz± Przegibek (663 m).

765

Magurka Wilkow. (BM)

909

Popularna góra w Beskidzie Małym, na szczycie której znajduje się maszt oraz schronisko turystyczne. Wyrasta w głównym grzbiecie tzw. Grupy Magurki Wilkowickiej, między Czuplem i Sokołówk±. Na zachód od Magurki Wilkowickiej odchodzi boczny grzbiet ze szczytami Rogacza i Łysej Góry. Na szczyt prowadzi wiele szlaków turystycznych, o wszystkich możliwych kolorach.

766

Czupel (B. Mały)

930

Najwyższy szczyt Beskidu Małego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór (jako najwyższy szczyt mikroregionu Grupy Magurki Wilkowickiej). Według starszych pomiarów miał wysoko¶ć 933 m, ale po dokładnej weryfikacji obniżono tę warto¶ć o 3 metry. Na szczycie znajduje się miejsce wypoczynku z ławkami i stołami oraz zamykana skrzynka z piecz±tk± turystyczn±. Przez wierzchołek Czupla przechodzi niebieski szlak turystyczny, prowadz±cy z Lipnika w Bielsku-Białej przez Gaiki (816 m), Przełęcz Przegibek (663 m), Magurkę Wilkowick± (909 m) i wła¶nie Czupel. Niebieski szlak schodzi potem na wschód na Przełęcz pod Czuplem (872 m), omija położony po drugiej stronie przełęczy Rogacz (898 m) i przez Suchy Wierch (781 m) schodzi w dół do Czernichowa i na zaporę w Tresnej. Na Przełęczy pod Czuplem niebieski szlak przecina się z czerwonym, którym można tu dotrzeć z południa z Łodygowic lub z północnego wschodu z Międzybrodzia Bialskiego. Popularn± tras± jest niebieski szlak prowadz±cy z Przełęczy Przegibek (znajduje się tam spory parking) przez Magurkę Wilkowick± i dalej grani± w kierunku południowo-wschodnim. W połowie drogi z Magurki na Czupel, niedaleko zł±czenia niebieskiego szlaku z czarnym, znajduje się Jaskinia Wietrzna Dziura, a nieco dalej na wschód rozci±ga się szeroka polana, na szczycie której kiedy¶ znajdowało się schronisko Widok na Tatry, które spłonęło w 1966 roku i nigdy nie zostało odbudowane. Obecnie to miejsce nosi nazwę Polana Spalone.

767

Rogacz (B. Mały)

898

Szczyt Beskidu Małego, znajduj±cy się w jego zachodniej czę¶ci położonej na zachód od doliny Soły. Jest to tzw. Grupa Magurki Wilkowickiej. Rogacz znajduje się w tym samym grzbiecie co najwyższy szczyt Beskidu Małego Czupel (najnowsze pomiary 930 m, wcze¶niej 933 m), w odległo¶ci 730 m (w linii prostej) na wschód od niego. Obydwa szczyty oddzielone s± przełęcz± Wysokie Siodło. Na Rogaczu grzbiet rozgałęzia się na dwie odnogi: południowo-wschodni± z Suchym Wierchem i północno-wschodni±, schodz±c± do centrum Międzybrodzia Bialskiego. Obydwa grzbiety opadaj± na wschód do Jeziora Międzybrodzkiego.

768

Bukowski Groń (B. Mały)

767

Szczyt w Beskidzie Małym, znajduj±cy się w pa¶mie Bukowca, które na Błasiakówce odgałęzia się od głównego grzbietu Beskidu Małego i biegnie w zachodnim kierunku, do Jeziora Czanieckiego w Por±bce. Inna nazwa to Bukowiec. Południowym grzbietem Bukowskiego Gronia prowadzi zielony szlak turystyczny, a do kamiennego kopca na szczycie można doj¶ć ¶cieżkami. Szczyt jest wypłaszczony i ciężko wyróżnić najwyższy wierzchołek - kopiec szczytowy usypano we wschodniej czę¶ci.

769

Trzonka (B. Mały)

729

Szczyt w Beskidzie Andrychowskim w Beskidzie Małym, położony między Bukowskim Groniem i Przełęcz± Bukowsk±. Inne nazwy to Szronka lub Czonka. Ze szczytowych polan roztaczaj± się widoki na wschód w stronę Potrójnej i na zachód w stronę Hrobaczej Ł±ki (charakterystyczny masyw z krzyżem na wierzchołku), Żaru (płaski szczyt ze zbiornikiem wodnym na górze). Dalej na wschód, około 400 m za Przełęcz± Bukowsk±, przy zielonym szlaku, znajduje się murowana kapliczka i Ľródło wody pitnej.

770

Złota Góra (B. Mały)

757

Szczyt w masywie Porębskiego Gronia w Beskidzie Andrychowskim (wschodnia czę¶ć Beskidu Małego). Na północnym stoku istnieje siarczane Ľródło oraz odkrywki wapienia. Z nazw± szczytu wi±że się legenda, że w jaskini Złotej Górki mieli swoj± kryjówkę zbójnicy, chodz±cy na wyprawy na szczudłach, wzbudzaj±c tym samym popłoch w¶ród miejscowej ludno¶ci. Podobno skarby zbójców do tej pory znajduj± się w pieczarze na stokach Złotej Góry.

771

Jawornica (B. Mały)

830

Szczyt w Beskidzie Małym ponad Targanicami, znajduj±cy się w północno-zachodnim grzbiecie Potrójnej, oddzielaj±cym dolinę Targaniczanki od doliny Bolęcinianki. Grzbietem prowadzi żółty szlak turystyczny. Na szczycie stoi metalowy krzyż ufundowany na pami±tkę ¶mierci czterech narciarzy z andrychowskiego Klubu Sportowego Beskid, którzy zginęli tragicznie na Babiej Górze w nocy z 14 na 15 lutego 1935. Kiedy¶ miejsce to stanowiło dobry punkt widokowy, obecnie jest poro¶nięte lasem.

772

Żar (B. Mały)

761

Popularny w¶ród narciarzy, paralotniarzy i szybowników szczyt w Beskidzie Małym. Na górze znajduje się zbiornik elektrowni szczytowo-pompowej, maszt oraz rozbudowana infrastruktura turystyczna. Na Żar można wjechać kolej± linowo-terenow±.

773

Kiczera (B. Mały)

831

¦wietny punkt widokowy w Beskidzie Małym, z którego można popatrzeć z góry na taflę zbiornika na Górze Żar. Stanowi zwieńczenie grzbietu, który poprzez Żar (761 m) opada do Jeziora Międzybrodzkiego. Południowe stoki tego grzbietu opadaj± do doliny potoku Isepnica, północne do doliny potoku Wielka Puszcza, południowo-wschodnie do Przełęczy Isepnickiej (698 m) oddzielaj±cej Kiczerę od Cisowej Grapy (810 m).

774

Jaworzyna (B. Mały)

864

Szczyt w Beskidzie Małym, położony w grzbiecie oddzielaj±cym dolinę Kocierzanki od doliny Isepnicy, pomiędzy Ko¶cielcem a Przełęcz± Cisow±

775

Kocierz (Szeroka, BM)

884

Szczyt w głównym grzbiecie Beskidu Małego, w jego czę¶ci zwanej Beskidem Andrychowskim lub Górami Zasolskimi. Znajduje się w tym grzbiecie pomiędzy przełęcz± Przysłop Cisowy i Przełęcz± Szerok±. Spotykane nazwy szczytu to Kocierz, Szeroka i Wielka Góra.

776

Wielki Cisownik (BM)

853

Stromo zwieńczony, zalesiony szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Andrychowskiego (Beskid Mały), inna nazwa to Wielka Cisowa Grapa. Główny wierzchołek jest zwornikiem trzech grzbietów: południowo-zachodni poprzez Maleckie, Jaworzynę i Stary Groń opada do Jeziora Żywieckiego, północno-zachodni poprzez Cisow± Grapę, Przełęcz Isepnick±, Kiczerę i Żar opada do Jeziora Międzybrodzkiego, wschodni to główny grzbiet Beskidu Małego, biegn±cy przez Kocierz i Beskid do Przełęczy Kocierskiej i dalej na wschód.

777

Potrójna (B. Mały)

887

Panoramiczny, dwuwierzchołkowy (887, 883 m) szczyt w Beskidzie Andrychowskim (wschodnia czę¶ć Beskidu Małego). Przez niższy, południowy wierzchołek, przechodzi czerwony szlak, prowadz±cy głównym grzbietem Beskidu Małego. Obydwa wierzchołki s± zwornikami dla trzech grzbietów - wyższy rozgałęzia się na północno-zachodni grzbiet Jawornicy i północno-wschodni grzbiet Czarnego Gronia. Na południowym zboczu Potrójnej znajduje się charakterystyczna forma skalna Zbójeckie Okno.

778

Łamana Skała (B. Mały)

929

Drugi co do wysoko¶ci (po Czuplu) szczyt Beskidu Małego, najwyższy w Beskidzie Andrychowskim. Znajduje się w Pa¶mie Łamanej Skały, przez które przebiega główny grzbiet Beskidu Małego. Ma dwa wierzchołki, z których niższy nosi nazwę Madohora i jest zwornikiem dla Pasemka Łysiny. Łamana Skała jest zaliczana do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Łamanej Skały i Beskidu Andrychowskiego.

779

Leskowiec (B. Mały)

922

Szczyt we wschodniej czę¶ci Beskidu Małego, w Pa¶mie Łamanej Skały, inna zwyczajowa nazwa to Beskid. Znajduje się w głównym grzbiecie tego pasma, między Groniem Jana Pawła II (890 m), oddzielony od niego płytk± Przełęcz± Midowicza, a Potrójn± (847 m), oddzielony od niej przełęcz± Beskidek (805 m). Na szczycie znajduje się drewniany krzyż i wiata, a z polany rozci±gaj± się ładne widoki na południe. Pod szczytem pobliskiego Gronia Jana Pawła II znajduje się schronisko PTTK Leskowiec.

780

Gancarz (B. Mały)

802

Szczyt we wschodniej czę¶ci Beskidu Małego. Znajduje się w północno-zachodnim grzbiecie Gronia Jana Pawła II w Beskidzie Małym, pomiędzy Czub± a Czołem.

781

Magurka Ponikiewska

820

Trójwierzchołkowy szczyt we wschodniej czę¶ci Beskidu Małego, w jego głównym grzbiecie opadaj±cym od Gronia Jana Pawła II w stronę doliny rzeki Skawy. Inna nazwa to Królewizna. Znajduje się grzbiecie między Groniem Jana Pawła II a Żarem (678 m), na granicy miejscowo¶ci Ponikiew i Jaszczurowa. Od najwyższego jego wierzchołka (820 m) w południowo-wschodnim kierunku odchodzi do¶ć długi grzbiet Makowej Góry, który niżej zakręca w północno-wschodnim kierunku i kończy się wzniesieniem Jedlicznika nad Skaw±. Pomiędzy grzbietem tym, a głównym grzbietem Beskidu Małego znajduje się dolina potoku Jaszczurówka. Od najniższego wierzchołka (791 m) odchodzi w południowo-wschodnim kierunku grzbiet Jaszczurowej Góry tworz±cy prawe zbocza doliny Jaszczurówki.

782

Wlk. Gibasów Groń (BM)

890

Najwyższy szczyt w Pa¶mie Łysiny, zaliczanym do Pasma Łamanej Skały w Beskidzie Małym.

783

Kucówki (B. Mały)

832

Szczyt w Pa¶mie Łysiny w Beskidzie Małym. Jest drugim co do wysoko¶ci szczytem tego pasma (po Wielkim Gibasów Groniu). Znajduje się w ¶rodkowej czę¶ci pasma, między szczytem Nad Płone (770 m) a Czarnymi Działami.

784

Łysina (B. Mały)

779

Szczyt w Pa¶mie Łysiny w Beskidzie Małym, inne nazwy to ¦cieszków Groń lub ¦ciszków Groń. Znajduje się pomiędzy Gugów Groniem (759 m) a Kucówkami (833 m). Na polanie na południe od szczytu znajduje się taras widokowy, z którego roztaczaj± się wspaniałe widoki na Beskid Żywiecki. Na wschód od szczytu (¶cieżka prowadzi na południe od zielonego szlaku) znajduje się grupa skał zwana Zamczyskiem, a w nim Jaskinia Lodowa. Jest to najniżej w Polsce położona jaskinia, w której w okresie letnim występuje lód.

785

Wielka Racza (B. Żyw.)

1236

Najwyższy szczyt grupy Wielkiej Raczy (Worka Raczańskiego) w Beskidzie Żywieckim, zaliczany do Diademu Polskich Gór, słow. Veµká Rača. Na szczycie znajduje się schronisko turystyczne.

786

Przegibek (Bania, BŻ)

1124

Góra w Beskidzie Żywieckim (słow. Kysucké Beskydy), na którym granica polsko-słowacka zakręca pod k±tem prostym, słow. Priehybok. Znajduje się w grupie Wielkiej Raczy, pomiędzy szczytem Majów (słow. Majov grúň, 1135 m) a Kikul± (1119 m), od której oddzielony jest przełęcz± Pod Bani±. Na przełęczy pod Przegibkiem znajduje się schronisko.

787

Oszust (B. Żyw.)

1155

Szczyt w Beskidzie Żywieckim (Beskidy Orawskie na Słowacji), inna nazwa to Oszus, słow. Úąust. Znajduje się w głównym grzbiecie tego pasma, pomiędzy przełęczami Glinka i Przysłop, a dokładniej pomiędzy Równym Beskidem, od którego oddzielony jest Przełęcz± pod Oszusem (950 m) i Kaniówk± (952 m). Grzbietem tym przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny.

788

Wielka Rycerzowa (BŻ)

1226

Szczyt należ±cy do Grupy Wielkiej Raczy, położony w Beskidzie Żywieckim, słow. Rycierova hora. Przez szczyt przebiega Wielki Europejski Dział Wodny (między zlewiskiem Bałtyku i Morza Czarnego) oraz granica polsko-słowacka.

789

Muńcuł (B. Żyw.)

1165

Masyw górski w Beskidzie Żywieckim. Inne nazwy to Muńczoł, Muńcoł, dawniej też Menczoł. Znajduje się w Grupie Wielkiej Raczy, w bocznym grzbiecie, który odgałęzia się na północ od Wielkiej Rycerzowej i poprzez Mał± Rycerzow±, Wiertalówkę, Kotarz, przełęcz Kotarz i Muńcuł ci±gnie się aż do doliny Soły w Ujsołach.

790

Prusów (B. Żyw.)

1010

Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Wznosi się w bocznym, północno-zachodnim grzbiecie Redykalnego Wierchu, który poprzez Prusów, Borucz i Palenicę ci±gnie się do doliny Soły w Węgierskiej Górce.

791

Boraczy Wierch (BŻ)

1244

Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się w grzbiecie, który od Rysianki (1322 m) biegnie w północno-zachodnim kierunku poprzez Lipowski Wierch (1324 m) i Boraczy Wierch do Redykalnego Wierchu (1144 m).

792

Lipowski Wierch (BŻ)

1324

Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się w grzbiecie, który od Rysianki ci±gnie się w północno-zachodnim kierunku do Redykalnego Wierchu i jest najwyższym szczytem w tym obszarze. Nazwa pochodzi od lip porastaj±cych niegdy¶ zbocze Lipowskiego Wierchu.

793

Rysianka (B. Żyw.)

1324

Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Pod szczytem znajduje się schronisko turystyczne przy dużej Hali Rysiance.

794

Romanka (B. Żyw.)

1366

Najwyższy szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Posiada dwa wierzchołki, północny nosi nazwę Majcherkowa. Od s±siedniej Rysianki oddziela j± Przełęcz Pawlusia (1176 m).

795

Trzy Kopce (B. Żyw.)

1216

Szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji s± Oravské Beskydy). Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Rysiank± a Palenic± (Szyproniem, Brts).

796

Szyproń (B. Żyw.)

1339

Szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji s± Oravské Beskydy). Pierwotna nazwy to Szyproń, Syfon, Polonica, obecnie Palenica, słow. Brts. Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Trzema Kopcami (1216 m) a Przełęcz± Cudzichow± (ok. 1300 m), oddzielaj±c± Palenicę od Munczolika, zwanego też Sypurzeniem (1356 m).

797

Munczolik (B. Żyw.)

1356

Szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji s± Oravské Beskydy). Inna nazwa to Sypurzeń, Szczawina. Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Kopcem (1391 m) a Przełęcz± Cudzichow± (ok. 1300 m), oddzielaj±c± go od Palenicy (Szypronia, Brts, 1339 m). Przez Munczolik przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny. Północne stoki (polskie) opadaj± do doliny potoku Sopotnia, południowe do doliny słowackiego potoku Mutnianka.

798

Pilsko (B. Żyw., SK)

1557

Drugi po masywie Babiej Góry najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego. Główny wierzchołek jest położony w cało¶ci po stronie słowackiej, polski (graniczny) nosi nazwę Góra Pięciu Kopców (1542 m) i zalicza się go do Diademu Polskich Gór (jako najwyższy w polskiej czę¶ci mikroregionu Grupy Pilska i Romanki) oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie ¶l±skim). Na znajduj±c± się poniżej Halę Miziow± można wjechać wyci±giem krzesełkowym, znajduje się tam również schronisko.

799

Mechy (B. Żyw., SK)

1466

Niższy wierzchołek masywu Pilska w Beskidzie Żywieckim, położony na Słowacji

800

Mędralowa (B. Żyw.)

1169

Szczyt znajduj±cy się w tzw. Grupie Mędralowej (lub Pa¶mie Mędralowej), na mapach i w przewodnikach turystycznych często zaliczanej do Beskidu Żywieckiego, jednak według regionalizacji Kondrackiego jest to Beskid Makowski. Po stronie słowackiej s± to Oravské Beskydy. Mędralowa jest najwyższym szczytem Grupy Mędralowej i zarazem całego Beskidu Makowskiego, jeżeli trzymać się regionalizacji Kondrackiego. Znajduje się na granicy polsko-słowackiej, w grzbiecie pomiędzy Przełęcz± Jałowieck± Północn± (998 m) oddzielaj±c± j± od Pasma Babiogórskiego, a przełęcz± Głuchaczki (830 m) oddzielaj±c± j± od Grupy Pilska. Grzbietem tym biegnie Wielki Europejski Dział Wodny. Pomiędzy głównym wierzchołkiem Mędralowej a przełęcz± Głuchaczki na mapach wyróżniany jest jeszcze mało wybitny szczyt Mędralowej Zachodniej (1024 m). Te wierzchołki s± najdalej na północ wysuniętymi punktami na obszarze Słowacji.

801

Jałowiec (B. Żyw.)

1111

Szczyt Pasma Przedbabiogórskiego, które według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego należy do Beskidu Makowskiego, jednak według innych Ľródeł Pasmo Przedbabiogórskie dzieli się na Grupę Mędralowej, Pasmo Solnisk i Pasmo Jałowieckie, wszystkie zaliczaj±c do Beskidu Żywieckiego. Jałowiec jest najwyższym szczytem Pasma Jałowieckiego i zalicza się go do Diademu Polskich Gór. Znajduje się pomiędzy Czerniaw± Such± (1062 m), od której oddziela go Przełęcz Sucha (982 m), a Kolędówk± (884 m), od której oddziela go płytka przełęcz Opaczne (879 m).

802

Mała Babia (B. Żyw.)

1515

Mała Babia Góra lub Cyl (słow. Malá Babia hora) jest jednym z wierzchołków masywu Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim. Od głównej czę¶ci wyraĽnie oddziela go Przełęcz Brona (1408 m). Mała Babia Góra jest uznawana za trzeci co do wysoko¶ci szczytem w całych polskich Beskidach (po Diablaku i Pilsku), jeżeli nie liczy się wschodnich przedwierzchołków Babiej Góry - Gówniaka i Kępy.

803

Babia Góra (B. Żyw.)

1725

Najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego, zaliczany do Korony Gór Polski. Jest najwyższym szczytem Beskidów Zachodnich i poza Tatrami najwyższym szczytem w Polsce, a drugim co do wybitno¶ci (po ¦nieżce). Babi± Górę zalicza się również do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Babiogórskiego. Inne nazwy to Diablak, Królowa Beskidów, a także bardziej potocznie Matka Niepogód lub Kapry¶nica, ze względu na zmienn± pogodę. We wschodnim grzbiecie schodz±cym w stronę Przełęczy Krowiarki można wyróżnić szczyty: Gówniak (inaczej Wołowe Skałki, 1617 m), Kępa (1521 m) oraz Sokolica (1367 m). W zachodnim grzbiecie można wyróżnić Ko¶ciółek Wschodni i Ko¶ciółek Zachodni, natomiast od Małej Babiej Góry (inaczej Cylu, 1515 m) masyw jest oddzielony Przełęcz± Brona (1408 m). W masywie Babiej Góry wytyczono liczne szlaki turystyczne. Najpopularniejszy czerwony Główny Szlak Beskidzki prowadzi z Przełęczy Lipnickiej (Krowiarki), na szczyt Babiej Góry, po czym schodzi na Przełęcz Brona i do schroniska na Markowych Szczawinach. Przełęcz Lipnicka jest poł±czona ze schroniskiem Markowe Szczawiny niebieskim szlakiem, od którego po drodze odchodz± na grzbiet dwa szlaki - zielony (Perć Przyrodników) i na sam szczyt żółty (trudna Perć Akademików). Z południa z Jabłonki na szczyt prowadzi zielony szlak, natomiast najpopularniejszy w¶ród Słowaków jest żółty szlak, wychodz±cy spod schroniska Slana voda.

804

Cyl Hali ¦miet. (BŻ)

1298

Szczyt w Beskidzie Żywieckim, w zachodniej czę¶ci Pasma Policy. Nazwa pochodzi od dawniej istniej±cej w szczytowych partiach Hali ¦mietanowej. Na mapach czasem spotyka się nazwę Kiczorka, co jest myl±ce, ponieważ tak nazywa się również szczyt w północnym ramieniu. Cyl Hali ¦mietanowej jest zwornikiem, gdyż od głównego grzbietu odchodz± dwa boczne - jeden na północ, w kierunku Kiczorki (1012 m), drugi na zachód, w stronę Mosornego Gronia (1047 m), a główna grań, któr± prowadzi czerwony Główny Szlak Beskidzki, zakręca w tym miejscu pod k±tem prostym.

805

Polica (B. Żyw.)

1369

Najwyższy szczyt w Pa¶mie Policy w Beskidzie Żywieckim, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Dawniej szczyt nosił nazwę Police, co w języku wołoskim oznaczało półkę, na której w bacówce trzymano sery. Na szczycie znajduje się pomnik upamiętniaj±cy katastrofę lotnicz± z 1969 roku.

806

Czyrniec (B. Żyw.)

1328

Szczyt w Pa¶mie Policy, należ±cym do Beskidu Żywieckiego. Znajduje się w jego bocznym grzbiecie odbiegaj±cym od Policy na południowy wschód, do Przełęczy Zubrzyckiej.

807

Okr±glica (B. Żyw.)

1239

Góra w Pa¶mie Policy w Beskidzie Żywieckim. Na szczycie znajduje się maszt i kaplica, poniżej - schronisko na Hali Krupowej.

808

Chełm (B. Mak.)

603

Najwyższy szczyt Pasma Chełmu w Beskidzie Makowskim

809

Koskowa Góra (B. Mak.)

867

Najwyższy szczyt pasma Koskowej Góry w Beskidzie Makowskim. Wznosi się pomiędzy miejscowo¶ciami Bogdanówk± a Bieńkówk±. Na północ od wierzchołka zbudowano wysoki maszt. W południowym kierunku odchodzi od Koskowej Góry grzbiet, który poprzez wzniesienia Bargłowej Góry, Syrkówki i Magurki opada do doliny Krzczonówki. Koskowa Góra jest zaliczana do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Koskowej Góry, leż±cego w nieformalnym regionie Beskidu Mysłowickiego.

810

Solnisko (Kotoń, BM)

857

Najwyższy szczyt w masywie Kotonia (to inna nazwa tej góry), należ±cym do Pasma Koskowej Góry

811

Zębalowa (B. Wysp.)

858

Rozległy masyw w Beskidzie Wyspowym, inne nazwy to: Zembalowa, Zębolowa, Golec, Klimas

812

Chełm (My¶lenice, BM)

614

Wznosz±cy się nad My¶lenicami szczyt w Pa¶mie Lubomira i Łysiny, zaliczany do Beskidu Wyspowego lub Makowskiego. Na północnym zboczu zbudowano stok narciarski z wyci±giem krzesełkowym. Na wschód od szczytu znajduje się wieża widokowa. Północno-zachodni grzbiet Chełmu opada poprzez zupełnie niewybitny i niski Gruszczyn (475 m) do doliny Raby, która w miejscu zwanym Luterank± dokonuje przełomu między Pasmem Lubomira i Łysiny a Plebańsk± Gór± w Beskidzie Makowskim.

813

Łysina (B. Mak./Wysp.)

891

Drugi co do wysoko¶ci szczyt w Pa¶mie Lubomira i Łysiny (po Lubomirze, nie licz±c po¶rednich Trzech Kopców), które jest zaliczane do Beskidu Wyspowego lub Makowskiego

814

Lubomir (B. Mak./Wysp.)

904

Szczyt w Beskidzie Wyspowym, zaliczany do Korony Gór Polski, jako najwyższy w pa¶mie Beskidu Makowskiego. Należy również do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w mikroregionie Pasma Lubomira i Łysiny, leż±cego w nieformalnym regionie Beskidu Mysłowickiego. Dawna nazwa szczytu to Łysina, natomiast obecna pochodzi od nazwiska księcia Kazimierza Lubomirskiego, a nadano j± w 1932 roku w uznaniu jego zasług (w 1922 roku ofiarował państwu domek my¶liwski i 10 ha lasu). Na szczycie znajduje się obserwatorium astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza, który w 1922 roku rozpocz±ł tutaj budowę małego obserwatorium. To pierwotne już nie istnieje, a obecne ukończono w 2007 roku. Przez szczyt Lubomira przechodzi czerwony Mały Szlak Beskidzki, prowadz±cy z zachodu od Schroniska PTTK na Kudłaczach (730 m) przez Łysinę (891 m), Trzy Kopce (894 m) na Lubomir. Ze szczytu czerwony szlak schodzi w kierunku południowym w stronę Węglówki. Na szczyt można również doj¶ć zielonym szlakiem z położonej na wschodzie wsi Kobielnik. Przez przełęcz między poblisk± Łysin± i Trzema Kopcami prowadzi żółty szlak, który ł±czy położony na południu Lubień z Dobczycami na północy.

815

Szczebel (B. Wysp.)

977

Wybitny szczyt w Beskidzie Wyspowym. Znajduje się tuż obok Zakopianki (S7) i wznosi się ponad miejscowo¶ciami: Mszana Dolna, Glisne, Tenczyn, Lubień i Kasinka Mała.

816

Lubogoszcz (B. Wysp.)

968

Wybitny szczyt górski w Beskidzie Wyspowym, znajduj±cy się pomiędzy Szczeblem, ¦nieżnic±, Wierzbanowsk± Gór± i grzbietem Czarnego Działu. Ma długi grzbiet, posiadaj±cy trzy wierzchołki: zachodni (Zapadliska - 766 m), ¶rodkowy (Lubogoszcz Zachodnia - 953 m) i wschodni, najwyższy - Lubogoszcz (968 m). Istniej± kontrowersje, jakiego rodzaju jest nazwa szczytu - męskiego (ten Lubogoszcz) czy żeńskiego (ta Lubogoszcz). Obie formy spotyka się równie często. Według strony poradniajezykowa.pl powinno się odmieniać w rodzaju żeńskim (jak Bydgoszcz) i tak też zostało to przyjęte w aplikacji Polskie Góry.

817

Luboń Wielki (B. Wysp.)

1022

Najwybitniejszy szczyt górski w Beskidzie Wyspowym, nazywany przez miejscowych Biernatk±. Zaliczany jest do Diademu Polskich Gór. Od pobliskiego Szczebla oddziela go przełęcz Glisne. Na górze znajduje się schronisko oraz maszt radiowo-telewizyjny. W kierunku zachodnim od szczytu odchodzi długi grzbiet, w którym znajduje się Luboń Mały, dochodzi ono aż do Naprawy. Ze znajduj±cej się na tym ramieniu Polany Surówki, przy niebieskim szlaku, widoczna jest rozległa panorama Tatr, Gorców i Babiej Góry.

818

Ciecień (B. Wysp.)

829

Szczyt w Beskidzie Wyspowym, którego grzbiet przebiega południkowo, czym różni się od większo¶ci szczytów tego pasma

819

¦nieżnica (B. Wysp.)

1006

Zalesiony szczyt w Beskidzie Wyspowym, od pobliskiego Ćwilina oddzielony głębok± przełęcz± Gruszowiec. Posiada trzy wierzchołki o praktycznie równej wysoko¶ci: główny, zwany Na Budaszowie, oraz położone na wschód od niego Wierchy i Nad Stambrukiem.

820

Ćwilin (B. Wysp.)

1072

Drugi co do wysoko¶ci szczyt Beskidu Wyspowego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Zwilling, czyli bliĽniak (domy¶lnie s±siedniej ¦nieżnicy).

821

Jasień (B. Wysp.)

1052

Trzeci co do wysoko¶ci szczyt w Beskidzie Wyspowym (po Mogielicy i po Ćwilinie). Wznosi się ponad miejscowo¶ciami: Półrzeczki, Szczawa, Lubomierz i Łętowe.

822

Mogielica (B. Wysp.)

1171

Najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Na górze znajduje się wieża widokowa, któr± po remoncie otwarto ponownie pod koniec 2022 roku. Na południowo-zachodnim zboczu Mogielicy znajduje się długa Polana Stumorgi, inaczej zwana Polan± Stumorgow± lub Hal± Stumorgow±. Nazwa hali Stumorgi pochodzi od dawnej jednostki powierzchni - mórg (ok. 0,5 ha). Szczyt Mogielicy stanowi węzeł szlaków. Z Jurkowa na północnym zachodzie można doj¶ć niebieskim szlakiem, z północy z Przełęczy Rydza-¦migłego (700 m, oddziela Mogielicę od Łopienia - 961 m, jest to najpopularniejsze miejsce do startu wycieczki) można doj¶ć zielonym szlakiem (póĽniej z góry prowadzi on dalej na wschód), a nieco dalej na wschód równolegle do zielonego prowadzi żółty szlak, którym również można dotrzeć na szczyt. Żółty i niebieski szlak prowadz± ze szczytu w drug± stronę przez Polanę Stumorgi - żółty idzie na zachód na Jasień (1052 m), natomiast niebieski schodzi na południe w kierunku Szczawy. Wokół Mogielicy prowadz± szlaki rowerowe, które zim± s± wykorzystywane jako trasy do narciarstwa biegowego.

823

Łopień (B. Wysp.)

961

Masyw górski w Beskidzie Wyspowym, w którego grzbiecie wyróżnia się również Łopień ¦rodkowy (955 m) i Łopień Wschodni (805 m)

824

Modyń (B. Wysp.)

1029

Jeden z najwyższych szczytów Beskidu Wyspowego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Nie jest typow±, wyspow± gór± w tym pa¶mie, gdyż tworzy trzy grzbiety: południowy, zakończony wzniesieniem Okr±g w Kamienicy, długi południowo-wschodni opadaj±cy poprzez przełęcz Cisowy Dział, Jasieńczyka, Klończyka i SpleĽnię do miejscowo¶ci Jastrzębie, również południowo-wschodni, opadaj±cy do Ł±cka i zakończony wzniesieniami Piechówka i Skalica. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny, z północy dochodzi szlak czarny, a z południa szlak żółty. Modyń jest również nazywana Gór± Zakochanych. W połowie 2021 roku na szczycie Modyni otwarto wysok± na 27 metrów wieżę widokow±.

825

Jaworz (Kretówka, BW)

921

Najwyższy szczyt Pasma Łososińskiego w Beskidzie Wyspowym, inna nazwa to Kretówka. Na wschodnich zboczach znajduje się drewniana widokowa o wysoko¶ci około 20 m. Zaliczany jest do Diademu Polskich Gór.

826

Turbacz (Gorce)

1310

Najwyższy szczyt Gorców, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt Gniazda Turbacza. Na wschodnim zboczu znajduje się schronisko PTTK na Turbaczu, z którego jest dobry widok między innymi na Tatry. Spod schroniska na szczyt prowadzi fragment czerwonego Głównego Szlaku Beskidzkiego, który potem schodzi w dół na północ. Szczyt nie jest specjalnie widokowy ze względu na zalesienie. Znajduje się tutaj kamienny obelisk oraz żelazny krzyż. Schronisko stanowi węzeł gorczańskich szlaków - poza czerwonym GSB przechodz± tutaj również żółty, zielony i niebieski szlak.

827

Kiczora (Gorce)

1282

Trzeci co do wysoko¶ci szczyt w Gorcach, położony na wschód od Turbacza, oddzielony od niego Przełęcz± Dług± oraz kotłami Ľródliskowymi potoków Łopuszanka i Kamienica. Wchodzi w skład długiego Pasma Gorca.

828

Jaworzyna Kam. (Gorce)

1288

Drugi (po Turbaczu) najwyższy szczyt Gorców. W górnym rogu polany znajduje się pochodz±ca z 1904 roku tzw. Kapliczka Bulandy. Na zachodnim krańcu Jaworzyny znajduje się jaskinia szczelinowa, tzw. Zbójnicka Jama. Na południowy wschód od szczytu, w stronę Magurek (1108 m), znajduje się Przełęcz Pańska Przehybka (995 m), pod któr± upamiętnione zostało miejsce katastrofy amerykańskiego bombowca B24 Liberator z dnia 18.12.1944.

829

Przysłop (Gorce)

1187

Szczyt w Gorcach, w pa¶mie Gorca, znajduj±cy się pomiędzy Jaworzyn± Kamienick± (1288 m) i Gorcem (1228 m)

830

Gorc (Gorce)

1228

Góra we wschodniej czę¶ci grzbietu głównego Gorców. Na szczycie znajduje się wieża widokowa.

831

Czoło Turbacza (Gorce)

1258

Pi±ty pod względem wysoko¶ci szczyt w Gorcach, leż±cy w masywie Turbacza, ponad Hal± Turbacz

832

Mostownica (Gorce)

1251

Szósty co do wysoko¶ci szczyt w Gorcach, położony na północny wschód od Turbacza, od masywu Kudłonia oddzielony przełęcz± Borek

833

Kudłoń (Gorce)

1274

Czwarty co do wysoko¶ci szczyt w Gorcach położony na północny wschód od Turbacza, w grzbiecie ł±cz±cym Turbacz z Beskidem Wyspowym (poprzez przełęcz Przysłop)

834

Gorc Troszacki (Gorce)

1235

Siódmy co do wysoko¶ci szczytem Gorców, mało wybitne wzniesienie w grzbiecie ci±gn±cym się od Kudłonia po Jaworzynkę

835

Solnisko (Gorce)

1183

Szczyt w Gorcach, wznosz±cy się nad miejscowo¶ci± Obidowa. Znajduje się w krótkim bocznym grzbiecie, który odgałęzia się od wzniesienia Rozdziele i poprzez Solnisko i ¦redni Wierch biegnie w zachodnim kierunku.

836

Runek (Gorce)

1005

Słabo wyodrębniony wierzchołek w Pa¶mie Lubania w Gorcach, na zachód od jego głównego wierzchołka

837

Lubań (Gorce)

1211

Najwyższy szczyt Pasma Lubania w południowo-wschodniej czę¶ci Gorców, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Lubań posiada dwa wierzchołki - zachodni i wschodni. Powszechnie za wyższy uznaje się zachodni (niektóre Ľródła podaj± nawet 1225 m), jednak po dokładniejszych pomiarach wysoko¶ć wynosi 1211 m i jest taka sama jak wierzchołka wschodniego, zwanego też ¦rednim Groniem. Pomiędzy nimi znajduje się rozległa polana Wierch Lubania, która stanowi węzeł szlaków turystycznych. W 2015 roku pod szczytem zachodniego wierzchołka Lubania została wybudowana 22-metrowa wieża widokowa, z której przy dobrej pogodzie ¶wietnie widać Tatry, Jezioro Czorsztyńskie oraz okoliczne pasma górskie.

838

Wielki Chocz (SK)

1608

Kulminacja Grupy Wielkiego Chocza i najwyższy szczyt całych Gór Choczańskich w Łańcuchu Tatrzańskim, słow. Veµký Choč. Wielki Chocz leży w zachodniej czę¶ci Gór Choczańskich. W skład masywu wchodz± także: 1. Mały Chocz (słow. Malý Choč, 1465 m) na południe od głównego szczytu, oddzielony od niego haln± przeł±czk± Vráca (1422 m), 2. mało wybitny i zalesiony Zadni Chocz (Zadný Choč, 1288 m) na południowy zachód od Małego Chocza, pod którym istniało w latach międzywojennych małe schronisko turystyczne, tzw. Hviezdoslavova útulňa, 3. widokowy Przedni Chocz (słow. Predný Choč, 1249 m) na południowy zachód od Zadniego Chocza, oddzielony z kolei od niego przełęcz± Spuątiak (słow. Sedlo Spuątiak, 1095 m).

839

Skoruszyna (SK)

1314

Najwyższy szczyt Skoruszyńskich Wierchów na Pogórzu Skoruszyńskim, zaliczanym do Pogórza Spisko-Gubałowskiego, słow. Skoruąina. Jest też najwyższym szczytem całego Pogórza Spisko-Gubałowskiego. Na górze znajduje się wieża widokowa.

840

Gubałówka (PSG)

1120

Podłużne wzniesienie na Pogórzu Spisko-Gubałowskim. Na Gubałówkę z Zakopanego można wjechać kolej± linowo-terenow±. Na szczycie stoi maszt RTON Gubałówka o wysoko¶ci 102 m.

841

Butorowy Wierch (PSG)

1160

Wzniesienie na Pogórzu Gubałowskim, w Pa¶mie Gubałowskim, pomiędzy Palenic± Ko¶cielisk± (1183 m) a Gubałówk± (1126 m). Znajduje się nad Ko¶cieliskiem koło Zakopanego.

842

Siwy W. (Tatry Z., SK)

1805

Szczyt położony na Słowacji, w grani głównej Tatr Zachodnich, w pobliżu jej zachodniego końca, słow. Sivý vrch. Jest ostatnim ku zachodowi wybitniejszym szczytem Tatr Zachodnich. W grani głównej znajduje się pomiędzy Siw± Kop± (1627 m), oddzielony od niej przełęcz± Siwy Przechód (ok. 1600 m), a Zuberskim Wierchem (1753 m), od którego oddziela go szeroka przełęcz Palenica Jałowiecka (1579 m).

843

Salatyn (Tatry Zach., SK)

2048

Salatyński Wierch lub Salatyn (słow. Salatín, Salatínsky vrch) - szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich, jeden z 6 szczytów należ±cych do tzw. grupy Salatynów. Znajduje się w grani głównej Tatr Zachodnich oddzielaj±cej w tym miejscu Dolinę Rohack± od Doliny Jałowieckiej. W grani tej znajduje się pomiędzy Małym Salatynem (2046 m), od którego oddzielony jest niewielk± Po¶redni± Salatyńsk± Przełęcz± (2012 m), a Brestow± (1934 m), od której oddziela go Skrajna Salatyńska Przełęcz (1870 m). Jego północno-wschodnie stoki opadaj± do Doliny Salatyńskiej.

844

Banówka (Tatry Z., SK)

2178

Szczyt leż±cy w grani głównej Tatr Zachodnich, w ich słowackiej czę¶ci, słow. Baníkov. Znajduje się pomiędzy szczytem Pachoł (2167 m), oddzielony od niego Banikowsk± Przełęcz± (2040 m), a Hrub± Kop± (2166 m), od której oddziela go Przełęcz nad Zawratami. Jest najwyższym szczytem Tatr Zachodnich leż±cym w grani głównej oraz czwartym co do wysoko¶ci szczytem Tatr Zachodnich (ustępuj±c Bystrej, Raczkowej Czubie i Barańcowi).

845

Rohacz Pł. (Tatry Z., SK)

2125

Szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich, słow. Plačlivé, Plačlivô, Plačlivý Roháč. Znajduje się w grani głównej Tatr Zachodnich pomiędzy Rohaczem Ostrym (2088 m), oddzielony od niego Rohack± Przełęcz± (1955 m), a Trzema Kopami (2136 m), od których dzieli go Smutna Przełęcz (1963 m).

846

Baraniec (Tatry Z., SK)

2185

Szczyt w słowackiej czę¶ci Tatr Zachodnich, trzeci co do wysoko¶ci szczyt tego pasma, słow. Baranec, Veµký vrch. Znajduje się ok. 2,5 km na południe od grani głównej i jest najwyższym szczytem w bocznej grani Barańców.

847

Jakubina (Tatry Z., SK)

2194

Raczkowa Czuba lub Jakubina (słow. Jakubina) - szczyt w masywie Otargańców w słowackich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w tym masywie pomiędzy Jarz±bczym Wierchem (2134 m) i Wyżni± Magur± (2095 m), od której oddzielony jest Jakubińsk± Przełęcz± (2069 m). Jest to najwyższy szczyt tego masywu i drugi co do wysoko¶ci szczyt Tatr Zachodnich. Jego zachodnie zbocza opadaj± do Doliny Jamnickiej, zbocza wschodnie do Doliny Raczkowej z Raczkowymi Stawami (a dokładniej Doliny Zadniej Raczkowej).

848

Bystra (Tatry Zach., SK)

2248

Najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, słow. Bystrá. Leży w odległo¶ci 600 m na południe od grani głównej Tatr Zachodnich, po której biegnie granica polsko-słowacka.

849

Kamienista (Tatry Zach.)

2121

Dwuwierzchołkowy szczyt w głównej grani Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej. Od s±siaduj±cego na zachód Błyszcza (2159 m) oddzielony jest Pyszniańsk± Przełęcz± (1788 m), od s±siaduj±cego na wschód Smreczyńskiego Wierchu (2066 m) - Hlińsk± Przełęcz± (1906 m).

850

Smreczyński (Tatry Z.)

2066

Smreczyński Wierch - szczyt w grani głównej Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej, słow. Smrečiny, Smrečinský vrch. Posiada dwa wierzchołki, oddzielone siodłem. Od położonej na wschód Tomanowej Kopy oddzielony jest Smreczyńsk± Przełęcz± (1799 m), od położonej na zachód Kamienistej - Hlińsk± Przełęcz± (1907 m).

851

Osobita (Tatry Z., SK)

1687

Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci słowackich Tatr Zachodnich, słow. Osobitá. Jest niezbyt wysoki, ale wybitnie wyodrębniony, odsunięty na północ od głównego trzonu Tatr. Nazwa szczytu pochodzi od góralskiego słowa osobity, to znaczy oddzielony, osobny.

852

Ciemniak (Tatry Zach.)

2096

Najdalej na zachód wysunięty szczyt należ±cy do masywu Czerwonych Wierchów w Tatrach Zachodnich. Znajduje się w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Temniak. Wznosi się pomiędzy niewielk± Mułow± Przełęcz± (2067 m), oddzielaj±c± go od Krzesanicy, a wybitn± Tomanow± Przełęcz± (1686 m).

853

Krzesanica (Tatry Zach.)

2122

Szczyt w grani głównej Tatr Zachodnich, przez któr± przebiega granica polsko-słowacka, słow. Kresanica. Jest najwyższym szczytem zespołu Czerwonych Wierchów i zalicza się go do Diademu Polskich Gór. Krzesanica wznosi się nad polsk± Dolin± Miętusi± i słowack± Dolin± Cich±. Od wschodu s±siaduje z Małoł±czniakiem (2096), oddzielona od niego Litworow± Przełęcz± (2037 m), od zachodu z Ciemniakiem (2096), oddzielona Mułow± Przełęcz± (2067 m). Nazwa szczytu pochodzi od północnej ¶ciany zwanej krzesan±.

854

Małoł±czniak (Tatry Z.)

2096

Szczyt w Tatrach Zachodnich, należ±cy do masywu Czerwonych Wierchów. Leży w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Malolúčniak. Na wschód s±siaduje z Kop± Kondrack± (2004 m), oddzielony od niej Małoł±ck± Przełęcz± (1924 m), na zachód z Krzesanic± (2122 m) poprzez Litworow± Przełęcz (2037 m). Jego nazwa pochodzi od Doliny Małej Ł±ki, nad któr± się znajduje, poza tym wznosi się nad Dolin± Ko¶cielisk± oraz Dolin± Cich± (od strony słowackiej).

855

Kopa Kondr. (Tatry Z.)

2004

Szczyt w Tatrach Zachodnich, najniższy z Czerwonych Wierchów, wysunięty najbardziej na wschód. Leży w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Kondratova kopa. Znajduje się pomiędzy Suchym Wierchem Kondrackim (1893 m), oddzielona od niego Przełęcz± pod Kop± Kondrack± (1863 m), oraz Małoł±czniakiem (2096 m), od którego oddzielona jest Małoł±ck± Przełęcz± (1924 m). Kopa Kondracka wznosi się nad trzema dolinami walnymi: Dolin± Małej Ł±ki (jej górnym piętrem - Wyżni± ¦wistówk± Małoł±ck±), Dolin± Bystrej (jej górnym piętrem - Dolin± Kondratow±) i Dolin± Cich± (jej odnog± - Dolink± Rozpadł±). Od wierzchołka odchodzi północna grań Kopy Kondrackiej, ł±cz±ca się poprzez Kondrack± Przełęcz z Giewontem.

856

Kominiarski W. (Tatry Z.)

1829

Wybitny masyw górski w polskich Tatrach Zachodnich, wznosz±cy się pomiędzy Dolin± Chochołowsk± i Ko¶cielisk±, inna nazwa to Kominy Tylkowe. Jest najwybitniejszym szczytem całych polskich Tatr, w krajowym rankingu wybitno¶ci zajmuje 24 miejsce. Z południowej strony oddzielony jest od Ornaku Iwaniack± Przełęcz± (1459 m), która jest dla Kominiarskiego Wierchu tzw. przełęcz± kluczow± i to od niej jest prowadzony pomiar wybitno¶ci 370 m. W kierunku wschodnim ci±gn± się od niego rozdzielone Dolin± Smytni± dwie równoległe granie. Większa, maj±ca ok. 2 km długo¶ci, w końcowej czę¶ci przechodzi w Raptawick± Grań zakończon± Raptawick± Turni± góruj±c± ponad Polan± Pisan±. Odchodzi od niej w górnej czę¶ci na północny wschód grzbiet Stołów, następnie poprzez Przysłop Kominiarski ł±cz±cy się z masywem Ko¶cieliskich Kopek. Mniejsza zakończona jest Smytniańskimi Turniami. W kierunku północnym s±siaduje poprzez nieduży grzbiet zwany Kuf± z reglowym wzniesieniem - Wielkim Opalonym Wierchem.

857

Giewont (Tatry Zach.)

1894

Charakterystyczna góra w polskich Tatrach Zachodnich o bardzo stromym północnym zboczu, ¶wietnie widoczna z Zakopanego. Na szczycie znajduje się krzyż, który został wzniesiony w 1901 roku przez parafian z Zakopanego. Widoczna czę¶ć krzyża ma wysoko¶ć 15 m, a dodatkowo jest on wkopany 2,5 w skały. Został zbudowany z 400 żelaznych elementów, które waż± w sumie blisko 2 tony. Masyw Giewontu składa się jeszcze z Długiego Giewontu (1867 m) i Małego Giewontu (1728 m). Najwyższy z nich Wielki Giewont, uznawany za wła¶ciwy szczyt całego masywu, znajduje się w ¶rodku, oddzielony od Długiego Giewontu przełęcz± Szczerba (1823 m), a od Małego Giewontu Giewonck± Przełęcz± (1680 m). Jest on często uważany za najwyższy szczyt należ±cy do Tatr Zachodnich, który jest położony w cało¶ci w Polsce. Wyższa jest jednak Twarda Kopa, zazwyczaj pomijana z powodu bardzo niewielkiej minimalnej deniwelacji względnej (wybitno¶ci). Wielki Giewont jest też szczytem zwornikowym - odchodzi od niego w kierunku południowym grań, która poprzez Kopę Kondrack± ł±czy się z Czerwonymi Wierchami. W grani tej znajduje się Wyżnia Kondracka Przełęcz (1765 m) i Kondracka Przełęcz (1725 m). Wielki Giewont wznosi się ponad dolinami: Str±żysk±, Białego, Małej Ł±ki i Kondratow±. Jego północne ¶ciany, widoczne z Zakopanego, opadaj± bardzo strom± ¶cian± o wysoko¶ci ok. 600 m do Małej Dolinki.

858

Kasprowy W. (Tatry Z.)

1987

Bardzo popularny w¶ród turystów szczyt w Tatrach Zachodnich, w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej. Dawne nazwy to Kasprowa Czuba, Stawiańska Czuba, Goryczkowiańska Czuba, słow. Kasprov vrch. Góruje nad trzema dolinami: Dolin± Bystrej i Dolin± Suchej Wody G±sienicowej po stronie polskiej oraz Dolin± Cich± po stronie słowackiej. Jest zwornikiem dla 4 grani. Na górę można wjechać kolejk±, na szczycie znajduje się restauracja oraz stacja meteorologiczna.

859

¦winica (Tatry)

2302

Zwornikowy szczyt w grani głównej Tatr Wysokich o dwóch wierzchołkach, różni±cych się wysoko¶ci± o 10 m, słow. Svinica. Zaliczana jest do Diademu Polskich Gór. Ma kształt szerokiej piramidy skalnej, jest pierwszym od zachodu wybitnym szczytem (o wybitno¶ci ponad 100 m) Tatr Wysokich i kapitalnym punktem widokowym. Dwa wierzchołki ¦winicy rozdziela przełęcz - ¦winicka Szczerbina Niżnia (2278 m), opada spod niej Żleb Blatona. Wyższy wierzchołek ma 2302 m i prowadzi na niego szlak turystyczny. Niższy, zwany wierzchołkiem taternickim, ma wysoko¶ć 2291 m i jest niedostępny turystycznie. Niektórzy za trzeci wierzchołek uznaj± też niewybitny garb ¦winickiej Kopy. Punktem zwornikowym, przez który przebiega granica państwowa pomiędzy Polsk± a Słowacj±, jest jej główny wierzchołek. ¦winica leży w miejscu załamania się głównego grzbietu Tatr pod k±tem prostym i odej¶cia bocznej, 9-kilometrowej długo¶ci wschodniej grani ¦winicy zakończonej Wołoszynem. Odcinkiem tej grani od Przełęczy Zawrat (2156 m) poprowadzono szlak Orlej Perci.

860

Kozi Wierch (Tatry)

2291

Szczyt w Tatrach w długiej wschodniej grani ¦winicy pomiędzy Dolin± G±sienicow± a Dolin± Pięciu Stawów Polskich. Prowadzi przez niego Orla Perć - popularny i trudny szlak turystyczny, znakowany kolorem czerwonym. Według niektórych Ľródeł Kozi Wierch jest uznawany za najwyższy szczyt położony w cało¶ci w Polsce. Nie jest to do końca prawda, ponieważ w tym rankingu wyższe od niego s± dwa wierzchołki: Cubryńska Strażnica (2335 m) oraz ¦winicka Kopa (2298 m), jednak ze względu na turystyczn± popularno¶ć Koziego Wierchu, zwi±zan± z jego położeniem na szlaku Orlej Perci, to wła¶nie ten szlakowy szczyt jest uznawany na najwyższy w¶ród położonych w cało¶ci w Polsce.

861

Skrajny Granat (Tatry)

2228

Najniższy z trzech wierzchołków masywu Granatów, położony w długiej wschodniej grani ¦winicy w polskich Tatrach Wysokich, na trasie Orlej Perci.

862

Mięguszowiecki (Tatry)

2438

Mięguszowiecki Szczyt, Mięguszowiecki Szczyt Wielki, słow. Veµký Mengusovský ątít - szczyt Tatr Wysokich, znajduj±cy się w grani głównej Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Cubryn± (oddziela je Hińczowa Przełęcz) a Mięguszowieckim Szczytem Po¶rednim (oddziela je Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia 2340 m n.p.m.). Jest to drugi co do wysoko¶ci szczyt w Polsce (20. w Tatrach) i najwyższy z Mięguszowieckich Szczytów. Jego północna ¶ciana jest najwyższ± ¶cian± w Tatrach o nachyleniu przekraczaj±cym 45°, osi±ga ona 1043 m wysoko¶ci. Szczyt jest dobrze widoczny spod Morskiego Oka.

863

Hruby Wierch (Tatry, SK)

2428

Hruby Wierch, słow. Hrubý vrch - wybitny szczyt w bocznej Grani Hrubego, będ±cej odnog± głównej grani odnogi Krywania. Wznosi się on nad dolinami: Hlińsk±, Młynick± i Niewcyrk±. Jego nazwa pochodzi od kształtu góry i towarzysz±cej mu masywnej (hruby - gruby), szerokiej grani północno-zachodniej.

864

Krywań (Tatry, SK)

2496

Szczyt w południowo-zachodniej czę¶ci Tatr Wysokich po stronie słowackiej, o charakterystycznym, zakrzywionym wierzchołku, od którego wzi±ł swoj± nazwę, słow. Kriváň. Południow± grani± na szczyt prowadzi niebieski szlak turystyczny przez Mały Krywań (słow. Malý Kriváň) i Krywańsk± Przeł±czkę (słow. Daxnerovo sedlo). Do 1793 roku uważany był za najwyższy szczyt Tatr, od 1935 roku jest narodow± gór± Słowaków. Szczyt został umieszczony także w hymnie Słowacji, w herbie Słowackiej Republiki Socjalistycznej (wieczny ogień na tle góry), a od 1 stycznia 2009 roku znajduje się na słowackich monetach o nominale 1, 2 i 5 eurocentów.

865

Rysy (Tatry, PL/SK)

2501

Położony w Tatrach Wysokich najwyższy szczyt Polski, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Polski (jako najwyższy w województwie małopolskim) oraz Korony Europy. Graniczny wierzchołek Rysów (północno-zachodni) liczy 2499 m (pomiar między 2498,7-2499,6 m n.p.m.), natomiast położony w cało¶ci na Słowacji ¶rodkowy wierzchołek jest o około 2 metry wyższy (2500,2-2501,1 m). Najniższy jest trzeci wierzchołek na Słowacji - południowo-wschodni (2473 m). Masyw Rysów leży na południowy wschód od Morskiego Oka (wznosz±c się ponad 1100 metrów nad jego powierzchnię), w punkcie zwornikowym głównego grzbietu Tatr i północnej grani Rysów, w której można wyróżnić Niżnie Rysy i Żabie Szczyty (Wyżni i Niżni). U stóp leż±: Dolina Rybiego Potoku, Dolina Białej Wody i Dolina Mięguszowiecka. Od północy oddziela go od Niżnich Rysów Przełęcz pod Rysami, od zachodu od Żabiego Konia - Żabia Przełęcz, a od południowego wschodu od Ciężkiego Szczytu w masywie Wysokiej - szerokie siodło Wagi. Na wschodni± stronę opada z Rysów 500-metrowa ¶ciana skalna, w której znajduj± się liczne drogi wspinaczkowe. Od strony polskiej Rysy najlepiej zdobyć czerwonym szlakiem, prowadz±cym z Palenicy Białczańskiej najpierw drog± asfaltow± przy Wodogrzmotach Mickiewicza, potem nad Morskim Okiem (1395 m), wyżej nad Czarnym Stawem pod Rysami (1583 m), przy Buli pod Rysami (2054 m). Wyżej droga zabezpieczona jest łańcuchami. Łatwiejszy jest szlak od strony słowackiej, prowadz±cy ze Szczyrbskiego Jeziora.

866

Wysoka (Tatry, SK)

2547

Wysoka, słow. Vysoká - dwuwierzchołkowy szczyt, położony w głównym grzbiecie Tatr, po stronie słowackiej. Wierzchołki maj± prawie równ± wysoko¶ć, a rozdziela je położona około 22 m niżej Przeł±czka w Wysokiej (©trbina vo Vysokej). Masyw Wysokiej położony jest pomiędzy masywami Rysów (rozdziela je przełęcz Waga - sedlo Váha) i Ganku (Gánok - rozdziela je szeroka Rumanowa Przełęcz).

867

Kończysta (Tatry, SK)

2538

Dwuwierzchołkowy szczyt w słowackich Tatrach Wysokich, słow. Končistá. Leży w południowej, bocznej grani Tatr Wysokich, odchodz±cej od Zmarzłego Szczytu (Popradský Ąadový ątít). Pocz±wszy od Przełęczy koło Dr±ga (Sedlo pod Drúkom), grań ta nazywana jest Grani± Kończystej (hrebeň Končistej). Na północ od szczytu znajduje się w niej Stwolska Turnia (©tôlska veľa), oddzielona od Kończystej głęboko wcięt± Stwolsk± Przełęcz± Wyżni± (©tôlska ątrbina).

868

Gerlach (Tatry, SK)

2655

Położony na Słowacji najwyższy szczyt Tatr oraz całych Karpat, zaliczany do Korony Europy, słow. Gerlachovský ątít. Masyw Gerlacha składa się z kilku wierzchołków. Grań rozpoczyna się od strony północno-zachodniej wierzchołkiem zwornikowym z grani± główn± - Zadnim Gerlachem (Zadný Gerlach, 2616 m), którego zbocza obniżaj± się do Przełęczy Tetmajera (Gerlachovské sedlo), za któr± wznosi się główny wierzchołek (2655 m). Dalej w grani znajduj± się kolejno Wyżnie Gerlachowskie Wrótka, wierzchołek Po¶redniego Gerlacha, Po¶rednie Gerlachowskie Wrótka, Gerlachowska Czuba i Niżnie Gerlachowskie Wrótka. Grzbiet kończy się południowo-wschodnim szczytem Małego Gerlacha (Kotlový ątít, 2601 m). Z wierzchołka Małego Gerlacha odchodz± dwa boczne ramiona obejmuj±ce Gerlachowski Kocioł (Gerlachovský kotol).

869

Szer. Jaworzyńska (SK)

2210

Szeroka Jaworzyńska (słow. Javorinská ©iroká) - położony w słowackich Tatrach Wysokich rozłożysty masyw rozdzielaj±cy Dolinę Białej Wody (Bielovodská dolina) od Doliny Jaworowej (Javorová dolina). Szeroka Jaworzyńska jest położona w bocznej grani, na północ od Jaworowych Wierchów, łagodniejszej czę¶ci Jaworowej Grani.

870

Sławkowski (Tatry, SK)

2452

Wysoki i rozłożysty szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich, odchodz±cej od grani głównej w zworniku Małej Wysokiej (Východná Vysoká), słow. Slavkovský ątít. Szczyt charakteryzuje jedna z największych w Tatrach wysoko¶ci względnych - jego północno-wschodnie stoki wznosz± się 950 metrów ponad podstawę. Na górę prowadzi niebieski szlak turystyczny, przechodz±cy wschodni± grani± Hrebeniok - Slavkovská vyhliadka - Nos - Sławkowski Szczyt.

871

Lodowy (Tatry, SK)

2630

Najwyższy szczyt w grani głównej Tatr Wysokich, słow. Ąadový ątít. Według niektórych Ľródeł jedynym wyższym od niego punktem w grani głównej jest należ±cy do masywu Gerlacha wierzchołek - Zadni Gerlach. Nazwa góry pochodzi od długotrwale zalegaj±cych, zwłaszcza na jej północnych stokach, zlodowaciałych pól ¶niegowych. Jest to trzeci co do wysoko¶ci (po Gerlachu i Łomnicy) samodzielny szczyt tatrzański, a w okresie listopad 1938 - wrzesień 1939 był najwyższym szczytem Polski.

872

Durny Szczyt (Tatry, SK)

2625

Czwarty co do wysoko¶ci szczyt Tatr, położony na Słowacji, słow. Pyąný ątít. Znajduje się w długiej bocznej grani pomiędzy Baranimi Rogami (Baranie rohy) a Łomnic± (Lomnický ątít).

873

Łomnica (Tatry, SK)

2634

Drugi po Gerlachu najwyższy szczyt Tatr, słow. Lomnický ątít. Na górę można wjechać kolej± linow±, której dolna stacja znajduje się w Tatrzańskiej Łomnicy, a po¶rednia nad Łomnickim Stawem (słow. Skalnaté pleso). Łomnica położona jest w bocznej grani odchodz±cej na południowy wschód od grani głównej w Wyżnim Baranim Zworniku (słow. Vyąná Barania stráľnica) w masywie Baranich Rogów (słow. Baranie rohy).

874

Hawrań (Tatry B., SK)

2152

Najwyższy szczyt Tatr Bielskich na Słowacji, słow. Havran. Jest to najwyższy wapienny szczyt całych Tatr. Hawrań oddzielony jest na zachodzie od s±siedniego Nowego Wierchu (1999 lub 2009 m) wyraĽn± Hawrani± Przełęcz± (1919 m). Na wschodzie Hawrań graniczy z Płaczliw± Skał± (2142 m), oddzielony Strzystarsk± Przełęcz± (1969 m). Szczyty te razem z Muraniem (na zachód od Nowego Wierchu) tworz± charakterystyczn± grupę, widoczn± m.in. z wielu miejsc w Tatrach Wysokich.

875

Kieżmarski (Tatry, SK)

2558

Zwornikowy szczyt w słowackich Tatrach Wysokich, słow. Keľmarský ątít. Leży w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika, pomiędzy Grani± Wideł (Vidly) na południowym zachodzie a Małym Kieżmarskim Szczytem (Malý Keľmarský ątít) na północy.

876

Baranie R. (Tatry, SK)

2526

Szczyt położony w pobliżu głównej grani Tatr, na terenie Słowacji, słow. Baranie rohy. W grani głównej, pomiędzy ¦nieżnym Szczytem (Snehový ątít) a Czarnym Szczytem (Čierny ątít, 2434 m) znajduje się Wyżni Barani Zwornik (Vyąná Barania stráľnica), od niego odchodzi grań południowo-wschodnia, w której za Wyżni± Barani± Ławk± (Barania priehyba) znajduj± się obydwa wierzchołki Baranich Rogów.

877

Starole¶ny (Tatry, SK)

2489

Wybitny czterowierzchołkowy szczyt Tatr Wysokich, położony na terenie Słowacji, w bocznej grani odchodz±cej na południowy wschód od grani głównej w zwornikowym szczycie Mała Wysoka (Východná Vysoká). Inne nazwy: Starole¶na, Starole¶niański Szczyt, słow. Bradavica. Kulminację Starole¶nego Szczytu tworz± dwie pary turni, układaj±ce się w dwa bloki szczytowe, oddzielone znacznym wcięciem Klimkowych Wrótek (2454 m). Zachodnia para turni to Pawłowa Turnia (2473 m) i Kwietnikowa Turnia (2476 m), a wschodnia para to Klimkowa Turnia (2489 m) i Tajbrowa Turnia (2489 m, położona najbardziej na wschód), upamiętniaj±ce Klimka Bachledę i Jana Bachledę Tajbra, pierwszych zdobywców szczytu. Za najwyższy i główny wierzchołek masywu uważa się Klimkow± Turnię, ale pomiary lidarowe wskazuj±, że minimalnie wyższa od niej może być Tajbrowa Turnia.

878

Ganek (Tatry, SK)

2462

Trójwierzchołkowy szczyt w słowackiej czę¶ci Tatr Wysokich, słow. Ganek, Gánok. Położony jest w głównej grani Tatr Wysokich w miejscu, w którym zmienia ona kierunek na południowo-wschodni. Najwyższy wierzchołek Wielki Ganek (Veµký Ganek) ma wysoko¶ć 2462 m. Dwa niższe to Po¶redni Ganek (Prostredný Ganek) i Mały Ganek (Malý Ganek, 2425 m). Mały i Po¶redni Ganek oddzielone s± Mał± Gankow± Przeł±czk±, natomiast Po¶redni i Wielki Ganek - Po¶redni± Gankow± Przeł±czk±.

879

Wlk. Solisko (Tatry, SK)

2412

Szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich na Słowacji, w tzw. odnodze Krywania, słow. Veµké Solisko. Jest to najwyższy szczyt w Grani Soliska, oddzielaj±cej Dolinę Młynick± od Doliny Furkotnej. Położony jest pomiędzy Furkotem (słow. Furkotský ątít), od którego oddzielaj± go przełęcze Bystry Przechód i Bystra Ławka (słow. Bystré sedlo), a Po¶rednim Soliskiem, od którego oddziela go Wyżnia Soliskowa Ławka.

880

Goryczkowa (Tatry Z.)

1913

Szczyt w Tatrach Zachodnich, leż±cy w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Goričkova kopa lub Horičkova kopa. Od s±siedniego (w kierunku na zachód) szczytu, Wysokiej Suchej Czuby oddzielona jest przełęcz± Wysokie Wrótka (ok. 1845 m), od położonego na wschód Po¶redniego Goryczkowego Wierchu - Goryczkow± Przełęcz± ¦wińsk± (1801 m). Ma dwa wierzchołki rozdzielone przeł±czk± o około pięciometrowym wcięciu. Po północnej, polskiej stronie, od szczytu do Doliny Bystrej biegnie długi grzbiet, zwany Kondratowym Wierchem, który oddziela od siebie dwie dolinki: Dolinę Such± Kondrack± i Dolinę Goryczkow± ¦wińsk± (zachodnia odnoga Doliny Goryczkowej). Najbardziej strome s± północno-zachodnie stoki opadaj±ce do Doliny Suchej Kondrackiej. Po słowackiej stronie stoki Goryczkowej Czuby opadaj± do Doliny Cichej.

881

M. Bystra (Tatry Z., SK)

2108

Niewybitny szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w bocznej grani Bystrej, która od głównego wierzchołka odbiega w kierunku południowo-zachodnim i kulminuje w Zadniej Kopie Liptowskiej. Z Małej Bystrej odchodzi w kierunku południowo-wschodnim krótka grańka zwana Garbate (Hrbáč), dziel±ca górne piętro Doliny Bystrej na dwa kotły - Suchy Zadek oraz kocioł, w którym leż± trzy Bystre Stawy. Od wschodniej strony Mała Bystra góruje nad Dolin± Gaborow±.

882

Starorob. W. (Tatry Z.)

2176

Najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Tatr Zachodnich, zaliczany do Diademu Polskich Gór, dawniej także: Starorobociański Szczyt, Klin, Wysoki Wierch, Starorobociański Klin, słow. Klin, Vysoký vrch. Leży w grani głównej Tatr, któr± biegnie granica polsko-słowacka. Od s±siedniego w tej grani na zachód szczytu Kończystego Wierchu oddzielony jest Starorobociańsk± Przełęcz± (1975 m). Od wschodu s±siaduje z nim niewybitny szczyt zwany Siwym Zwornikiem, oddzielony od niego Gaborow± Przełęcz± (1938 m).

883

Jarz±bczy (Tatry Z., SK)

2137

Szczyt w potężnej grani Otargańców w słowackich Tatrach Zachodnich, słow. Hrubý vrch. S±siaduje w tej grani z Raczkow± Czub± (2194 m). Znajduje się tuż powyżej (ok. 100 m na południe) grani głównej, pomiędzy Kończystym Wierchem (2002 m), od którego oddzielony jest Jarz±bcz± Przełęcz± (1954 m), a Łopat± (1958 m), oddzielony od niej Nisk± Przełęcz± (1831 m). Po szczytach tych i przełęczach biegnie granica polsko-słowacka. Główny wierzchołek Jarz±bczego Wierchu znajduje się na słowackiej stronie, granica państwowa biegnie bowiem grani± główn±, przez jego nieco niższy przedwierzchołek.

884

Chopok (N. Tatry, SK)

2024

Położony na Słowacji jeden z najwyższych szczytów Niżnych Tatr (podawany jako drugi lub trzeci najwyższy niżnotatrzański szczyt - wyższe s± Dziumbier i ©tiavnica). U podnóży Chopoka znajduje się duży o¶rodek narciarski Jasná podzielony na 2 czę¶ci: Jasná - Chopok północ (Chopok sever) z terenami: Otupné (1142 m), Záhradky (1025 m), Luková (1670 m) oraz o¶rodek Chopok południe (Chopok juh) z terenami: Kosodrevina (1489 m) i Srdiečko (1216 m). Jest to największy o¶rodek narciarski na Słowacji.

885

Dziumbier (N. Tatry, SK)

2043

Najwyższy szczyt Niżnych Tatr na Słowacji, słow. Ďumbier. Znajduje się w głównym grzbiecie tych Tatr, pomiędzy szczytem Krúpova hoµa (1922 m), od którego oddzielony jest przełęcz± Krúpovo sedlo (ok. 1890 m) i ©tiavnica (2025 m).

886

Trzy Korony (Pieniny)

982

Najwyższy szczyt w Pieninach ¦rodkowych, złożony z kilku wierzchołków. Najwyższym jest Okr±glica, na której znajduje się platforma widokowa. Zaliczany jest do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt Pienin Wła¶ciwych.

887

Wysokie Skałki (Pien.)

1050

Najwyższy szczyt Pienin, położony na granicy ze Słowacj±, w Małych Pieninach. Zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Inna polska nazwa to Wysoka, słow. Vysoké Skalky. Na górze znajduje się niewielka platforma widokowa, z której widać między innymi Tatry. Wysokie Skałki leż± w głównej grani Małych Pienin, przez której większ± czę¶ć przechodzi niebieski szlak turystyczny, jednak omija on najwyższy wierzchołek i trzeba na niego zboczyć na południowy wschód od przełęczy Kapralowa Wysoka (935 m). Od strony polskiej do przełęcz najlepiej dotrzeć zielonym szlakiem z Jaworek, który prowadzi najpierw przez atrakcyjny turystycznie W±wóz Homole (wstęp płatny), potem halami z widokiem na znajduj±ce się północy Pasmo Radziejowej w Beskidzie S±deckim, po drugiej stronie Doliny Grajcarka. Po stromym podej¶ciu na przełęcz należy odbić w lewo na szczyt Wysokich Skałek.

888

Wlk. Przehyba (B. S±d.)

1191

Szczyt w Beskidzie S±deckim, znajduj±cy się w głównej grani Pasma Radziejowej pomiędzy Przehyb± (1175 m) a Złomistym Wierchem Północnym (1226 m)

889

Radziejowa (B. S±decki)

1266

Najwyższy szczyt Beskidu S±deckiego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w mikroregionie Pasma Radziejowej. Na górze znajduje się wieża widokowa, otwarta po przebudowie w 2020 roku. Oprócz wieży na szczycie znajduj± się również pomnik 1000-lecia Polski oraz betonowy obelisk. Przez szczyt Radziejowej przechodzi czerwony Główny Szlak Beskidzki, który ze prowadzi na północny zachód na Mał± Radziejow± (1207 m), Złomisty Wierch (1224 m) i Wielk± Prehybę (1191 m), natomiast w kierunku południowym dochodzi do Przełęczy Żłobki (1104 m), która oddziela Radziejow± od Wielkiego Rogacza (1182 m). Na Przełęcz Żłobki można dotrzeć z Rytra żółtym szlakiem.

890

Jaworzyna Krynicka (BS)

1114

Wysoki szczyt w Beskidzie S±deckim, najwyższy w Pa¶mie Jaworzyny, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Na górę można wjechać kolej± gondolow±.

891

Wierch n. Kam. (BS)

1084

Szczyt w Beskidzie S±deckim, w Pa¶mie Jaworzyny Krynickiej. Znajduje się w głównym grzbiecie pasma, pomiędzy Hal± Pisan± a Hal± Łabowsk±.

892

Makowica (B. S±d.)

948

Szczyt w zachodniej czę¶ci Pasma Jaworzyny Krynickiej w Beskidzie S±deckim

893

W±tkowa (B. Niski)

846

Szczyt w Beskidzie Niskim, w pa¶mie Magury W±tkowskiej, położony nad Bartnem. Zaliczany jest to Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w mikroregionie Pasma Magurskiego, inaczej Beskidu Magurskiego, czę¶ci tzw. Beskidu Gorlickiego.

894

Jaworze (B. Niski)

882

Góra w Beskidzie Niskim, najwyższy szczyt Gór Grybowskich, inaczej Beskidu Grybowskiego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Wznosi się na południowy wschód od Grybowa. Na szczycie stoi wieża widokowa z krzyżem.

895

Kozie Żebro (B. Niski)

888

Beskid Niski

896

Lackowa (B. Niski)

997

Najwyższy szczyt Beskidu Niskiego leż±cy w Polsce (wyższy jest pobliski słowacki Busov - 1002 m), słow. Lacková. Zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w Górach Hańczowskich (inaczej Hańczowskie Góry Rusztowe, czę¶ć tzw. Beskidu Gorlickiego). Jest położony między Krynic±-Zdrój a Wysow±, na granicy ze Słowacj±. Wznosi się dobrze widoczn± z daleka kopuł± nad wsiami Izby oraz Bieliczna (położona bardziej na wschód, administracyjnie wł±czona do Izb). Przez szczyt Lackowej przechodzi czerwony szlak turystyczny, a najlepiej dostać się tam od strony zachodniej z Przełęczy Beskid nad Izbami (644 m). Podej¶cie z tej strony jest bardzo strome. Od strony wschodniej na grań w okolicach Ostrego Wierchu (938 m) można dotrzeć żółtym szlakiem z północy ze wsi Ropki.

897

Busov (B. Niski, SK)

1002

Najwyższy szczyt Beskidu Niskiego, położony na Słowacji

898

Jawornik (B. Niski)

761

Szczyt w GnieĽdzie Jawornika, we wschodniej czę¶ci Beskidu Niskiego, dawna nazwa Zadowczykowa

899

Jaworzyna Kon. (BN)

881

Jaworzyna Konieczniańska, słow. Javorina - szczyt w Beskidzie Niskim, na granicy ze Słowacj±

900

Zrubań (B. Niski)

776

Szczyt w Pa¶mie Bukowicy w Beskidzie Niskim

901

Tokarnia (Karlików, BN)

778

Najwyższy szczyt w Pa¶mie Bukowicy w Beskidzie Niskim, leż±cy na terenie wsi Karlików. Zalicza się go do Diademu Polskich Gór. Ze szczytu roztacza się rozległy widok w kierunku północnym na Pogórze Bukowskie, w kierunku południowo-wschodnim na Bieszczady oraz w kierunku zachodnim na Beskid Niski a przy dobrej widoczno¶ci nawet Tatry. Szczyt ma dwa wierzchołki - wschodni (zalesiony) zwany był dawniej Wierchem Mendla, natomiast na głównym wierzchołku stoi maszt telefonii komórkowej.

902

¦wieżowa (B. Niski)

801

Szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Niskiego

903

Kolanin (B. Niski)

705

Szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Niskiego

904

Kamień n. K±tami (BN)

714

Szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Niskiego. Na zboczach góry znajduje się kilka wychodni skalnych.

905

Łysa Góra (B. Niski)

641

Szczyt górski w Beskidzie Niskim, w pa¶mie Beskidu Dukielskiego, nad prawym brzegiem Wisłoki, na południowy zachód od wsi o tej samej nazwie. Znajduje się na grzbiecie pomiędzy Grzywack± Gór± a Polan±. Posiada dwa wierzchołki, oddalone od siebie o pół kilometra.

906

Dania (Halka, BN)

696

Szczyt w Beskidzie Niskim, w pa¶mie Beskidu Dukielskiego. Jest najwyższym wierzchołkiem grzbietu Łysej Góry i Polany. Inne nazwy to Kaczalnik lub Halka.

907

Chyrowa (B. Niski)

694

Szczyt w pa¶mie Beskidu Dukielskiego we wschodniej czę¶ci Beskidu Niskiego

908

Cergowa (B. Niski)

716

Szczyt Beskidu Dukielskiego w Beskidzie Niskim, na południowy wschód od Dukli. Posiada trzy wierzchołki, na najwyższym stoi żelazny krzyż.

909

Chryszczata (Biesz.)

998

Szczyt w Bieszczadach, w pa¶mie Wołosania. Na szczycie stoi betonowa wieża geodezyjna z czasów zaborów. Nazwa Chryszczata wywodzi się od łemkowskiej nazwy ro¶liny chreszczate zilie (czworolist pospolity) lub od skrzyżowania dróg (ukr. chrest - krzyż). Na zachodnich stokach Chryszczatej znajduj± się osuwiskowe Jeziorkami Duszatyńskimi.

910

Jaworne (Biesz.)

992

Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, położony w pa¶mie Wysoki Dział, na południowy wschód od przełęczy Żebrak. Od południowego wschodu poprzez przełęcz (928 m) s±siaduje z Wołosaniem.

911

Wołosań (Biesz.)

1071

Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, inna nazwa Patryja. Zalicza się do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w Pa¶mie Wołosania i Chryszczatej, tzw. Wysokim Dziale.

912

Małe Jasło (Biesz.)

1097

Szczyt w Bieszczadach Zachodnich położony w ¶rodkowej czę¶ci bocznego grzbietu pasma granicznego ci±gn±cego się od Okr±glika przez Jasło aż do Cisnej

913

Jasło (Biesz.)

1153

Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, stanowi±cy najwyższ± kulminację pasma ci±gn±cego się od Okr±glika w pa¶mie granicznym na północny zachód

914

Fereczata (Biesz.)

1102

Szczyt w pa¶mie granicznym Bieszczadów Zachodnich, stanowi±cy kulminację bocznego grzbietu odbiegaj±cego z Okr±glika na wschód

915

Riaba Skała (Biesz.)

1199

Szczyt w pa¶mie granicznym Bieszczadów Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej. Nazwa pochodzi od ukraińskiego słowa riabyj - pstry, odznaczaj±cy się mnogo¶ci± barw. Spotykana jest również nazwa Rabia Skała.

916

Wielka Rawka (Biesz.)

1307

Najwyższy szczyt pasma granicznego w Bieszczadach Zachodnich, zaliczany do Diademu Polskich Gór

917

Wołowe Berdo (Biesz.)

1121

Szczyt w Bieszczadach, położony na granicy polsko-ukraińskiej, inna nazwa to Wołkowe Berdo

918

Kińczyk Buk. (Biesz.)

1251

Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, kulminacja Połoniny Bukowskiej

919

Smerek (Poł. Wetl.)

1222

Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, stanowi±cy przedłużenie na zachód grzbietu Połoniny Wetlińskiej. Granic± jest Przełęcz Mieczysława Orłowicza (1075 m), przez któr± s±siaduje on z Szarym Berdem. Na udostępnionym dla turystów wierzchołku południowym znajduje się żelazny krzyż, który stoi w miejscu, gdzie piorun zabił turystę.

920

Roh (Poł. Wel., Biesz.)

1255

Najwyższy wierzchołek Połoniny Wetlińskiej w Bieszczadach Zachodnich. Szczyt stanowi kulminację pokrytego grehotami (gołoborzami) grzbietu położonego pomiędzy oddzielaj±c± go od Osadzkiego Wierchu Srebrzyst± Przełęcz± (1215 m) a Hasiakow± Skał± i znajduje się w jego północno-zachodnim końcu.

921

Kruhly Wierch (P. Car.)

1297

Jeden z czterech wierzchołków Połoniny Caryńskiej w Bieszczadach Zachodnich, stanowi±cy jej najwyższe wzniesienie

922

Połonina Car. (Biesz.)

1239

Jedna z połonin w Bieszczadach, zwana inaczej Berehowsk±. W masywie wyróżnia się cztery kulminacje, z których najwyższy jest Kruhly Wierch (1297 m), a pozostałe maj± wysoko¶ć: 1245, 1239 i 1148 m.

923

Szeroki Wiech (Biesz.)

1243

Zachodni wierzchołek Szerokiego Wierchu w Grupie Tarnicy w Bieszczadach

924

Tarnica (Bieszczady)

1346

Najwyższy szczyt polskich Bieszczadów, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór (jako najwyższy w Pa¶mie Połonin) oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie podkarpackim). Na wierzchołku znajduje się taras widokowy i żelazny krzyż o wysoko¶ci 8,5 metra i wadze około pół tony, którego obecna wersja stoi tutaj od 2000 roku. Z Przełęczy pod Tarnic± (1286 m) na szczyt dochodzi żółty szlak, natomiast przełęcz stanowi ł±cznik szlaków. Z Wołosatego na południowym zachodzie dociera tu niebieski szlak turystyczny - fragment tzw. Szlaku Karpackiego (lub Szlaku Granicznego) relacji Rzeszów - Grybów. Za przełęcz± szlak prowadzi na północ w stronę szczytów Krzemień (1335 m) i Bukowe Berdo (1311 m). Przez przełęcz przechodzi również czerwony Główny Szlak Beskidzki, który w tych okolicach ma swój pocz±tek w Wołosatem, prowadzi na wschód do granicy z Ukrain± na Przełęczy Bukowskiej (1107 m), a następnie kieruje się na północ przez Rozsypaniec (1280 m) i Halicz (1333 m), po czym przed Kop± Bukowsk± (1320 m) zakręca na zachód i przez Przełęcz Goprowsk± (1160 m) dociera do Przełęczy pod Tarnic±, by dalej prowadzić na zachód przez składaj±cy się z kilku wierzchołków Szeroki Wierch i zej¶ć do Ustrzyk Górnych.

925

Krzemień (Biesz.)

1335

Drugi pod względem wysoko¶ci szczyt polskich Bieszczadów i całych Bieszczadów Zachodnich. Znajduje się w ¶rodkowej czę¶ci grupy Tarnicy (1346 m) i Halicza (1333 m), w pa¶mie połonin.

926

Halicz (Biesz.)

1333

Trzeci pod względem wysoko¶ci szczyt w polskiej czę¶ci Bieszczadów i całych Bieszczadach Zachodnich. Położony jest we wschodniej czę¶ci grupy Tarnicy, pomiędzy Kop± Bukowsk± a Rozsypańcem. Jest zwornikiem dla biegn±cego w kierunku wschodnim grzbietu kulminuj±cego w Wołowym Garbie. Ze szczytu można podziwiać wspaniał± panoramę 360 stopni.

927

Magura Łomniańska (UA)

1024

Najwyższy szczyt Gór Sanocko-Turczańskich, położony na Ukrainie

928

Lutańska Holica (UA)

1375

Jeden z najwyższych szczytów Połoniny Równej na Ukrainie

929

Równa (UA)

1480

Najwyższy szczyt Połoniny Równej na Ukrainie

930

Ostra Hora (PR, UA)

1405

Jeden z najwyższych szczytów Połoniny Równej na Ukrainie

931

Pikuj (UA)

1408

Położony na Ukrainie najwyższy szczyt Bieszczadów. Na górze stoi kilkumetrowy obelisk. Pikuj leży w cało¶ci na Ukrainie, ale przez wieki stanowił szczyt graniczny - do 1772 roku między Koron± Królestwa Polskiego a Królestwem Węgier, przed II wojn± ¶wiatow± przez szczyt przechodziła południowa granica Rzeczypospolitej Polskiej, pierwotnie granica polsko-czechosłowacka, a potem polsko-węgierska.

932

Łysica (G. ¦więt.)

613

Najwyższy szczyt Gór ¦więtokrzyskich, leż±cy w Łysogórach, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Potoczna nazwa to Góra ¦więtej Katarzyny. W ostatnim czasie udowodniono, że nieco wyższy (614 m) jest położony około 700 m na wschód wierzchołek o nazwie Skała Agaty lub inaczej Zamczysko. Przez szczyt przechodzi czerwony Główny Szlak ¦więtokrzyski im. Edmunda Massalskiego z Gołoszyc do KuĽniaków. Łysicę najwygodniej zdobyć tym szlakiem, prowadz±cym ze wsi ¦więta Katarzyna w północno-zachodniej czę¶ci masywu. Wstęp do ¦więtokrzyskiego Parku Narodowego jest płatny, a wiele osób poza Łysic± odwiedza przy okazji również Łys± Górę (595 m), położon± we wschodniej czę¶ci Łysogór, gdzie można obejrzeć gołoborza oraz klasztor.

933

Łysa Góra (G. ¦więt.)

595

Inaczej zwany ¦więtym Krzyżem, drugi najwyższy szczyt Gór ¦więtokrzyskich. Na górze znajduje się maszt oraz klasztor.

934

Szczytniak (G. ¦więt.)

554

Najwyższy szczyt Pasma Jeleniowskiego w Górach ¦więtokrzyskich

935

Por±bka (Pog. Łuż.)

353

Pogórze Łużyckie

936

Góra Działoszyńska

305

Pogórze Łużyckie

937

Ostroga (Pog. Łuż.)

277

Pogórze Łużyckie

938

Kesselstein (DE)

325

Pogórze Łużyckie

939

Mittlerer Steinberg (DE)

347

Pogórze Łużyckie

940

Hinterer Steinberg (DE)

322

Pogórze Łużyckie

941

Turów (zwałowisko)

465

Zwałowisko elektrowni Turów na Pogórzu Łużyckiem

942

Landeskrone (DE)

419

Stożkowa góra położona na Pogórzu Łużyckim, na południowy zachód od Görlitz w Niemczech. Jest to wygasły od 30 milionów lat wulkan, powstały w okresie paleogenu. Na szczycie znajduje się zameczek, wieża Bismarcka oraz nadajnik telewizyjny.

943

Wojkowa

502

Wzniesienie w południowo-zachodniej czę¶ci Pogórza Izerskiego, w ¶rodkowej czę¶ci Przedgórza Izerskiego, około 2,8 km na północny zachód od północnej granicy miejscowo¶ci Giebułtów. Jako najwyższy szczyt Pogórza Izerskiego, zaliczane jest do Korony Sudetów Polskich.

944

Wietrznik (Pog. Izer.)

482

Pogórze Izerskie

945

Dziewicza (Pog. Izer.)

403

Pogórze Izerskie

946

Brożyna (Pog. Izer.)

437

Pogórze Izerskie

947

K±tnica

379

Pogórze Izerskie

948

Włócznik

386

Pogórze Izerskie

949

Le¶nica nad Bobrem

270

Pogórze Izerskie

950

Skałka (Lwówek)

305

Pogórze Kaczawskie

951

Wietrznik (Lwówek)

292

Pogórze Kaczawskie

952

Jaglarz

301

Pogórze Kaczawskie

953

Dworkowa

280

Pogórze Kaczawskie

954

Skiba (Sobota)

265

Pogórze Kaczawskie

955

Grodziec (Pog. Kacz.)

389

Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci Pogórza Kaczawskiego, w centralnej czę¶ci Pogórza Bolesławieckiego, dawniej niem. Gröditzberg

956

Ostrzyca Proboszcz.

501

Ostrzyca Proboszczowska - najwyższy szczyt na Pogórzu Kaczawskim, zaliczany do Korony Sudetów Polskich. Wznosi się około 2,5 km na południowy zachód od miejscowo¶ci Proboszczów.



(c) 2010 - 2024 Robert Celiński, Byledobiec Anin