N | Peak name | Altitude | Peak info | Range |
---|
0 | Altus (Katowice) | 400 | Najwyższy wieżowiec w Katowicach o wysoko¶ci 125 m | Budynki |
1 | Budziwój (Rzeszów) | 384 | Położona na wzgórzu dzielnica Rzeszowa | Wzgórza |
2 | Ciepł. Częstochowa | 397 | Komin Zakładu Elektroenergetycznego ELSEN w Częstochowie o wysoko¶ci 151 m | Kominy |
3 | Ciepł. Łomża | 267 | Komin Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Łomży o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
4 | Ciepł. Międzylesie | 230 | Komin ciepłowni Międzylesie w Warszawie o wysoko¶ci 120 m | Kominy |
5 | Coll. Altum (Poznań) | 150 | Collegium Altum - najwyższy wieżowiec w Poznaniu o wysoko¶ci 78 m | Budynki |
6 | Dylewska Góra | 312 | Najwyższe wzniesienie Wzgórz Dylewskich i jednocze¶nie województwa warmińsko-mazurskiego (zaliczane do Korony Polski) oraz całej północno-wschodniej Polski | Wzgórza Dylewskie |
7 | Mennica Legacy Tower | 254 | Wybudowany w 2019 roku wieżowiec o wysoko¶ci 140 m, stoj±cy w Warszawie pod adresem Pereca 21, w obrębie ulic: Prostej, Żelaznej, Grzybowskiej oraz Waliców na warszawskiej Woli | Budynki |
8 | EC Bielsko-Północ | 509 | Komin elektrociepłowni Bielsko-Północ w Czechowicach-Dziedzicach o wysoko¶ci 225 m | Kominy |
9 | EC Gdańsk | 201 | Komin elektrociepłowni Gdańsk o wysoko¶ci 200 m | Kominy |
10 | EC Gdynia | 151 | Komin elektrociepłowni Gdynia o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
11 | EC Głogów | 297 | Komin elektrociepłowni Głogów o wysoko¶ci 222 m | Kominy |
12 | EC Katowice | 467 | Komin elektrociepłowni Katowice o wysoko¶ci 200 m | Kominy |
13 | EC Kawęczyn | 400 | Komin elektrociepłowni Kawęczyn w Warszawie o wysoko¶ci 300 m | Kominy |
14 | EC Kielce | 501 | Komin elektrociepłowni Kielce o wysoko¶ci 213 m | Kominy |
15 | EC Kraków | 465 | Komin elektrociepłowni Kraków o wysoko¶ci 260 m | Kominy |
16 | EC Lubin | 364 | Komin Elektrociepłowni Lubin o wysoko¶ci 230 m | Kominy |
17 | EC Lublin | 345 | Komin elektrociepłowni Lublin-Wrotków o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
18 | EC ŁódĽ | 488 | Komin elektrociepłowni EC4 w Łodzi o wysoko¶ci 265 m | Kominy |
19 | EC Polkowice | 379 | Komin elektrociepłowni Polkowice o wysoko¶ci 220 m | Kominy |
20 | EC Pruszków | 344 | Komin elektrociepłowni Pruszków II w Mosznej o wysoko¶ci 256 m | Kominy |
21 | EC Rzeszów | 403 | Komin elektrociepłowni Rzeszów o wysoko¶ci 203 m | Kominy |
22 | EC Siekierki | 300 | Komin elektrociepłowni Siekierki w Warszawie o wysoko¶ci 200 m | Kominy |
23 | EC Toruń | 301 | Komin elektrociepłowni w Toruniu o wysoko¶ci 225 m | Kominy |
24 | EC Tychy | 460 | Komin elektrociepłowni Tychy o wysoko¶ci 160 m | Kominy |
25 | EC Wrocław | 302 | Komin elektrociepłowni Wrocław o wysoko¶ci 186 m | Kominy |
26 | EC Zabrze | 522 | Komin elektrociepłowni Zabrze o wysoko¶ci 250 m | Kominy |
27 | EC Żerań | 300 | Komin elektrociepłowni Żerań w Warszawie o wysoko¶ci 200 m | Kominy |
28 | Elektr. Bełchatów | 497 | Komin elektrowni w Bełchatowie o wysoko¶ci 300 m | Kominy |
29 | Elektr. Dolna Odra | 257 | Komin Elektrowni Dolna Odra w Dolnym Czarnowie o wysoko¶ci 250 m | Kominy |
30 | Elektr. Jaworzno III | 556 | Komin elektrowni Jaworzno III o wysoko¶ci 306 m | Kominy |
31 | Elektr. Karolin (Poznań) | 279 | Komin elektrowni Karolin w Poznaniu o wysoko¶ci 204 m | Kominy |
32 | Elektr. Kozienice | 258 | Komin elektrowni w Kozienicach (¦wierże Górne) o wysoko¶ci 152 m | Kominy |
33 | Elektr. Opole | 409 | Komin elektrowni Opole o wysoko¶ci 250 m | Kominy |
34 | Elektr. Rybnik | 528 | Komin elektrowni EDF w Rybniku o wysoko¶ci 300 m | Kominy |
35 | Elektr. Siersza | 614 | Komin elektrowni Siersza w Trzebini o wysoko¶ci 260 m | Kominy |
36 | Elektr. Skawina | 338 | Komin elektrowni Skawina o wysoko¶ci 120 m | Kominy |
37 | Huta Katowice (D±browa) | 572 | Komin Huty Katowice w D±browie Górniczej o wysoko¶ci 250 m | Kominy |
38 | Huta Piekary ¦l±skie | 438 | Komin huty w Piekarach ¦l±skich o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
39 | K1 (Kraków) | 320 | Najwyższy wieżowiec w Krakowie o wysoko¶ci 105 m (z iglicami) | Budynki |
40 | Komin KWK Radzionków | 441 | Komin KWK Powstańców ¶l±skich Radzionków o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
41 | Komin w Jeleniej Górze | 515 | Komin Zakładów Włókien Chemicznych Chemitex-Celwiskoza w Jeleniej Górze o wysoko¶ci 178 m | Kominy |
42 | Komin w Mosinie | 213 | Komin Swarzędzkich Fabryk Mebli w Mosinie o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
43 | Komin w Szczecinie | 250 | Komin zlikwidowanych ZWCh Chemitex Wiskord w Szczecinie o wysoko¶ci 250 m | Kominy |
44 | Kopiec Ko¶ciuszki | 333 | Jeden z kopców krakowskich o wysoko¶ci 34 m. Został usypany w 1820 roku ku pamięci Tadeusza Ko¶ciuszki. Znajduje się na Wzgórzu ¶w. Bronisławy, na wschodnim wierzchołku grzbietu Sikornika, w zachodniej czę¶ci Krakowa, na terenie dzielnicy administracyjnej Zwierzyniec. | Wzgórza |
45 | Kopiec Krakusa | 287 | Jeden z kopców krakowskich o wysoko¶ci 16 m. Znajduje się na prawym brzegu Wisły w dzielnicy Podgórze. Został usypany na najwyższym wzniesieniu wapiennego zrębu Krzemionek - Wzgórzu Lasoty (271 m). | Wzgórza |
46 | Kopiec Piłsudskiego | 383 | Najwyższy z kopców krakowskich i jednocze¶nie najwyższy w Polsce. Ma wysoko¶ć względn± 35 m. Został usypany na szczycie Sowińca (najwyższego wzniesienia Pasma Sowińca), znajduj±cego się w Lesie Wolskim, w zachodniej czę¶ci Krakowa, na terenie dzielnicy Zwierzyniec. Usypywanie ukończono w 1937 roku, a kopiec po¶więcono Józefowi Piłsudskiemu. | Wzgórza |
47 | Kopiec Tatarski | 352 | Najwyższy szczyt Przemy¶la na Pogórzu Przemyskim, na górze znajduje się punkt widokowy | |
48 | Kopiec Wandy | 238 | Jeden z kopców krakowskich o wysoko¶ci 14 m. Znajduje się krakowskiej dzielnicy Nowa Huta. Został zbudowany prawdopodobnie ok. VII-VIII wieku. | Wzgórza |
49 | Metropolitan Park (Lublin) | 260 | Najwyższy wieżowiec w Lublinie o wysoko¶ci 65 m | Budynki |
50 | Olsztyn | 170 | Najwyższy punkt w Olsztynie | Wzgórza |
51 | Pazim (Szczecin) | 140 | Najwyższy wieżowiec w Szczecinie o wysoko¶ci 128 m (z anten±) | Budynki |
52 | Radiostacja gliwicka | 354 | Drewniana wieża nadawcza w Gliwicach o wysoko¶ci 111 m - najwyższa istniej±ca drewniana konstrukcja w Europie oraz najwyższa drewniana wieża nadawcza na ¶wiecie | Budynki |
53 | Rafineria Gdańsk | 150 | Komin rafinerii Gdańsk o wysoko¶ci 152 m | Kominy |
54 | RCN Solec Kujawski | 394 | Maszt RCN Solec Kujawski o wysoko¶ci 330 m | Maszty |
55 | Red Tower (ŁódĽ) | 240 | Najwyższy wieżowiec w Łodzi o wysoko¶ci 80 m | Budynki |
56 | River Tower (Bydgoszcz) | 120 | Najwyższy wieżowiec w Bydgoszczy o wysoko¶ci 65 m | Budynki |
57 | RTCN Białystok / Krynice | 505 | Maszt RTCN Białystok/Krynice o wysoko¶ci 331 m | Maszty |
58 | RTCN Bydgoszcz / Trzec. | 413 | Maszt RTCN Bydgoszcz / Trzeciewiec o wysoko¶ci 320 m | Maszty |
59 | RTCN Częst. / Wręczyca | 610 | Maszt RTCN Częstochowa / Wręczyca o wysoko¶ci 340 m | Maszty |
60 | RTCN Dęblin / Ryki | 369 | Maszt RTCN Dęblin / Ryki o wysoko¶ci 213 m | Maszty |
61 | RTCN Gdańsk / Chw. | 495 | Maszt RTCN Gdańsk / Chwaszczyno o wysoko¶ci 317 m | Maszty |
62 | RTCN Giżycko / Miłki | 476 | Maszt RTCN Giżycko / Miłki o wysoko¶ci 327 m | Maszty |
63 | RTCN Kalisz / Mikstat | 487 | Maszt RTCN Kalisz / Mikstat o wysoko¶ci 273 m | Maszty |
64 | RTCN Katowice / Koszt. | 656 | Maszt RTCN Katowice / Kosztowy o wysoko¶ci 359 m | Maszty |
65 | RTCN Konin / Żółwieniec | 423 | Maszt RTCN Konin / Żółwieniec o wysoko¶ci 320 m | Maszty |
66 | RTCN Koszalin / Gołog. | 473 | Maszt RTCN Koszalin / Gołogóra o wysoko¶ci 270 m | Maszty |
67 | RTCN Kraków / Chor±gw. | 681 | Maszt RTCN Kraków / Chor±gwica o wysoko¶ci 286 m | Maszty |
68 | RTCN Lublin / Piaski | 550 | Maszt RTCN Lublin / Piaski o wysoko¶ci 342 m | Maszty |
69 | RTCN ŁódĽ / Zygry | 504 | Maszt RTCN ŁódĽ / Zygry o wysoko¶ci 346 m | Maszty |
70 | RTCN Olsztyn / Piecz. | 493 | Maszt RTCN Olsztyn / Pieczewo o wysoko¶ci 356 m | Maszty |
71 | RTCN Piła / Rusinowo | 450 | Maszt RTCN Piła / Rusinowo o wysoko¶ci 320 m | Maszty |
72 | RTCN Płock / Rachocin | 374 | Maszt RTCN Płock / Rachocin o wysoko¶ci 260 m | Maszty |
73 | RTCN Poznań / ¦rem | 372 | Maszt RTCN Poznań / ¦rem o wysoko¶ci 290 m | Maszty |
74 | RTCN Przys. / Kozłow. | 532 | Maszt RTCN Przysucha / Kozłowiec o wysoko¶ci 213 m | Maszty |
75 | RTCN Siedlce / Łosice | 482 | Maszt RTCN Siedlce / Łosice o wysoko¶ci 297 m | Maszty |
76 | RTCN Suwałki / Krzem. | 477 | Maszt RTCN Suwałki / Krzemianucha o wysoko¶ci 232 m | Maszty |
77 | RTCN Szczecin / Kołowo | 401 | Maszt RTCN Szczecin / Kołowo o wysoko¶ci 267 m | Maszty |
78 | RTCN Warszawa / Rasz. | 456 | Maszt RTCN Warszawa / Raszyn o wysoko¶ci 335 m | Maszty |
79 | RTCN Ziel. Góra / Jem. | 467 | Maszt RTCN Zielona Góra / Jemiołów o wysoko¶ci 314 m | Maszty |
80 | RTCN Żagań | 436 | Maszt RTCN Żagań o wysoko¶ci 280 m | Maszty |
81 | RTON Iława / Kisielice | 418 | Maszt RTON Iława / Kisielice o wysoko¶ci 320 m | Maszty |
82 | RTON Wrocław / Żóraw. | 388 | Maszt RTON Wrocław / Żórawina o wysoko¶ci 260 m | Maszty |
83 | Sea Towers (Gdynia) | 160 | Najwyższy wieżowiec w Gdyni o wysoko¶ci 141 m (z anten±) | Budynki |
84 | Sky Tower (Wrocław) | 350 | Najwyższy wieżowiec we Wrocławiu o wysoko¶ci 215 m (z anten±) i jednocze¶nie najwyższy budynek w Polsce w kategoriach wysoko¶ć do dachu oraz wysoko¶ć do najwyżej położonego piętra | Budynki |
85 | ¦w. Rocha (Białystok) | 220 | Ko¶ciół ¶w. Rocha w Białymstoku | Budynki |
86 | Union Tower (Koszalin) | 80 | Najwyższy wieżowiec w Koszalinie o wysoko¶ci 40 m | Budynki |
87 | Wieżyca | 329 | Najwyższe wzgórze pasma morenowych Wzgórz Szymbarskich na Pojezierzu Kaszubskim oraz najwyższy punkt województwa pomorskiego, zaliczany do Korony Polski. Na szczycie znajduje się wieża widokowa. | Wzgórza Szymbarskie |
88 | Zakłady Police | 208 | Komin Zakładów Chemicznych Police o wysoko¶ci 200 m | Kominy |
89 | Pałac Kultury | 349 | Słynny budynek w Warszawie o wysoko¶ci 237 m (z iglic±). Do czasu ukończenia budowy wieżowca Varso Tower, Pałac Kultury pozostawał najwyższym budynkiem w Warszawie. Z tarasu widokowego na 30 piętrze rozci±ga się piękna panorama stolicy. Budowę rozpoczęto w 1952 roku, a ukończono 22 lipca (wtedy ¶więto narodowe) 1955 roku. Pomysłodawc± wzniesienia gmachu w centrum Warszawy był Józef Stalin i przez pierwszy rok pałac nosił jego imię. W sylwestrow± noc roku 2000 na 42 kondygnacji pałacu został odsłonięty Zegar Milenijny. Jest to trzeci co do wielko¶ci zegar w Europie - jego cztery tarcze maj± ¶rednice po 6 metrów. | Budynki |
90 | Warsaw Spire | 332 | Wieżowiec w centrum Warszawy o wysoko¶ci 180 m (220 m z iglicami), stoj±cy przy placu Europejskim | Budynki |
91 | Warsaw Trade Center | 318 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 208 m, stoj±cy przy ul. Chłodnej 51 | Budynki |
92 | Q22 | 309 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 195 m, stoj±cy przy skrzyżowaniu al. Jana Pawła II i ul. Grzybowskiej | Budynki |
93 | Złota 44 | 304 | Wieżowiec w centrum Warszawy o wysoko¶ci 192 m | Budynki |
94 | Rondo 1 | 306 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 192 m, stoj±cy przy Rondzie ONZ | Budynki |
95 | Centrum LIM | 284 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 170 m (wliczaj±c 30-metrowy maszt), stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 65/79. Mie¶ci się w nim między innymi Hotel Marriott. | Budynki |
96 | Warsaw Financial Center | 279 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 165 m, stoj±cy przy ul. Emilii Plater 53 | Budynki |
97 | InterContinental Warsz. | 278 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 164 m, stoj±cy przy ul. Emilii Plater 49 | Budynki |
98 | Cosmopolitan Twarda 2/4 | 274 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 160 m, stoj±cy przy ul. Twardej 2/4 | Budynki |
99 | Oxford Tower | 264 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 150 m, stoj±cy przy ul. Tytusa Chałubińskiego 8 | Budynki |
100 | Intraco | 242 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 138 m, stoj±cy przy ul. Stawki 2 | Budynki |
101 | Spektrum | 242 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 128 m, stoj±cy przy ul. Twardej 18 | Budynki |
102 | Łucka City | 231 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 120 m, stoj±cy przy ul. Łuckiej 15 | Budynki |
103 | Błękitny Wieżowiec | 230 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 120 m, stoj±cy przy placu Bankowym 2 | Budynki |
104 | Atlas Tower | 230 | Atlas Tower (w latach 2003?2018 Millennium Plaza, do 2003 Reform Plaza) - wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 116 m, stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 123a | Budynki |
105 | Central Tower | 229 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 115 m, stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 81 | Budynki |
106 | Novotel Warszawa Cen. | 224 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 111 m, stoj±cy przy ul. Marszałkowskiej 94-98 | Budynki |
107 | Złote Tarasy | 219 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 105 m, stoj±cy przy ul. Złotej 59 | Budynki |
108 | Babka Tower | 211 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 105 m, stoj±cy przy al. Jana Pawła II 80 | Budynki |
109 | Ilmet | 217 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 103 m, stoj±cy przy al. Jana Pawła II 15 | Budynki |
110 | Stadion Narodowy | 195 | Stadion Narodowy w Warszawie, stoj±cy na prawym brzegu Wisły, przy Mo¶cie Poniatowskiego. Wysoko¶ć dachu to 70 m, natomiast całkowita wysoko¶ć z iglic± wynosi 113 m. | Budynki |
111 | Gosań | 93 | Wzniesienie na polskim wybrzeżu, położone na wyspie Wolin, bezpo¶rednio nad Morzem Bałtyckim. Znajduje się na terenie Wolińskiego Parku Narodowego i stanowi ¶wietny punkt widokowy na Zatokę Pomorsk±. | Wolin |
112 | Grzywacz | 116 | Najwyższe wzniesienie Pasma Wolińskiego i jednocze¶nie wyspy Wolin. Znajduje się na terenie Wolińskiego Parku Narodowego, w odległo¶ci 800 m od Morza Bałtyckiego. | Wolin |
113 | Kr±gły Goraj | 388 | Trzeci najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Roztocza po Wielkim Dziale oraz Długim Goraju (według najnowszych danych to Długi Goraj jest najwyższy). Stanowi najwyższe wzniesienie województwa lubelskiego, zaliczane do Korony Polski. | Roztocze |
114 | Wielki Dział | 390 | Do niedawna uznawany za najwyższy szczyt polskiego Roztocza, obecnie drugi pod względem wysoko¶ci po Długim Goraju | Roztocze |
115 | Długi Goraj | 391 | Najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Roztocza, kiedy¶ uznawano za drugi po Wielkim Dziale, który jest jednak o metr niższy | Roztocze |
116 | Szczyt Krajoznawców | 248 | Wzniesienie koło osady Kosobudy, najwyższy szczyt województwa zachodniopomorskiego, zaliczany do Korony Polski | Wzgórza |
117 | Pomorska Góra Piasku | 245 | Nieoficjalna nazwa nasypu piaskowego w powiecie szczecineckim, w gminie Biały Bór. Znajduje się w Dolinie Gwdy, pomiędzy osad± Biały Dwór a jeziorem Cieszęcino. Jest to sztuczne wzniesienie usypane z piasku, powstałe po wydobyciu kruszywa mineralnego. Jest drugim co do wysoko¶ci wzniesieniem województwa zachodniopomorskiego. | Wzgórza |
118 | Rozwaliny | 239 | Wzniesienie w Dolinie Gwdy, położone w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Miastko, blisko granicy z województwem zachodniopomorskim. Rozwaliny znajduj± się na pograniczu Doliny Gwdy (północny jej kraniec) i Równiny Charzykowskiej (zachodni kraniec). Dalej na północy rozci±ga się Pojezierze Bytowskie. Niektórzy uważaj± Rozwaliny za najwyższy punkt województwa zachodniopomorskiego, w rzeczywisto¶ci wyższy jest sztuczny nasyp, nazywany nieoficjalnie Pomorsk± Gór± Piasku (245 m) oraz Wzgórze Kosobudzkie (247 m). | Wzgórza |
119 | Rowelska Góra | 298 | Wzgórze na Pojezierzu Suwalskim, w północno-zachodniej czę¶ci Pojezierza Wschodniosuwalskiego. Jest najwyższym szczytem województwa podlaskiego, zaliczanym do Korony Polski. | Wzgórza |
120 | Kobyla Góra | 284 | Najwyższe wzniesienie Wielkopolski i województwa wielkopolskiego (zaliczane do Korony Polski), położone w pa¶mie Wzgórz Ostrzeszowskich, 700 m od drogi Marcinki - Parzynów, w miejscowo¶ci Zmy¶lona Parzynowska. Na szczycie znajduje się jubileuszowy Krzyż Wielkopolski o wysoko¶ci 20 m. | Wzgórza |
121 | Gołębia (Góra Żarska) | 227 | Wzniesienie na Wale Trzebnickim, w pasie Wzniesień Żarskich, będ±ce najwyższym punktem województwa lubuskiego, zaliczanym do Korony Polski. Znajduje się w powiecie żarskim, na terenie gminy wiejskiej Żary, około 2,5 km na południe od Żar. Potocznie nazywana jest Gór± Żarsk±, w 1954 roku nadano jej urzędow± nazwę Gołębia. Na szczycie stoi wybudowana w latach 80-tych XX wieku stalowa wieża pożarowa o wysoko¶ci 32 m, na któr± prowadz± spiralne schody, jednak obiekt jest niedostępny dla turystów. 200 metrów na wschód od szczytu znajduje się Wieża Promnitza - kamienna wieża widokowa, z której przy dobrej widoczno¶ci można podziwiać Sudety Zachodnie, między innymi ¦nieżkę i Szrenicę w Karkonoszach, Stóg Izerski w Górach Izerskich oraz czeski Jeszted. Na górze wieży znajduje się tablica z opisan± panorama gór. Do Góry Żarskiej najlepiej dostać się z parkingu, który znajduje się około pół kilometra na północ od szczytu, w lesie we wschodniej czę¶ci drogi ł±cz±cej Żary z Łazem. 200 metrów na wschód od parkingu znajduje się inna atrakcja w tej okolicy - zabytkowa Wieża Bismarcka, która do lat 80-tych XX-wieku pełniła funkcję wieży obserwacyjnej, zanim zast±piono j± now± i wyższ± konstrukcj±, zamontowan± na szczycie Góry Żarskiej. | Wzgórza |
122 | Czarna Góra | 189 | Najwyższe wzniesienie województwa kujawsko-pomorskiego i zarazem najniższy z 16 szczytów Korony Polski. Znajduje się w powiecie sępoleńskim, w gminie Kamień Krajeński, w ¶rodku lasu między wsiami Obkas a D±brówka. Leży w pasie Gór Obkaskich. | Wzgórza |
123 | Latarnia ¦winouj¶cie | 68 | Najwyższa na polskim wybrzeżu Bałtyku, jedna z najwyższych latarń morskich na ¶wiecie. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Peenemünde w Niemczech (około 38 km na zachód), a Latarni± Morsk± Kikut (około 28 km na wschód). Wykonana z cegły, na jej szczyt prowadzi dokładnie 308 schodów. Położona jest w dzielnicy Warszów miasta ¦winouj¶cie. Wysoko¶ć wieży 67,7 m, wysoko¶ć ¶wiatła 65 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
124 | Latarnia Kikut | 92 | Latarnia morska nad Zatok± Pomorsk±, w gminie Międzyzdroje. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± ¦winouj¶cie (około 28 km na zachód), a Latarni± Morsk± Niechorze (około 30 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 18,2 m, wysoko¶ć ¶wiatła 91,5 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
125 | Latarnia Niechorze | 63 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Niechorze, na wysokim klifowym brzegu. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Kikut (około 30 km na zachód), a Latarni± Morsk± Kołobrzeg (około 34 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 45 m, wysoko¶ć ¶wiatła 62,8 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
126 | Latarnia Kołobrzeg | 37 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, nad Zatok± Pomorsk±, położona w mie¶cie Kołobrzeg. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Niechorze (ok. 34 km na zachód), a Latarni± Morsk± G±ski (około 22 km na wschód). Latarnia jest administrowana przez Urz±d Morski w Słupsku i jest udostępniona do zwiedzania. Działa od 1666 roku. Wysoko¶ć wieży 26 m, wysoko¶ć ¶wiatła 36 m n.p.m. | Budynki |
127 | Latarnia G±ski | 52 | Latarnia morska na Wybrzeżu Słowińskim, położona w gminie Mielno, we wsi G±ski. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± w Kołobrzegu (około 22 km na zachód), a Latarni± Morsk± w Darłowie (około 40 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 49,8 m, wysoko¶ć ¶wiatła 51,1 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
128 | Latarnia Darłowo | 23 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Darłowo, w dzielnicy Darłówko. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± G±ski (około 40 km na zachód) a Latarni± Morsk± Jarosławiec (około 15 km na wschód). Wysoko¶ć wieży 22 m, wysoko¶ć ¶wiatła 19,7 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
129 | Latarnia Jarosławiec | 51 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Jarosławiec. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Darłowo (około 15 km na zachód), a Latarni± Morsk± Ustka. Wysoko¶ć wieży 33,3 m, wysoko¶ć ¶wiatła 50,2 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
130 | Latarnia Ustka | 23 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Ustka. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Jarosławiec, a Latarni± Morsk± Czołpino. Wysoko¶ć wieży 19,5 m, wysoko¶ć ¶wiatła 22,2 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
131 | Latarnia Czołpino | 75 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na północ od osady Czołpino. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Ustka a Latarni± Morsk± Stilo. Wysoko¶ć wieży 25,2 m, wysoko¶ć ¶wiatła 75 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
132 | Latarnia Stilo | 75 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w miejscowo¶ci Osetnik (dawniej Stilo), niedaleko Sasina. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Czołpino, a Latarni± Morsk± Rozewie. Wysoko¶ć wieży 33,4 m, wysoko¶ć ¶wiatła 75 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
133 | Latarnia Rozewie I | 83 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na przyl±dku Rozewie. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Stilo a Latarni± Morsk± Jastarnia. Posiada największy zasięg nominalny ze wszystkich latarń polskiego wybrzeża. Wysoko¶ć wieży 32,7 m, wysoko¶ć ¶wiatła 83 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
134 | Latarnia Jastarnia | 22 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Jastarnia, na Mierzei Helskiej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Rozewie, a Latarni± Morsk± Hel. Pierwsz± latarnię w Jastarni zbudowano w 1938 roku i przetrwała tylko jeden rok. W 1950 roku postawiono now± latarnię, która stoi tu do dzisiaj. Wysoko¶ć wieży 13,5 m, wysoko¶ć ¶wiatła 22 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
135 | Latarnia Hel | 43 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Hel, na końcu Mierzei Helskiej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Jastarnia a Latarni± Morsk± Gdańsk Port Północny. Wysoko¶ć wieży 41,50 m (do górnej krawędzi radaru), wysoko¶ć ¶wiatła 40,8 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
136 | Latarnia Port Północny | 61 | Najmłodsza latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w Gdańsku, na Wyspie Portowej, na terenach portu morskiego Gdańsk (w czę¶ci Port Północny). Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Hel, a Latarni± Morsk± Krynica Morska. Wysoko¶ć wieży 56 m, wysoko¶ć ¶wiatła 61 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
137 | Latarnia Krynica Morska | 53 | Latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mie¶cie Krynica Morska, na Mierzei Wi¶lanej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Gdańsk Port Północny a Latarni± Morsk± Bałtijsk (Rosja - obwód kaliningradzki). Wysoko¶ć wieży 26,5 m, wysoko¶ć ¶wiatła 53 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
138 | Latarnia Bałtyjsk (RU) | 105 | Latarnia morska u wej¶cia do Zalewu Wi¶lanego na brzegu Bałtyku, położona na północnej czę¶ci Mierzei Wi¶lanej, w mie¶cie Bałtyjsk w Rosji (obwód kaliningradzki). Wysoko¶ć wieży: 105 m, wysoko¶ć ¶wiatła: 105 m n.p.m. | Budynki |
139 | Latarnia Rozewie II | 73 | Nieczynna latarnia morska na Przyl±dku Rozewie, wybudowana w 1875 roku, wygaszona w 1910 roku. Wysoko¶ć wieży 23,8 m, wysoko¶ć ¶wiatła 72,2 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
140 | Latarnia Góra Szwedów | 35 | Nieczynna latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w granicach administracyjnych miasta Hel, na Mierzei Helskiej, na szczycie wzniesienia Góra Szwedów. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Jastarnia, a Latarni± Morsk± Hel. Została wygaszona w 1990 roku. Dawniej Latarnia Góra Szwedów zast±piła Latarnię Morsk± Jastarnia Bór, stoj±c± tutaj w latach 1872-1936. Wysoko¶ć wieży 17 m, wysoko¶ć ¶wiatła 34,3 m n.p.m. Nie jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
141 | Latarnia Nowy Port | 28 | Nieczynna latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w dzielnicy Nowy Port miasta Gdańsk, przy ul. Przemysłowej. Znajduje się pomiędzy Latarni± Morsk± Hel a Latarni± Morsk± Gdańsk Port Północny. Wysoko¶ć wieży 31,3 m, wysoko¶ć ¶wiatła 27,3 m n.p.m. Jest udostępniona do zwiedzania. | Budynki |
142 | Stawa Władysławowo | 16 | Stawa (morski znak nawigacyjny) w porcie Władysławowo | Budynki |
143 | Stawa Westerplatte | 13 | Stawa (morski znak nawigacyjny) na Westerplatte, stoj±cy w wej¶ciu do Nowego Portu w Gdańsku | Budynki |
144 | Stawa Sopot | 25 | Stawa (morski znak nawigacyjny) w Sopocie. Według obowi±zuj±cych obecnie kryteriów, nie jest już formalnie latarni± morsk±, ale dalej jest tak nazywana. Wysoko¶ć wieży 30 m, wysoko¶ć ¶wiatła 25 m n.p.m. | Budynki |
145 | Pomnik Westerplatte | 46 | Pomnik Obrońców Wybrzeża, stoj±cy w Gdańsku, na półwyspie Westerplatte, przy wej¶ciu do portu morskiego. Monument ma wysoko¶ć 25 metrów i upamiętnia polskich obrońców wybrzeża we wrze¶niu 1939 roku. | Budynki |
146 | Guminek | 293 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na terenie Lasów Tynieckich, w dzielnicy Dębniki | Wzgórza |
147 | Grodzisko (Tyniec) | 282 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na terenie Lasów Tynieckich, w dzielnicy Dębniki. Wznosi się około 70 m nad poziomem przepływaj±cej tuż obok Wisły. Położone jest na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego i stanowi najbardziej na zachód wysunięte wzniesienie Wzgórz Tynieckich. | Wzgórza |
148 | Winnica (Dębniki) | 234 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na obszarze dzielnicy Dębniki. Położone jest na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Na wzniesieniu znajduje się Fort Winnica. Nazwa pochodzi od tego, że kiedy¶ znajdowały się tutaj winnice. | Wzgórza |
149 | Winnica (Tyniec) | 250 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa. Należy do Wzgórz Tynieckich na obszarze Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Nazwa pochodzi od tego, że kiedy¶ znajdowały się tutaj winnice. Na zachodnich zboczach Winnicy znajduje się stroma skała o brzydkiej nazwie Skurwysyn. | Wzgórza |
150 | Wzgórze Klasztorne | 233 | Skalisty płaskowyż, wznosz±cy się nad prawym brzegiem Wisły w Tyńcu w Krakowie, na którym zbudowano Opactwo Benedyktynów w Tyńcu | Wzgórza |
151 | Solnik (Dębniki) | 259 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Krakowa, położone na obszarze dzielnicy Dębniki, na terenie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Na wzgórzu znajduje się fort artyleryjski 53 Bodzów. | Wzgórza |
152 | Srebrna Góra | 326 | Wzgórze w Pa¶mie Sowińca na terenie Lasku Wolskiego w Krakowie. Na szczycie znajduje się klasztor kamedułów. | Wzgórza |
153 | Pustelnik | 353 | Drugie pod względem wysoko¶ci (po Sowińcu) wzgórze na terenie Krakowa, położone w zachodniej czę¶ci masywu Pasma Sowińca na terenie Lasu Wolskiego w Krakowie | Wzgórza |
154 | Ostra Góra | 347 | Zwornikowe wzgórze w zachodniej czę¶ci Pasma Sowińca, trzecie pod względem wysoko¶ci wzniesienie Krakowa. Zlokalizowane jest w grzbiecie głównym masywu, pomiędzy Sowińcem, oddzielonym przełęcz± Janasówki, a Pustelnikiem. Ostra Góra góruje nad czterema dolinkami: Mokrym Dołem i Wolskim Dołem (Dolin± Matki Boskiej), Gomółczym Dołem i Łupanym Dołem. | Wzgórza |
155 | Sojunka | 249 | Wzgórze przy zachodniej granicy Krakowa, zaliczane już do wsi Kryspinów. Na zachodnich zboczach Sojunki poprowadzono autostradę A4. | Wzgórza |
156 | Sikornik Zachodni | 296 | Dwuwierzchołkowe wzgórze we wschodniej czę¶ci Pasma Sowińca w Krakowie, zwane też Wzgórzem ¶w. Bronisławy. Na wschodnim wierzchołku Sikornika wybudowano Kopiec Ko¶ciuszki. Zachodnie zbocza Sikornika Zachodniego opadaj± do¶ć stromo w stronę ulicy Starowolskiej. | Wzgórza |
157 | Cmentarna (L. Wolski) | 264 | Wzgórze na zachodnim krańcu Lasku Wolskiego w Krakowie. Na południowo-wschodnim zboczu znajduje się cmentarz. | Wzgórza |
158 | Skała - Fort 38 | 295 | Jeden z fortów Twierdzy Kraków, położony na zachodnim krańcu Lasku Wolskiego | Wzgórza |
159 | Cecowa Duża | 275 | Wzgórze położone na północno-zachodnim krańcu Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego w Krakowie. Północne zbocza opadaj± w stronę ulicy Olszanickiej. | Wzgórza |
160 | Olszanica - Fort 39 | 293 | Wzgórze położone na północno-zachodnim krańcu Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego w Krakowie. Północne zbocza opadaj± w stronę ulicy Olszanickiej. | Wzgórza |
161 | Szańcowa | 288 | Wzgórze położone na północnym krańcu Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego w Krakowie. Północne zbocza opadaj± w stronę ulicy Olszanickiej. | Wzgórza |
162 | Osławska | 258 | Wzgórze znajduj±ce się na Grzbiecie Tenczyńskim w północno-zachodniej czę¶ci Olszanicy w Krakowie. Szczyt wzgórza znajduje się ok. 100 m od granicy z Balicami. Zachodni stok wzgórza opada do autostrady A4 i płyty startowej lotniska, a północny do rzeki Rudawa. | Wzgórza |
163 | Osławka | 250 | Wzgórze znajduj±ce się na Grzbiecie Tenczyńskim w północno-zachodniej czę¶ci Olszanicy w Krakowie. S±siaduje z wyższym wzgórzem Osławska. Północne i wschodnie zbocza opadaj± w stronę stawów rybnych w Mydlnikach. | Wzgórza |
164 | Jurajska | 255 | Wzgórze położone na zachód od Krakowa, w południowej czę¶ci wsi Szczyglice, na końcu ulicy Jurajskiej. Południowo-zachodnie zbocza opadaj± w stronę lotniska Balice, wschodnie w stronę stawów w Mydlnikach. | Wzgórza |
165 | Wzg. Szczyglickie | 284 | Wzgórze położone na zachód od Krakowa, w północnej czę¶ci wsi Szczyglice, w zakolu rzeki Rudawa. W zboczu opadaj±cym na północ do Rudawy znajduje się Skała Bonerówny, a po drugiej stronie rzeki - Skała Kmity. | Wzgórza |
166 | Skała Kmity | 252 | Wapienna skała o wysoko¶ci około 25 m, wznosz±ca się nad rzek± Rudawa, ponad drog± wojewódzk± nr 774. W tym miejscu rzeka Rudawa przełamuje Garb Tenczyński na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Nazwa skały pochodzi od rycerza Kmity, który według legendy nieszczę¶liwie zakochał się w pięknej Olimpii Bonerównie, córce ówczesnego wła¶ciciela Balic (skała o jej imieniu znajduje się po drugiej stronie Rudawy). Nie mog±c ożenić się z ni±, rzucił się z rozpaczy wraz z koniem z tej skały, ponosz±c ¶mierć na miejscu. | Wzgórza |
167 | Wzgórze Kmity | 295 | Wzgórze na południowy wschód od Zabierzowa. Jego południowe i zachodnie zbocza opadaj± do rzeki Rudawa, w tym grzbiecie wyrasta Skała Kmity. W tym miejscu rzeka Rudawa przełamuje Garb Tenczyński na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. | Wzgórza |
168 | Wzgórze Balickie | 323 | Wzgórze na północ od podkrakowskiej wsi Balice i krakowskiego lotniska o tej samej nazwie | Wzgórza |
169 | Wzg. Zabierz. Płn. | 345 | Wzgórze Zabierzowskie Północne położone na zachód od podkrakowskiej wsi Zabierzów | Wzgórza |
170 | Wzg. Zabierz. Płd. | 346 | Wzgórze Zabierzowskie Południowe położone na południowy zachód od podkrakowskiej wsi Zabierzów | Wzgórza |
171 | Wzgórze Burowskie | 325 | Wzgórze położone na południowy zachód od podkrakowskiej wsi Burów, widoczne z lotniska Balice | Wzgórza |
172 | Radar Edyta | 350 | Wojskowy radar lotniczy NUR-12M Edyta, położony na wzgórzu na północny zachód od krakowskiego lotniska Balice. Wygl±da jak wielka piłka nożna. | Wzgórza |
173 | Wzg. Trzech Krzyży | 288 | Pogórze Przemyskie | |
174 | Fort Zniesienie | 351 | Pogórze Przemyskie | |
175 | Stożek I | 322 | Wzgórza | Wzgórza |
176 | Stożek III | 351 | Wzgórza | Wzgórza |
177 | Ramża | 324 | Wzgórza | Wzgórza |
178 | Góra ¶w. Wawrzyńca | 357 | Wzgórza | Wzgórza |
179 | Hałda Skalny | 389 | Wzgórza | Wzgórza |
180 | Góra ¶w. Jana | 350 | Wzgórza | Wzgórza |
181 | Skały (Mikołów) | 310 | Wzgórza | Wzgórza |
182 | Wapieńka | 272 | Wzgórza | Wzgórza |
183 | Szlachta | 296 | Wzgórza | Wzgórza |
184 | Klimont | 305 | Wzgórza | Wzgórza |
185 | Małkowiec | 285 | Wzgórza | Wzgórza |
186 | Kępka (Lędziny) | 272 | Wzgórza | Wzgórza |
187 | Strzyżówka (Lędziny) | 295 | Wzgórza | Wzgórza |
188 | D±bie (Lędziny) | 265 | Wzgórza | Wzgórza |
189 | Kępa (Lędziny) | 278 | Wzgórza | Wzgórza |
190 | Glinogóra | 280 | Wzgórza | Wzgórza |
191 | G. Kamienna (Lędziny) | 267 | Wzgórza | Wzgórza |
192 | Wzg. Wandy (Murcki) | 357 | Wzgórza | Wzgórza |
193 | Wzgórze Beaty | 323 | Wzgórza | Wzgórza |
194 | Traugott | 330 | Wzgórza | Wzgórza |
195 | Załęska Hałda | 338 | Wzgórza | Wzgórza |
196 | Apostolska Góra | 311 | Wzgórza | Wzgórza |
197 | Łysa Góra (Ligota) | 266 | Wzgórza | Wzgórza |
198 | Łysa Góra Płn. (Ligota) | 269 | Wzgórza | Wzgórza |
199 | Łysa Góra Płd. (Ligota) | 261 | Wzgórza | Wzgórza |
200 | Mrówcza Górka | 294 | Wzgórza | Wzgórza |
201 | Góra Hugona | 311 | Wzgórza | Wzgórza |
202 | Góra Gryca | 318 | Wzgórza | Wzgórza |
203 | Góra Mikołaja | 318 | Wzgórza | Wzgórza |
204 | Sowia Góra | 287 | Wzgórza | Wzgórza |
205 | Srebrna Góra (Radzion.) | 347 | Wzgórza | Wzgórza |
206 | Góra Cipiorg | 340 | Wzgórza | Wzgórza |
207 | Księża Góra (Radzion.) | 357 | Wzgórza | Wzgórza |
208 | Kopiec Wyzwolenia | 356 | Wzgórza | Wzgórza |
209 | Góry Kamyckie | 310 | Wzgórza | Wzgórza |
210 | Winna Góra | 349 | Wzgórza | Wzgórza |
211 | Jaroszowa Góra | 291 | Wzgórza | Wzgórza |
212 | Góra Buczyna | 377 | Wzgórza | Wzgórza |
213 | Równa Góra | 391 | Wzgórza | Wzgórza |
214 | Srocza Góra | 361 | Wzgórza | Wzgórza |
215 | Srocza Zach. | 381 | Wzgórza | Wzgórza |
216 | Korzystna Góra | 383 | Wzgórza | Wzgórza |
217 | Góra Łubianki | 398 | Wzgórza | Wzgórza |
218 | Ostra G. (Przeczyce) | 351 | Wzgórza | Wzgórza |
219 | Góra Kamień (Przecz.) | 335 | Wzgórza | Wzgórza |
220 | Kamionka (Boguchwał.) | 326 | Wzgórza | Wzgórza |
221 | Ostrogóra | 306 | Wzgórza | Wzgórza |
222 | Góra Bartusel | 300 | Wzgórza | Wzgórza |
223 | Coglowa Góra | 365 | Wzgórza | Wzgórza |
224 | WoĽnicka Góra | 355 | Wzgórza | Wzgórza |
225 | Biedacz | 348 | Wzgórza | Wzgórza |
226 | Góra Grojec | 365 | Wzgórza | Wzgórza |
227 | Lubecka Góra | 285 | Wzgórza | Wzgórza |
228 | Lipska Góra | 299 | Wzgórza | Wzgórza |
229 | Kochcika Górka | 286 | Wzgórza | Wzgórza |
230 | Górka Kazurka | 134 | Sztuczne wzniesienie w warszawskiej dzielnicy Ursynów, położone w okolicach ulicy Kazury, około 200 metrów od północnej granicy Lasu Kabackiego. Tradycyjna nazwa to Wzgórze Trzech Szczytów, popularnie nazywana Monte Kazura. Wzniesienie zostało usypane w latach 70. XX wieku, ale większo¶ć ziemi pochodziła z wykopów metra w latach osiemdziesi±tych. | Wzgórza |
231 | Kopa Cwila | 118 | Sztuczne wzniesienie w warszawskiej dzielnicy Ursynów, wzniesione w latach 70. XX wieku z ziemi z wykopów pod budowę bloków i dróg. Inna nazwa to Kopiec Cwila. | Wzgórza |
232 | Hałda Szarlota | 406 | Hałda odpadów pokopalnianych w Rydułtowach | |
233 | Góra ¦więtej Anny | 408 | Góra ¦więtej Anny (niem. Sankt Annaberg) - najwyższe wzniesienie grzbietu Chełma na Wyżynie ¦l±skiej. Wysoko¶ć względna mierzona od dna doliny Odry (przepływaj±cej w odległo¶ci 6,7 km) wynosi około 220 m. Na szczycie znajduje się kompleks ¶wi±tynny. Wzgórze znajduje się w obrębie wsi o tej samej nazwie, administracyjnie należ±cej do gminy Le¶nica w powiecie strzeleckim, w województwie opolskim. Północnym zboczem Góry ¶w. Anny przechodzi autostrada A4 Wrocław - Katowice, w tym miejscu przy autostradzie znajduje się MOP (miejsce obsługi podróżnych) Wysoka, jednak nie ma tam możliwo¶ci zjazdu z autostrady. | |
234 | Kamieńska Góra | 386 | Sztuczne wzgórze powstałe jako zwałowisko zewnętrzne Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów. Jest najwyższym wzniesieniem województwa łódzkiego, zaliczanym do Korony Polski. | |
235 | JM Tower | 201 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 92 m, stoj±cy przy ul. Grzybowskiej 45 | Budynki |
236 | PZU Tower | 211 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 97 m, znajduj±cy się na rogu alei Jana Pawła II i ulicy Grzybowskiej (adres aleja Jana Pawła II 24) | Budynki |
237 | Prime Corp. Center | 207 | Prime Corporate Center - wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 96 m, znajduj±cy się przy ul. Grzybowskiej 78 | Budynki |
238 | Hotel Hilton | 204 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 94 m, stoj±cy przy ul. Grzybowskiej 63 | Budynki |
239 | North Gate | 195 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 94 m, stoj±cy przy ul. Bonifraterskiej 17 | Budynki |
240 | The Westin Warsaw | 208 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 94 m, stoj±cy przy skrzyżowaniu ul. Grzybowskiej i al. Jana Pawła II (adres al. Jana Pawła II 21) | Budynki |
241 | Plac Unii | 200 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 90 m, stoj±cy przy ul. Puławskiej 2 w pobliżu placu Unii Lubelskiej | Budynki |
242 | Eurocentrum | 200 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 88 m, stoj±cy przy Alejach Jerozolimskich 134/136 | Budynki |
243 | Wzgórze Trzech Krzyży | 166 | Wzgórze ponad Kazimierzem Dolnym nad Wisł±, pot. Góra Trzech Krzyży. Trzy nawi±zuj±ce do Golgoty krzyże postawiono w 1708 roku. | Wzgórza |
244 | Wzgórze Filtrowe | 212 | Wzgórze ponad Kazimierzem Dolnym nad Wisł± | Wzgórza |
245 | Elektr. Łaziska | 482 | Komin Elektrociepłowni Łaziska w Łaziskach Górnych. Dawniej elektrownia posiadała jednoprzewodowy komin o wysoko¶ci 200 m, ale w roku 2003 przeprowadzono jego rozbiórkę i został on zast±piono kominem dwuprzewodowym o wysoko¶ci 196,5 m. | Kominy |
246 | El. Dziećmorowice (CZ) | 470 | Komin Elektrowni Dziećmorowice - EDĚ (cz. Elektrárna Dětmarovice) - czeskiej elektrowni węglowej położonej w Dziećmorowicach. Elektrownia ma dwa zbudowane koło siebie kominy (zachodni i wschodni - oznaczony w aplikacji Polskie Góry), oba maj± wysoko¶ć blisko 260 m. | Kominy |
247 | EC Zofiówka (Jastrzębie) | 386 | Komin Elektrociepłowni Zofiówka, zbudowanej w Jastrzębiu-Zdroju przy Kopalni Węgla Kamiennego Zofiówka. Ma wysoko¶ć 105 m. | Kominy |
248 | EC Marcel (Radlin, W¦) | 364 | Komin Elektrociepłowni Marcel w Radlinie koło Wodzisławia ¦l±skiego. Ma wysoko¶ć 79 m. | Kominy |
249 | Rowokół | 115 | Wzgórze polodowcowe na Wybrzeżu Słowińskim. Znajduje się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i jest bardzo dobrze widocznym z morza żeglarskim punktem nawigacyjnym. Na szczycie znajduje się wieża widokowa. | Wzgórza |
250 | Olivia Star | 203 | Wieżowiec biurowy o wysoko¶ci 180 m (z anten±), do dachu 156 m. Wchodz±cy w skład Olivia Business Centre i jest zlokalizowany przy Alei Grunwaldzkiej w Gdańsku Oliwie. | Budynki |
251 | Neptun | 106 | Wieżowiec biurowy o wysoko¶ci 85 m, wchodz±cy w skład Centrum Biurowego Neptun, zlokalizowany przy Alei Grunwaldzkiej w Gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz | Budynki |
252 | Bazylika Mariacka | 93 | Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Naj¶więtszej Maryi Panny w Gdańsku, zwana także bazylik± Mariack±. Wieża bazyliki ma wysoko¶ć 82 m. | Budynki |
253 | Organika Trade | 107 | Trzeci najwyższy budynek w Gdańsku, a pi±ty najwyższy w Trójmie¶cie. Ma wysoko¶ć całkowit± (z anten±) 100 m, do dachu 80 m. Położony jest przy ulicy Heweliusza, na Starym Mie¶cie. | Budynki |
254 | Zieleniak | 97 | Wieżowiec w centrum Gdańska przy ul. Wały Piastowskie, zbudowany w latach 1965-1971 dla Centralnego O¶rodka Konstrukcyjno-Badawczego Przemysłu Okrętowego. Ma wysoko¶ć całkowit± (z anten±) 90 m, do dachu 72 m. | Budynki |
255 | Hotel Mercure-Hevelius | 76 | Hotel Mercure Gdańsk Stare Miasto, dawniej Hotel Hevelius Gdańsk i Hotel Heweliusz - najwyższy hotel w Gdańsku, również największy hotel miasta pod względem liczby pokoi. Ma wysoko¶ć 70 m. | Budynki |
256 | Ko¶ciół MBKKB | 106 | Parafia Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Gdańsku, położona w dzielnicy Oliwa. Wieża ko¶cioła ma wysoko¶ć 70 m. | Budynki |
257 | Archikatedra Oliwska | 77 | Bazylika archikatedralna w Gdańsku-Oliwie - ko¶ciół pod wezwaniem Trójcy ¦więtej, Naj¶więtszej Maryi Panny i ¶w. Bernarda, przy ul. Bpa Edmunda Nowickiego w Gdańskiej dzielnicy Oliwa. Posiada dwie wieże o wysoko¶ci 46 m. | Budynki |
258 | Okr±glak (ko¶ciół NMP) | 100 | Parafia NMP Królowej Różańca ¦więtego w Gdańsku. Budynek jest okr±gły, stoj±ca obok wieża ma wysoko¶ć 83 m. | Budynki |
259 | Kolegiata Gdańska | 83 | Kolegiata Gdańska pw. Serca Jezusowego - zabytkowy ko¶ciół w Gdańsku Wrzeszczu. Jego wieża ma wysoko¶ć 66 m. | Budynki |
260 | Ko¶ciół ¶w. Katarzyny | 83 | Ko¶ciół ¶w. Katarzyny - najstarszy ko¶ciół parafialny na Starym Mie¶cie w Gdańsku. Powstał w latach 1227-1239, fundatorami byli ksi±żęta Pomorza Gdańskiego, rozbudowany został po 1379. W latach 1555-1945 należał do protestantów. Jego patronk± jest ¶w. Katarzyna Aleksandryjska z Egiptu. Wieża ko¶cioła ma wysoko¶ć 76 m. | Budynki |
261 | Wieża w Kolibkach | 140 | Wieża widokowa w Kolibkach (Taras widokowy Orange Gdynia Kolibki) - wieża widokowa znajduj±ca się przy ul. Spółdzielczej w gdyńskiej dzielnicy Orłowo, na obszarze Kolibek. Ma wysoko¶ć 50 m, taras jest położony wysoko¶ci 28 m. | Budynki |
262 | Donas | 206 | Wzgórze na Pojezierzu Kaszubskim, znajduj±ce się w gdyńskiej dzielnicy D±browa, będ±ce najwyżej położonym punktem Gdyni. Na szczycie znajduje się wieża telekomunikacyjna (wysoko¶ć wieży 70 m) wraz z tarasem widokowym po¶rodku (26,5 m). | Wzgórza |
263 | Wzgórze Pachołek | 101 | Wzniesienie w gdańskiej dzielnicy Oliwa. Znajduje się w kompleksie Lasów Oliwskich na skraju Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego i na turystycznym szlaku Kartuskim i szlaku Skarszewskim. Na szczycie znajduje się stalowa wieża widokowa o wysoko¶ci 15 m, z której rozpo¶ciera się panoramiczny widok na cał± okolicę i Zatokę Gdańsk±. | Wzgórza |
264 | G. Ko¶ciuszki (Gdańsk) | 103 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
265 | Łysa Góra (Sopot) | 110 | Wzgórze nad Sopotem | Wzgórza |
266 | Zajęcze Wzgórze | 109 | Wzgórze nad Sopotem | Wzgórza |
267 | Wiecha | 115 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
268 | Głowica | 122 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
269 | D±bie (Gdańsk) | 115 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
270 | ¦limak | 82 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
271 | Strzyska Góra | 105 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
272 | Ja¶kowa Góra | 82 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
273 | Królewskie Wzgórze | 99 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
274 | Góra Dantyszka | 98 | Wzgórze nad Gdańskiem | Wzgórza |
275 | Ko¶ciół Mariacki | 305 | Ko¶ciół Wniebowzięcia Naj¶więtszej Marii Panny, zwany także bazylik± Wniebowzięcia Naj¶więtszej Marii Panny, bazylik± Mariack± lub ko¶ciołem Mariackim. Jest jednym z największych i najważniejszych ko¶ciołów Krakowa (po archikatedrze wawelskiej). Został zbudowany w XIV i XV wieku w stylu gotyckim. Położony jest przy północno-wschodnim narożniku Rynku Głównego, na Placu Mariackim. Północna wieża ¶wi±tyni ma wysoko¶ć 80 m. Na wysoko¶ci 54 m znajduje się punkt widokowy, zwany hejnalic±, z którego co godzinę grany jest hejnał mariacki. | Budynki |
276 | Archikatedra Wawelska | 304 | Bazylika archikatedralna ¶w. Stanisława i ¶w. Wacława - gotycki ko¶ciół archikatedralny, położony na Wawelu (wysoko¶ć 228 m n.p.m.), stanowi±cy własno¶ć archidiecezji krakowskiej. Był miejscem koronacji i pochówku królów Polski. Zachodnia wyższa Wieża Zegarowa (Salomonowa) ma wysoko¶ć 76 m. Na północy znajduje się Wieża Zygmuntowska ze słynnym dzwonem Zygmuntem. | Budynki |
277 | Zamek Królewski Warsz. | 161 | Zamek Królewski w Warszawie - barokowo-klasycystyczny zamek znajduj±cy się w Warszawie przy placu Zamkowym 4. Pełni funkcje muzealne i reprezentacyjne. Najwyższa wieża zamku ma wysoko¶ć 59 m. | Budynki |
278 | Góra Gnojna | 103 | Wzniesienie znajduj±ce się na skarpie wi¶lanej na Starym Mie¶cie w Warszawie, między wylotami ulic Celnej i Dawnej, dochodz±cych do przechodz±cej przy szczycie ulicy Brzozowej. U podnóża przebiega ulica Bugaj. Nazwa wzniesienia (inna to Góra Gnojowa) pochodzi to tego, że to miejsce było kiedy¶ wysypiskiem ¶mieci i nieczysto¶ci Starej Warszawy. | Wzgórza |
279 | Górka Szczę¶liwicka | 152 | Sztucznie usypane wzniesienie w parku Szczę¶liwickim na Szczę¶liwicach, w zachodniej czę¶ci warszawskiej dzielnicy Ochota, inna nazwa to Kopiec Szczę¶liwicki. Stanowi najwyższy punkt wysoko¶ciowy Warszawy. | Wzgórza |
280 | Kopiec Moczydłowski | 131 | Sztucznie usypane wzniesienie znajduj±ce się w parku Moczydło przy ulicy Czorsztyńskiej i Prymasa Tysi±clecia w warszawskiej dzielnicy Wola, inna nazwa to Górka Moczydłowska | Wzgórza |
281 | Kopiec Powstania W. | 121 | Kopiec Powstania Warszawskiego - sztuczne wzniesienie znajduj±ce się na Czerniakowie w warszawskiej dzielnicy Mokotów, po południowej stronie ulicy Bartyckiej | Wzgórza |
282 | The Warsaw Hub 1 | 244 | The Warsaw Hub (pierwotnie Sienna Towers) - zespół budynków w rejonie ulic Siennej, Towarowej i ronda Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie, ukończony w 2019 roku. Obie wieże maj± wysoko¶ć po 130 m. | Budynki |
283 | The Warsaw Hub 2 | 244 | The Warsaw Hub (pierwotnie Sienna Towers) - zespół budynków w rejonie ulic Siennej, Towarowej i ronda Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie, ukończony w 2019 roku. Obie wieże maj± wysoko¶ć po 130 m. | Budynki |
284 | RON Malczewskiego | 346 | Radiowy O¶rodek Nadawczy Malczewskiego posiada 123-metrowy maszt. Jest zlokalizowany przy ul. Malczewskiego u stóp Kopca Ko¶ciuszki na Zwierzyńcu w Krakowie. Do lat dziewięćdziesi±tych służył do nadawania fal ¶rednich, obecnie na maszcie zamontowane s± nadajniki radiowe w pa¶mie UKF oraz anten stacji bazowych telefonii komórkowej. | Maszty |
285 | Varso Tower | 420 | Najwyższy budynek w kompleksie biurowym wybudowanym w centrum Warszawy, naprzeciwko Dworca Centralnego, na rogu ulicy Chmielnej i alei Jana Pawła II. Z wysoko¶ci± 310 m stał się najwyższym budynkiem w Warszawie, a nawet w całej Unii Europejskiej, wyprzedzaj±c minimalnie wieżowiec The Shard w Londynie. W skład Varso wchodz± trzy budynki: 230-metrowa wieża główna Varso Tower (z ażurow± iglic± 310-metrowa) oraz dwa wieżowce boczne o wysoko¶ci 90 i 81 m. Na wysoko¶ci 230 metrów (ok. dwukrotnie wyżej niż taras widokowy w Pałacu Kultury i Nauki) znajduje się ogólnodostępny odpłatnie taras z widokiem na panoramę Warszawy. Na 46 i 47 piętrze znajduje się restauracja. | Budynki |
286 | Warsaw Unit | 314 | Budynek biurowy o wysoko¶ci 202 m, wznosz±cy się przy rondzie Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie | Budynki |
287 | Skyliner | 307 | Budynek biurowy o wysoko¶ci 195 m, wznosz±cy się przy rondzie Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie | Budynki |
288 | Generation Park | 291 | Budynek biurowy o wysoko¶ci 180 m, wznosz±cy się przy rondzie Daszyńskiego w dzielnicy Wola w Warszawie | Budynki |
289 | Widok Towers | 208 | Budynek biurowy o wysoko¶ci 95 m w warszawskiej dzielnicy ¦ródmie¶cie, wybudowany na miejscu zburzonego w 2017 roku budynku Universal | Budynki |
290 | Wzgórze Kapliczne | 84 | Wzgórze ponad wsi± ¦więtno w gminie Wolsztyn (woj. wielkopolskie). Pod szczytem znajduje się drewniana 30-metrowa wieża widokowa. | Wzgórza |
291 | Gęsia Góra | 70 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Dawna niemiecka nazwa to Gänse Berg. Na szczycie znajduj± się wiaty, ławki i miejsce na ognisko. | Wzgórza |
292 | Góra Chrobrego (Krucza) | 93 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Wymiennie stosuje się nazwy Krucza lub Góra Chrobrego, a dawna niemiecka nazwa to Thum Berg. Na zachodnim zboczu Góry Chrobrego znajduj± się wyci±gi narciarskie. | Wzgórza |
293 | Wzgórze Maryli | 101 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia | Wzgórza |
294 | Wzgórze 13 sosen | 105 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Przy szczycie przechodzi niebieski szlak turystyczny. | Wzgórza |
295 | Belweder (Góra Jana) | 121 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Obecnie stosuje się nazwę Belweder, dawna nazwa to Góra Jana, niem. Johannisberg, Belvedere. Przez szczyt przechodzi ¦cieżka Jaszczurek - zielony szlak turystyczny. | Wzgórza |
296 | Góra Ludowa | 110 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny - Okrężny Górski. | Wzgórza |
297 | Góra Wojciecha | 129 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. Przez szczyt przechodzi ¦cieżka Jaszczurek - zielony szlak turystyczny, który schodzi na południowy wschód do Stagniewa. | Wzgórza |
298 | Góra Sowia | 136 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone na obszarze administracyjnym miasta Elbl±ga, na terenie parku Bażantarnia. W okolicach szczytu przechodzi niebieski szlak turystyczny - Okrężny Górski oraz żółty Szlak Okólny. | Wzgórza |
299 | Góra Łęczycka | 155 | Wzniesienie na WysoczyĽnie Elbl±skiej, położone w gminie Milejewo, na wschód od Elbl±ga | Wzgórza |
300 | Wzgórze Traugutta | 14 | Niewysokie wzniesienie w Parku Romualda Traugutta w Elbl±gu. Na wschodnim zboczu (od ulicy Grobla ¦więtego Jerzego) znajduje się Cerkiew ¶w. Jana Chrzciciela, kamień po¶więcony pamięci Romualda Traugutta oraz wyżej krzyż upamiętniaj±cy wizytę papieża Jana Pawła II w mie¶cie. | Wzgórza |
301 | Złota Góra (Mazury) | 229 | Najwyższy szczyt Złotych Gór (dawniej niem. Goldberge, Goldbergen, także Żółte piaski koło Niborka lub Góry Żółte - od piasku), wzgórz położonych wsi Muszaki w powiecie nidzickim, w południowo-zachodniej czę¶ci Pojezierza Mazurskiego. W 2005 roku Lasy Państwowe wybudowały na Złotej Górze now± wieżę o wysoko¶ci 40 metrów. Zarz±dza ni± Nadle¶nictwo Jedwabno. | Wzgórza |
302 | Góra Weronikopolska | 260 | Drugi najwyższy szczyt Korony Wielkopolski, położony na granicy gmin Bralin i Kobyla Góra, na północ od osady Weronikopole | Wzgórza |
303 | Góra Brzuchowa | 208 | Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony na Pojezierzu Krajeńskim, w powiecie złotowskim, w gminie Złotów, na południe od osady Krzywa Wie¶. Pod szczytem przechodzi czerwony szlak turystyczny. | Wzgórza |
304 | Góra D±browa | 207 | Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony w powiecie pilskim, w gminie Szydłowo, na południowy wschód od osady D±browa. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny. | Wzgórza |
305 | Winna Góra (So¶nie) | 199 | Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony w powiecie ostrowskim, w gminie So¶nie, na terenie wsi Piła. Pod szczytem przechodzi trasa rowerowa. | Wzgórza |
306 | Gostyniec | 192 | Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, najwyższy punkt Pojezierza Wielkopolskiego. Położony jest w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież, 5 km na zachód od miasta Chodzieży. Przez szczyt przechodzi czerwony szlak turystyczny, zbudowano tam 34-metrow± wieżę obserwacyjn± (tzw. dostrzegalnię), niedostępn± dla turystów. | Wzgórza |
307 | Złota Góra (BrzeĽno) | 191 | Szczyt zaliczany do Korony Wielkopolski, położony w powiecie konińskim, w gminie Krzymów, na południowy wschód od wsi BrzeĽno. W 2014 roku na szczycie Złotej Góry wybudowano 30-metrow± wieżę widokow±. Na platformę prowadzi 140 stopni. W okolicach szczytów przechodz± szlaki turystyczne: żółty BrzeĽno - Złota Góra oraz niebieski Żychlin - Turek. | Wzgórza |
308 | D±browa Góra (Kaszuby) | 210 | Wzniesienie na Pojezierzu Kaszubskim, położone w woj. pomorskim, w powiecie wejherowskim, na obszarze gminy Łęczyce | Wzgórza |
309 | Gorajec | 223 | Wzniesienie na Pojezierzu Łagowskim, położone w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin, w północnej czę¶ci Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego, w niedalekiej odległo¶ci na zachód od jeziora Buszenko, w stronę którego opada bardzo stromymi zboczami. Na szczyt prowadzi czarny pieszy. Teren Gorajca został objęty specjalnym obszarem ochrony siedlisk Buczyny Łagowsko-Sulęcińskie. Około 2 km na południowy wschód od Gorajca znajduje się wzniesienie Bukowiec. | Wzgórza |
310 | Bukowiec | 227 | Najwyższe wzgórze Pojezierza Łagowskiego, położone w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin, w północnej czę¶ci Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego. Jest pierwszym lub drugim co do wysoko¶ci wzniesieniem województwa lubuskiego po Górze Żarskiej (Gołębiej). | Wzgórza |
311 | Pierwszy Wierch | 340 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
312 | Kołacia Góra | 320 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
313 | Jozkowa Góra | 317 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
314 | Zawały | 340 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
315 | Brusno | 365 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
316 | Hrebacianka | 332 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
317 | Szwedowa | 322 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
318 | Wapielna | 386 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
319 | Góra Hołda | 352 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
320 | Góra Kamienna | 322 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
321 | Góra Chełm | 336 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
322 | ¦więty Roch | 361 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
323 | Góra Gilimowizna | 359 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
324 | Góra Dach | 363 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
325 | Kotula | 341 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
326 | Stokowa Góra | 332 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
327 | Horodzisko | 319 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
328 | Czubata Góra | 318 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
329 | Czubata Zach. | 323 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
330 | Lipowiecka | 321 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
331 | Czerwiowa Góra | 325 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
332 | Tokarzowa Górka | 343 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
333 | D±browa | 343 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
334 | Garby | 315 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
335 | Mazurowa Góra | 326 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
336 | Kamienica | 326 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
337 | Potok | 317 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
338 | Marcowizna | 319 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
339 | Marcowizna Wsch. | 325 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
340 | Kwa¶na Góra | 312 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
341 | Bukowa Góra | 305 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
342 | Piaseczna Zach. | 315 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
343 | Piaseczna Góra | 298 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
344 | Borczyna | 307 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
345 | Hołda | 322 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
346 | Góra Marchwianego | 322 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
347 | Lasowa Góra | 324 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
348 | Wysoka Góra (Tereszpol) | 320 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
349 | Kamienna G. (Tereszpol) | 326 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
350 | Bezedna Góra | 255 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
351 | Borowa (Tereszpol) | 257 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
352 | Łysa Góra (Tereszpol) | 244 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
353 | Chyże | 322 | Wzgórze na Roztoczu | Roztocze |
354 | Kamieniołom Nowiny | 290 | Wieża widokowa na wzgórzu ponad kamieniołomem Nowiny na Roztoczu, w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Wzgórze leży na skraju Parku Krajobrazowego Puszczy Solskiej, w jego okolicach przechodzi czerwony szlak krawędziowy oraz szlak geoturystyczny Roztocza ¦rodkowego. | Roztocze |
355 | Grabarka | 165 | Góra położona obok wsi o tej samej nazwie w województwie podlaskim, powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja. Jest najważniejszym miejscem kultu religijnego wyznawców prawosławia w Polsce. Na Grabarce znajduje się utworzony w 1947 monaster żeński ¦więtych Marty i Marii, a także 3 klasztorne cerkwie. Główna cerkiew klasztorna (Przemienienia Pańskiego) jest jednocze¶nie ¶wi±tyni± parafialn±. Monaster, cerkwie oraz dwa Domy Pielgrzyma (drewniany i murowany) tworz± osadę Grabarka-Klasztor. Na terenie osady znajduje się również prawosławny cmentarz. Wokół cerkwi Przemienienia Pańskiego (z trzech stron - północnej, wschodniej i południowej) w¶ród wysokich sosen usytuowanych jest wiele krzyży, przynoszonych co roku przez pielgrzymów zmierzaj±cych na obchody ¶więta Przemienienia Pańskiego. | Wzgórza |
356 | Elewator Bartoszyce | 101 | Elewator zbożowy w Bartoszycach, którym obecnie zarz±dza firma Elewarr. W przeszło¶ci wykorzystywany był jako magazyn zboża eksportowanego z PRL do ZSRR (Kaliningradu). Obok elewatora znajduje się dawny terminal przeładunkowy z grup± torów kolejowych 1435 mm i 1524 mm. Na budynku o wysoko¶ci ponad 40 m znajduje się wiele anten. Nadaje z niego między innymi Radio Plus Olsztyn. | Budynki |
357 | Góra Czcibora | 55 | Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich, położone 4 km na południowy zachód od Cedyni. Na szczycie znajduje się 15-metrowy pomnik. | Wzgórza |
358 | Wzgórze Czyżewskiego | 67 | Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich | Wzgórza |
359 | Wzgórze Widokowe | 53 | Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich | Wzgórza |
360 | Wieża w Cedyni | 60 | Ceglano-kamienna wieża widokowa w Cedyni. Została zbudowana dzięki inicjatywie burmistrza Cedyni Ernesta Eduarda Melchera w 1895 roku na wzniesieniu Schützenberg jako pomnik wojenny. Ma 14 m wysoko¶ci i jest podzielona na 4 kondygnacje. Z wieży roztacza się widok na Żuławy Cedyńskie aż po Hohensaaten i Lunow, na południe po Bad Freienwalde i Odrzycko (Oderberg) oraz na północny wschód po ¦wiecie nad Odr± (Schwedt). | Budynki |
361 | Wzg. Cmentarne (Ced.) | 52 | Wzgórze w Cedyni | Wzgórza |
362 | Wzg. Ko¶ciuszki (Ced.) | 58 | Wzniesienie morenowe w pa¶mie Karpat Cedyńskich, wznosz±ce się na południe od Cedyni | Wzgórza |
363 | Góra Królowej Bony | 111 | Wzniesienie niedaleko Starej Łomży. Razem z leż±cym tuż obok Wzgórzem ¦więtego Wawrzyńca zwi±zane jest z dawn± (przed rokiem 1400) lokacj± Łomży. | Wzgórza |
364 | Wzg. ¶w. Wawrzyńca | 110 | Wzniesienie niedaleko Starej Łomży. Razem z leż±c± tuż obok Gór± Królowej Bony zwi±zane s± z dawn± (przed rokiem 1400) lokacj± Łomży. Na wzgórzu wznosił się ko¶ciół, wybudowany według legendy i zapisków ko¶cielnych przez ¶w. Brunona z Kwerfurtu około 1000 roku. Do tej pory widoczne s± pozostało¶ci fundamentów po póĽniejszym ko¶ciele murowanym. | Wzgórza |
365 | Góra Zamkowa (Wizna) | 111 | Grodzisko w WiĽnie położone na wzgórzu odcinaj±cym się od wysokiego zachodniego brzegu Narwi | Wzgórza |
366 | Jasna Góra (Częst.) | 399 | Wieża sanktuarium zakonu Paulinów na Jasnej Górze (293 m) w Częstochowie. Wieża ma wysoko¶ć 106,3 m. | Budynki |
367 | WZD Pszczyna | 381 | Komin spółki WZD Pszczyna o wysoko¶ci 120 m | Kominy |
368 | Cukrownia w Chybiu | 345 | Komin dawnej cukrowni w Chybiu o wysoko¶ci około 80 m | Kominy |
369 | Góra Chełmo | 323 | Wzniesienie w pobliżu wsi Chełmo, położonej w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Masłowice. Na szczycie znajduj± się pozostało¶ci grodziska z IX wieku, które jest otoczone siedmioma pier¶cieniami wałów obronnych. | |
370 | Central Point | 199 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 86 m, stoj±cy przy ul. Zielnej 37 | Budynki |
371 | Libero | 225 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 120 m, stoj±cy przy ul. Burakowskiej 4 | Budynki |
372 | Skysawa | 269 | Wieżowiec w Warszawie o wysoko¶ci 155 m, stoj±cy przy ul. ¦więtokrzyskiej 36 | Budynki |
373 | Forest | 225 | Kompleks budynków i wieżowiec budowany na 2-hektarowym terenie warszawskiej dzielnicy Wola, na Pow±zkach, obok Ronda Zgrupowania Armii Krajowej Radosław, przy ul. Burakowskiej 14 | Budynki |
374 | Kamionka (Wrzosowa) | 304 | Wzgórze na południe od Częstochowy | Wzgórza |
375 | Małgosia | 300 | Wzgórze na południe od Częstochowy | Wzgórza |
376 | Mirosław | 290 | Wzgórze na południe od Częstochowy | Wzgórza |
377 | Złota Góra (Częst.) | 278 | Wzgórze w Częstochowie | Wzgórza |
378 | Wzgórze Błesznieńskie | 298 | Wzgórze w Częstochowie | Wzgórza |
379 | Kamyk (Częstochowa) | 286 | Wzgórze w Częstochowie | |
380 | Góra Ossona | 316 | Wyżyna Krakowsko-Częstochowska | |
381 | Prędziszów | 298 | Wyżyna Krakowsko-Częstochowska | |
382 | Zielona Góra | 343 | Wyżyna Krakowsko-Częstochowska | |
383 | Puchacz (Sokole Góry) | 402 | Szczyt w Sokolich Górach na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Wznosi się pomiędzy Olsztynem a Zrębicami w województwie ¶l±skim. Administracyjnie położone jest w obrębie wsi Olsztyn. | |
384 | Parchowatka | 407 | Wyżyna Krakowsko-Częstochowska | |
385 | Wielki Bukowiec | 405 | Wyżyna Krakowsko-Częstochowska | |
386 | Góra Zborów | 462 | Skaliste wzgórze na Wyżynie Częstochowskiej, w gminie Kroczyce. Stanowi ważny rejon wspinaczkowy. U podnóży znajduje się Jaskinia Głęboka - jedyna w północnej czę¶ci Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej jaskinia udostępniona do turystycznego zwiedzania. | |
387 | Góra Janowskiego | 516 | Najwyższe wzniesienie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, położone na terenie wsi Podzamcze w gminie Ogrodzieniec. Inna nazwa to Góra Zamkowa. Na samym szczycie Góry Janowskiego znajduje się hotel SPA, a nieco niżej - ruiny Zamku Ogrodzieniec. Najwyższym punktem wzgórza jest skała Czubatka. Góra została nazwana dla upamiętnienia polskiego podróżnika Aleksandra Janowskiego, jednego z założycieli Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, który uratował od zupełnego zniszczenia ruiny Zamku w Ogrodzieńcu. | |
388 | Kawcza Góra | 61 | Nadmorskie wzniesienie w Pa¶mie Wolińskim, na wyspie Wolin, nad Zatok± Pomorsk±, na obszarze Wolińskiego Parku Narodowego, wznosz±ce się na północny wschód od Międzyzdrojów | Wzgórza |
389 | Góra Lemana | 221 | Wzgórze znajduj±ce się w Piasznie w gminie Tuchomie, niedaleko Bytowa. Nazwa pochodzi od Klemensa Lemana - wła¶ciciela gruntu. Na szczycie stoi 22-metrowa stalowa wieża widokowa, na któr± można wej¶ć bezpłatnie, a parking znajduje się przy samej wieży. U podnóża Wzgórza znajduje się wioska Gotów, w której można zobaczyć fragmenty kamiennych kręgów z I-II wieku n.e. Taras wieży widokowej oferuje rozległe widoki - można zobaczyć wie¶ Piaszno oraz najwyżej położone jezioro w tym obszarze o tej samej nazwie (wysoko¶ć tafli 198 m n.p.m.). | Wzgórza |
390 | Kurza Góra | 163 | Wzgórze zaliczane do Garbu Lubawskiego, znajduj±ce się w Kurzętniku w powiecie nowomiejskim, w województwie warmińsko-mazurskim. Na północno-zachodnim zboczu zbudowano wyci±gi i trasy narciarskie, a na szczycie rozgałęzion± wieżę widokow± o wysoko¶ci 35 m (ukończono j± na pocz±tku 2022 roku). | Wzgórza |
391 | Bukowa Góra (Trzeb.) | 366 | Wzgórze położone na południe od Trzebiesławic oraz Podbuczyn - przysiółka Ujejsca, dzielnicy miasta D±browa Górnicza | Wzgórza |
392 | Tatarska Góra | 308 | Wzniesienie znajduj±ce się w gminie Gołdap w powiecie gołdapskim (województwo warmińsko-mazurskie). Stanowi trzeci pod względem wysoko¶ci szczyt województwa po Dylewskiej Górze (312 m) i Szeskiej Górze (309 m). Tatarska Góra leży pomiędzy wsiami Wrotkowo a Pietraszki. Swoj± nazwę wzięła od dawnej wsi Tatary położonej w pobliżu (obecnie będ±cej przysiółkiem Wrotkowa). Tatarska Góra to wzgórze polodowcowe w mezoregionie Wzgórz Szeskich o dwóch wierzchołkach, położone w dłuższym wypiętrzeniu. W ¶rodkowej czę¶ci w wytopisku pomiędzy szczytami, na wysoko¶ci ok. 293 m n.p.m., znajduje się jezioro wytopiskowe (najwyżej położony zbiornik wodny w województwie). | Wzgórza |
393 | Szeska Góra | 309 | Najwyższe wzniesienie Pojezierzy Wschodniobałtyckich, bardziej szczegółowo Pojezierza Mazurskiego, leż±ce pomiędzy wsiami Szeszki i Rudzie, na Wzgórzach Szeskich. Jest to drugie co do wysoko¶ci wzgórze w Polsce północno-wschodniej po Dylewskiej Górze (312 m). Znajduje się administracyjnie w gminie Kowale Oleckie, w powiecie oleckim, w woj. warmińsko-mazurskim. Góra Szeska jest trzeci± pod względem izolacji topograficznej gór± w Polsce. Jest najwyższym szczytem w promieniu ponad 170 km. | Wzgórza |
394 | Góra Sudawska | 268 | Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
395 | Mogiła ¦widy | 248 | Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
396 | Borsukalnia | 236 | Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
397 | Kapinielis | 226 | Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
398 | Góra Prusaka | 233 | Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
399 | Lisie Nory | 237 | Wzgórze zaliczane do Gór Sudawskich na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
400 | Góra Kozła | 238 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
401 | Góra Orłowa | 185 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
402 | Góra Garbacza | 205 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
403 | Góra Skarbowa | 218 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
404 | Żółwia Góra | 219 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
405 | ¦więta Góra | 230 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
406 | Piekalnis | 229 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
407 | Góra Poniarska | 268 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
408 | Laskowska Góra | 280 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
409 | Donujas kalnas | 282 | Wzgórze na SuwalszczyĽnie | Wzgórza |
410 | KoĽlarki | 481 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
411 | Gołuń | 475 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
412 | Krzywdy | 491 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
413 | Rozwaliska | 430 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
414 | Mielęcicka Góra | 476 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
415 | Misiura | 466 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
416 | Polna | 479 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
417 | Zgorzelisko | 445 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
418 | Opałek | 428 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
419 | Sępik (Lubomierz) | 388 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
420 | Skalnik (Kwarcowa) | 485 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
421 | Kołodziej | 453 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
422 | Masłowiec | 438 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
423 | Wywóz | 383 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
424 | Lipień | 393 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
425 | Wieżysko | 381 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
426 | Gradowskie Wznies. | 366 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
427 | Pleban | 340 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
428 | Góra Heleny (Pirszyn) | 322 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
429 | Okr±g (Lwówek ¦l±ski) | 280 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
430 | Chmiel | 385 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
431 | Kopka | 405 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
432 | Nagórze Płn. | 425 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
433 | Łoszak | 427 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
434 | Wiatraczna | 436 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
435 | Łużycka Góra | 382 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
436 | Rz±sinka | 380 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
437 | Kurki | 393 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
438 | Modrak | 399 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
439 | Jelonek | 372 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
440 | Zajęcza Główka | 355 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
441 | Krzewiata | 299 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
442 | KoĽlak | 282 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
443 | Ostróżek | 285 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
444 | Kamienna Góra (Lubań) | 280 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
445 | Siedmiogóra | 301 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
446 | Bukowa G. (Bukowiec) | 380 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
447 | Góra Li¶ciasta | 381 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
448 | Chlebna | 327 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
449 | Łomna | 353 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
450 | Łomy | 320 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
451 | Srebrnik | 334 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
452 | Czubatka | 353 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
453 | Baran | 329 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
454 | Wzgórza Zalipiańskie | 343 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
455 | Wyszyna | 414 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
456 | Grodziszcze | 429 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
457 | Tisovec (CZ) | 422 | Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk± | Wzgórza |
458 | Webruv kopec (CZ) | 429 | Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk± | Wzgórza |
459 | Bulovsky kopec (CZ) | 443 | Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk± | Wzgórza |
460 | Humrich (CZ) | 512 | Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk± | Wzgórza |
461 | Bartniki | 491 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
462 | Wiatraczna (Grabiszyce) | 391 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
463 | Ciasnota | 385 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
464 | Wysoka Stróża | 427 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
465 | Piaszczysta | 385 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
466 | Kamień (Miłoszów) | 348 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
467 | Kozub | 391 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
468 | Hranicni vrch | 418 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
469 | Kukacka (CZ) | 471 | Wzgórze na obszarze Czech, nieopodal granicy z Polsk± | Wzgórza |
470 | Dębowa Góra | 393 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
471 | Leszczynki | 461 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
472 | Sępik Zach. | 380 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
473 | Sępik Wsch. | 368 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
474 | Słupiec | 465 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
475 | G. Zamkowa (Prosz.) | 448 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
476 | G. ¶w. Anny (Prosz.) | 421 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
477 | Wzn. Rodoniowskie | 390 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
478 | Głębiec | 421 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
479 | Golica | 376 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
480 | Brzostek | 355 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
481 | Złotnica Czuba | 435 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
482 | Góra nad Jeziorem | 360 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
483 | Husycka Góra | 332 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
484 | Dębnik | 333 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
485 | Suszka | 303 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
486 | Kopista | 355 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
487 | Vetrny (CZ) | 384 | Pogórze Łużyckie | Pogórze Łużyckie |
488 | Le¶na (Zbylutów) | 328 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
489 | Karczmisko (Zbylutów) | 303 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
490 | So¶nica (Skorzynice) | 335 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
491 | Kopka (Czaple) | 343 | Wzgórze w południowo-zachodniej czę¶ci Polski | Wzgórza |
492 | Góra Czerwiec | 318 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
493 | Kapliczna (Bielanka) | 325 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
494 | Podgórna (Bielanka) | 318 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
495 | Podłużna (Bielanka) | 325 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
496 | Strażnik (Bielanka) | 335 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
497 | Kołowa (Bielanka) | 325 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
498 | Graniczna | 327 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
499 | ¦wi±tek | 330 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
500 | So¶nica (Twardocice) | 300 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
501 | Skrzynka (Twardocice) | 288 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
502 | Obora (Twardocice) | 295 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
503 | Kamiennik (Twardocice) | 285 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
504 | Wójcik Wielki (Choiniec) | 329 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
505 | Wójcik Mały (Choiniec) | 310 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
506 | Długotka (Czaple) | 290 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
507 | Kamienna G. (Pielgrz.) | 330 | Pogórze Kaczawskie | Pogórze Kaczawskie |
508 | Krzyżanka (Chełmska) | 136 | Wzgórze na Pobrzeżu Koszalińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w granicach Koszalina, dawniej niem. Gollenberg (Łysogóra). Jest najwyższ± kulminacj± wału morenowego Góry Chełmskiej. Stanowi punkt widokowy na miasto i wybrzeże. Na szczycie znajduje się zabytkowa wieża widokowa z 1888 roku o wysoko¶ci 31,5 m, na szczycie której znajduje się stacja nadawcza. | Wzgórza |
509 | Krzywogóra (Chełmska) | 133 | Wzgórze na Pobrzeżu Koszalińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w granicach Koszalina, położone w zachodnim krańcu Równiny Słupskiej, dawniej niem. Schiefer Berg. Jest czę¶ci± wału morenowego Góry Chełmskiej. | Wzgórza |
510 | Le¶nica (G. Chełmska) | 119 | Wzgórze na Pobrzeżu Koszalińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w granicach Koszalina, położone w zachodnim krańcu Równiny Słupskiej, dawniej niem. Brauns-Höhe. Jest czę¶ci± wału morenowego Góry Chełmskiej. | Wzgórza |
511 | Wzg. ¦więtopawelskie | 194 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), położone w zachodniej czę¶ci miasta | Wzgórza |
512 | Wzg. ¦więtojakubskie | 183 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. W XIII wieku na wzgórzu wybudowano wczesnogotycki ko¶ciół ceglany, który nosi imię ¶w. Jakuba. | Wzgórza |
513 | Wzg. ¶w. Jakuba Wsch. | 170 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. W XIII wieku na wzgórzu wybudowano wczesnogotycki ko¶ciół ceglany, który nosi imię ¶w. Jakuba. | Wzgórza |
514 | Wzg. Zamkowe (Sand.) | 164 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. W XIV wieku, za czasów Kazimierza III Wielkiego, na wzgórzu wzniesiony został zamek, który potem rozbudowano w XVI wieku. Obecnie mie¶ci się tam Muzeum Zamkowe w Sandomierzu. | Wzgórza |
515 | Wzg. Katedralne (Sand.) | 173 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), wznosz±ce się nad Wisł±. Znajduje się pomiędzy ulicami Katedraln±, Mariack± i Prymasa Mikołaja Tr±by. Na wzgórzu znajduje się m.in. bazylika katedralna Narodzenia Naj¶więtszej Maryi Panny. | Wzgórza |
516 | Wzg. Miejskie (Sand.) | 187 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), na którym zbudowany został rynek - prostok±tny plac (o wymiarach 110×120 m) znajduj±cy się w centrum starówki miasta | Wzgórza |
517 | Wzg. Żmigrodzkie | 175 | Jedno z siedmiu wzgórz Sandomierza (nazywanego z tego powodu Małym Rzymem), położone na Przedmie¶ciu Zawichojskim, usytuowanym w północno-wschodniej czę¶ci miasta | Wzgórza |
518 | Góry Pieprzowe Zach. | 195 | Pagóry w województwie ¶więtokrzyskim leż±ce nieopodal Wisły we wschodniej czę¶ci Wyżyny Sandomierskiej, czę¶ciowo w granicach administracyjnych miasta Sandomierza (około 2,5 km na wschód od centrum), a czę¶ciowo w gminie Dwikozy. Zwane s± również sandomierskimi Pieprzówkami lub Górami Różanymi i s± uważane za najstarsze góry w Polsce. Zbudowane s± głównie z brunatnoszarych łupków (mułowce i iłowce), które krusz± się jak drobne ziarenka pieprzu, st±d nazwa gór. Na terenie Gór Pieprzowych znajduje się rezerwat przyrody Góry Pieprzowe, przechodzi przez nie czerwony szlak turystyczny. Polana na wzgórzu stanowi dobry punkt widokowy, mieszcz± się tutaj liczne ławki dla turystów. | Wzgórza |
519 | Góry Pieprzowe Wsch. | 192 | Pagóry w województwie ¶więtokrzyskim leż±ce nieopodal Wisły we wschodniej czę¶ci Wyżyny Sandomierskiej, czę¶ciowo w granicach administracyjnych miasta Sandomierza (około 2,5 km na wschód od centrum), a czę¶ciowo w gminie Dwikozy. Zwane s± również sandomierskimi Pieprzówkami lub Górami Różanymi i s± uważane za najstarsze góry w Polsce. Zbudowane s± głównie z brunatnoszarych łupków (mułowce i iłowce), które krusz± się jak drobne ziarenka pieprzu, st±d nazwa gór. Na terenie Gór Pieprzowych znajduje się rezerwat przyrody Góry Pieprzowe, przechodzi przez nie czerwony szlak turystyczny. Polana na wzgórzu stanowi dobry punkt widokowy, mieszcz± się tutaj liczne ławki dla turystów. | Wzgórza |
520 | RTCN Opole / Chrzelice | 402 | Maszt RTCN Opole / Chrzelice o wysoko¶ci 214 m | Maszty |
521 | EW Nowy Tom. / Paproć | 284 | Elektrownia wiatrowa w Paproci o wysoko¶ci 210 m | Elektrownie wiatrowe |
522 | RTCN Białogard / Sław. | 287 | Maszt RTCN Białogard / Sławoborze o wysoko¶ci 209 m | Maszty |
523 | RTCN Boży Dar | 515 | Maszt RTCN w Bożym Darze o wysoko¶ci 209 m | Maszty |
524 | EW Gaj Oławski | 355 | Elektrownia wiatrowa w Gaju Oławskim o wysoko¶ci 206 m | Elektrownie wiatrowe |
525 | Komin w Płocku | 309 | Komin o wysoko¶ci 201 m na terenie kombinatu w Płocku | Kominy |
526 | EC Będzin / Łagisza | 471 | Komin elektrociepłowni Będzin / Łagisza o wysoko¶ci 200 m | Kominy |
527 | EW Broczyno | 345 | Elektrownia wiatrowa w Broczynie o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
528 | EW Dobrzyca Płn. | 350 | Elektrownia wiatrowa w Dobrzycy o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
529 | EW Gruszewo | 255 | Elektrownia wiatrowa w Gruszewie o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
530 | EW Kołaczkowo | 297 | Elektrownia wiatrowa w Kołaczkowie o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
531 | EW Ku¶lin | 290 | Elektrownia wiatrowa w Ku¶linie o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
532 | EW Lulewice | 228 | Elektrownia wiatrowa w Lulewicach o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
533 | EW Monasterzysko | 296 | Elektrownia wiatrowa w Monasterzysku Wielkim o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
534 | EW Nasutowo | 223 | Elektrownia wiatrowa w Nasutowie o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
535 | EW Syrkowice | 225 | Elektrownia wiatrowa w Syrkowicach o wysoko¶ci 200 m | Elektrownie wiatrowe |
536 | EW Białogard | 288 | Elektrownia wiatrowa w Białogardzie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
537 | EW Boczki ¦widrowo | 349 | Elektrownia wiatrowa Boczki ¦widrowo o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
538 | EW Ciekocinko | 266 | Elektrownia wiatrowa w Ciekocinku o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
539 | EW Dobrzyca Płd. | 354 | Elektrownia wiatrowa w Dobrzycy o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
540 | EW Drachowo | 324 | Elektrownia wiatrowa w Drachowie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
541 | EW Flesze | 354 | Elektrownia wiatrowa we Fleszach o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
542 | EW Ko¶ciernica | 258 | Elektrownia wiatrowa w Ko¶ciernicy o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
543 | Komin w Nowej Hucie | 416 | Jeden z dwóch kominów o wysoko¶ci 199 m w zakładzie przemysłowym w dzielnicy Nowa Huta w Krakowie | Kominy |
544 | EW Kurejwa | 357 | Elektrownia wiatrowa w Kurejwie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
545 | EW Mierzyn | 237 | Elektrownia wiatrowa w Mierzynie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
546 | EW Mierzynek | 232 | Elektrownia wiatrowa w Mierzynku o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
547 | EW Podwilcze | 283 | Elektrownia wiatrowa w Podwilczu o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
548 | EW Popowo | 344 | Elektrownia wiatrowa w Popowie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
549 | EW Ubysławice | 234 | Elektrownia wiatrowa w Ubysławicach o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
550 | EW Wierzbowo | 342 | Elektrownia wiatrowa w Wierzbowie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
551 | EW Wysoka | 306 | Elektrownia wiatrowa w Wysokiej o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
552 | EW Zalesie | 362 | Elektrownia wiatrowa w Zalesiu o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
553 | EW Żelechowo | 283 | Elektrownia wiatrowa w Żelechowie o wysoko¶ci 199 m | Elektrownie wiatrowe |
554 | EW Czeczewo | 312 | Elektrownia wiatrowa w Czeczewie o wysoko¶ci 198 m | Elektrownie wiatrowe |
555 | EW Grębianin | 386 | Elektrownia wiatrowa w Grębianinie o wysoko¶ci 198 m | Elektrownie wiatrowe |
556 | EW Janowo | 310 | Elektrownia wiatrowa w Janowie o wysoko¶ci 198 m | Elektrownie wiatrowe |
557 | EW Radzyń Wybud. | 310 | Elektrownia wiatrowa Radzyń Wybudowanie o wysoko¶ci 198 m | Elektrownie wiatrowe |
558 | EW Szymankowo | 202 | Elektrownia wiatrowa w Szymankowie o wysoko¶ci 197 m | Elektrownie wiatrowe |
559 | EW Kołoz±b | 288 | Elektrownia wiatrowa w Kołozębie o wysoko¶ci 197 m | Elektrownie wiatrowe |
560 | Pochodnia w Płocku | 302 | Pochodnia z płomieniem o wysoko¶ci 195 m na terenie kombinatu w Płocku | Kominy |
561 | Radzyń Chełmiński | 312 | Elektrownia wiatrowa w Radzyniu Chełmińskim o wysoko¶ci 195 m | Elektrownie wiatrowe |
562 | EW Retowo | 258 | Elektrownia wiatrowa w Retowie o wysoko¶ci 195 m | Elektrownie wiatrowe |
563 | EW Czerwonka | 356 | Elektrownia wiatrowa w Czerwonce o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
564 | EW Czerwonka Folw. | 363 | Elektrownia wiatrowa Czerwonka Folwark o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
565 | EW Dereczanka | 347 | Elektrownia wiatrowa w Dereczance o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
566 | EW Filipy | 340 | Elektrownia wiatrowa w Filipach o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
567 | EW Gablin | 299 | Elektrownia wiatrowa w Gablinie o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
568 | EW Karczewiec | 338 | Elektrownia wiatrowa w Karczewcu o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
569 | EW Kijowiec | 345 | Elektrownia wiatrowa w Kijowcu o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
570 | EW Koszewnica | 343 | Elektrownia wiatrowa w Koszewnicy o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
571 | EW Krypy | 342 | Elektrownia wiatrowa w Krypach o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
572 | EW Nojszew | 365 | Elektrownia wiatrowa w Nojszewie o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
573 | EW Nowosiółki | 346 | Elektrownia wiatrowa w Nowosiółkach o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
574 | EW Roguszyn | 362 | Elektrownia wiatrowa w Roguszynie o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
575 | EW Strupiechów | 337 | Elektrownia wiatrowa w Strupiechowie o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
576 | EW Wielowie¶ | 449 | Elektrownia wiatrowa w Wielowsi o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
577 | EW Wierzchomino | 231 | Elektrownia wiatrowa w Wierzchominie o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
578 | EW Wyczółki | 346 | Elektrownia wiatrowa w Wyczółkach o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
579 | EW Żelazów | 351 | Elektrownia wiatrowa w Żelazowie o wysoko¶ci 194 m | Elektrownie wiatrowe |
580 | EW B±ków | 353 | Elektrownia wiatrowa w B±kowie o wysoko¶ci 192 m | Elektrownie wiatrowe |
581 | EW Lipie | 312 | Elektrownia wiatrowa w Lipiu o wysoko¶ci 192 m | Elektrownie wiatrowe |
582 | EW Młodoszowice | 359 | Elektrownia wiatrowa w Młodoszowicach o wysoko¶ci 192 m | Elektrownie wiatrowe |
583 | EW Paszęcin | 311 | Elektrownia wiatrowa w Paszęcinie o wysoko¶ci 192 m | Elektrownie wiatrowe |
584 | EW Rzecino | 314 | Elektrownia wiatrowa w Rzecinie o wysoko¶ci 192 m | Elektrownie wiatrowe |
585 | Anwil Włocławek | 238 | Komin zakładów Anwil (należ±cych do grupy Orlen) we Włocławku o wysoko¶ci 181 m | Kominy |
586 | Komin Zdzieszowice | 371 | Komin zakładów Arcelor Mittal w Zdzieszowicach o wysoko¶ci 180 m | Kominy |
587 | EC Karczew | 263 | Komin elektrociepłowni w Karczewie k. Otwocka o wysoko¶ci 170 m | Kominy |
588 | Kominy w O¶więcimiu | 402 | Jeden z dwóch kominów fabryki chemicznej zlokalizowanej pomiędzy Monowicami a Dworami pod O¶więcimiem. Oba maj± wysoko¶ć 160 m. | Kominy |
589 | EC Puławy | 285 | Komin elektrociepłowni w Puławach o wysoko¶ci 160 m | Kominy |
590 | EC Opole | 318 | Komin elektrociepłowni w Opolu o wysoko¶ci 160 m | Kominy |
591 | MPEC Włocławek | 214 | Komin Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej we Włocławku o wysoko¶ci 157 m | Kominy |
592 | MM Kwidzyn | 214 | Komin zakładów w Kwidzynie o wysoko¶ci 152 m | Kominy |
593 | EC Kędzierzyn-KoĽle | 342 | Komin elektrociepłowni w Kędzierzynie-KoĽlu o wysoko¶ci 151 m | Kominy |
594 | EC Będzin | 406 | Komin elektrociepłowni w Będzinie o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
595 | EC Gorzów Wielkop. | 216 | Komin elektrociepłowni w Gorzowie Wielkopolskim o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
596 | Ciech Inowrocław | 234 | Komin zakładów Ciech w Inowrocławiu o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
597 | Elektr. Konin / P±tnów | 242 | Komin elektrowni Konin / P±tnów o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
598 | KGHM Legnica | 319 | Komin zakładów KGHM w Legnicy o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
599 | Elektr. Połaniec | 311 | Komin elektrowni Połaniec o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
600 | Siarkopol Tarnobrzeg | 321 | Komin zakładów Siarkopol w Tarnobrzegu o wysoko¶ci 150 m | Kominy |
601 | Wistom Tomaszów | 316 | Jeden z dwóch najwyższych kominów dawnych Zakładów Włókien Chemicznych Wistom w Tomaszowie Mazowieckim. Dwa najwyższe kominy maj± wysoko¶ć 150 m. | Kominy |
602 | Elektr. Turów | 388 | Komin elektrowni Turów w Bogatyni o wysoko¶ci 149 m | Kominy |
603 | Huta Głogów | 224 | Komin na terenie Huty Miedzi Głogów o wysoko¶ci 148 m | Kominy |
604 | Cementownia Kujawy | 247 | Komin Cementowni Kujawy w Bielawach o wysoko¶ci 145 m | Kominy |
605 | Ciepłownia Żywiec | 511 | Komin Miejskiego Zakładu Energetyki Cieplnej Ekoterm w Żywcu o wysoko¶ci 139 m | Kominy |
606 | KWK Knurów | 375 | Komin KWK Knurów o wysoko¶ci 128 m | Kominy |
607 | Ciepł. Siemianowice | 408 | Komin Ciepłowni Siemianowice o wysoko¶ci 128 m | Kominy |
608 | Komin w Chełmku | 369 | Komin dawnych zakładów obuwniczych w Chełmku o wysoko¶ci 127 m | Kominy |
609 | Smutna Góra (Chełmek) | 285 | Wzgórze znajduj±ce się w Chełmie ¦l±skim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim. Nazwa pochodzi od tego, że jesieni± 1831 roku wybuchła w Chełmie epidemia cholery, która pochłonęła 218 ofiar, które zostały pochowane w tym miejscu. Na szczycie stoi pomnik Brama Tysi±clecia. | Wzgórza |
610 | KWK Piast w Bieruniu | 370 | Komin o wysoko¶ci 125 m na terenie KWK Piast w Bieruniu | Kominy |
611 | EC Tarnowskie Góry | 408 | Komin elektrociepłowni Zakładów Chemicznych Tarnowskie Góry o wysoko¶ci 125 m | Kominy |
612 | KWK Wieczorek Nikisz. | 398 | Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie KWK Wieczorek w katowickim Nikiszowcu | Kominy |
613 | Ciepłownia Olkusz | 485 | Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie ciepłowni w Olkuszu | Kominy |
614 | Ciepł. Ornotowice | 412 | Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie ciepłowni w Ornotowicach | Kominy |
615 | EC Zamo¶ć | 344 | Komin o wysoko¶ci 122 m na terenie ciepłowni Szopinek w Zamo¶ciu | Kominy |
616 | EC Trzebinia | 408 | Komin o wysoko¶ci 121 m na terenie dawnej elektrociepłowni w Trzebini | Kominy |
617 | Cement. Górażdże | 286 | Jeden z dwóch kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Cementowni Górażdże w Choruli | Kominy |
618 | Siarkopol Dobrów | 347 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie zakładu Siarkopol w Dobrowie | Kominy |
619 | EC Moszczenica Jastrz. | 350 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni Moszczenica w Jastrzębiu-Zdroju | Kominy |
620 | Elektr. Jaworzno II | 376 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrowni Jaworzno II | Kominy |
621 | Koksownia PrzyjaĽń | 468 | ¦rodkowy z pięciu kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Koksowni PrzyjaĽń w Łosieniu k. D±browy Górniczej | Kominy |
622 | Huta Miasteczko ¦l. | 419 | Jeden z kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Huty Cynku Miasteczko ¦l±skie | Kominy |
623 | EC Myszków | 438 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni w Myszkowie | Kominy |
624 | Cementownia Ożarów | 323 | Jeden z dwóch kominów o wysoko¶ci 120 m na terenie Cementowni Ożarów | Kominy |
625 | EC Przemy¶l | 318 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni w Przemy¶lu | Kominy |
626 | EC Skarżysko-Kam. | 352 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrociepłowni w Skarżysku-Kamiennej | Kominy |
627 | Elektr. Stalowa Wola | 276 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie elektrowni w Stalowej Woli | Kominy |
628 | EC Piaskówka Tarnów | 328 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie Elektrociepłowni Piaskówka w Tarnowie | Kominy |
629 | ZM Tarnów | 317 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie Zakładów Mechanicznych Tarnów | Kominy |
630 | Azoty Tarnów | 312 | Komin o wysoko¶ci 120 m na terenie Zakładów Azoty Tarnów | Kominy |
631 | Kajasówka | 310 | Wzgórze na obszarze rezerwatu przyrody Kajasówka, położonego na zachód od Krakowa | Wzgórza |
632 | Bustryk | 320 | Wzgórze na obszarze rezerwatu przyrody Kajasówka, położonego na zachód od Krakowa | Wzgórza |
633 | Kajasówka Zach. | 308 | Wzgórze na obszarze rezerwatu przyrody Kajasówka, położonego na zachód od Krakowa | Wzgórza |
634 | Sokola (Kamień) | 317 | Góra położona w ramach Garbu Tenczyńskiego. Na szczycie znajduje się krzyż. | |
635 | Buca Góra (Zalas) | 369 | Garb Tenczyński | |
636 | Góra Buczyna (Tencz.) | 330 | Garb Tenczyński | |
637 | Jackowa Góra | 321 | Wzgórze położone na północ od Tarnowskich Gór | Wzgórza |
638 | Radiowo | 166 | Sztuczne wzgórze w warszawskim Radiowie o wysoko¶ci względnej około 64 m (84 metry od poziomu Wisły), powstałe na skutek działalno¶ci wysypiska ¶mieci od 1962 roku. Od 2016 roku na wysypisko trafiaj± wył±cznie odpady ziemne wzbogacone ¶rodkami maj±cymi poprawić jako¶ć gleby. W przyszło¶ci na zboczach wzgórza planowane jest wybudowanie o¶rodka narciarskiego. | Wzgórza |
639 | Wiszniak | 247 | Wzniesienie w pa¶mie Wzgórz Trzebnickich, zwanych także niekiedy Kocimi Górami. Jest położone na północ od Wrocławia, w gminie Wisznia Mała, powiecie trzebnickim, województwie dolno¶l±skim. Należy do mikroregionu Grzbietu Trzebnickiego, a w jego obrębie Wiszniak położony jest w ramach Południowego Grzbietu stanowi±cego czę¶ć Pasma Południowego. Wierzchołek wniesienia stanowi dobry punkt widokowy. Zbudowano tu wiatę i tablice informacyjne, zawieraj±ce również opis widocznych szczytów. | Wzgórza |
640 | Sucha Góra (Bytom) | 351 | Wzgórze na terenie Bytomia | Wzgórza |
641 | Dziećkowskie Góry | 310 | Pagóry Jaworznickie | Pagóry Jaworznickie |
642 | Altana | 408 | Najwyższe wzniesienie województwa mazowieckiego (zaliczane do Korony Polski), należ±ce do Garbu Gielniowskiego położone na Wzgórzach Niekłańsko-Bliżyńskich, na Wyżynie Kieleckiej, pomiędzy wsiami Ciechostowice i Hucisko | |
643 | Smrek (G. Izer., CZ) | 1124 | Szczyt na zachodnim krańcu Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, czes. Smrk, niem. Tafelfichte. Ma dwa wierzchołki, oddzielone ledwo zauważaln± przeł±czk±. Jest najwyższym szczytem czeskiej czę¶ci Gór Izerskich. Na górze stoi 20-metrowa, zbudowana w latach 2001-2003 (w miejsce starej z 1892 roku) wieża widokowa, z której przy dobrej widoczno¶ci roztacza się rozległa panorama na Góry Łużyckie i czesk± czę¶ć Gór Izerskich (na południu i zachodzie), Pogórze Izerskie (na północy), polsk± czę¶ć Gór Izerskich i Karkonosze (na wschodzie). Przez szczyt przechodzi niebieski i zielony szlak turystyczny. | |
644 | Stóg Izerski (G. Izer.) | 1105 | Jeden z najwyższych szczytów Gór Izerskich, położony na zachodnim krańcu Wysokiego Grzbietu, w pobliżu granicy polsko-czeskiej. Często używa się skróconej nazwy Stóg, czes. Stoh, dawniej niem. Heufuder. Do 2000 roku na Stogu stała drewniana wieża widokowa, jednak została rozebrana, natomiast tuż obok postawiono maszt telekomunikacyjny. Na północnym zboczu Stogu działa O¶rodek Ski and Sun ¦wieradów-Zdrój z kolej± gondol± Stóg Izerski. Na południowych zboczach bierze pocz±tek jedna z największych czeskich rzek - Izera (czes. Jizera, niem. Iser). Przez szczyt przechodz± szlaki turystyczne: żółty, zielony i czerwony. | |
645 | Wysoka Kopa (G. Izer.) | 1126 | Najwyższy szczyt Gór Izerskich, położony w masywie Wysokiego Grzbietu, dawniej niem. Hinterberg. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Wznosi się w najwyższej, centralnej czę¶ci Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, między wzniesieniem Złote Jamy po południowo-zachodniej stronie a Izerskimi Garbami po wschodniej stronie, przeszło 2,5 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego. Sam szczyt leży poza szlakiem, jednak północnymi zboczami Wysokiej Kopy prowadzi czerwony szlak turystyczny ze ¦wieradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby, fragment Głównego Szlaku Sudeckiego. Stamt±d na górę można dotrzeć wydeptanymi przez turystów ¶cieżkami. | |
646 | Szrenica (Kark.) | 1362 | Szczyt położony w zachodniej czę¶ci Karkonoszy, w pobliżu granicy z Czechami, na południe od Szklarskiej Poręby, dawniej niem. Reifträger. Pod szczyt można wjechać wyci±giem krzesełkowym, znajduje się tam schronisko. | |
647 | Sokolnik (Kark.) | 1384 | Szczyt w Karkonoszach w zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu, czes. Sokolník niem. Tefelsteinpaltte, Falkensteine. Położony jest w północno-zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu pomiędzy Szrenic± na zachodzie a Łabskim Szczytem na wschodzie. Od północy pomiędzy Szrenicę, Sokolnik i Łabski Szczyt wcięte jest rozległe, podmokłe obniżenie - Szrenicki Kocioł. Od południa rozci±ga się Labská louka - szerokie spłaszczenie ł±cz±ce ¦l±ski Grzbiet z Czeskim Grzbietem, na którym znajduj± się Ľródła Łaby. | |
648 | Łabski Szczyt (Kark.) | 1471 | Szczyt na Głównym Grzbiecie Karkonoszy (wierzchowinie), w zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu, pomiędzy Szrenic± na zachodzie a ¦nieżnymi Kotłami na wschodzie, czes. Violík lub Labský ątít, niem. Veilchenstein lub Veilchenspitze. Przez partie podszczytowe przebiega granica polsko-czeska, natomiast sam wierzchołek leży po jej polskiej stronie. W okolicy Łabskiego Kotła, na północnym stoku, znajduje się schronisko PTTK Pod Łabskim Szczytem. | |
649 | ¦nieżne Kotły (Kark.) | 1490 | Kotły polodowcowe w Karkonoszach, niem. Schneegruben, czes. Sněľné jámy. Na grani stoi zbudowane w 1897 Schronisko Nad ¦nieżnymi Kotłami, obecnie radiowo-telewizyjny o¶rodek nadawczy z wież± o wysoko¶ci 24 m. | |
650 | Wielki Szyszak (Kark.) | 1509 | Czwarty pod względem wysoko¶ci szczyt Karkonoszy i całych Sudetów, a drugi szczyt polskich Karkonoszy, położony w zachodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu, czes. Vysoké Kolo, niem. Hohe Rand, Hohe Rad lub Hohes Rad. Na wierzchołek nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, ale przez szczyt biegnie zimowa wersja trasy grani± Karkonoszy (trawers północn± stron± Wielkiego Szyszaka jest zamknięty). | |
651 | ¦mielec (Kark.) | 1424 | Szczyt na głównej grani Karkonoszy - ¦l±skim Grzbiecie, czes. Velky ©iąak, niem. Grosse Sturmhaube. Dawna nazwa tego szczytu to Wielki Szyszak, natomiast położony w s±siedztwie obecny Wielki Szyszak nosił nazwę Wielkie Koło. | |
652 | Czeskie Kam. (Kark.) | 1416 | Szczyt w pa¶mie Karkonoszy (¦l±ski Grzbiet) oraz grupa skał o tej samej nazwie. Czes. Muľské kameny, niem. Mannsteine. Wraz z leż±cymi na wschodzie ¦l±skimi Kamieniami tworz± rozległ± kulminację grzbietu. | |
653 | ¦l±skie Kam. (Kark.) | 1413 | Szczyt w Karkonoszach, czes. Dívči kameny, niem. Mädelsteine lub Mädelkamm. Znajduj± się mniej więcej w połowie drogi między Petrov± boud± a Czarn± Przełęcz±. Wraz z leż±cymi na zachód Czeskimi Kamieniami tworz± rozległ± kulminację ¦l±skiego Grzbietu. Tę sam± nazwę nosi znajduj±ca się na szczycie grupa skał o ciekawych kształtach. | |
654 | Ptasi Kamień (Kark.) | 1215 | Szczyt w Karkonoszach, w obrębie ¦l±skiego Grzbietu, czes. Čihadlo, dawniej niem. Im Löchel lub Vogelstein. Jest to niezbyt wybitny szczyt w ¶rodkowej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu. Oddziela Przełęcz Karkonosk± na wschodzie od Przełęczy Dołek na zachodzie. Przechodzi przez niego granica między Polsk± a Czechami. Położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego oraz czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonoąský národní park, KRNAP). | |
655 | Mały Szyszak (Kark.) | 1440 | Szczyt na głównej wierzchowinie Karkonoszy (¦l±skim Grzbiecie), czes. Malý ©iąák, niem. Kleine Sturmhaube | |
656 | Smogornia (Kark.) | 1489 | Szczyt na głównej grani Karkonoszy (¦l±ski Grzbiet), czes. Stříbrný hřbet, niem. Mittagsberg. Położony jest we wschodniej czę¶ci ¦l±skiego Grzbietu. Na zachodzie ł±czy się z Tępym Szczytem, na wschodzie z Równi± pod ¦nieżk±. | |
657 | Ł±czna Góra (Kark., CZ) | 1555 | Szczyt w czeskiej czę¶ci pasma Karkonoszy, czes. Luční hora, niem. Hochwiesenberg. Drugi pod względem wysoko¶ci szczyt Karkonoszy i Czech, jest to najwyższy szczyt znajduj±cy się cał± swoj± powierzchni± w Czechach. Położony jest na południowy zachód od ¦nieżki, w ¶rodkowej czę¶ci wierzchowiny Karkonoszy, we wschodniej czę¶ci Czeskiego Grzbietu, około 5,5 km na północ od Peca pod Sněľkou. Ze szczytu góry roztacza się rozległa panorama na zachodni± i wschodni± czę¶ć Karkonoszy oraz czeskie Podgórze Karkonoskie. Wierzchołek jednak nie jest dostępny dla turystów, nie prowadzi na niego żaden szlak turystyczny. Znakowanym szlakiem doj¶ć można do Niebieskiej Przełęczy (czes. Modré sedlo). | |
658 | Studzienna (Kark., CZ) | 1554 | Szczyt w czeskiej czę¶ci Karkonoszy, na południowy zachód od ¦nieżki, w ¶rodkowej czę¶ci wierzchowiny Karkonoszy we wschodniej czę¶ci Czeskiego Grzbietu, czes. Studniční hora lub Studničná hora, niem. Brunnenberg, Brandkoppe lub Steinboden. Jest to trzecie pod względem wysoko¶ci w Karkonoszach, położone nad ¶cian± polodowcowych kotłów. | |
659 | ¦nieżka (Karkonosze) | 1603 | Najwyższy szczyt Karkonoszy oraz Sudetów, jak również Czech (należ±cy do Korony Europy), czes. Sněľka, niem. Schneekoppe. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich, Korony Sudetów oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie dolno¶l±skim). Jest to najwybitniejszy szczyt Polski i Czech (wybitno¶ć 1203 m). Na górze znajduje się obserwatorium o charakterystycznym kształcie, kaplica ¶w. Wawrzyńca oraz nowy budynek czeskiej poczty. Z polskiej strony ¦nieżkę można zdobyć na wiele sposobów. Od strony zachodniej można doj¶ć kilkoma szlakami do schroniska ¦l±ski Dom (1400 m). Obok schroniska przechodzi między innymi czerwony Główny Szlak Sudecki, który omija szczyt ¦nieżki. Drogę czarnym szlakiem z Białego Jaru w Karpaczu można sobie skrócić kolejk±, która wjeżdża na Kopę (1377 m). Spod ¦l±skiego Domu na szczyt ¦nieżki prowadzi do¶ć stromy czerwony szlak. Przechodzi on przez szczyt na stronę czesk±, gdzie ł±czy się z niebieskim szlakiem, tzw. Drog± Jubileuszow±, któr± można doj¶ć do ¦l±skiego Domu. Od strony wschodniej na ¦nieżkę prowadzi niebieski szlak graniczny z Przełęczy Okraj (1046 m) przez Przełęcz Sowi± (1164 m). Od strony czeskiej można wjechać pod sam szczyt ¦nieżki kolejk± z kurortu Pec pod Sněľkou. Czerwony Główny Szlak Sudecki został poprowadzony obok ¦l±skiego Domu, ale nie przechodzi przez szczyt ¦nieżki. | |
660 | Czarna Góra (Kark., CZ) | 1299 | Góra w czeskich Karkonoszach, czes. Černá hora, niem. Schwarzenberg, Spiegelkoppe. Na południowo-wschodnim zboczu położony jest o¶rodek narciarski, w którego skład wchodzi kolej gondolowa, któr± można dojechać na górę z miejscowo¶ci Jańskie ŁaĽnie. Na szczycie góry znajduje się nadajnik telewizyjny. | |
661 | Czarna Kopa (Kark.) | 1407 | Szczyt w głównej grani Karkonoszy, czes. Svorová hora, niem. Schwarze Koppe | |
662 | Skalny Stół (Kark., CZ) | 1282 | Najwyższy szczyt Kowarskiego Grzbietu w Karkonoszach, zaliczany do Diademu Polskich Gór, czes. Tabule, Klepý, niem. Tafelstein. Leży na zachodnim krańcu Kowarskiego Grzbietu, na granicy polsko-czeskiej. Na południe opada stromo ku Przełęczy Sowiej. Na wschodzie płytka przełęcz Siodło oddziela go od Czoła. Ku północnemu zachodowi odchodzi boczny grzbiet z Krucz± Kop± nad Karpaczem oraz Buław± nad Sowi± Dolin±. | |
663 | Łysocina (Kark.) | 1188 | Najwyższy szczyt Lasockiego Grzbietu w Karkonoszach, czes. Lysečina, niem. Kolbenberg. Leży na granicy polsko-czeskiej. Jest zaliczany do Diademu Polskich Gór. | |
664 | Skalnik (Rud. Janow.) | 945 | Najwyższy szczyt Rudaw Janowickich, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów. Posiada dwa wierzchołki. Na niższym, południowo-zachodnim, znajduje się szereg okazałych skałek o fantazyjnych kształtach, z których szczytowa Ostra Mała (935 m, niem. Freie Koppe) udostępniona jest wykutymi w skale stopniami i zwieńczona platform± widokow±. Na zboczach góry znajduj± się rumowiska skalne - gołoborza. Przez Skalnik przechodzi niebieski szlak turystyczny, a węzeł szlaków znajduje się około pół kilometra na południowy zachód od szczytu, w okolicach Ostrej Małej. Prowadzi tam czerwony Główny Szlak Sudecki, zielony szlak z Kowar na zachodzie do Rędzin na wschodzie, a także żółty szlak z Gruszkowa na północy do Przełęczy Kowarskiej (727 m) na południu (ł±cz± się tam drogi 367 i 369). | |
665 | Dzicza Góra (Rud. Jan.) | 881 | Jeden z najwyższych szczytów w Rudawach Janowickich, niem. Sauberg | |
666 | Wielka Kopa (Rud. Jan.) | 870 | Szczyt w Rudawach Janowickich, najwyższy w ich wschodniej czę¶ci, niem. Scharlachberg, krótko po wojnie Szarlach, Wielka Góra | |
667 | Sokolik (Rud. Jan.) | 642 | Drugi co do wysoko¶ci szczyt w Sokolich Górach, w Rudawach Janowickich, niem. Forst Berg lub Forstberg. Jeden z tzw. Cycków Bardotki, drugi to Krzyżna Góra, od której oddziela go Przeł±czka. | |
668 | Krzyżna Góra (RJ) | 654 | Szczyt Rudawach Janowickich, jeden z dwóch tzw. Cycków Bardotki w Górach Sokolich (drugi to Sokolik). Niemiecka nazwa Kreuzberg. Jako najwyższy szczyt Gór Sokolich, jest zaliczany do Diademu Polskich Gór. | |
669 | Skopiec (G. Kacz.) | 724 | Szczyt zaliczany do Korony Gór Polski jako najwyższy w Górach Kaczawskich, jednak według innych pomiarów ma wysoko¶ć 719 m i wyższe od niego w tym pa¶mie s± pobliski Baraniec (723 m), Folwarczna (inaczej Ma¶lak, 720 m) oraz Okole, którego pierwotn± wysoko¶ć 718 m podniesiono po dokładnych pomiarach do 725 m. Szczyt zalicza się również do Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Wycieczkę na Skopiec najlepiej rozpocz±ć ze wsi Komarno, sk±d można się kierować żółtym szlakiem na północ na Przełęcz Komarnick± (662 m). Na przełęczy znajduje się wykonana z pnia uschłej czere¶ni rzeĽba Into the Blue, stworzona przez Magdalenę Osak w 2013 roku. RzeĽba jest obwieszona butami. Z Przełęczy Komarnickiej można i¶ć niebieskim szlakiem na wschód, a na przełęczy między pod Barańcem skręcić w ¶cieżkę lewo, w stronę znajduj±cego się w lesie szczytu Skopca. Na północ od szczytu przechodzi kontynuacja żółtego szlaku, prowadz±cego potem na wschód w stronę Wojcieszowa, a w drug± stronę można nim wrócić na Przełęcz Komarnick±. Inna opcja to powrót do niebieskiego szlaku i pod±żanie nim na południe w stronę Komarna. | |
670 | Baraniec (G. Kacz.) | 723 | Szczyt w południowo-¶rodkowej czę¶ci Gór Kaczawskich, w ¶rodkowej czę¶ci Grzbietu Południowego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Prawdopodobnie jest najwyższym szczytem Gór Kaczawskich, gdyż wysoko¶ć pobliskiego Skopca (924 m) jest według wielu Ľródeł zawyżona o 5 m i niesłusznie ten szczyt został zaliczony do Korony Gór Polski zamiast Barańca. Na wierzchołku położone s± widokowe polany oraz maszt nadawczy. | |
671 | Ma¶lak (Folw., G. Kacz.) | 723 | Szczyt Gór Kaczawskich w Południowym Grzbiecie, oddzielony od masywu Skopca i Barańca Przełęcz± Komarnick±. Spotyka się nazwy Ma¶lak lub Folwarczna, dawniej niem. Butter-Berg (Butter to po niemiecku masło). Jest zaliczany do Diademu Polskich Gór. Na północny zachód od głównego wierzchołka znajduje się charakterystyczna skała o nazwie Psi Ko¶ciół (715 m), a na zachodnim krańcu kopuły szczytowej można wyróżnić Górę Okopow± (711 m). Na Ma¶lak najlepiej dotrzeć z Przełęczy Komarnickiej, przez któr± przechodz± żółty i niebieski szlak. Z przełęczy należy się kierować ¶cieżk± na zachód. | |
672 | Okole (G. Kaczawskie) | 725 | Szczyt w Grzbiecie Północnym Gór Kaczawskich, najwyższy w okolicy, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Wraz z Le¶niakiem tworzy rozległy masyw. Krótko po 1945 nosił nazwę Ogule, niem. Hogolie. Na szczycie znajduje się platforma widokowa. Pierwotnie wysoko¶ć Okola szacowano na 718 m, a po dokładniejszych pomiarach podniesiono j± do 725 m, co czyni ten szczyt najwyższym w Górach Kaczawskich. | |
673 | Łysa Góra (G. Kacz.) | 708 | Wzniesienie nad Dziwiszowem i Płoszczyn± od południa oraz Chro¶nic± od północy, w zachodniej czę¶ci Południowego Grzbietu Gór Kaczawskich, między przełęcz± Widok (Kapella) a Chro¶nickimi Kopami, niem. Blücher-Höhe | |
674 | Trójgarb (G. Wałb.) | 778 | Szczyt w Górach Wałbrzyskich, krótko po 1945 roku nosił nazwę Potrójna, dawniej niem. Sattelwald. Posiada trzy wierzchołki o wysoko¶ci 778, 757 i 738 m. Przez masyw Trójgarbu zostanie poprowadzona droga S3 - najdłuższy w Polsce tunel będzie miał długo¶ć 2273 m. Przez najwyższy wierzchołek przechodz± 3 szlaki turystyczne: zielony, żółty i niebieski, pod koniec 2018 roku zbudowano tu wieżę widokow±. Trójgarb jest zaliczany do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w Masywie Trójgarbu i Kr±glaka. | |
675 | Chełmiec (G. Wałb.) | 851 | Szczyt i masyw w Górach Wałbrzyskich, wznosz±cy się nad Wałbrzychem, dawniej niem. Hochwald. Jest najwyższym punktem w granicach administracyjnych Szczawna-Zdroju i drugim co do wysoko¶ci szczytem Gór Wałbrzyskich. Góruje ponad Kotlin± Wałbrzysk±, między Wałbrzychem, Boguszowem a Szczawnem. Według dawnych pomiarów miał wysoko¶ć 869 m i był najwyższym szczytem Gór Wałbrzyskich, przez co od tego czasu jest zaliczany do Korony Gór Polski. Bł±d pomiaru wynikał z tego, że punkt triangulacyjny pomiaru wysoko¶ci umieszczono na wieży widokowej, a nie na wierzchołku. Po korekcie okazało się, że w Górach Wałbrzyskich wyższa jest Borowa (853 m). Chełmiec jest zaliczany również do Diademu Polskich Gór (jako najwyższy w Masywie Chełmca), natomiast nie jest zaliczany do Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Na szczycie Chełmca znajduje się kamienna wieża widokowa o wysoko¶ci 22 m oraz maszt telekomunikacyjny o wysoko¶ci 69 m. Poniżej szczytu postawiono również 45-metrowy krzyż milenijny. W Masywie Chełmca przechodz± liczne szlaki turystyczne. Można tu dotrzeć zielonym szlakiem z położonego na południu miasta Boguszów-Gorce (pod drodze możliwy jest też skrót żółtym szlakiem), niebieskim szlakiem z południowego zachodu oraz zielonym szlakiem z położonej na północy wsi Lubomin. Z położonego na północnym wschodzie Szczawna-Zdroju na masyw Chełmca prowadz± czarny i niebieski szlak, natomiast z położonego na wschodzie Wałbrzycha można doj¶ć na szczyt żółtym szlakiem. | |
676 | Borowa (G. Wałb.) | 853 | Najwyższy szczyt Gór Czarnych i całych Gór Wałbrzyskich w Sudetach ¦rodkowych, dawniej niem. Schwarze-Berg, Schwarzeberg, Schwartzenberg. Uważany jest za odrębny masyw lub przypisywany do Rybnickiego Grzbietu. Jest najwyższym punktem w granicach administracyjnych Wałbrzycha, a także w granicach administracyjnych Jedliny-Zdroju. Pod koniec 2017 roku na szczycie oddano do użytku wieżę widokow± o ciekawym kształcie. Borowa zaliczana jest do Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów i Korony Sudetów Polskich. Do Korony Gór Polski zaliczony został pobliski Chełmiec, który podczas ustalania tej klasyfikacji uważany był za wyższy, ze względu na to, że instrumenty pomiarowe umieszczono wtedy na wieży widokowej. | |
677 | Dzikowiec Wielki (GK) | 836 | Szczyt w Masywie Dzikowca i Lesistej Wielkiej, w północno-zachodniej czę¶ci Gór Kamiennych, dawniej niem. Grosser Wildberg. Położony jest około 3,4 km na południe od centrum miejscowo¶ci Boguszów-Gorce, po północno-wschodniej stronie od Lesistej Wielkiej. Przez wierzchołek przechodz± dwa szlaki turystyczne: niebieski i zielony. Na południowo-wschodnim wierzchołku Dzikowca stoi wieża widokowa, wjeżdża tam wyci±g narciarski OSR Dzikowiec, startuj± stamt±d paralotniarze. | |
678 | Wysoka (G. Kamienne) | 805 | Góry Kamienne | |
679 | Lesista Wielka (GK) | 851 | Najwyższy szczyt w Masywie Dzikowca i Lesistej Wielkiej, w północno-zachodniej czę¶ci Gór Kamiennych, zaliczany do Diademu Polskich Gór, dawniej niem. Hohe Heide. Wznosi się nad dolin± ¦cinawki na wschodzie i dolin± Grzędzkiego Potoku na zachodzie. Przez szczyt przechodz± 3 szlaki turystyczne: czerwony, żółty i niebieski. | |
680 | Bukowiec (G. Kam.) | 898 | Szczyt w Górach Kamiennych, w północno-zachodniej czę¶ci pasma Gór Suchych. Wznosi się na pograniczu z Górami Wałbrzyskimi, na północny wschód od miejscowo¶ci Sokołowsko. Od strony zachodniej jest oddzielony Kotlin± Sokołowsk± od Masywu Stożka. | |
681 | Włostowa (G. Kam.) | 903 | Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci pasma Gór Suchych, zaliczanych do Gór Kamiennych. Wznosi się około 3,7 km na południowy zachód od miejscowo¶ci Rybnica Le¶na. Zbocze północno-wschodnie w czę¶ci grzbietowej łagodnie opada, a po osi±gnięciu około 25 m różnicy poziomu względem wierzchołka przechodzi w zachodnie zbocze Kostrzyny (906 m). Poniżej szczytu, u podnóża południowego zbocza, na wysoko¶ci około 640 m oraz w czę¶ci grzbietowej wzniesienia znajduj± się grupy skałek. | |
682 | Waligóra (G. Kam.) | 936 | Najwyższy szczyt Gór Suchych i całych Gór Kamiennych, dawniej niem. Heidelberg. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Północne zbocze opada bardzo ostro ku Przełęczy Trzech Dolin, na której znajduje się schronisko Andrzejówka, stanowi±ce węzeł szlaków turystycznych. Przechodzi tamtędy czerwony Główny Szlak Sudecki, niebieski szlak, którym można przej¶ć z Jeleńca (902 m) na wschodzie w stronę najwyższego poza Waligór± masywu Suchawy (928 m), Kostrzyny (906 m) i Włostowej (903 m) na zachodzie, a także zielony szlak z położonej na zachodzie wsi Sokołowsko. Spod schroniska Andrzejówka na szczyt Waligóry prowadzi bardzo stromy żółty szlak, którym póĽniej można i¶ć dalej na południowy zachód, by dotrzeć do Rozdroża Pod Waligór±. Stamt±d można wrócić niebieskim szlakiem do Andrzejówki lub i¶ć nim w drug± stronę - na Suchawę. Do Rozdroża pod Waligór± dochodzi również czarny szlak, prowadz±cy z południa od granicy polsko-czeskiej. | |
683 | Ruprechticki Szp. (GK) | 880 | Ruprechticki Szpiczak (czes. Ruprechtický ©pičák) - szczyt w Górach Suchych, zaliczanych do Gór Kamiennych. Wierzchołek znajduje się po stronie czeskiej, 10 m poniżej niego przechodzi granica państwowa. Wznosi się na południe od Przełęczy pod Granicznikiem. Na szczycie znajduje się stalowa wieża telekomunikacyjna z tarasem widokowym. | |
684 | Wielka Sowa (G. Sowie) | 1015 | Najwyższy szczyt Gór Sowich (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów), niem. Hohe Eule, po 1945 roku przez krótki okres Góra Sowia. Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów kamienna wieża widokowa, wzniesiona w 1906 roku. Na północnych zboczach wybudowano wyci±g narciarski z Polany Potoczkowej. Szczyt Wielkiej Sowy stanowi węzeł szlaków turystycznych. Ze wschodu z Przełęczy Jugowskiej (805 m) przez Kozie Siodło (887 m) prowadzi fragment czerwonego Głównego Szlaku Sudeckiego, a potem szlak schodzi na południe i przez Schronisko Sowa oraz Schronisko Orzeł dociera na Przełęcz Sokol± (754 m). Skrót do Schroniska Sowa stanowi zielony szlak prowadz±cy z południa z Rozdroża nad Sokolcem (697 m). Z zachodu z Walimia można doj¶ć na Wielk± Sowę żółtym szlakiem, a z północy z Przełęczy Walimskiej (755 m) prowadzi niebieski szlak przez Wroniec (835 m). | |
685 | Kalenica (G. Sowie) | 964 | Szczyt w ¶rodkowej czę¶ci Gór Sowich, trzeci pod względem wysoko¶ci po Wielkiej (1015 m) i Małej Sowie (972 m), dawniej niem. Turnberg. Na szczycie znajduje się stalowa wieża widokowa, któr± zamontowano tu w 1933 roku. | |
686 | Szeroka (G. Sowie) | 827 | Szczyt w południowo-wschodniej czę¶ci Gór Sowich, po północnej stronie Przełęcz pod Szerok±, około 3,5 km na wschód od miejscowo¶ci Przygórze, dawniej niem. Schmiedehau | |
687 | Malinowa (G. Sowie) | 839 | Szczyt w południowo-wschodniej czę¶ci Gór Sowich, na północ od Przełęczy pod Gołębi±, na północny wschód od miejscowo¶ci Wolibórz, dawniej niem. Hoher Stein | |
688 | ¦lęża | 718 | Najwyższy szczyt Masywu ¦lęży (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów) i całego Przedgórza Sudeckiego, imponuj±cy znaczn± wysoko¶ci± względn± (ponad 500 m). Góra stanowiła o¶rodek pogańskiego kultu solarnego i z języka łacińskiego zwana była wtedy Silensi. Niemcy nazywali j± Zobtenberg (Góra Sobótka). Na szczycie tej wyróżniaj±cej się góry stoi wieża RTV o wysoko¶ci 136 metrów, a także kilka zabytków: ko¶ciół Nawiedzenia Naj¶więtszej Maryi Panny odbudowany po pożarze w latach 1851-1852, razem z wież± widokow± z XX wieku, ruiny zamku ¶redniowiecznego, ogrodzenie z murem oporowym oraz Dom Turysty PTTK im. Romana Zmorskiego, wybudowany w 1908 roku. Kawałek na południe od wierzchołka ¦lęży stoi wysoka na 12 metrów wieża widokowa, wybudowana na pocz±tku XX wieku. Ze względu na zły stan techniczny wieża została wył±czona z ruchu turystycznego w 2014 roku i oddana po remoncie 2 lata póĽniej. Nie zmienił się jednak charakter wieży, która nie jest zbyt wygodna dla turystów. Trzeba być ostrożnym przy podej¶ciu i zej¶ciu po stromej drabinie i uważać na głowę. ¦lęża jest bardzo popularna turystycznie i prowadzi na ni± wiele szlaków, a najczęstszym miejscem startu jest miasto Sobótka w północnej czę¶ci masywu. Po prawej stronie szlaku z Sobótki na ¦lężę można obejrzeć pogańsk± rzeĽbę Panna z ryb± - celtycki pos±g kultowy powstały w okresie lateńskim (około 400-200 roku p.n.e.) oraz pos±g NiedĽwiedzia z tego samego okresu. | |
689 | Gromnik (W. Strzelińskie) | 390 | Najwyższe wzniesienie Wzgórz Strzelińskich (czę¶ci Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, zaliczanych do Przedgórza Sudeckiego), dawniej niem. Rummelsberg. Na szczycie znajduje się wieża widokowa oraz ruiny ¶redniowiecznego zamku. Przez masyw przechodzi czerwony oraz żółty szlak turystyczny. | |
690 | Szczeliniec W. (G. Stoł.) | 922 | Najwyższy szczyt Gór Stołowych, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. Dawne nazwy to: Siennica, Strzaskany, Spękany, Stołowiec, niem. Grosse Heuscheuer, czes. Velká Hejąovina. Na szczyt prowadzi kręty szlak składaj±cy się z 665 schodów, ułożonych w 1814 przez Franza Pabla, sołtysa pobliskiego Karłowa. Na jednokierunkowej trasie o długo¶ci około 5 km, biegn±cej wierzchowin± Szczelińca, znajduje się również schronisko turystyczne PTTK Na Szczelińcu, wybudowane w 1846 roku w stylu tyrolskim. Najwyższym punktem góry jest Fotel Pradziada - 12-metrowej wysoko¶ci skała piaskowcowa. Do skały można doj¶ć tras± zwiedzania Szczelińca Wielkiego, znajduje się tam punkt widokowy, na który prowadz± metalowe schody. Na południe od masywu Szczelińca Wielkiego przechodzi czerwony Główny Szlak Sudecki, który schodzi potem w dół do Karłowa. Ta wie¶ jest poł±czona żółtym szlakiem turystycznym z położon± na północy Pasterk±. Żółty szlak oddziela Szczeliniec Wielki od położonego na zachód Szczelińca Małego (895 m). Ten z kolei od zachodu obiega niebieski szlak, który w dwóch miejscach ł±czy się z żółtym. | |
691 | Skalniak (G. Stołowe) | 915 | Drugi co do wysoko¶ci szczyt Gór Stołowych, położony na rozległej wierzchowinie stoliwa o tej samej nazwie. Przy krawędziach na Błędnych Skałach (852 m) i na Ptaku (841 m) znajduj± się punkty widokowe na Szczeliniec Wielki i Mały, Góry Sowie, Góry Kamienne, Góry Bardzkie. | |
692 | Koruna (G. Stoł., CZ) | 769 | Szczyt w czeskiej czę¶ci Gór Stołowych (czes. Broumovska vrchovina) w Broumowskich ¦cianach (czes. Broumovské stěny). Wzniesienie położone jest po zachodniej stronie od Boľanova, w granicach czeskiego parku narodowego (czes. Narodni Přírodní Rezervace Broumovské Stěny), w czeskiej czę¶ci Gór Stołowych (czes. Broumovska vrchovina), w południowo-wschodniej czę¶ci Broumovskich ¦cian (czes. Broumovské stěny), stanowi±cych czesk± czę¶ć Gór Stołowych, około 6 km na północny zachód od Radkowa. Jest drugim co do wysoko¶ci wzniesieniem Broumowskich ¦cian, łatwo rozpoznawalnym w terenie, ze względu na stożkowy kształt. | |
693 | Bożanowski (GS, CZ) | 773 | Szczyt w czeskiej czę¶ci Gór Stołowych (czes. Broumovská vrchovina) w Broumowskich ¦cianach (czes. Broumovské stěny), czes. Boľanovský ©pičák, dawniej niem. Barzdorfer Spitzberg. Jest najwyższym wzniesieniem Broumowskich ¦cian. Położony jest na obszarze Czech, w granicach czeskiego rezerwatu przyrody Narodni Přírodní Rezervace Broumovské Stěny, około 6 km na północny zachód od Radkowa, w południowo-wschodniej czę¶ci Broumowskich ¦cian, które s± czesk± czę¶ci± Gór Stołowych. Szczyt stanowi punkt widokowy na polsk± czę¶ć Gór Stołowych, Kotlinę Broumovsk±, Góry Kamienne (Góry Suche) i Góry Sowie. Na górze znajduj± się liczne skałki przypominaj±ce swoim wygl±dem postacie ludzkie oraz zwierzęta. | |
694 | Orlica (G. Orlickie) | 1084 | Najwyższy szczyt polskiej czę¶ci Gór Orlickich (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór oraz Korony Sudetów Polskich) i jednocze¶nie cały polskich Sudetów ¦rodkowych, niem. Hohe Menze lub Hohe Mense, czes. Vrchmezí. Najwyższym szczytem Gór Orlickich jest położona na terenie Czech Wielka Desztna (1115 m). Orlica leży na granicy polsko-czeskiej, na Europejskim Dziale Wodnym, pomiędzy zlewiskami Morza Bałtyckiego i Morza Północnego. W 2012 roku na szczycie odsłonięto pomnik upamiętniaj±cy pobyt na wierzchołku Johna Quincy Adamsa - póĽniejszego prezydenta USA (w 1800 roku), cesarza Józefa II (w 1779 roku) oraz Fryderyka Chopina (w 1826 roku). Pod koniec 2020 roku około 50 m na północny wschód od szczytu Orlicy wybudowano drewnian± wieżę widokow± o wysoko¶ci 25,5 m (platforma na wysoko¶ci 17,7 m). Na wschodnich zboczach Orlicy zbudowano drogę 389, tzw. Autostradę Sudeck±, któr± prowadzi czerwony Główny Szlak Sudecki. Stamt±d można przej¶ć w kierunku Orlicy zielonym szlakiem, a potem dotrzeć na szczyt wydeptanymi ¶cieżkami. Ze strony czeskiej można dotrzeć na Orlicę czerwonym szlakiem, który przechodzi przez Ostruznik (982 m) na północnym zachodzie oraz Polomsky kopec (1051 m) na południowym zachodzie. | |
695 | Wlk. Desztna (GO, CZ) | 1115 | Najwyższy szczyt Sudetów ¦rodkowych, w ¶rodkowo-wschodniej czę¶ci Gór Orlickich w Czechach, czes. Velká Deątná. W paĽdzierniku 2019 roku na szczycie otwarto wieżę widokow± o ciekawym kształcie i fasadzie. | |
696 | Jagodna (G. Bystrz.) | 977 | Najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich (zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów), dawniej niem. Heidel-Berg lub Heidelberg. Góra posiada dwa wierzchołki i istniej± kontrowersje, który z nich jest wyższy. Północny wierzchołek, oznaczany czasem na mapach nieprawidłowo jako Sasanka (965 m), ma według niektórych Ľródeł wysoko¶ć 985 m i to on jest wyższy. Pod koniec 2019 roku na Jagodnej wybudowano wysok± na 23 metry wieżę widokow±. Wycieczkę na szczyt najlepiej rozpocz±ć spod Schroniska PTTK Jagodna (811 m) przy drodze nr 389, tzw. Autostradzie Sudeckiej, któr± prowadzi czerwony Główny Szlak Sudecki. Schronisko jest położone we wsi Spalona i do lat sze¶ćdziesi±tych XX wieku takiej nazwy używano w kontek¶cie schroniska - Na Przełęczy Spalonej, Na Przełęczy Spalona lub po prostu Schronisko Spalona. Przełęcz Spalona (754 m) znajduje się około pół kilometra na północny wschód od schroniska, a można do niej dotrzeć również kręt± drog± z Bystrzycy Kłodzkiej. Spod schroniska na Jagodn± można dotrzeć niebieskim szlakiem turystycznym, prowadz±cym głównie szerok± drog± le¶n±, a trasa ma niewiele ponad 4 km. W tych okolicach poprowadzono również trasy rowerowe, a zim± funkcjonuje tu o¶rodek narciarstwa biegowego. | |
697 | Jagodna Płn. (G. Bystrz.) | 985 | Północny, wyższy wierzchołek Jagodnej (dawniej niem. Heidel-Berg lub Heidelberg), oznaczany czasem na mapach jako Sasanka. Według wielu Ľródeł jest uznawana za najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich. Wraz z drugim wierzchołkiem Jagodnej jest zaliczana do Diademu Polskich Gór. | |
698 | Czarna Góra (¦nieżnik) | 1205 | Szczyt w masywie ¦nieżnika, dawniej niem. Schwarzer Berg. Wznosi się w ramieniu Żmijowca w Masywie ¦nieżnika, którego przedłużeniem jest pasmo Krowiarek. Czarna Góra do nich jednak nie należy - granic± między tymi pasmami jest Przełęcz Puchaczówka, położona ok. 1,5 km na północ od szczytu i blisko 350 m poniżej niego. Północne i południowe stoki Czarnej Góry wznosz± się ponad grzbiet Żmijowca i Krowiarek na wysoko¶ć 150-300 m. Stoki wschodnie i zachodnie s± znacznie dłuższe, opadaj±c, odpowiednio 500-700 m w dolinę Siennej i ku Rowowi Górnej Nysy. Czarna Góra jest doskonale widoczna z większo¶ci miejsc Kotliny Kłodzkiej i często mylona ze ¦nieżnikiem, który położony jest głębiej w¶ród innych gór masywu i wydaje się niższy. Na szczycie stała drewniana wieża widokowa, jednak uległa zniszczeniu. Na północnym stoku Czarnej Góry, kilkaset metrów od szczytu, znajduje się maszt nadajnika telewizyjnego. Na wschodnich zboczach góry we wsi Sienna zbudowano popularny o¶rodek narciarski. | |
699 | ¦nieżnik | 1425 | Najwyższy szczyt Masywu ¦nieżnika, zwany też ¦nieżnikiem Kłodzkim, dawniej Kładsk± ¦nieżk±, czes. Králický Sněľník, niem. Glatzer Schneeberg, Spieglitzer Schneeberg, Grulicher Schneeberg. Zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów. Na zachodnim zboczu znajduje się schronisko PTTK na ¦nieżniku. Na szczycie w 2021 roku zbudowano wieżę widokow±, w miejscu starej, kamiennej wieży, która stała tam w latach 1899-1973. Ze szczytu ¦nieżnika dokonano najdalszych obserwacji gór z terytorium Polski. Przy dobrych warunkach widać st±d oddalony o przeszło 281 km Schneeberg (2076 m) w Alpach Styryjsko-Dolnoaustriackich. Od strony polskiej na szczyt ¦nieżnika najlepiej dostać się zielonym szlakiem, prowadz±cym od schroniska. Ł±czy się on na grani z czerwonym szlakiem granicznym. Od strony czeskiej na szczyt dochodz± żółty i czerwony szlak, przy których stoi kamienna figurka słonia. Od szczytu na północ odchodzi w±ska ¶cieżka, która niżej przecina drogę z niebieskim szlakiem, po czym dociera do skalistego szczytu Stroma (1167 m). Czerwony Główny Szlak Sudecki został poprowadzony obok schroniska, ale nie przechodzi przez szczyt ¦nieżnika. | |
700 | Smrek (G. Złote) | 1125 | Szczyt na granicy Gór Złotych i Bialskich (czes. Rychlebské hory), na terytorium Czech, w odległo¶ci kilkuset metrów od granicy z Polsk±, czes. Smrk, niem. Fichtlich. Jest zaliczany do Korony Sudetów, jako najwyższy szczyt Gór Złotych i Bialskich (w Czechach jest to jedno pasmo - Rychlebské hory). | |
701 | Rudawiec (G. Bialskie) | 1112 | Zaliczany do Korony Gór Polski, trzeci co do wysoko¶ci szczyt Gór Bialskich, czes. Polská hora lub Červené Bahno, niem. Rote Sümpfe. Inne nazwy: Bieleń, Ruda Paprotnia, Rude Bagna. W Górach Bialskich wyższa od niego jest Travna hora (1121 m), a po polskiej stronie granicy jej drugorzędny wierzchołek - Postawna (1117 m) oraz Brusek (czes. Brousek, 1116 m), jednak to Rudawiec zalicza się do Korony Gór Polski, ponieważ przechodzi przez niego szlak turystyczny. Według regionalizacji Kondrackiego, Rudawiec znajduje się w Górach Złotych. Niektóre Ľródła (np. Wikipedia) podaj± wysoko¶ć 1106 m. Rudawiec jest kulminacj± rozległego masywu i stanowi zwornik trzech grzbietów: pasma Rudych Krzyży (1053 m) od południowego zachodu, grzbietu Iwinki (1070 m) od południowego wschodu oraz krótkiego grzbietu Białej Kopy (1033 m) od północy. Przez szczyt przechodzi zielony szlak turystyczny, na tym odcinku prowadz±cy granic± polsko-czesk±. Tury¶ci zdobywaj±cy Koronę Gór Polski często zaczynaj± wycieczkę na Rudawiec zielonym szlakiem z północy ze wsi Bielice, a po powrocie na dół tego samego dnia można również zaliczyć położone na wschód od Bielic Kowadło (989 m) - najwyższy szczyt Gór Złotych. Od strony zachodniej na Rudawiec można doj¶ć zielonym szlakiem z Przełęczy Płoszczyna (817 m). | |
702 | Jelenia Kopa (G. Bardz.) | 747 | Szczyt w północno-wschodniej czę¶ci Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, na grzbiecie odchodz±cym od Kłodzkiej Góry w kierunku południowo-wschodnim. Wznosi się około 7,3 km na wschód od centrum Kłodzka. Przez szczyt wzniesienia prowadzi niebieski szlak turystyczny. | |
703 | Kłodzka Góra (G. Bardz.) | 757 | Według dawnych pomiarów została uznana za najwyższy szczyt Gór Bardzkich, który jest zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Sudetów. Dawne niemieckie nazwy to Glatzenberg, Glatsenkoppe. Według nowszych pomiarów szczyt ma wysoko¶ć 757 m (a nie jak pocz±tkowo podawano 765 m) i jest niższy od pobliskiej Szerokiej Góry (766 m). Należy do głównego grzbietu Gór Bardzkich, stanowi±c jego zwornik (rozróg), z odchodz±cymi w czterech kierunkach grzbietami. Na południe odchodzi główny grzbiet przez Jeleni± Kopę (747 m), Grodzisko (730 m) i Podzameck± Kopę (615 m) do Przełęczy Kłodzkiej (483 m), gdzie ł±czy się z Górami Złotymi. Na północ odchodzi główny grzbiet przez Gajnik (747 m), Ostr± Górę (752 m), Przełęcz Łaszczow± (592 m) i Łaszczow± (622 m), gdzie się rozgałęzia na kilka ramion. Na południowy zachód, w stronę Kłodzka, odchodzi najdłuższy grzbiet z Jedlakiem (658 m), Owczym Zboczem (615 m), Obszern± (573 m), Kostr± (491 m) i Szyndzielni± (405 m). Najkrótszy grzbiet z Szerok± Gór± odchodzi na wschód, w stronę wsi Laski. Przez szczyt przechodzi żółty szlak turystyczny z Kłodzka, który kilkadziesi±t metrów dalej na przełęczy spotyka się ze szlakiem niebieskim, prowadz±cy z Przełęczy Kłodzkiej na południu na Przełęcz Łaszczow± na północy. W 2020 roku na Kłodzkiej Górze wybudowano wysok± na ponad 30 metrów wieżę widokow±. | |
704 | Szeroka G. (G. Bardzkie) | 766 | Przez aktualne Ľródła jest uznawana za najwyższy szczyt Gór Bardzkich, ponieważ dokładniejsze pomiary wykazały, że jest wyższa od Kłodzkiej Góry. Szeroka jest zaliczana do Diademu Polskich Gór. Na szczyt prowadzi z Kłodzka żółty szlak przechodz±cy przez Kłodzk± Górę i przełęcz pod Kłodzk± Gór±. | |
705 | Bardzka G. (G. Bardzkie) | 593 | Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, nad Przełomem Bardzkim, na południowy wschód od Barda, inna nazwa to Kalwaria. Jest to góra o kopulastym kształcie i stromych zboczach, z wyraĽnie zaznaczonym wierzchołkiem. Góruje nad Przełomem Bardzkim i Bardem, do których opada bardzo stromym zboczem ze skalnym Obrywem Bardzkim. Wydzielona jest głębokimi dolinami potoków: Srebrnika od zachodu, Bratniaka od południowego wschodu, Węglówki od południowego zachodu. Na północny wschód od szczytu ci±gnie się grzbiet z Kurzyńcem, w stronę północnego zachodu odchodzi najdłuższe ramię z Kozłem i Bron±, a w stronę południa za płytk± przełęcz± ci±gnie się w±ski, wła¶ciwy Grzbiet Wschodni z Jodłow±. Na szczycie znajduje się barokowa kaplica górska NMP z 1619 roku ze skromnym wyposażeniem, wzniesiona w miejscu, w którym według wierzeń w 1400 roku miała się objawić Matka Boża Płacz±ca. Cał± górę oplata gęsta sieć dróg i ¶cieżek. Na zboczu znajduj± się ruiny ¶redniowiecznego zamku, który powstał prawdopodobnie w końcu XIII lub na pocz±tku XIV wieku. | |
706 | Pradziad (Jesioniki, CZ) | 1491 | Pradziad (czes. Praděd, niem. Altvater) - najwyższy szczyt w pa¶mie Wysokiego Jesionika (czes. Hrubý Jeseník) oraz w całych Sudetach Wschodnich. Na górze znajduje się wieża retransmisyjna RTV o wysoko¶ci 146,5 m. Pocz±tkowo miała 162 m, ale po wymianie anteny nadajnika w 1993 roku jej wysoko¶ć jest niższa. Zbudowano w niej przeszklony taras widokowy, na który można wjechać szybkobieżn± wind±. | |
707 | Biskupia Kopa (G. Opaw.) | 890 | Najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina), zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Sudetów Polskich oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie opolskim), czes. Biskupská kupa, niem. Bischofskoppe. Na szczycie stoi kamienna wieża widokowa o wysoko¶ci 18 m (zbudowana w 1898 roku), pod szczytem znajduje się Schronisko PTTK Pod Biskupi± Kop±. Szczyt stanowi węzeł szlaków - przechodzi tamtędy czerwony Główny Szlak Sudecki, na tym odcinku prowadz±cy z położonej na południowym wschodzie wsi Pokrzywna na graniczn± grań, a potem schodz±cy na północ do wsi Jarnołtówek. Schronisko znajduje się na wschód od tego odcinka szlaku - należy zej¶ć nieco w dół drog±. Do schroniska od strony polskiej dochodz± żółty i zielony szlak. Od strony czeskiej od zachodu można doj¶ć na szczyt zielonym lub niebieskim szlakiem z miasta Zlate Hory, a do¶ć wygodne jest doj¶cie zielonym szlakiem od południa z przełęczy Petrovy boudy (706 m), przez któr± przechodzi czeska droga 457 i można tu zaparkować samochód. | |
708 | Poprzeczna (G. Op., CZ) | 975 | Příčný vrch (pol. Góra Poprzeczna) - najwyższy szczyt w pa¶mie Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina), położony w Czechach, w Sudetach Wschodnich. Góra jest zaliczana do Korony Sudetów. | |
709 | Srebrna Kopa (G. Opaw.) | 785 | Graniczny szczyt w Górach Opawskich, czes. Velká Stříbrná. Jest drug± co do wysoko¶ci gór± polskiej czę¶ci Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina). Nazwa zwi±zana jest z poszukiwaniami srebra na stokach góry. | |
710 | Ondrejnik (B¦M, CZ) | 890 | Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, na południe od miasta Frydek Mistek, czes. Ondřejník | |
711 | Radhost (B¦M, CZ) | 1129 | Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, według podań miejsce kultu Radogosta, czes. Radhoą», pol. Radhoszcz. Na górze znajduje się krzyż z 1805 roku, kaplica pw. ¶¶. Cyryla i Metodego oraz 46-metrowy maszt telewizyjny. | |
712 | Radegast (B¦M, CZ) | 1105 | Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, ok. 1 km na południowy zachód od przełęczy Pustevny i ok. 2,5 km na południowy wschód od szczytu Radhoą». Nazwa góry pochodzi do słowiańskiego boga płodno¶ci i obfito¶ci Radogosta, którego pos±g znajduje się na szczycie. | |
713 | Knehyne (B¦M, CZ) | 1256 | Kněhyně - szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim | |
714 | Smrek (B¦M, CZ) | 1278 | Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim w Czechach, czes. Velký Smrk, Smrk. Położony jest między miejscowo¶ciami Ostravice i Čeladná. | |
715 | Łysa Góra (B¦M, CZ) | 1323 | Najwyższy szczyt Beskidu ¦l±sko-Morawskiego, czes. Lysá hora. Na górze znajduje się maszt. | |
716 | Travny (B¦M, CZ) | 1203 | Szczyt w centralnej czę¶ci Beskidu ¦l±sko-Morawskiego, czes. Travný | |
717 | Jaworowy (B¦M, CZ) | 1032 | Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim, czes. Javorový | |
718 | Ostry (B¦M, CZ) | 1044 | Szczyt w Beskidzie ¦l±sko-Morawskim, na zboczach znajduje się rezerwat Čerňavina, czes. Ostrý | |
719 | Wielki Krywań (MF, SK) | 1709 | Najwyższy szczyt Małej Fatry na Słowacji, słow. Veµký Kriváň. Masyw Wielkiego Krywania znajduje się w głównej grani Małej Fatry Krywańskiej, pomiędzy szczytem Pekelník (1609 m) i przełęcz± Snilovské sedlo (1524 m) oddzielaj±c± go od Chleba (drugiego co do wysoko¶ci szczytu Małej Fatry). | |
720 | Mały Krywań (MF, SK) | 1671 | Drugi co do wysoko¶ci szczyt w pa¶mie górskim Mała Fatra na Słowacji, słow. Malý Kriváň. Wznosi się w głównym grzbiecie tzw. Małej Fatry Krywańskiej, pomiędzy Koniarkami na wschodzie a masywem Suchego na zachodzie. | |
721 | Wielki Rozsutec (MF, SK) | 1610 | Jeden z najwyższych i chyba najbardziej charakterystyczny szczyt w tzw. Krywańskiej czę¶ci Małej Fatry, słow. Veµký Rozsutec | |
722 | Czantoria Mała (B¦) | 865 | Szczyt w głównym grzbiecie Pasma Czantorii w Beskidzie ¦l±skim, niecałe 3 km na północny zachód od Wielkiej Czantorii | |
723 | Czantoria Wielka (B¦) | 995 | Szczyt graniczny w Beskidzie ¦l±skim ponad Ustroniem, inaczej Wielka Czantoria, czes. Velká Čantoryje. Pod górę można wjechać wyci±giem krzesełkowym, przy górnej stacji znajduje się maszt. Na samym szczycie stoi wieża obserwacyjna. Czantoria Wielka zaliczana jest do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Stożka i Czantorii. | |
724 | Soszów Wielki (B¦) | 885 | Szczyt w Beskidzie ¦l±skim ponad Wisł±, na który można wyjechać wyci±giem krzesełkowym. Leży na granicy z Czechami, czes. Velký ©oąov. Pod szczytem znajduje się schronisko. | |
725 | Cie¶lar (B. ¦l±ski) | 920 | Pokryty polanami szczyt w Beskidzie ¦l±skim, w głównym grzbiecie pasma Czantorii i Stożka, położony między Wielkim Soszowem a Małym Stożkiem | |
726 | Stożek Wielki (B. ¦l±ski) | 978 | Szczyt w Pa¶mie Czantorii w Beskidzie ¦l±skim ponad Wisł±, na który można wyjechać wyci±giem krzesełkowym. Pod szczytem znajduje się schronisko. Jest trzecim co do wysoko¶ci (po Wielkiej Czantorii i Kiczorach) szczytem w wododziale Wisły i Odry. Leży na granicy z Czechami, czes. Velký Stoľek. | |
727 | Równica (B. ¦l±ski) | 884 | Popularna góra ponad Ustroniem w Beskidzie ¦l±skim. Pod szczyt można podjechać samochodem, znajduje się tam schronisko i karczmy. | |
728 | Orłowa (B. ¦l±ski) | 813 | Góra w Beskidzie ¦l±skim, w północnej czę¶ci Pasma Równicy, między Ustroniem i Wisł± | |
729 | Trzy Kopce Wi¶l. (B¦) | 810 | Szczyt w pa¶mie Równicy w Beskidzie ¦l±skim, dawniej Malinka. Nazwa góry pochodzi od jej położenia na styku trzech miejscowo¶ci: Ustronia, Wisły i Brennej, których granice były oznaczane kamiennymi kopcami. Obok szczytu znajduje się przytulisko Telesforówka - sympatyczny lokal gastronomiczny, obok którego stoi pomalowany na różowo Volkswagen Garbus. Z ł±ki na Trzech Kopcach rozci±gaj± się piękne widoki na północ - od masywu Czantorii, przez Dolinę Wisły, wystaj±cy nad Orłow± wierzchołek Równicy, Dolinę Brennicy z Pasmem Klimczoka, aż po najwyższe szczyty Beskidu ¦l±skiego - Skrzyczne i Barani± Górę. | |
730 | Smrekowiec (B. ¦l±ski) | 835 | Niewybitny szczyt w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, wznosz±cy się w bocznym pasemku Równicy, inna nazwa to Smerekowiec | |
731 | Czupel (NO, B. ¦l±ski) | 882 | Szczyt w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, który jest ¶wietnym punktem widokowym. Niedaleko od wierzchołka prowadzi zielony szlak turystyczny, na szczyt można doj¶ć ¶cieżk±. | |
732 | Barania Góra (B. ¦l±ski) | 1220 | Drugi najwyższy szczyt Beskidu ¦l±skiego (po Skrzycznem). Na wierzchołku znajduje się wieża widokowa. Z zachodnich zboczy Baraniej Góry wypływa Wisła - największa rzeka w Polsce. | |
733 | Magurka Wi¶lańska (B¦) | 1140 | Kulminacja trzech grzbietów górskich w Beskidzie ¦l±skim: od strony Baraniej Góry, Magurki Radziechowskiej i Skrzycznego | |
734 | Magurka Radziech. (B¦) | 1108 | Magurka Radziechowska - istotny szczyt zwornikowy w Beskidzie ¦l±skim, stanowi±cy zł±czenie trzech grzbietów: od strony Ostrego, Węgierskiej Górki i Magurki Wi¶lańskiej. Na wschodnim zboczu (w stronę szczytu Cebula) rozci±ga się Hala Radziechowska. | |
735 | Cebula (B. ¦l±ski) | 1035 | Góra w Beskidzie ¦l±skim w grzbiecie prowadz±cym z Węgierskiej Górki na Magurkę Radziechowsk± | |
736 | Glinne (B. ¦l±ski) | 1034 | Góra w Beskidzie ¦l±skim, przez któr± przechodzi Główny Szlak Beskidzki, konkretnie odcinek czerwonego szlaku, prowadz±cego z Węgierskiej Górki na Magurkę Radziechowsk±, Magurkę Wi¶lańsk± i Barani± Górę | |
737 | Zielony Kopiec (B¦) | 1152 | Skalisty szczyt w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, położony między Malinowsk± Skał± i Magurk± Wi¶lańsk±. Jest jednocze¶nie kulminacj± wznosz±cego się z Wisły grzbietu Cieńkowa. Inne nazwy to Kopiec Cieńków lub Kopiec Cienków. | |
738 | Malinowska Skała (B¦) | 1152 | Zwornikowy szczyt w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim z ciekawymi formami skalnymi na szczycie. Ku północnemu zachodowi biegnie od tej kulminacji grzbiet przez Malinów ku Przełęczy Salmopolskiej, ku południu - grzbiet w stronę Baraniej Góry. Na północ odchodzi od Malinowskiej Skały grzbiet ku Skrzycznemu, a ku wschodowi wybiega krótki grzbiet Ko¶cielca. Przez szczyt przechodzi zielony szlak turystyczny na Skrzyczne, pocz±tek ma również czerwony szlak, schodz±cy przez Malinów na Przełęcz Salmopolsk±. Na południe od szczytu odchodzi niebieski szlak ł±cznikowy oraz żółty, który schodzi na wschód do Doliny Zimnika. | |
739 | Skrzyczne (B. ¦l±ski) | 1257 | Najwyższy szczyt Beskidu ¦l±skiego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Baraniej Góry, zwanego również Pasmem Wi¶lańskim. Na górze znajduje się 87-metrowy maszt oraz schronisko turystyczne. Na szczyt można wjechać ze Szczyrku 4-osobow± kanapow± kolej± linow± z przesiadk± na Hali Jaworzyna. Prowadzi tu kilka szlaków turystycznych - niebieski i zielony z północy ze Szczyrku, zielony od strony południowo-zachodniej (Barania Góra, Malinowska Skała) oraz niebieski ze strony południowo-wschodniej - z pocz±tku Doliny Zimnika. Na północnych zboczach Skrzycznego w kierunku Szczyrku zbudowano popularny o¶rodek narciarski z wieloma trasami. Położona na zachód od wierzchołka Skrzycznego Hala Skrzyczeńska jest poł±czona trasami z pobliskim Małym Skrzycznem (1211 m) i Zbójnick± Kop±, leż±c± na grani bardziej na wschód, w stronę wierzchołka Skrzycznego. W 2022 roku na Skrzycznem wybudowano pomnik żaby, który nawi±zuje do historii nazwy góry. Według zapisków Andrzeja Komonieckiego, który był wójtem żywieckim i kronikarzem na przełomie XVII i XVIII wieku, pomiędzy Małym Skrzycznem i Skrzycznem istniał kiedy¶ staw zamieszkały przez liczne żaby, których skrzeczenie skłoniło miejscowych do nadania górze nazwy Skrzyczne. | |
740 | Małe Skrzyczne (B¦) | 1211 | Szczyt w Beskidzie ¦l±skim, znajduj±cy się w grzbiecie między Skrzycznem i Malinowsk± Skał±. Przez wierzchołek przechodzi zielony szlak turystyczny, znajduje się tu górna stacja O¶rodka Narciarskiego Czyrna-Solisko. Na północnym zboczu Małego Skrzycznego rozci±ga się Hala Skrzyczeńska. Pomiędzy Skrzycznem i Małym Skrzycznem znajduje się niewybitny wierzchołek Zbójnicka Kopa (1205 m), na której w 2018 roku zbudowano górn± stację wyci±gu narciarskiego. | |
741 | Kopa Skrzyczeńska (B¦) | 1189 | Kopulaste wzniesienie w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, położone między Małym Skrzycznem i Malinowsk± Skał±. Przez wierzchołek przechodzi zielony szlak turystyczny. | |
742 | Malinów (B. ¦l±ski) | 1115 | Płaskie, rozległe wzniesienie w Pa¶mie Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, w grzbiecie biegn±cym od Malinowskiej Skały ku Przełęczy Salmopolskiej. Przez szczyt przechodzi czerwony szlak turystyczny. W południowo-wschodnim zboczu znajduje się Jaskinia Malinowska, która jest dostępna dla turystów do wygodnego zwiedzania (wystarczy mieć latarkę). | |
743 | Kotarz (B. ¦l±ski) | 974 | Góra w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, najwyższe na odcinku między Przełęcz± Salmopolsk± a przełęcz± Karkoszczonka. Nazwa pochodzi od miejsca kocenia się owiec. Na szczycie znajduje się niewysoki maszt. | |
744 | Hyrca (B. ¦l±ski) | 929 | Szczyt w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry w Beskidzie ¦l±skim, między Kotarzem na południowym zachodzie a Beskidkiem na północnym wschodzie. Przez szczyt przechodzi czerwony szlak turystyczny im. Stanisława Huli. Inna nazwa tego szczytu to Beskid Mały. | |
745 | Beskid (Biła, B¦) | 860 | Góra w Beskidzie ¦l±skim ponad osiedlem Biła w Szczyrku, na południe od przełęczy Karkoszczonka. Na jej zboczu w głębi doliny zbudowano popularny o¶rodek narciarski Beskid Sport Arena. Na wschodnim zboczu nad centrum Szczyrku istnieje dawny stok slalomowy Beskidek, obecnie nieużywany. Przełęcz Karkoszczonka (729 m) stanowi najniższy punkt ł±cz±cy Szczyrk z Brenn± (konkretnie osiedlem Brenna Bukowa). Pod przełęcz± od strony Biłej istnieje popularne schronisko Chata Wuja Toma. | |
746 | Horzelica (B. ¦l±ski) | 797 | Najwyższe wzniesienie w grzbiecie Starego Gronia w Beskidzie ¦l±skim. Od Starego Gronia (792 m) oddzielona jest charakterystyczn± przeł±czk± z zabudowaniami i kapliczk±. | |
747 | Biały Krzyż (B. ¦l±ski) | 940 | Szczyt o słabo zaznaczonym wierzchołku, wznosz±cy się w Beskidzie ¦l±skim, około 500 m na północ od Przełęczy Salmopolskiej (934 m). Jest ważne komunikacyjnie miejsce, ze względu na drogę 942, ł±cz±c± Wisłę i Szczyrk. Przy przełęczy znajduje się zajazd oraz o¶rodek narciarski, jeden z najdłużej działaj±cych zim± w Beskidach, ze względu na duż± wysoko¶ć i dobre warunki ¶niegowe. | |
748 | Klimczok (B. ¦l±ski) | 1117 | Najwyższy szczyt północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego. Na górze stoi maszt, a ze stoku Klimczoka roztacza się piękna panorama - przy dobrej pogodzie między Babi± Gór± i Pilskiem widać linię Tatr Wysokich. Szczyt jest oddzielony od pobliskiej Magury (1109 m) Przełęcz± Kowiorek (1042 m), zwan± również Siodłem pod Klimczokiem lub Siodłem Klimczoka. Na zboczu Magury ponad przełęcz± znajduje się schronisko PTTK Klimczok. Szczyt jest zaliczany do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt Pasma Klimczoka. | |
749 | Magura (B. ¦l±ski) | 1109 | Szczyt ponad Kotlin± Żywieck± w Beskidzie ¦l±skim. Jest to wydłużona i spłaszczona kulminacja, oddzielona od Klimczoka Przełęcz± Kowiorek (1042 m), zwan± również Siodłem pod Klimczokiem lub Siodłem Klimczoka. Na zachodnim zboczu Magury i jednocze¶nie przed przełęcz± znajduje się schronisko PTTK Klimczok, a powyżej niego - stacja GOPR. Grzbietem Magury prowadzi czerwony i żółty szlak turystyczny. Niedaleko rozej¶cia czerwonego i żółtego szlaku (około 100 m na północ od niego) znajduj± się ruiny dawnego basenu k±pielowego. Na północno-wschodnim zboczu w stronę Bystrej można wyróżnić dwa nazwane załamania grzbietu - Lanckorona (751 m) oraz Rówień (601 m). Wschodnim grzbietem Magury prowadzi żółty szlak, który schodzi w kierunku Mesznej. Znajduje się tam popularna Chata na Groniu, na której jest zawieszona tablica z opisem szczytów, przygotowanym z użyciem aplikacji Polskie Góry. | |
750 | Trzy Kopce (B. ¦l±ski) | 1082 | Szczyt położony około 750 m na południowy zachód od Klimczoka w Beskidzie ¦l±skim. Na południowym stoku znajduje się Jaskinia w Trzech Kopcach (współrzędne: 49.733239, 18.985505), a na szczycie pozostały ruiny dawnego prywatnego schroniska z lat trzydziestych XX wieku. | |
751 | Stołów (B. ¦l±ski) | 1035 | Rozległe, spłaszczone wypiętrzenie grzbietu między Trzema Kopcami koło Klimczoka a Błatni± w Beskidzie ¦l±skim | |
752 | Błatnia (B. ¦l±ski) | 917 | Popularna góra w grupie Klimczoka w Beskidzie ¦l±skim, dawna nazwa Błotny lub Góra Błotna. Wznosi się na południe od Doliny Wapienicy, niecałe 4 km na zachód od Klimczoka (ramię z Trzema Kopcami i Stołowem) i jest zwornikiem dla biegn±cego w kierunku zachodnim ramienia Wielkiej Cisowej, Małego Cisowego, Czupla, Łazka i Zebrzydki oraz dla odgałęziaj±cej się ku północy rosochy Przykrej, Wielkiej Polany, Kopanego i Palenicy. Pod szczytem na wschód ci±gnie się polana z panoramicznym widokiem, a nieco niżej w lesie, na południowy zachód znajduje się Schronisko PTTK na Błatniej, wybudowane w latach 1925-1926. W najwyższym punkcie polany znajduje się kopczyk z betonow± konstrukcj±, która wygl±da jak bunkier, ale stanowi zbiornik wody dla schroniska. | |
753 | Wysokie (B. ¦l±ski) | 756 | Szczyt w północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego, w pa¶mie Błotnego. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak prowadz±cy z Wapienicy na Błatni±. Niedaleko szczytu, po skręceniu ze szlaku niebieskiego w kierunku Borowiny znajduje się Uroczysko Kultowe z XVII wieku, w którym odbywały się tajne nabożeństwa i ¶luby ewangelickie. W miejscu tym na kształt amfiteatru wyciosane jest kilkana¶cie kamiennych stopni, które pomie¶cić mogły około 500 osób. | |
754 | Palenica (B. ¦l±ski) | 688 | Stroma góra ponad Jaworzem w Beskidzie ¦l±skim. 200 m na południowy zachód od Palenicy znajduje się wyższy o zaledwie 2 m wierzchołek Kopany, przez który przechodzi niebieski szlak turystyczny. | |
755 | Bucznik (B. ¦l±ski) | 683 | Szczyt w północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego, stanowi±cy zakończenie górskiego ramienia Wielkiej Polany w pa¶mie Błotnego. Wznosi się od wschodu nad Jaworzem Nałężem. | |
756 | Wielka Polana (B¦) | 787 | Wydłużone, rozległe wzniesienie w północnej czę¶ci Beskidu ¦l±skiego, w pa¶mie Błotnego | |
757 | Górka (Pog. Ciesz.) | 474 | Niewysoka góra w Górkach Wielkich na Pogórzu Cieszyńskim, u podnóża Beskidu ¦l±skiego. Na północ od Górki, ponad wsi± Grodziec, znajduje się wzgórze o nazwie Goruszka (365 m), które jest dobrze widoczne z drogi S52 Cieszyn - Bielsko-Biała. | |
758 | Zebrzydka (B. ¦l±ski) | 577 | Niewysoka górka w kształcie kopca w Górkach Wielkich w Beskidzie ¦l±skim. Inne nazwy: Rzebrzydka, Rzebrzyczka lub Rzybrzyczka. | |
759 | Czupel (Cisowy, B¦) | 736 | Szczyt Beskidzie ¦l±skim, leż±cy w grzbiecie ci±gn±cym się na południowy wschód od Górek Wielkich: Zebrzydka, Łazek, Czupel, Mały Cisowy, Wielka Cisowa, Błatnia | |
760 | Mały Cisowy (B. ¦l±ski) | 829 | Szczyt w Beskidzie ¦l±skim, położony w grzbiecie między Górkami Wielkimi i Błatni± (tzw. pasemko Błatniej). Inna nazwa to Mała Cisowa. | |
761 | Szyndzielnia (B. ¦l±ski) | 1028 | Szczyt w Beskidzie ¦l±skim, najwyższa góra ponad miastem Bielsko-Biała. Pod szczytem znajduje się schronisko oraz wieża obserwacyjna. Na zboczach Szyndzielni można wyróżnić dawny stok narciarski o nazwie Sahara. Na szczyt można wjechać kolej± gondolow±. Inne dawne nazwy to Szędzielnia lub Gaciok, a niem. Kamitzerplatte, Kamnitzerplatte - od nazwy niemieckiej leż±cej u podnóża góry Kamienicy (Kamnitz) oraz dzielnicy Bielska (Bielitz) o tej samej nazwie. | |
762 | Szyndzielnia (kolej, B¦) | 959 | Górna stacja kolei linowej z Bielska-Białej na Szyndzielnię. Obok budynku stoi maszt i wieża widokowa. | |
763 | Cuberniok (B. ¦l±ski) | 735 | Szczyt położony w północnym grzbiecie Szyndzielni w Beskidzie ¦l±skim, inne nazwy to Cyberniok, Koziniec. Od północnego zbocza Szyndzielni oddziela go Przełęcz Dylówki (720 m), na któr± prowadzi niebieski szlak spod dolnej stacji kolei gondolowej na Szyndzielnię oraz przechodz± dwa szlaki prowadz±ce spod Dębowca na Szyndzielnię - zielony i czerwony. | |
764 | Dębowiec (B. ¦l±ski) | 536 | Niewysoka góra w Beskidzie ¦l±skim nad miastem Bielsko-Biała. Zalesiony szczyt o wysoko¶ci 686 m znajduje się wyżej w lesie, natomiast bardziej charakterystycznym punktem jest szczyt polany o wysoko¶ci 536 m, na który można wjechać wyci±giem krzesełkowym. Znajduje się tam również schronisko turystyczne. | |
765 | Kołowrót (B. ¦l±ski) | 798 | Dwuwierzchołkowy szczyt w Beskidzie ¦l±skim między Kozi± Gór± (686 m) i Szyndzielni± (1028 m). Wznosi się na wschód od przełęczy Kołowrót (770 m), oddzielaj±cej go od Szyndzielni, natomiast od Koziej Góry oddziela go Przełęcz Kozia (Sipa, 608 m). Grzbietem Kołowrotu przechodzi żółty szlak turystyczny. Dwa wypiętrzenia oddziela płytkie siodło, nieco wyższy jest wschodni wierzchołek. | |
766 | Kozia Góra (B. ¦l±ski) | 686 | Popularna w¶ród mieszkańców Bielska-Białej niewysoka góra w Beskidzie ¦l±skim, zwana również Stefank±. Posiada dwa wierzchołki, nieco wyższy jest zachodni. Od położonego na zachód Kołowrotu (798 m) oddziela j± Przełęcz Kozia (Sipa, 608 m), od położonej na wschód Równi (610 m) - płytka Przełęcz pod Równi± (598 m). Pod szczytem Koziej Góry znajduje się schronisko Stefanka. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny, który ł±czy się z innymi szlakami - od zachodu: żółtym, zielonym i czerwonym. Na zboczach Koziej Góry zbudowano wiele tras MTB i jest to bardzo popularne miejsce w¶ród rowerzystów. Na terenie schroniska znajduje się tablica z opisami szczytów, przygotowana z użyciem aplikacji Polskie Góry. | |
767 | Równia (B. ¦l±ski) | 610 | Niewysoka góra w Beskidzie ¦l±skim o spłaszczonym wierzchołku, rozpoczynaj±ca grzbiet Równia - Kozia Góra (686 m) - Kołowrót (798 m) - Szyndzielnia (1028 m) i jednocze¶nie stanowi±ca północno-wschodnie zakończenie czę¶ci Pasma Baraniej Góry. Zarówno północne, jak i południowe stoki góry znajduj± się w granicach administracyjnych Bielska-Białej i wchodz± w skład Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego Cygański Las. U wschodnich podnóży Równi wznosz± się zabudowania Specjalistycznego Zespołu Chorób Płuc i GruĽlicy w Bystrej, popularnie nazywanego Sanatorium. Na stoku północno-wschodnim góry znajduje się czynna skocznia narciarska miejscowego klubu LKS Klimczok Bystra. | |
768 | Trzy Lipki (BB) | 386 | Wzgórze na Pogórzu ¦l±skim w obrębie miasta Bielsko-Biała. Na szczycie znajduje się 40-metrowy krzyż. | |
769 | Łysa Góra (B. Mały) | 660 | Zalesiony szczyt w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym, położony ponad dzielnic± Straconka w Bielsku-Białej. Jest najdalej na zachód wysuniętym szczytem Beskidu Małego. Stanowi zakończenie grzbietu, który odchodzi na zachód (potem skręca na północy zachód) od szczytu Magurki Wilkowickiej i przez wypiętrzenie Rogacz (828 m), Łys± Przełęcz (570 m) i Łys± Górę opada do Leszczyn i Mikuszowic Krakowskich - dzielnic Bielska-Białej. | |
770 | Gaiki (B. Mały) | 816 | Szczyt w Beskidzie Małym ponad dzielnicami Lipnik i Straconka w Bielsku-Białej. Rozpoczyna ci±gn±cy się na wschód masyw Gaiki - Kopce - Groniczki - Hrobacza Ł±ka. Wierzchołek o wysoko¶ci 816 m jest słabo zaznaczony i znajduje się na zachód od punktu rozgałęzienia szlaków turystycznych (808 m). | |
771 | Kopce (B. Mały) | 826 | Szczyt w Beskidzie Małym w grani Gaiki - Groniczki - Hrobacza Ł±ka, położony między Gaikami i Groniczkami. Na południowym zboczu znajduje się Polana Anulki pod Kopcami. | |
772 | Groniczki (B. Mały) | 833 | Inna nazwa Groniczek - kulminacja grani Gaiki - Hrobacza Ł±ka w Beskidzie Małym w Grupie Magurki Wilkowickiej. Na wschód od szczytu znajduje się Przełęcz u Panienki (739 m), na południowy zachód - grzbiet Kopców z kulminacj± 826 m oraz Gaiki (816 m). | |
773 | Hrobacza Ł±ka (B. Mały) | 828 | Góra w Beskidzie Małym wznosz±ca się nad Kozami. Znajduje się w głównym grzbiecie Grupy Magurki Wilkowickiej, między przełęcz± Przegibek a Bujakowskim Groniem. Na szczycie od 2002 roku stoi o¶wietlony noc± krzyż o wysoko¶ci aż 35 m, a pod szczytem znajduje się polana (ł±ka), przy której znajduje się schronisko turystyczne. Nazwa szczytu pochodzi prawdopodobnie od popularnego w okolicy nazwiska Chrobak i często spotyka się również pisownię Chrobacza Ł±ka. | |
774 | Bujakowski Groń (BM) | 729 | Wznosz±cy się ponad Bujakowem szczyt w północnej czę¶ci Grupy Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się w jej głównym grzbiecie wznosz±cym się na zachodnich brzegach Soły i jest najdalej na północ wysuniętym szczytem tej grupy. Na szczycie Bujakowskiego Gronia grzbiet zakręca w kierunku południowo-wschodnim i poprzez Zasolnicę opada do doliny Soły. Między podnóżami tego grzbietu i Żaru wybudowano na Sole Zaporę w Por±bce, za któr± powstał sztuczny zbiornik wodny - Jezioro Międzybrodzkie. Na szczycie Bujakowskiego Gronia znajduje się kapliczka i informacj± o szczycie i ławeczka. Na mapach można spotkać niepoprawnie zawyżon± wysoko¶ć Bujakowskiego Gronia - 749 m (prawidłowa to 729 m). | |
775 | Sokołówka (B. Mały) | 853 | Szczyt w Grupie Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się w głównym grzbiecie tej grupy, pomiędzy Magurk± Wilkowick± (909 m) i przełęcz± Przegibek (663 m). | |
776 | Magurka Wilkow. (BM) | 909 | Popularna góra w Beskidzie Małym, na szczycie której znajduje się maszt oraz schronisko turystyczne. Wyrasta w głównym grzbiecie tzw. Grupy Magurki Wilkowickiej, między Czuplem i Sokołówk±. Na zachód od Magurki Wilkowickiej odchodzi boczny grzbiet ze szczytami Rogacza i Łysej Góry. Na szczyt prowadzi wiele szlaków turystycznych, o wszystkich możliwych kolorach. | |
777 | Czupel (B. Mały) | 930 | Najwyższy szczyt Beskidu Małego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór (jako najwyższy szczyt mikroregionu Grupy Magurki Wilkowickiej). Według starszych pomiarów miał wysoko¶ć 933 m, ale po dokładnej weryfikacji obniżono tę warto¶ć o 3 metry. Na szczycie znajduje się miejsce wypoczynku z ławkami i stołami oraz zamykana skrzynka z piecz±tk± turystyczn±. Przez wierzchołek Czupla przechodzi niebieski szlak turystyczny, prowadz±cy z Lipnika w Bielsku-Białej przez Gaiki (816 m), Przełęcz Przegibek (663 m), Magurkę Wilkowick± (909 m) i wła¶nie Czupel. Niebieski szlak schodzi potem na wschód na Przełęcz pod Czuplem (872 m), omija położony po drugiej stronie przełęczy Rogacz (898 m) i przez Suchy Wierch (781 m) schodzi w dół do Czernichowa i na zaporę w Tresnej. Na Przełęczy pod Czuplem niebieski szlak przecina się z czerwonym, którym można tu dotrzeć z południa z Łodygowic lub z północnego wschodu z Międzybrodzia Bialskiego. Popularn± tras± jest niebieski szlak prowadz±cy z Przełęczy Przegibek (znajduje się tam spory parking) przez Magurkę Wilkowick± i dalej grani± w kierunku południowo-wschodnim. W połowie drogi z Magurki na Czupel, niedaleko zł±czenia niebieskiego szlaku z czarnym, znajduje się Jaskinia Wietrzna Dziura, a nieco dalej na wschód rozci±ga się szeroka polana, na szczycie której kiedy¶ znajdowało się schronisko Widok na Tatry, które spłonęło w 1966 roku i nigdy nie zostało odbudowane. Obecnie to miejsce nosi nazwę Polana Spalone. | |
778 | Rogacz (B. Mały) | 898 | Szczyt Beskidu Małego, znajduj±cy się w jego zachodniej czę¶ci położonej na zachód od doliny Soły. Jest to tzw. Grupa Magurki Wilkowickiej. Rogacz znajduje się w tym samym grzbiecie co najwyższy szczyt Beskidu Małego Czupel (najnowsze pomiary 930 m, wcze¶niej 933 m), w odległo¶ci 730 m (w linii prostej) na wschód od niego. Obydwa szczyty oddzielone s± przełęcz± Wysokie Siodło. Na Rogaczu grzbiet rozgałęzia się na dwie odnogi: południowo-wschodni± z Suchym Wierchem i północno-wschodni±, schodz±c± do centrum Międzybrodzia Bialskiego. Obydwa grzbiety opadaj± na wschód do Jeziora Międzybrodzkiego. | |
779 | Bukowski Groń (B. Mały) | 767 | Szczyt w Beskidzie Małym, znajduj±cy się w pa¶mie Bukowca, które na Błasiakówce odgałęzia się od głównego grzbietu Beskidu Małego i biegnie w zachodnim kierunku, do Jeziora Czanieckiego w Por±bce. Inna nazwa to Bukowiec. Południowym grzbietem Bukowskiego Gronia prowadzi zielony szlak turystyczny, a do kamiennego kopca na szczycie można doj¶ć ¶cieżkami. Szczyt jest wypłaszczony i ciężko wyróżnić najwyższy wierzchołek - kopiec szczytowy usypano we wschodniej czę¶ci. | |
780 | Trzonka (B. Mały) | 729 | Szczyt w Beskidzie Andrychowskim w Beskidzie Małym, położony między Bukowskim Groniem i Przełęcz± Bukowsk±. Inne nazwy to Szronka lub Czonka. Ze szczytowych polan roztaczaj± się widoki na wschód w stronę Potrójnej i na zachód w stronę Hrobaczej Ł±ki (charakterystyczny masyw z krzyżem na wierzchołku), Żaru (płaski szczyt ze zbiornikiem wodnym na górze). Dalej na wschód, około 400 m za Przełęcz± Bukowsk±, przy zielonym szlaku, znajduje się murowana kapliczka i Ľródło wody pitnej. | |
781 | Złota Góra (B. Mały) | 757 | Szczyt w masywie Porębskiego Gronia w Beskidzie Andrychowskim (wschodnia czę¶ć Beskidu Małego). Na północnym stoku istnieje siarczane Ľródło oraz odkrywki wapienia. Z nazw± szczytu wi±że się legenda, że w jaskini Złotej Górki mieli swoj± kryjówkę zbójnicy, chodz±cy na wyprawy na szczudłach, wzbudzaj±c tym samym popłoch w¶ród miejscowej ludno¶ci. Podobno skarby zbójców do tej pory znajduj± się w pieczarze na stokach Złotej Góry. | |
782 | Jawornica (B. Mały) | 830 | Szczyt w Beskidzie Małym ponad Targanicami, znajduj±cy się w północno-zachodnim grzbiecie Potrójnej, oddzielaj±cym dolinę Targaniczanki od doliny Bolęcinianki. Grzbietem prowadzi żółty szlak turystyczny. Na szczycie stoi metalowy krzyż ufundowany na pami±tkę ¶mierci czterech narciarzy z andrychowskiego Klubu Sportowego Beskid, którzy zginęli tragicznie na Babiej Górze w nocy z 14 na 15 lutego 1935. Kiedy¶ miejsce to stanowiło dobry punkt widokowy, obecnie jest poro¶nięte lasem. | |
783 | Żar (B. Mały) | 761 | Popularny w¶ród narciarzy, paralotniarzy i szybowników szczyt w Beskidzie Małym. Na górze znajduje się zbiornik elektrowni szczytowo-pompowej, maszt oraz rozbudowana infrastruktura turystyczna. Na Żar można wjechać kolej± linowo-terenow±. | |
784 | Kiczera (B. Mały) | 831 | ¦wietny punkt widokowy w Beskidzie Małym, z którego można popatrzeć z góry na taflę zbiornika na Górze Żar. Stanowi zwieńczenie grzbietu, który poprzez Żar (761 m) opada do Jeziora Międzybrodzkiego. Południowe stoki tego grzbietu opadaj± do doliny potoku Isepnica, północne do doliny potoku Wielka Puszcza, południowo-wschodnie do Przełęczy Isepnickiej (698 m) oddzielaj±cej Kiczerę od Cisowej Grapy (810 m). | |
785 | Jaworzyna (B. Mały) | 864 | Szczyt w Beskidzie Małym, położony w grzbiecie oddzielaj±cym dolinę Kocierzanki od doliny Isepnicy, pomiędzy Ko¶cielcem a Przełęcz± Cisow± | |
786 | Kocierz (Szeroka, BM) | 884 | Szczyt w głównym grzbiecie Beskidu Małego, w jego czę¶ci zwanej Beskidem Andrychowskim lub Górami Zasolskimi. Znajduje się w tym grzbiecie pomiędzy przełęcz± Przysłop Cisowy i Przełęcz± Szerok±. Spotykane nazwy szczytu to Kocierz, Szeroka i Wielka Góra. | |
787 | Wielki Cisownik (BM) | 853 | Stromo zwieńczony, zalesiony szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Andrychowskiego (Beskid Mały), inna nazwa to Wielka Cisowa Grapa. Główny wierzchołek jest zwornikiem trzech grzbietów: południowo-zachodni poprzez Maleckie, Jaworzynę i Stary Groń opada do Jeziora Żywieckiego, północno-zachodni poprzez Cisow± Grapę, Przełęcz Isepnick±, Kiczerę i Żar opada do Jeziora Międzybrodzkiego, wschodni to główny grzbiet Beskidu Małego, biegn±cy przez Kocierz i Beskid do Przełęczy Kocierskiej i dalej na wschód. | |
788 | Potrójna (B. Mały) | 887 | Panoramiczny, dwuwierzchołkowy (887, 883 m) szczyt w Beskidzie Andrychowskim (wschodnia czę¶ć Beskidu Małego). Przez niższy, południowy wierzchołek, przechodzi czerwony szlak, prowadz±cy głównym grzbietem Beskidu Małego. Obydwa wierzchołki s± zwornikami dla trzech grzbietów - wyższy rozgałęzia się na północno-zachodni grzbiet Jawornicy i północno-wschodni grzbiet Czarnego Gronia. Na południowym zboczu Potrójnej znajduje się charakterystyczna forma skalna Zbójeckie Okno. | |
789 | Łamana Skała (B. Mały) | 929 | Drugi co do wysoko¶ci (po Czuplu) szczyt Beskidu Małego, najwyższy w Beskidzie Andrychowskim. Znajduje się w Pa¶mie Łamanej Skały, przez które przebiega główny grzbiet Beskidu Małego. Ma dwa wierzchołki, z których niższy nosi nazwę Madohora i jest zwornikiem dla Pasemka Łysiny. Łamana Skała jest zaliczana do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Łamanej Skały i Beskidu Andrychowskiego. | |
790 | Leskowiec (B. Mały) | 922 | Szczyt we wschodniej czę¶ci Beskidu Małego, w Pa¶mie Łamanej Skały, inna zwyczajowa nazwa to Beskid. Znajduje się w głównym grzbiecie tego pasma, między Groniem Jana Pawła II (890 m), oddzielony od niego płytk± Przełęcz± Midowicza, a Potrójn± (847 m), oddzielony od niej przełęcz± Beskidek (805 m). Na szczycie znajduje się drewniany krzyż i wiata, a z polany rozci±gaj± się ładne widoki na południe. Pod szczytem pobliskiego Gronia Jana Pawła II znajduje się schronisko PTTK Leskowiec. | |
791 | Gancarz (B. Mały) | 802 | Szczyt we wschodniej czę¶ci Beskidu Małego. Znajduje się w północno-zachodnim grzbiecie Gronia Jana Pawła II w Beskidzie Małym, pomiędzy Czub± a Czołem. | |
792 | Magurka Ponikiewska | 820 | Trójwierzchołkowy szczyt we wschodniej czę¶ci Beskidu Małego, w jego głównym grzbiecie opadaj±cym od Gronia Jana Pawła II w stronę doliny rzeki Skawy. Inna nazwa to Królewizna. Znajduje się grzbiecie między Groniem Jana Pawła II a Żarem (678 m), na granicy miejscowo¶ci Ponikiew i Jaszczurowa. Od najwyższego jego wierzchołka (820 m) w południowo-wschodnim kierunku odchodzi do¶ć długi grzbiet Makowej Góry, który niżej zakręca w północno-wschodnim kierunku i kończy się wzniesieniem Jedlicznika nad Skaw±. Pomiędzy grzbietem tym, a głównym grzbietem Beskidu Małego znajduje się dolina potoku Jaszczurówka. Od najniższego wierzchołka (791 m) odchodzi w południowo-wschodnim kierunku grzbiet Jaszczurowej Góry tworz±cy prawe zbocza doliny Jaszczurówki. | |
793 | Wlk. Gibasów Groń (BM) | 890 | Najwyższy szczyt w Pa¶mie Łysiny, zaliczanym do Pasma Łamanej Skały w Beskidzie Małym. | |
794 | Kucówki (B. Mały) | 832 | Szczyt w Pa¶mie Łysiny w Beskidzie Małym. Jest drugim co do wysoko¶ci szczytem tego pasma (po Wielkim Gibasów Groniu). Znajduje się w ¶rodkowej czę¶ci pasma, między szczytem Nad Płone (770 m) a Czarnymi Działami. | |
795 | Łysina (B. Mały) | 779 | Szczyt w Pa¶mie Łysiny w Beskidzie Małym, inne nazwy to ¦cieszków Groń lub ¦ciszków Groń. Znajduje się pomiędzy Gugów Groniem (759 m) a Kucówkami (833 m). Na polanie na południe od szczytu znajduje się taras widokowy, z którego roztaczaj± się wspaniałe widoki na Beskid Żywiecki. Na wschód od szczytu (¶cieżka prowadzi na południe od zielonego szlaku) znajduje się grupa skał zwana Zamczyskiem, a w nim Jaskinia Lodowa. Jest to najniżej w Polsce położona jaskinia, w której w okresie letnim występuje lód. | |
796 | Wielka Racza (B. Żyw.) | 1236 | Najwyższy szczyt grupy Wielkiej Raczy (Worka Raczańskiego) w Beskidzie Żywieckim, zaliczany do Diademu Polskich Gór, słow. Veµká Rača. Na szczycie znajduje się schronisko turystyczne. | |
797 | Przegibek (Bania, BŻ) | 1124 | Góra w Beskidzie Żywieckim (słow. Kysucké Beskydy), na którym granica polsko-słowacka zakręca pod k±tem prostym, słow. Priehybok. Znajduje się w grupie Wielkiej Raczy, pomiędzy szczytem Majów (słow. Majov grúň, 1135 m) a Kikul± (1119 m), od której oddzielony jest przełęcz± Pod Bani±. Na przełęczy pod Przegibkiem znajduje się schronisko. | |
798 | Oszust (B. Żyw.) | 1155 | Szczyt w Beskidzie Żywieckim (Beskidy Orawskie na Słowacji), inna nazwa to Oszus, słow. Úąust. Znajduje się w głównym grzbiecie tego pasma, pomiędzy przełęczami Glinka i Przysłop, a dokładniej pomiędzy Równym Beskidem, od którego oddzielony jest Przełęcz± pod Oszusem (950 m) i Kaniówk± (952 m). Grzbietem tym przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny. | |
799 | Wielka Rycerzowa (BŻ) | 1226 | Szczyt należ±cy do Grupy Wielkiej Raczy, położony w Beskidzie Żywieckim, słow. Rycierova hora. Przez szczyt przebiega Wielki Europejski Dział Wodny (między zlewiskiem Bałtyku i Morza Czarnego) oraz granica polsko-słowacka. | |
800 | Muńcuł (B. Żyw.) | 1165 | Masyw górski w Beskidzie Żywieckim. Inne nazwy to Muńczoł, Muńcoł, dawniej też Menczoł. Znajduje się w Grupie Wielkiej Raczy, w bocznym grzbiecie, który odgałęzia się na północ od Wielkiej Rycerzowej i poprzez Mał± Rycerzow±, Wiertalówkę, Kotarz, przełęcz Kotarz i Muńcuł ci±gnie się aż do doliny Soły w Ujsołach. | |
801 | Prusów (B. Żyw.) | 1010 | Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Wznosi się w bocznym, północno-zachodnim grzbiecie Redykalnego Wierchu, który poprzez Prusów, Borucz i Palenicę ci±gnie się do doliny Soły w Węgierskiej Górce. | |
802 | Boraczy Wierch (BŻ) | 1244 | Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się w grzbiecie, który od Rysianki (1322 m) biegnie w północno-zachodnim kierunku poprzez Lipowski Wierch (1324 m) i Boraczy Wierch do Redykalnego Wierchu (1144 m). | |
803 | Lipowski Wierch (BŻ) | 1324 | Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się w grzbiecie, który od Rysianki ci±gnie się w północno-zachodnim kierunku do Redykalnego Wierchu i jest najwyższym szczytem w tym obszarze. Nazwa pochodzi od lip porastaj±cych niegdy¶ zbocze Lipowskiego Wierchu. | |
804 | Rysianka (B. Żyw.) | 1322 | Szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Stanowi zwornik dla trzech grzbietów. Grzbietem południowo-wschodnim poprzez nienazwan± przełęcz ł±czy się z Trzema Kopcami w Grupie Pilska, w północnym kierunku poprzez przełęcz Pawlusia odbiega od niej grzbiet Romanki, a w południowo-zachodnim biegnie grzbiet przez Lipowski Wierch do Redykalnego Wierchu. Przez szczyt Rysianki nie prowadzi żaden szlak turystyczny, natomiast można do niego doj¶ć ¶cieżk± od strony wschodniej spod Schroniska PTTK na Hali Rysiance, położonego na wysoko¶ci 1290 m. To miejsce stanowi ważny węzeł szlaków. Spod szczytu Rysianki na zachodnim zboczu rozci±ga się Hala Koziorka, z której s± ładne widoki, głównie na Beskid ¦l±ski. | |
805 | Romanka (B. Żyw.) | 1366 | Najwyższy szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Posiada dwa wierzchołki, północny nosi nazwę Majcherkowa. Od s±siedniej Rysianki oddziela j± Przełęcz Pawlusia (1176 m). | |
806 | Trzy Kopce (B. Żyw.) | 1216 | Szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji s± Oravské Beskydy). Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Rysiank± a Palenic± (Szyproniem, Brts). | |
807 | Szyproń (B. Żyw.) | 1339 | Szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji s± Oravské Beskydy). Pierwotna nazwy to Szyproń, Syfon, Polonica, obecnie Palenica, słow. Brts. Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Trzema Kopcami (1216 m) a Przełęcz± Cudzichow± (ok. 1300 m), oddzielaj±c± Palenicę od Munczolika, zwanego też Sypurzeniem (1356 m). | |
808 | Munczolik (B. Żyw.) | 1356 | Szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji s± Oravské Beskydy). Inna nazwa to Sypurzeń, Szczawina. Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Kopcem (1391 m) a Przełęcz± Cudzichow± (ok. 1300 m), oddzielaj±c± go od Palenicy (Szypronia, Brts, 1339 m). Przez Munczolik przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny. Północne stoki (polskie) opadaj± do doliny potoku Sopotnia, południowe do doliny słowackiego potoku Mutnianka. | |
809 | Pilsko (B. Żyw., SK) | 1557 | Drugi po masywie Babiej Góry najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego. Główny wierzchołek jest położony w cało¶ci po stronie słowackiej, polski (graniczny) nosi nazwę Góra Pięciu Kopców (1542 m) i zalicza się go do Diademu Polskich Gór (jako najwyższy w polskiej czę¶ci mikroregionu Grupy Pilska i Romanki) oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie ¶l±skim). Na znajduj±c± się poniżej Halę Miziow± można wjechać wyci±giem krzesełkowym, znajduje się tam również schronisko. | |
810 | Mechy (B. Żyw., SK) | 1466 | Niższy wierzchołek masywu Pilska w Beskidzie Żywieckim, położony na Słowacji | |
811 | Mędralowa (B. Żyw.) | 1169 | Szczyt znajduj±cy się w tzw. Grupie Mędralowej (lub Pa¶mie Mędralowej), na mapach i w przewodnikach turystycznych często zaliczanej do Beskidu Żywieckiego, jednak według regionalizacji Kondrackiego jest to Beskid Makowski. Po stronie słowackiej s± to Oravské Beskydy. Mędralowa jest najwyższym szczytem Grupy Mędralowej i zarazem całego Beskidu Makowskiego, jeżeli trzymać się regionalizacji Kondrackiego. Znajduje się na granicy polsko-słowackiej, w grzbiecie pomiędzy Przełęcz± Jałowieck± Północn± (998 m) oddzielaj±c± j± od Pasma Babiogórskiego, a przełęcz± Głuchaczki (830 m) oddzielaj±c± j± od Grupy Pilska. Grzbietem tym biegnie Wielki Europejski Dział Wodny. Pomiędzy głównym wierzchołkiem Mędralowej a przełęcz± Głuchaczki na mapach wyróżniany jest jeszcze mało wybitny szczyt Mędralowej Zachodniej (1024 m). Te wierzchołki s± najdalej na północ wysuniętymi punktami na obszarze Słowacji. | |
812 | Jałowiec (B. Żyw.) | 1111 | Szczyt Pasma Przedbabiogórskiego, które według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego należy do Beskidu Makowskiego, jednak według innych Ľródeł Pasmo Przedbabiogórskie dzieli się na Grupę Mędralowej, Pasmo Solnisk i Pasmo Jałowieckie, wszystkie zaliczaj±c do Beskidu Żywieckiego. Jałowiec jest najwyższym szczytem Pasma Jałowieckiego i zalicza się go do Diademu Polskich Gór. Znajduje się pomiędzy Czerniaw± Such± (1062 m), od której oddziela go Przełęcz Sucha (982 m), a Kolędówk± (884 m), od której oddziela go płytka przełęcz Opaczne (879 m). | |
813 | Mała Babia (B. Żyw.) | 1515 | Mała Babia Góra lub Cyl (słow. Malá Babia hora) jest jednym z wierzchołków masywu Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim. Od głównej czę¶ci wyraĽnie oddziela go Przełęcz Brona (1408 m). Mała Babia Góra jest uznawana za trzeci co do wysoko¶ci szczytem w całych polskich Beskidach (po Diablaku i Pilsku), jeżeli nie liczy się wschodnich przedwierzchołków Babiej Góry - Gówniaka i Kępy. | |
814 | Babia Góra (B. Żyw.) | 1725 | Najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego, zaliczany do Korony Gór Polski. Jest najwyższym szczytem Beskidów Zachodnich i poza Tatrami najwyższym szczytem w Polsce, a drugim co do wybitno¶ci (po ¦nieżce). Babi± Górę zalicza się również do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Babiogórskiego. Inne nazwy to Diablak, Królowa Beskidów, a także bardziej potocznie Matka Niepogód lub Kapry¶nica, ze względu na zmienn± pogodę. We wschodnim grzbiecie schodz±cym w stronę Przełęczy Krowiarki można wyróżnić szczyty: Gówniak (inaczej Wołowe Skałki, 1617 m), Kępa (1521 m) oraz Sokolica (1367 m). W zachodnim grzbiecie można wyróżnić Ko¶ciółek Wschodni i Ko¶ciółek Zachodni, natomiast od Małej Babiej Góry (inaczej Cylu, 1515 m) masyw jest oddzielony Przełęcz± Brona (1408 m). W masywie Babiej Góry wytyczono liczne szlaki turystyczne. Najpopularniejszy czerwony Główny Szlak Beskidzki prowadzi z Przełęczy Lipnickiej (Krowiarki), na szczyt Babiej Góry, po czym schodzi na Przełęcz Brona i do schroniska na Markowych Szczawinach. Przełęcz Lipnicka jest poł±czona ze schroniskiem Markowe Szczawiny niebieskim szlakiem, od którego po drodze odchodz± na grzbiet dwa szlaki - zielony (Perć Przyrodników) i na sam szczyt żółty (trudna Perć Akademików). Z południa z Jabłonki na szczyt prowadzi zielony szlak, natomiast najpopularniejszy w¶ród Słowaków jest żółty szlak, wychodz±cy spod schroniska Slana voda. | |
815 | Cyl Hali ¦miet. (BŻ) | 1298 | Szczyt w Beskidzie Żywieckim, w zachodniej czę¶ci Pasma Policy. Nazwa pochodzi od dawniej istniej±cej w szczytowych partiach Hali ¦mietanowej. Na mapach czasem spotyka się nazwę Kiczorka, co jest myl±ce, ponieważ tak nazywa się również szczyt w północnym ramieniu. Cyl Hali ¦mietanowej jest zwornikiem, gdyż od głównego grzbietu odchodz± dwa boczne - jeden na północ, w kierunku Kiczorki (1012 m), drugi na zachód, w stronę Mosornego Gronia (1047 m), a główna grań, któr± prowadzi czerwony Główny Szlak Beskidzki, zakręca w tym miejscu pod k±tem prostym. | |
816 | Polica (B. Żyw.) | 1369 | Najwyższy szczyt w Pa¶mie Policy w Beskidzie Żywieckim, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Dawniej szczyt nosił nazwę Police, co w języku wołoskim oznaczało półkę, na której w bacówce trzymano sery. Na szczycie znajduje się pomnik upamiętniaj±cy katastrofę lotnicz± z 1969 roku. | |
817 | Czyrniec (B. Żyw.) | 1328 | Szczyt w Pa¶mie Policy, należ±cym do Beskidu Żywieckiego. Znajduje się w jego bocznym grzbiecie odbiegaj±cym od Policy na południowy wschód, do Przełęczy Zubrzyckiej. | |
818 | Okr±glica (B. Żyw.) | 1239 | Góra w Pa¶mie Policy w Beskidzie Żywieckim. Na szczycie znajduje się maszt i kaplica, poniżej - schronisko na Hali Krupowej. | |
819 | Chełm (B. Mak.) | 603 | Najwyższy szczyt Pasma Chełmu w Beskidzie Makowskim | |
820 | Koskowa Góra (B. Mak.) | 867 | Najwyższy szczyt pasma Koskowej Góry w Beskidzie Makowskim. Wznosi się pomiędzy miejscowo¶ciami Bogdanówk± a Bieńkówk±. Na północ od wierzchołka zbudowano wysoki maszt. W południowym kierunku odchodzi od Koskowej Góry grzbiet, który poprzez wzniesienia Bargłowej Góry, Syrkówki i Magurki opada do doliny Krzczonówki. Koskowa Góra jest zaliczana do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt mikroregionu Pasma Koskowej Góry, leż±cego w nieformalnym regionie Beskidu Mysłowickiego. | |
821 | Solnisko (Kotoń, BM) | 857 | Najwyższy szczyt w masywie Kotonia (to inna nazwa tej góry), należ±cym do Pasma Koskowej Góry | |
822 | Zębalowa (B. Wysp.) | 858 | Rozległy masyw w Beskidzie Wyspowym, inne nazwy to: Zembalowa, Zębolowa, Golec, Klimas | |
823 | Chełm (My¶lenice, BM) | 614 | Wznosz±cy się nad My¶lenicami szczyt w Pa¶mie Lubomira i Łysiny, zaliczany do Beskidu Wyspowego lub Makowskiego. Na północnym zboczu zbudowano stok narciarski z wyci±giem krzesełkowym. Na wschód od szczytu znajduje się wieża widokowa. Północno-zachodni grzbiet Chełmu opada poprzez zupełnie niewybitny i niski Gruszczyn (475 m) do doliny Raby, która w miejscu zwanym Luterank± dokonuje przełomu między Pasmem Lubomira i Łysiny a Plebańsk± Gór± w Beskidzie Makowskim. | |
824 | Łysina (B. Mak./Wysp.) | 891 | Drugi co do wysoko¶ci szczyt w Pa¶mie Lubomira i Łysiny (po Lubomirze, nie licz±c po¶rednich Trzech Kopców), które jest zaliczane do Beskidu Wyspowego lub Makowskiego | |
825 | Lubomir (B. Mak./Wysp.) | 904 | Szczyt w Beskidzie Wyspowym, zaliczany do Korony Gór Polski, jako najwyższy w pa¶mie Beskidu Makowskiego. Należy również do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w mikroregionie Pasma Lubomira i Łysiny, leż±cego w nieformalnym regionie Beskidu Mysłowickiego. Dawna nazwa szczytu to Łysina, natomiast obecna pochodzi od nazwiska księcia Kazimierza Lubomirskiego, a nadano j± w 1932 roku w uznaniu jego zasług (w 1922 roku ofiarował państwu domek my¶liwski i 10 ha lasu). Na szczycie znajduje się obserwatorium astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza, który w 1922 roku rozpocz±ł tutaj budowę małego obserwatorium. To pierwotne już nie istnieje, a obecne ukończono w 2007 roku. Przez szczyt Lubomira przechodzi czerwony Mały Szlak Beskidzki, prowadz±cy z zachodu od Schroniska PTTK na Kudłaczach (730 m) przez Łysinę (891 m), Trzy Kopce (894 m) na Lubomir. Ze szczytu czerwony szlak schodzi w kierunku południowym w stronę Węglówki. Na szczyt można również doj¶ć zielonym szlakiem z położonej na wschodzie wsi Kobielnik. Przez przełęcz między poblisk± Łysin± i Trzema Kopcami prowadzi żółty szlak, który ł±czy położony na południu Lubień z Dobczycami na północy. | |
826 | Szczebel (B. Wysp.) | 977 | Wybitny szczyt w Beskidzie Wyspowym. Znajduje się tuż obok Zakopianki (S7) i wznosi się ponad miejscowo¶ciami: Mszana Dolna, Glisne, Tenczyn, Lubień i Kasinka Mała. | |
827 | Lubogoszcz (B. Wysp.) | 968 | Wybitny szczyt górski w Beskidzie Wyspowym, znajduj±cy się pomiędzy Szczeblem, ¦nieżnic±, Wierzbanowsk± Gór± i grzbietem Czarnego Działu. Ma długi grzbiet, posiadaj±cy trzy wierzchołki: zachodni (Zapadliska - 766 m), ¶rodkowy (Lubogoszcz Zachodnia - 953 m) i wschodni, najwyższy - Lubogoszcz (968 m). Istniej± kontrowersje, jakiego rodzaju jest nazwa szczytu - męskiego (ten Lubogoszcz) czy żeńskiego (ta Lubogoszcz). Obie formy spotyka się równie często. Według strony poradniajezykowa.pl powinno się odmieniać w rodzaju żeńskim (jak Bydgoszcz) i tak też zostało to przyjęte w aplikacji Polskie Góry. | |
828 | Luboń Wielki (B. Wysp.) | 1022 | Najwybitniejszy szczyt górski w Beskidzie Wyspowym, nazywany przez miejscowych Biernatk±. Zaliczany jest do Diademu Polskich Gór. Od pobliskiego Szczebla oddziela go przełęcz Glisne. Na górze znajduje się schronisko oraz maszt radiowo-telewizyjny. W kierunku zachodnim od szczytu odchodzi długi grzbiet, w którym znajduje się Luboń Mały, dochodzi ono aż do Naprawy. Ze znajduj±cej się na tym ramieniu Polany Surówki, przy niebieskim szlaku, widoczna jest rozległa panorama Tatr, Gorców i Babiej Góry. | |
829 | Ciecień (B. Wysp.) | 829 | Szczyt w Beskidzie Wyspowym, którego grzbiet przebiega południkowo, czym różni się od większo¶ci szczytów tego pasma | |
830 | ¦nieżnica (B. Wysp.) | 1006 | Zalesiony szczyt w Beskidzie Wyspowym, od pobliskiego Ćwilina oddzielony głębok± przełęcz± Gruszowiec. Posiada trzy wierzchołki o praktycznie równej wysoko¶ci: główny, zwany Na Budaszowie, oraz położone na wschód od niego Wierchy i Nad Stambrukiem. | |
831 | Ćwilin (B. Wysp.) | 1072 | Drugi co do wysoko¶ci szczyt Beskidu Wyspowego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Zwilling, czyli bliĽniak (domy¶lnie s±siedniej ¦nieżnicy). | |
832 | Jasień (B. Wysp.) | 1052 | Trzeci co do wysoko¶ci szczyt w Beskidzie Wyspowym (po Mogielicy i po Ćwilinie). Wznosi się ponad miejscowo¶ciami: Półrzeczki, Szczawa, Lubomierz i Łętowe. | |
833 | Mogielica (B. Wysp.) | 1171 | Najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Na górze znajduje się wieża widokowa, któr± po remoncie otwarto ponownie pod koniec 2022 roku. Na południowo-zachodnim zboczu Mogielicy znajduje się długa Polana Stumorgi, inaczej zwana Polan± Stumorgow± lub Hal± Stumorgow±. Nazwa hali Stumorgi pochodzi od dawnej jednostki powierzchni - mórg (ok. 0,5 ha). Szczyt Mogielicy stanowi węzeł szlaków. Z Jurkowa na północnym zachodzie można doj¶ć niebieskim szlakiem, z północy z Przełęczy Rydza-¦migłego (700 m, oddziela Mogielicę od Łopienia - 961 m, jest to najpopularniejsze miejsce do startu wycieczki) można doj¶ć zielonym szlakiem (póĽniej z góry prowadzi on dalej na wschód), a nieco dalej na wschód równolegle do zielonego prowadzi żółty szlak, którym również można dotrzeć na szczyt. Żółty i niebieski szlak prowadz± ze szczytu w drug± stronę przez Polanę Stumorgi - żółty idzie na zachód na Jasień (1052 m), natomiast niebieski schodzi na południe w kierunku Szczawy. Wokół Mogielicy prowadz± szlaki rowerowe, które zim± s± wykorzystywane jako trasy do narciarstwa biegowego. | |
834 | Łopień (B. Wysp.) | 961 | Masyw górski w Beskidzie Wyspowym, w którego grzbiecie wyróżnia się również Łopień ¦rodkowy (955 m) i Łopień Wschodni (805 m) | |
835 | Modyń (B. Wysp.) | 1029 | Jeden z najwyższych szczytów Beskidu Wyspowego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Nie jest typow±, wyspow± gór± w tym pa¶mie, gdyż tworzy trzy grzbiety: południowy, zakończony wzniesieniem Okr±g w Kamienicy, długi południowo-wschodni opadaj±cy poprzez przełęcz Cisowy Dział, Jasieńczyka, Klończyka i SpleĽnię do miejscowo¶ci Jastrzębie, również południowo-wschodni, opadaj±cy do Ł±cka i zakończony wzniesieniami Piechówka i Skalica. Przez szczyt przechodzi niebieski szlak turystyczny, z północy dochodzi szlak czarny, a z południa szlak żółty. Modyń jest również nazywana Gór± Zakochanych. W połowie 2021 roku na szczycie Modyni otwarto wysok± na 27 metrów wieżę widokow±. | |
836 | Jaworz (Kretówka, BW) | 921 | Najwyższy szczyt Pasma Łososińskiego w Beskidzie Wyspowym, inna nazwa to Kretówka. Na wschodnich zboczach znajduje się drewniana widokowa o wysoko¶ci około 20 m. Zaliczany jest do Diademu Polskich Gór. | |
837 | Turbacz (Gorce) | 1310 | Najwyższy szczyt Gorców, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt Gniazda Turbacza. Na wschodnim zboczu znajduje się schronisko PTTK na Turbaczu, z którego jest dobry widok między innymi na Tatry. Spod schroniska na szczyt prowadzi fragment czerwonego Głównego Szlaku Beskidzkiego, który potem schodzi w dół na północ. Szczyt nie jest specjalnie widokowy ze względu na zalesienie. Znajduje się tutaj kamienny obelisk oraz żelazny krzyż. Schronisko stanowi węzeł gorczańskich szlaków - poza czerwonym GSB przechodz± tutaj również żółty, zielony i niebieski szlak. | |
838 | Kiczora (Gorce) | 1282 | Trzeci co do wysoko¶ci szczyt w Gorcach, położony na wschód od Turbacza, oddzielony od niego Przełęcz± Dług± oraz kotłami Ľródliskowymi potoków Łopuszanka i Kamienica. Wchodzi w skład długiego Pasma Gorca. | |
839 | Jaworzyna Kam. (Gorce) | 1288 | Drugi (po Turbaczu) najwyższy szczyt Gorców. W górnym rogu polany znajduje się pochodz±ca z 1904 roku tzw. Kapliczka Bulandy. Na zachodnim krańcu Jaworzyny znajduje się jaskinia szczelinowa, tzw. Zbójnicka Jama. Na południowy wschód od szczytu, w stronę Magurek (1108 m), znajduje się Przełęcz Pańska Przehybka (995 m), pod któr± upamiętnione zostało miejsce katastrofy amerykańskiego bombowca B24 Liberator z dnia 18.12.1944. | |
840 | Przysłop (Gorce) | 1187 | Szczyt w Gorcach, w pa¶mie Gorca, znajduj±cy się pomiędzy Jaworzyn± Kamienick± (1288 m) i Gorcem (1228 m) | |
841 | Gorc (Gorce) | 1228 | Góra we wschodniej czę¶ci grzbietu głównego Gorców. Na szczycie znajduje się wieża widokowa. | |
842 | Czoło Turbacza (Gorce) | 1258 | Pi±ty pod względem wysoko¶ci szczyt w Gorcach, leż±cy w masywie Turbacza, ponad Hal± Turbacz | |
843 | Mostownica (Gorce) | 1251 | Szósty co do wysoko¶ci szczyt w Gorcach, położony na północny wschód od Turbacza, od masywu Kudłonia oddzielony przełęcz± Borek | |
844 | Kudłoń (Gorce) | 1274 | Czwarty co do wysoko¶ci szczyt w Gorcach położony na północny wschód od Turbacza, w grzbiecie ł±cz±cym Turbacz z Beskidem Wyspowym (poprzez przełęcz Przysłop) | |
845 | Gorc Troszacki (Gorce) | 1235 | Siódmy co do wysoko¶ci szczytem Gorców, mało wybitne wzniesienie w grzbiecie ci±gn±cym się od Kudłonia po Jaworzynkę | |
846 | Solnisko (Gorce) | 1183 | Szczyt w Gorcach, wznosz±cy się nad miejscowo¶ci± Obidowa. Znajduje się w krótkim bocznym grzbiecie, który odgałęzia się od wzniesienia Rozdziele i poprzez Solnisko i ¦redni Wierch biegnie w zachodnim kierunku. | |
847 | Runek (Gorce) | 1005 | Słabo wyodrębniony wierzchołek w Pa¶mie Lubania w Gorcach, na zachód od jego głównego wierzchołka | |
848 | Lubań (Gorce) | 1211 | Najwyższy szczyt Pasma Lubania w południowo-wschodniej czę¶ci Gorców, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Lubań posiada dwa wierzchołki - zachodni i wschodni. Powszechnie za wyższy uznaje się zachodni (niektóre Ľródła podaj± nawet 1225 m), jednak po dokładniejszych pomiarach wysoko¶ć wynosi 1211 m i jest taka sama jak wierzchołka wschodniego, zwanego też ¦rednim Groniem. Pomiędzy nimi znajduje się rozległa polana Wierch Lubania, która stanowi węzeł szlaków turystycznych. W 2015 roku pod szczytem zachodniego wierzchołka Lubania została wybudowana 22-metrowa wieża widokowa, z której przy dobrej pogodzie ¶wietnie widać Tatry, Jezioro Czorsztyńskie oraz okoliczne pasma górskie. | |
849 | Wielki Chocz (SK) | 1608 | Kulminacja Grupy Wielkiego Chocza i najwyższy szczyt całych Gór Choczańskich w Łańcuchu Tatrzańskim, słow. Veµký Choč. Wielki Chocz leży w zachodniej czę¶ci Gór Choczańskich. W skład masywu wchodz± także: 1. Mały Chocz (słow. Malý Choč, 1465 m) na południe od głównego szczytu, oddzielony od niego haln± przeł±czk± Vráca (1422 m), 2. mało wybitny i zalesiony Zadni Chocz (Zadný Choč, 1288 m) na południowy zachód od Małego Chocza, pod którym istniało w latach międzywojennych małe schronisko turystyczne, tzw. Hviezdoslavova útulňa, 3. widokowy Przedni Chocz (słow. Predný Choč, 1249 m) na południowy zachód od Zadniego Chocza, oddzielony z kolei od niego przełęcz± Spuątiak (słow. Sedlo Spuątiak, 1095 m). | |
850 | Skoruszyna (SK) | 1314 | Najwyższy szczyt Skoruszyńskich Wierchów na Pogórzu Skoruszyńskim, zaliczanym do Pogórza Spisko-Gubałowskiego, słow. Skoruąina. Jest też najwyższym szczytem całego Pogórza Spisko-Gubałowskiego. Na górze znajduje się wieża widokowa. | |
851 | Gubałówka (PSG) | 1120 | Podłużne wzniesienie na Pogórzu Spisko-Gubałowskim. Na Gubałówkę z Zakopanego można wjechać kolej± linowo-terenow±. Na szczycie stoi maszt RTON Gubałówka o wysoko¶ci 102 m. | |
852 | Butorowy Wierch (PSG) | 1160 | Wzniesienie na Pogórzu Gubałowskim, w Pa¶mie Gubałowskim, pomiędzy Palenic± Ko¶cielisk± (1183 m) a Gubałówk± (1126 m). Znajduje się nad Ko¶cieliskiem koło Zakopanego. | |
853 | Siwy W. (Tatry Z., SK) | 1805 | Szczyt położony na Słowacji, w grani głównej Tatr Zachodnich, w pobliżu jej zachodniego końca, słow. Sivý vrch. Jest ostatnim ku zachodowi wybitniejszym szczytem Tatr Zachodnich. W grani głównej znajduje się pomiędzy Siw± Kop± (1627 m), oddzielony od niej przełęcz± Siwy Przechód (ok. 1600 m), a Zuberskim Wierchem (1753 m), od którego oddziela go szeroka przełęcz Palenica Jałowiecka (1579 m). | |
854 | Salatyn (Tatry Zach., SK) | 2048 | Salatyński Wierch lub Salatyn (słow. Salatín, Salatínsky vrch) - szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich, jeden z 6 szczytów należ±cych do tzw. grupy Salatynów. Znajduje się w grani głównej Tatr Zachodnich oddzielaj±cej w tym miejscu Dolinę Rohack± od Doliny Jałowieckiej. W grani tej znajduje się pomiędzy Małym Salatynem (2046 m), od którego oddzielony jest niewielk± Po¶redni± Salatyńsk± Przełęcz± (2012 m), a Brestow± (1934 m), od której oddziela go Skrajna Salatyńska Przełęcz (1870 m). Jego północno-wschodnie stoki opadaj± do Doliny Salatyńskiej. | |
855 | Banówka (Tatry Z., SK) | 2178 | Szczyt leż±cy w grani głównej Tatr Zachodnich, w ich słowackiej czę¶ci, słow. Baníkov. Znajduje się pomiędzy szczytem Pachoł (2167 m), oddzielony od niego Banikowsk± Przełęcz± (2040 m), a Hrub± Kop± (2166 m), od której oddziela go Przełęcz nad Zawratami. Jest najwyższym szczytem Tatr Zachodnich leż±cym w grani głównej oraz czwartym co do wysoko¶ci szczytem Tatr Zachodnich (ustępuj±c Bystrej, Raczkowej Czubie i Barańcowi). | |
856 | Rohacz Pł. (Tatry Z., SK) | 2125 | Szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich, słow. Plačlivé, Plačlivô, Plačlivý Roháč. Znajduje się w grani głównej Tatr Zachodnich pomiędzy Rohaczem Ostrym (2088 m), oddzielony od niego Rohack± Przełęcz± (1955 m), a Trzema Kopami (2136 m), od których dzieli go Smutna Przełęcz (1963 m). | |
857 | Baraniec (Tatry Z., SK) | 2185 | Szczyt w słowackiej czę¶ci Tatr Zachodnich, trzeci co do wysoko¶ci szczyt tego pasma, słow. Baranec, Veµký vrch. Znajduje się ok. 2,5 km na południe od grani głównej i jest najwyższym szczytem w bocznej grani Barańców. | |
858 | Jakubina (Tatry Z., SK) | 2194 | Raczkowa Czuba lub Jakubina (słow. Jakubina) - szczyt w masywie Otargańców w słowackich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w tym masywie pomiędzy Jarz±bczym Wierchem (2134 m) i Wyżni± Magur± (2095 m), od której oddzielony jest Jakubińsk± Przełęcz± (2069 m). Jest to najwyższy szczyt tego masywu i drugi co do wysoko¶ci szczyt Tatr Zachodnich. Jego zachodnie zbocza opadaj± do Doliny Jamnickiej, zbocza wschodnie do Doliny Raczkowej z Raczkowymi Stawami (a dokładniej Doliny Zadniej Raczkowej). | |
859 | Bystra (Tatry Zach., SK) | 2248 | Najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, słow. Bystrá. Leży w odległo¶ci 600 m na południe od grani głównej Tatr Zachodnich, po której biegnie granica polsko-słowacka. | |
860 | Kamienista (Tatry Zach.) | 2121 | Dwuwierzchołkowy szczyt w głównej grani Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej. Od s±siaduj±cego na zachód Błyszcza (2159 m) oddzielony jest Pyszniańsk± Przełęcz± (1788 m), od s±siaduj±cego na wschód Smreczyńskiego Wierchu (2066 m) - Hlińsk± Przełęcz± (1906 m). | |
861 | Smreczyński (Tatry Z.) | 2066 | Smreczyński Wierch - szczyt w grani głównej Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej, słow. Smrečiny, Smrečinský vrch. Posiada dwa wierzchołki, oddzielone siodłem. Od położonej na wschód Tomanowej Kopy oddzielony jest Smreczyńsk± Przełęcz± (1799 m), od położonej na zachód Kamienistej - Hlińsk± Przełęcz± (1907 m). | |
862 | Osobita (Tatry Z., SK) | 1687 | Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci słowackich Tatr Zachodnich, słow. Osobitá. Jest niezbyt wysoki, ale wybitnie wyodrębniony, odsunięty na północ od głównego trzonu Tatr. Nazwa szczytu pochodzi od góralskiego słowa osobity, to znaczy oddzielony, osobny. | |
863 | Ciemniak (Tatry Zach.) | 2096 | Najdalej na zachód wysunięty szczyt należ±cy do masywu Czerwonych Wierchów w Tatrach Zachodnich. Znajduje się w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Temniak. Wznosi się pomiędzy niewielk± Mułow± Przełęcz± (2067 m), oddzielaj±c± go od Krzesanicy, a wybitn± Tomanow± Przełęcz± (1686 m). | |
864 | Krzesanica (Tatry Zach.) | 2122 | Szczyt w grani głównej Tatr Zachodnich, przez któr± przebiega granica polsko-słowacka, słow. Kresanica. Jest najwyższym szczytem zespołu Czerwonych Wierchów i zalicza się go do Diademu Polskich Gór. Krzesanica wznosi się nad polsk± Dolin± Miętusi± i słowack± Dolin± Cich±. Od wschodu s±siaduje z Małoł±czniakiem (2096), oddzielona od niego Litworow± Przełęcz± (2037 m), od zachodu z Ciemniakiem (2096), oddzielona Mułow± Przełęcz± (2067 m). Nazwa szczytu pochodzi od północnej ¶ciany zwanej krzesan±. | |
865 | Małoł±czniak (Tatry Z.) | 2096 | Szczyt w Tatrach Zachodnich, należ±cy do masywu Czerwonych Wierchów. Leży w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Malolúčniak. Na wschód s±siaduje z Kop± Kondrack± (2004 m), oddzielony od niej Małoł±ck± Przełęcz± (1924 m), na zachód z Krzesanic± (2122 m) poprzez Litworow± Przełęcz (2037 m). Jego nazwa pochodzi od Doliny Małej Ł±ki, nad któr± się znajduje, poza tym wznosi się nad Dolin± Ko¶cielisk± oraz Dolin± Cich± (od strony słowackiej). | |
866 | Kopa Kondr. (Tatry Z.) | 2004 | Szczyt w Tatrach Zachodnich, najniższy z Czerwonych Wierchów, wysunięty najbardziej na wschód. Leży w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Kondratova kopa. Znajduje się pomiędzy Suchym Wierchem Kondrackim (1893 m), oddzielona od niego Przełęcz± pod Kop± Kondrack± (1863 m), oraz Małoł±czniakiem (2096 m), od którego oddzielona jest Małoł±ck± Przełęcz± (1924 m). Kopa Kondracka wznosi się nad trzema dolinami walnymi: Dolin± Małej Ł±ki (jej górnym piętrem - Wyżni± ¦wistówk± Małoł±ck±), Dolin± Bystrej (jej górnym piętrem - Dolin± Kondratow±) i Dolin± Cich± (jej odnog± - Dolink± Rozpadł±). Od wierzchołka odchodzi północna grań Kopy Kondrackiej, ł±cz±ca się poprzez Kondrack± Przełęcz z Giewontem. | |
867 | Kominiarski W. (Tatry Z.) | 1829 | Wybitny masyw górski w polskich Tatrach Zachodnich, wznosz±cy się pomiędzy Dolin± Chochołowsk± i Ko¶cielisk±, inna nazwa to Kominy Tylkowe. Jest najwybitniejszym szczytem całych polskich Tatr, w krajowym rankingu wybitno¶ci zajmuje 24 miejsce. Z południowej strony oddzielony jest od Ornaku Iwaniack± Przełęcz± (1459 m), która jest dla Kominiarskiego Wierchu tzw. przełęcz± kluczow± i to od niej jest prowadzony pomiar wybitno¶ci 370 m. W kierunku wschodnim ci±gn± się od niego rozdzielone Dolin± Smytni± dwie równoległe granie. Większa, maj±ca ok. 2 km długo¶ci, w końcowej czę¶ci przechodzi w Raptawick± Grań zakończon± Raptawick± Turni± góruj±c± ponad Polan± Pisan±. Odchodzi od niej w górnej czę¶ci na północny wschód grzbiet Stołów, następnie poprzez Przysłop Kominiarski ł±cz±cy się z masywem Ko¶cieliskich Kopek. Mniejsza zakończona jest Smytniańskimi Turniami. W kierunku północnym s±siaduje poprzez nieduży grzbiet zwany Kuf± z reglowym wzniesieniem - Wielkim Opalonym Wierchem. | |
868 | Giewont (Tatry Zach.) | 1894 | Charakterystyczna góra w polskich Tatrach Zachodnich o bardzo stromym północnym zboczu, ¶wietnie widoczna z Zakopanego. Na szczycie znajduje się krzyż, który został wzniesiony w 1901 roku przez parafian z Zakopanego. Widoczna czę¶ć krzyża ma wysoko¶ć 15 m, a dodatkowo jest on wkopany 2,5 w skały. Został zbudowany z 400 żelaznych elementów, które waż± w sumie blisko 2 tony. Masyw Giewontu składa się jeszcze z Długiego Giewontu (1867 m) i Małego Giewontu (1728 m). Najwyższy z nich Wielki Giewont, uznawany za wła¶ciwy szczyt całego masywu, znajduje się w ¶rodku, oddzielony od Długiego Giewontu przełęcz± Szczerba (1823 m), a od Małego Giewontu Giewonck± Przełęcz± (1680 m). Jest on często uważany za najwyższy szczyt należ±cy do Tatr Zachodnich, który jest położony w cało¶ci w Polsce. Wyższa jest jednak Twarda Kopa, zazwyczaj pomijana z powodu bardzo niewielkiej minimalnej deniwelacji względnej (wybitno¶ci). Wielki Giewont jest też szczytem zwornikowym - odchodzi od niego w kierunku południowym grań, która poprzez Kopę Kondrack± ł±czy się z Czerwonymi Wierchami. W grani tej znajduje się Wyżnia Kondracka Przełęcz (1765 m) i Kondracka Przełęcz (1725 m). Wielki Giewont wznosi się ponad dolinami: Str±żysk±, Białego, Małej Ł±ki i Kondratow±. Jego północne ¶ciany, widoczne z Zakopanego, opadaj± bardzo strom± ¶cian± o wysoko¶ci ok. 600 m do Małej Dolinki. | |
869 | Kasprowy W. (Tatry Z.) | 1987 | Bardzo popularny w¶ród turystów szczyt w Tatrach Zachodnich, w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej. Dawne nazwy to Kasprowa Czuba, Stawiańska Czuba, Goryczkowiańska Czuba, słow. Kasprov vrch. Góruje nad trzema dolinami: Dolin± Bystrej i Dolin± Suchej Wody G±sienicowej po stronie polskiej oraz Dolin± Cich± po stronie słowackiej. Jest zwornikiem dla 4 grani. Na górę można wjechać kolejk±, na szczycie znajduje się restauracja oraz stacja meteorologiczna. | |
870 | ¦winica (Tatry) | 2302 | Zwornikowy szczyt w grani głównej Tatr Wysokich o dwóch wierzchołkach, różni±cych się wysoko¶ci± o 10 m, słow. Svinica. Zaliczana jest do Diademu Polskich Gór. Ma kształt szerokiej piramidy skalnej, jest pierwszym od zachodu wybitnym szczytem (o wybitno¶ci ponad 100 m) Tatr Wysokich i kapitalnym punktem widokowym. Dwa wierzchołki ¦winicy rozdziela przełęcz - ¦winicka Szczerbina Niżnia (2278 m), opada spod niej Żleb Blatona. Wyższy wierzchołek ma 2302 m i prowadzi na niego szlak turystyczny. Niższy, zwany wierzchołkiem taternickim, ma wysoko¶ć 2291 m i jest niedostępny turystycznie. Niektórzy za trzeci wierzchołek uznaj± też niewybitny garb ¦winickiej Kopy. Punktem zwornikowym, przez który przebiega granica państwowa pomiędzy Polsk± a Słowacj±, jest jej główny wierzchołek. ¦winica leży w miejscu załamania się głównego grzbietu Tatr pod k±tem prostym i odej¶cia bocznej, 9-kilometrowej długo¶ci wschodniej grani ¦winicy zakończonej Wołoszynem. Odcinkiem tej grani od Przełęczy Zawrat (2156 m) poprowadzono szlak Orlej Perci. | |
871 | Kozi Wierch (Tatry) | 2291 | Szczyt w Tatrach w długiej wschodniej grani ¦winicy pomiędzy Dolin± G±sienicow± a Dolin± Pięciu Stawów Polskich. Prowadzi przez niego Orla Perć - popularny i trudny szlak turystyczny, znakowany kolorem czerwonym. Według niektórych Ľródeł Kozi Wierch jest uznawany za najwyższy szczyt położony w cało¶ci w Polsce. Nie jest to do końca prawda, ponieważ w tym rankingu wyższe od niego s± dwa wierzchołki: Cubryńska Strażnica (2335 m) oraz ¦winicka Kopa (2298 m), jednak ze względu na turystyczn± popularno¶ć Koziego Wierchu, zwi±zan± z jego położeniem na szlaku Orlej Perci, to wła¶nie ten szlakowy szczyt jest uznawany na najwyższy w¶ród położonych w cało¶ci w Polsce. | |
872 | Skrajny Granat (Tatry) | 2228 | Najniższy z trzech wierzchołków masywu Granatów, położony w długiej wschodniej grani ¦winicy w polskich Tatrach Wysokich, na trasie Orlej Perci. | |
873 | Mięguszowiecki (Tatry) | 2438 | Mięguszowiecki Szczyt, Mięguszowiecki Szczyt Wielki, słow. Veµký Mengusovský ątít - szczyt Tatr Wysokich, znajduj±cy się w grani głównej Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Cubryn± (oddziela je Hińczowa Przełęcz) a Mięguszowieckim Szczytem Po¶rednim (oddziela je Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia 2340 m n.p.m.). Jest to drugi co do wysoko¶ci szczyt w Polsce (20. w Tatrach) i najwyższy z Mięguszowieckich Szczytów. Jego północna ¶ciana jest najwyższ± ¶cian± w Tatrach o nachyleniu przekraczaj±cym 45°, osi±ga ona 1043 m wysoko¶ci. Szczyt jest dobrze widoczny spod Morskiego Oka. | |
874 | Hruby Wierch (Tatry, SK) | 2428 | Hruby Wierch, słow. Hrubý vrch - wybitny szczyt w bocznej Grani Hrubego, będ±cej odnog± głównej grani odnogi Krywania. Wznosi się on nad dolinami: Hlińsk±, Młynick± i Niewcyrk±. Jego nazwa pochodzi od kształtu góry i towarzysz±cej mu masywnej (hruby - gruby), szerokiej grani północno-zachodniej. | |
875 | Krywań (Tatry, SK) | 2496 | Szczyt w południowo-zachodniej czę¶ci Tatr Wysokich po stronie słowackiej, o charakterystycznym, zakrzywionym wierzchołku, od którego wzi±ł swoj± nazwę, słow. Kriváň. Południow± grani± na szczyt prowadzi niebieski szlak turystyczny przez Mały Krywań (słow. Malý Kriváň) i Krywańsk± Przeł±czkę (słow. Daxnerovo sedlo). Do 1793 roku uważany był za najwyższy szczyt Tatr, od 1935 roku jest narodow± gór± Słowaków. Szczyt został umieszczony także w hymnie Słowacji, w herbie Słowackiej Republiki Socjalistycznej (wieczny ogień na tle góry), a od 1 stycznia 2009 roku znajduje się na słowackich monetach o nominale 1, 2 i 5 eurocentów. | |
876 | Rysy (Tatry, PL/SK) | 2501 | Położony w Tatrach Wysokich najwyższy szczyt Polski, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór, Korony Polski (jako najwyższy w województwie małopolskim) oraz Korony Europy. Graniczny wierzchołek Rysów (północno-zachodni) liczy 2499 m (pomiar między 2498,7-2499,6 m n.p.m.), natomiast położony w cało¶ci na Słowacji ¶rodkowy wierzchołek jest o około 2 metry wyższy (2500,2-2501,1 m). Najniższy jest trzeci wierzchołek na Słowacji - południowo-wschodni (2473 m). Masyw Rysów leży na południowy wschód od Morskiego Oka (wznosz±c się ponad 1100 metrów nad jego powierzchnię), w punkcie zwornikowym głównego grzbietu Tatr i północnej grani Rysów, w której można wyróżnić Niżnie Rysy i Żabie Szczyty (Wyżni i Niżni). U stóp leż±: Dolina Rybiego Potoku, Dolina Białej Wody i Dolina Mięguszowiecka. Od północy oddziela go od Niżnich Rysów Przełęcz pod Rysami, od zachodu od Żabiego Konia - Żabia Przełęcz, a od południowego wschodu od Ciężkiego Szczytu w masywie Wysokiej - szerokie siodło Wagi. Na wschodni± stronę opada z Rysów 500-metrowa ¶ciana skalna, w której znajduj± się liczne drogi wspinaczkowe. Od strony polskiej Rysy najlepiej zdobyć czerwonym szlakiem, prowadz±cym z Palenicy Białczańskiej najpierw drog± asfaltow± przy Wodogrzmotach Mickiewicza, potem nad Morskim Okiem (1395 m), wyżej nad Czarnym Stawem pod Rysami (1583 m), przy Buli pod Rysami (2054 m). Wyżej droga zabezpieczona jest łańcuchami. Łatwiejszy jest szlak od strony słowackiej, prowadz±cy ze Szczyrbskiego Jeziora. | |
877 | Wysoka (Tatry, SK) | 2547 | Wysoka, słow. Vysoká - dwuwierzchołkowy szczyt, położony w głównym grzbiecie Tatr, po stronie słowackiej. Wierzchołki maj± prawie równ± wysoko¶ć, a rozdziela je położona około 22 m niżej Przeł±czka w Wysokiej (©trbina vo Vysokej). Masyw Wysokiej położony jest pomiędzy masywami Rysów (rozdziela je przełęcz Waga - sedlo Váha) i Ganku (Gánok - rozdziela je szeroka Rumanowa Przełęcz). | |
878 | Kończysta (Tatry, SK) | 2538 | Dwuwierzchołkowy szczyt w słowackich Tatrach Wysokich, słow. Končistá. Leży w południowej, bocznej grani Tatr Wysokich, odchodz±cej od Zmarzłego Szczytu (Popradský Ąadový ątít). Pocz±wszy od Przełęczy koło Dr±ga (Sedlo pod Drúkom), grań ta nazywana jest Grani± Kończystej (hrebeň Končistej). Na północ od szczytu znajduje się w niej Stwolska Turnia (©tôlska veľa), oddzielona od Kończystej głęboko wcięt± Stwolsk± Przełęcz± Wyżni± (©tôlska ątrbina). | |
879 | Gerlach (Tatry, SK) | 2655 | Położony na Słowacji najwyższy szczyt Tatr oraz całych Karpat, zaliczany do Korony Europy, słow. Gerlachovský ątít. Masyw Gerlacha składa się z kilku wierzchołków. Grań rozpoczyna się od strony północno-zachodniej wierzchołkiem zwornikowym z grani± główn± - Zadnim Gerlachem (Zadný Gerlach, 2616 m), którego zbocza obniżaj± się do Przełęczy Tetmajera (Gerlachovské sedlo), za któr± wznosi się główny wierzchołek (2655 m). Dalej w grani znajduj± się kolejno Wyżnie Gerlachowskie Wrótka, wierzchołek Po¶redniego Gerlacha, Po¶rednie Gerlachowskie Wrótka, Gerlachowska Czuba i Niżnie Gerlachowskie Wrótka. Grzbiet kończy się południowo-wschodnim szczytem Małego Gerlacha (Kotlový ątít, 2601 m). Z wierzchołka Małego Gerlacha odchodz± dwa boczne ramiona obejmuj±ce Gerlachowski Kocioł (Gerlachovský kotol). | |
880 | Szer. Jaworzyńska (SK) | 2210 | Szeroka Jaworzyńska (słow. Javorinská ©iroká) - położony w słowackich Tatrach Wysokich rozłożysty masyw rozdzielaj±cy Dolinę Białej Wody (Bielovodská dolina) od Doliny Jaworowej (Javorová dolina). Szeroka Jaworzyńska jest położona w bocznej grani, na północ od Jaworowych Wierchów, łagodniejszej czę¶ci Jaworowej Grani. | |
881 | Sławkowski (Tatry, SK) | 2452 | Wysoki i rozłożysty szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich, odchodz±cej od grani głównej w zworniku Małej Wysokiej (Východná Vysoká), słow. Slavkovský ątít. Szczyt charakteryzuje jedna z największych w Tatrach wysoko¶ci względnych - jego północno-wschodnie stoki wznosz± się 950 metrów ponad podstawę. Na górę prowadzi niebieski szlak turystyczny, przechodz±cy wschodni± grani± Hrebeniok - Slavkovská vyhliadka - Nos - Sławkowski Szczyt. | |
882 | Lodowy (Tatry, SK) | 2630 | Najwyższy szczyt w grani głównej Tatr Wysokich, słow. Ąadový ątít. Według niektórych Ľródeł jedynym wyższym od niego punktem w grani głównej jest należ±cy do masywu Gerlacha wierzchołek - Zadni Gerlach. Nazwa góry pochodzi od długotrwale zalegaj±cych, zwłaszcza na jej północnych stokach, zlodowaciałych pól ¶niegowych. Jest to trzeci co do wysoko¶ci (po Gerlachu i Łomnicy) samodzielny szczyt tatrzański, a w okresie listopad 1938 - wrzesień 1939 był najwyższym szczytem Polski. | |
883 | Durny Szczyt (Tatry, SK) | 2625 | Czwarty co do wysoko¶ci szczyt Tatr, położony na Słowacji, słow. Pyąný ątít. Znajduje się w długiej bocznej grani pomiędzy Baranimi Rogami (Baranie rohy) a Łomnic± (Lomnický ątít). | |
884 | Łomnica (Tatry, SK) | 2634 | Drugi po Gerlachu najwyższy szczyt Tatr, słow. Lomnický ątít. Na górę można wjechać kolej± linow±, której dolna stacja znajduje się w Tatrzańskiej Łomnicy, a po¶rednia nad Łomnickim Stawem (słow. Skalnaté pleso). Łomnica położona jest w bocznej grani odchodz±cej na południowy wschód od grani głównej w Wyżnim Baranim Zworniku (słow. Vyąná Barania stráľnica) w masywie Baranich Rogów (słow. Baranie rohy). | |
885 | Hawrań (Tatry B., SK) | 2152 | Najwyższy szczyt Tatr Bielskich na Słowacji, słow. Havran. Jest to najwyższy wapienny szczyt całych Tatr. Hawrań oddzielony jest na zachodzie od s±siedniego Nowego Wierchu (1999 lub 2009 m) wyraĽn± Hawrani± Przełęcz± (1919 m). Na wschodzie Hawrań graniczy z Płaczliw± Skał± (2142 m), oddzielony Strzystarsk± Przełęcz± (1969 m). Szczyty te razem z Muraniem (na zachód od Nowego Wierchu) tworz± charakterystyczn± grupę, widoczn± m.in. z wielu miejsc w Tatrach Wysokich. | |
886 | Kieżmarski (Tatry, SK) | 2558 | Zwornikowy szczyt w słowackich Tatrach Wysokich, słow. Keľmarský ątít. Leży w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika, pomiędzy Grani± Wideł (Vidly) na południowym zachodzie a Małym Kieżmarskim Szczytem (Malý Keľmarský ątít) na północy. | |
887 | Baranie R. (Tatry, SK) | 2526 | Szczyt położony w pobliżu głównej grani Tatr, na terenie Słowacji, słow. Baranie rohy. W grani głównej, pomiędzy ¦nieżnym Szczytem (Snehový ątít) a Czarnym Szczytem (Čierny ątít, 2434 m) znajduje się Wyżni Barani Zwornik (Vyąná Barania stráľnica), od niego odchodzi grań południowo-wschodnia, w której za Wyżni± Barani± Ławk± (Barania priehyba) znajduj± się obydwa wierzchołki Baranich Rogów. | |
888 | Starole¶ny (Tatry, SK) | 2489 | Wybitny czterowierzchołkowy szczyt Tatr Wysokich, położony na terenie Słowacji, w bocznej grani odchodz±cej na południowy wschód od grani głównej w zwornikowym szczycie Mała Wysoka (Východná Vysoká). Inne nazwy: Starole¶na, Starole¶niański Szczyt, słow. Bradavica. Kulminację Starole¶nego Szczytu tworz± dwie pary turni, układaj±ce się w dwa bloki szczytowe, oddzielone znacznym wcięciem Klimkowych Wrótek (2454 m). Zachodnia para turni to Pawłowa Turnia (2473 m) i Kwietnikowa Turnia (2476 m), a wschodnia para to Klimkowa Turnia (2489 m) i Tajbrowa Turnia (2489 m, położona najbardziej na wschód), upamiętniaj±ce Klimka Bachledę i Jana Bachledę Tajbra, pierwszych zdobywców szczytu. Za najwyższy i główny wierzchołek masywu uważa się Klimkow± Turnię, ale pomiary lidarowe wskazuj±, że minimalnie wyższa od niej może być Tajbrowa Turnia. | |
889 | Ganek (Tatry, SK) | 2462 | Trójwierzchołkowy szczyt w słowackiej czę¶ci Tatr Wysokich, słow. Ganek, Gánok. Położony jest w głównej grani Tatr Wysokich w miejscu, w którym zmienia ona kierunek na południowo-wschodni. Najwyższy wierzchołek Wielki Ganek (Veµký Ganek) ma wysoko¶ć 2462 m. Dwa niższe to Po¶redni Ganek (Prostredný Ganek) i Mały Ganek (Malý Ganek, 2425 m). Mały i Po¶redni Ganek oddzielone s± Mał± Gankow± Przeł±czk±, natomiast Po¶redni i Wielki Ganek - Po¶redni± Gankow± Przeł±czk±. | |
890 | Wlk. Solisko (Tatry, SK) | 2412 | Szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich na Słowacji, w tzw. odnodze Krywania, słow. Veµké Solisko. Jest to najwyższy szczyt w Grani Soliska, oddzielaj±cej Dolinę Młynick± od Doliny Furkotnej. Położony jest pomiędzy Furkotem (słow. Furkotský ątít), od którego oddzielaj± go przełęcze Bystry Przechód i Bystra Ławka (słow. Bystré sedlo), a Po¶rednim Soliskiem, od którego oddziela go Wyżnia Soliskowa Ławka. | |
891 | Goryczkowa (Tatry Z.) | 1913 | Szczyt w Tatrach Zachodnich, leż±cy w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, słow. Goričkova kopa lub Horičkova kopa. Od s±siedniego (w kierunku na zachód) szczytu, Wysokiej Suchej Czuby oddzielona jest przełęcz± Wysokie Wrótka (ok. 1845 m), od położonego na wschód Po¶redniego Goryczkowego Wierchu - Goryczkow± Przełęcz± ¦wińsk± (1801 m). Ma dwa wierzchołki rozdzielone przeł±czk± o około pięciometrowym wcięciu. Po północnej, polskiej stronie, od szczytu do Doliny Bystrej biegnie długi grzbiet, zwany Kondratowym Wierchem, który oddziela od siebie dwie dolinki: Dolinę Such± Kondrack± i Dolinę Goryczkow± ¦wińsk± (zachodnia odnoga Doliny Goryczkowej). Najbardziej strome s± północno-zachodnie stoki opadaj±ce do Doliny Suchej Kondrackiej. Po słowackiej stronie stoki Goryczkowej Czuby opadaj± do Doliny Cichej. | |
892 | M. Bystra (Tatry Z., SK) | 2108 | Niewybitny szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w bocznej grani Bystrej, która od głównego wierzchołka odbiega w kierunku południowo-zachodnim i kulminuje w Zadniej Kopie Liptowskiej. Z Małej Bystrej odchodzi w kierunku południowo-wschodnim krótka grańka zwana Garbate (Hrbáč), dziel±ca górne piętro Doliny Bystrej na dwa kotły - Suchy Zadek oraz kocioł, w którym leż± trzy Bystre Stawy. Od wschodniej strony Mała Bystra góruje nad Dolin± Gaborow±. | |
893 | Starorob. W. (Tatry Z.) | 2176 | Najwyższy szczyt w polskiej czę¶ci Tatr Zachodnich, zaliczany do Diademu Polskich Gór, dawniej także: Starorobociański Szczyt, Klin, Wysoki Wierch, Starorobociański Klin, słow. Klin, Vysoký vrch. Leży w grani głównej Tatr, któr± biegnie granica polsko-słowacka. Od s±siedniego w tej grani na zachód szczytu Kończystego Wierchu oddzielony jest Starorobociańsk± Przełęcz± (1975 m). Od wschodu s±siaduje z nim niewybitny szczyt zwany Siwym Zwornikiem, oddzielony od niego Gaborow± Przełęcz± (1938 m). | |
894 | Jarz±bczy (Tatry Z., SK) | 2137 | Szczyt w potężnej grani Otargańców w słowackich Tatrach Zachodnich, słow. Hrubý vrch. S±siaduje w tej grani z Raczkow± Czub± (2194 m). Znajduje się tuż powyżej (ok. 100 m na południe) grani głównej, pomiędzy Kończystym Wierchem (2002 m), od którego oddzielony jest Jarz±bcz± Przełęcz± (1954 m), a Łopat± (1958 m), oddzielony od niej Nisk± Przełęcz± (1831 m). Po szczytach tych i przełęczach biegnie granica polsko-słowacka. Główny wierzchołek Jarz±bczego Wierchu znajduje się na słowackiej stronie, granica państwowa biegnie bowiem grani± główn±, przez jego nieco niższy przedwierzchołek. | |
895 | Chopok (N. Tatry, SK) | 2024 | Położony na Słowacji jeden z najwyższych szczytów Niżnych Tatr (podawany jako drugi lub trzeci najwyższy niżnotatrzański szczyt - wyższe s± Dziumbier i ©tiavnica). U podnóży Chopoka znajduje się duży o¶rodek narciarski Jasná podzielony na 2 czę¶ci: Jasná - Chopok północ (Chopok sever) z terenami: Otupné (1142 m), Záhradky (1025 m), Luková (1670 m) oraz o¶rodek Chopok południe (Chopok juh) z terenami: Kosodrevina (1489 m) i Srdiečko (1216 m). Jest to największy o¶rodek narciarski na Słowacji. | |
896 | Dziumbier (N. Tatry, SK) | 2043 | Najwyższy szczyt Niżnych Tatr na Słowacji, słow. Ďumbier. Znajduje się w głównym grzbiecie tych Tatr, pomiędzy szczytem Krúpova hoµa (1922 m), od którego oddzielony jest przełęcz± Krúpovo sedlo (ok. 1890 m) i ©tiavnica (2025 m). | |
897 | Trzy Korony (Pieniny) | 982 | Najwyższy szczyt w Pieninach ¦rodkowych, złożony z kilku wierzchołków. Najwyższym jest Okr±glica, na której znajduje się platforma widokowa. Zaliczany jest do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy szczyt Pienin Wła¶ciwych. | |
898 | Wysokie Skałki (Pien.) | 1050 | Najwyższy szczyt Pienin, położony na granicy ze Słowacj±, w Małych Pieninach. Zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Inna polska nazwa to Wysoka, słow. Vysoké Skalky. Na górze znajduje się niewielka platforma widokowa, z której widać między innymi Tatry. Wysokie Skałki leż± w głównej grani Małych Pienin, przez której większ± czę¶ć przechodzi niebieski szlak turystyczny, jednak omija on najwyższy wierzchołek i trzeba na niego zboczyć na południowy wschód od przełęczy Kapralowa Wysoka (935 m). Od strony polskiej do przełęcz najlepiej dotrzeć zielonym szlakiem z Jaworek, który prowadzi najpierw przez atrakcyjny turystycznie W±wóz Homole (wstęp płatny), potem halami z widokiem na znajduj±ce się północy Pasmo Radziejowej w Beskidzie S±deckim, po drugiej stronie Doliny Grajcarka. Po stromym podej¶ciu na przełęcz należy odbić w lewo na szczyt Wysokich Skałek. | |
899 | Wlk. Przehyba (B. S±d.) | 1191 | Szczyt w Beskidzie S±deckim, znajduj±cy się w głównej grani Pasma Radziejowej pomiędzy Przehyb± (1175 m) a Złomistym Wierchem Północnym (1226 m) | |
900 | Radziejowa (B. S±decki) | 1266 | Najwyższy szczyt Beskidu S±deckiego, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w mikroregionie Pasma Radziejowej. Na górze znajduje się wieża widokowa, otwarta po przebudowie w 2020 roku. Oprócz wieży na szczycie znajduj± się również pomnik 1000-lecia Polski oraz betonowy obelisk. Przez szczyt Radziejowej przechodzi czerwony Główny Szlak Beskidzki, który ze prowadzi na północny zachód na Mał± Radziejow± (1207 m), Złomisty Wierch (1224 m) i Wielk± Prehybę (1191 m), natomiast w kierunku południowym dochodzi do Przełęczy Żłobki (1104 m), która oddziela Radziejow± od Wielkiego Rogacza (1182 m). Na Przełęcz Żłobki można dotrzeć z Rytra żółtym szlakiem. | |
901 | Jaworzyna Krynicka (BS) | 1114 | Wysoki szczyt w Beskidzie S±deckim, najwyższy w Pa¶mie Jaworzyny, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Na górę można wjechać kolej± gondolow±. | |
902 | Wierch n. Kam. (BS) | 1084 | Szczyt w Beskidzie S±deckim, w Pa¶mie Jaworzyny Krynickiej. Znajduje się w głównym grzbiecie pasma, pomiędzy Hal± Pisan± a Hal± Łabowsk±. | |
903 | Makowica (B. S±d.) | 948 | Szczyt w zachodniej czę¶ci Pasma Jaworzyny Krynickiej w Beskidzie S±deckim | |
904 | W±tkowa (B. Niski) | 846 | Szczyt w Beskidzie Niskim, w pa¶mie Magury W±tkowskiej, położony nad Bartnem. Zaliczany jest to Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w mikroregionie Pasma Magurskiego, inaczej Beskidu Magurskiego, czę¶ci tzw. Beskidu Gorlickiego. | |
905 | Jaworze (B. Niski) | 882 | Góra w Beskidzie Niskim, najwyższy szczyt Gór Grybowskich, inaczej Beskidu Grybowskiego, zaliczany do Diademu Polskich Gór. Wznosi się na południowy wschód od Grybowa. Na szczycie stoi wieża widokowa z krzyżem. | |
906 | Kozie Żebro (B. Niski) | 888 | Beskid Niski | |
907 | Lackowa (B. Niski) | 997 | Najwyższy szczyt Beskidu Niskiego leż±cy w Polsce (wyższy jest pobliski słowacki Busov - 1002 m), słow. Lacková. Zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w Górach Hańczowskich (inaczej Hańczowskie Góry Rusztowe, czę¶ć tzw. Beskidu Gorlickiego). Jest położony między Krynic±-Zdrój a Wysow±, na granicy ze Słowacj±. Wznosi się dobrze widoczn± z daleka kopuł± nad wsiami Izby oraz Bieliczna (położona bardziej na wschód, administracyjnie wł±czona do Izb). Przez szczyt Lackowej przechodzi czerwony szlak turystyczny, a najlepiej dostać się tam od strony zachodniej z Przełęczy Beskid nad Izbami (644 m). Podej¶cie z tej strony jest bardzo strome. Od strony wschodniej na grań w okolicach Ostrego Wierchu (938 m) można dotrzeć żółtym szlakiem z północy ze wsi Ropki. | |
908 | Busov (B. Niski, SK) | 1002 | Najwyższy szczyt Beskidu Niskiego, położony na Słowacji | |
909 | Jawornik (B. Niski) | 761 | Szczyt w GnieĽdzie Jawornika, we wschodniej czę¶ci Beskidu Niskiego, dawna nazwa Zadowczykowa | |
910 | Jaworzyna Kon. (BN) | 881 | Jaworzyna Konieczniańska, słow. Javorina - szczyt w Beskidzie Niskim, na granicy ze Słowacj± | |
911 | Zrubań (B. Niski) | 776 | Szczyt w Pa¶mie Bukowicy w Beskidzie Niskim | |
912 | Tokarnia (Karlików, BN) | 778 | Najwyższy szczyt w Pa¶mie Bukowicy w Beskidzie Niskim, leż±cy na terenie wsi Karlików. Zalicza się go do Diademu Polskich Gór. Ze szczytu roztacza się rozległy widok w kierunku północnym na Pogórze Bukowskie, w kierunku południowo-wschodnim na Bieszczady oraz w kierunku zachodnim na Beskid Niski a przy dobrej widoczno¶ci nawet Tatry. Szczyt ma dwa wierzchołki - wschodni (zalesiony) zwany był dawniej Wierchem Mendla, natomiast na głównym wierzchołku stoi maszt telefonii komórkowej. | |
913 | ¦wieżowa (B. Niski) | 801 | Szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Niskiego | |
914 | Kolanin (B. Niski) | 705 | Szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Niskiego | |
915 | Kamień n. K±tami (BN) | 714 | Szczyt w zachodniej czę¶ci Beskidu Niskiego. Na zboczach góry znajduje się kilka wychodni skalnych. | |
916 | Łysa Góra (B. Niski) | 641 | Szczyt górski w Beskidzie Niskim, w pa¶mie Beskidu Dukielskiego, nad prawym brzegiem Wisłoki, na południowy zachód od wsi o tej samej nazwie. Znajduje się na grzbiecie pomiędzy Grzywack± Gór± a Polan±. Posiada dwa wierzchołki, oddalone od siebie o pół kilometra. | |
917 | Dania (Halka, BN) | 696 | Szczyt w Beskidzie Niskim, w pa¶mie Beskidu Dukielskiego. Jest najwyższym wierzchołkiem grzbietu Łysej Góry i Polany. Inne nazwy to Kaczalnik lub Halka. | |
918 | Chyrowa (B. Niski) | 694 | Szczyt w pa¶mie Beskidu Dukielskiego we wschodniej czę¶ci Beskidu Niskiego | |
919 | Cergowa (B. Niski) | 716 | Szczyt Beskidu Dukielskiego w Beskidzie Niskim, na południowy wschód od Dukli. Posiada trzy wierzchołki, na najwyższym stoi żelazny krzyż. | |
920 | Chryszczata (Biesz.) | 998 | Szczyt w Bieszczadach, w pa¶mie Wołosania. Na szczycie stoi betonowa wieża geodezyjna z czasów zaborów. Nazwa Chryszczata wywodzi się od łemkowskiej nazwy ro¶liny chreszczate zilie (czworolist pospolity) lub od skrzyżowania dróg (ukr. chrest - krzyż). Na zachodnich stokach Chryszczatej znajduj± się osuwiskowe Jeziorkami Duszatyńskimi. | |
921 | Jaworne (Biesz.) | 992 | Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, położony w pa¶mie Wysoki Dział, na południowy wschód od przełęczy Żebrak. Od południowego wschodu poprzez przełęcz (928 m) s±siaduje z Wołosaniem. | |
922 | Wołosań (Biesz.) | 1071 | Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, inna nazwa Patryja. Zalicza się do Diademu Polskich Gór, jako najwyższy w Pa¶mie Wołosania i Chryszczatej, tzw. Wysokim Dziale. | |
923 | Małe Jasło (Biesz.) | 1097 | Szczyt w Bieszczadach Zachodnich położony w ¶rodkowej czę¶ci bocznego grzbietu pasma granicznego ci±gn±cego się od Okr±glika przez Jasło aż do Cisnej | |
924 | Jasło (Biesz.) | 1153 | Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, stanowi±cy najwyższ± kulminację pasma ci±gn±cego się od Okr±glika w pa¶mie granicznym na północny zachód | |
925 | Fereczata (Biesz.) | 1102 | Szczyt w pa¶mie granicznym Bieszczadów Zachodnich, stanowi±cy kulminację bocznego grzbietu odbiegaj±cego z Okr±glika na wschód | |
926 | Riaba Skała (Biesz.) | 1199 | Szczyt w pa¶mie granicznym Bieszczadów Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej. Nazwa pochodzi od ukraińskiego słowa riabyj - pstry, odznaczaj±cy się mnogo¶ci± barw. Spotykana jest również nazwa Rabia Skała. | |
927 | Wielka Rawka (Biesz.) | 1307 | Najwyższy szczyt pasma granicznego w Bieszczadach Zachodnich, zaliczany do Diademu Polskich Gór | |
928 | Wołowe Berdo (Biesz.) | 1121 | Szczyt w Bieszczadach, położony na granicy polsko-ukraińskiej, inna nazwa to Wołkowe Berdo | |
929 | Kińczyk Buk. (Biesz.) | 1251 | Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, kulminacja Połoniny Bukowskiej | |
930 | Smerek (Poł. Wetl.) | 1222 | Szczyt w Bieszczadach Zachodnich, stanowi±cy przedłużenie na zachód grzbietu Połoniny Wetlińskiej. Granic± jest Przełęcz Mieczysława Orłowicza (1075 m), przez któr± s±siaduje on z Szarym Berdem. Na udostępnionym dla turystów wierzchołku południowym znajduje się żelazny krzyż, który stoi w miejscu, gdzie piorun zabił turystę. | |
931 | Roh (Poł. Wel., Biesz.) | 1255 | Najwyższy wierzchołek Połoniny Wetlińskiej w Bieszczadach Zachodnich. Szczyt stanowi kulminację pokrytego grehotami (gołoborzami) grzbietu położonego pomiędzy oddzielaj±c± go od Osadzkiego Wierchu Srebrzyst± Przełęcz± (1215 m) a Hasiakow± Skał± i znajduje się w jego północno-zachodnim końcu. | |
932 | Kruhly Wierch (P. Car.) | 1297 | Jeden z czterech wierzchołków Połoniny Caryńskiej w Bieszczadach Zachodnich, stanowi±cy jej najwyższe wzniesienie | |
933 | Połonina Car. (Biesz.) | 1239 | Jedna z połonin w Bieszczadach, zwana inaczej Berehowsk±. W masywie wyróżnia się cztery kulminacje, z których najwyższy jest Kruhly Wierch (1297 m), a pozostałe maj± wysoko¶ć: 1245, 1239 i 1148 m. | |
934 | Szeroki Wiech (Biesz.) | 1243 | Zachodni wierzchołek Szerokiego Wierchu w Grupie Tarnicy w Bieszczadach | |
935 | Tarnica (Bieszczady) | 1346 | Najwyższy szczyt polskich Bieszczadów, zaliczany do Korony Gór Polski, Diademu Polskich Gór (jako najwyższy w Pa¶mie Połonin) oraz Korony Polski (jako najwyższy w województwie podkarpackim). Na wierzchołku znajduje się taras widokowy i żelazny krzyż o wysoko¶ci 8,5 metra i wadze około pół tony, którego obecna wersja stoi tutaj od 2000 roku. Z Przełęczy pod Tarnic± (1286 m) na szczyt dochodzi żółty szlak, natomiast przełęcz stanowi ł±cznik szlaków. Z Wołosatego na południowym zachodzie dociera tu niebieski szlak turystyczny - fragment tzw. Szlaku Karpackiego (lub Szlaku Granicznego) relacji Rzeszów - Grybów. Za przełęcz± szlak prowadzi na północ w stronę szczytów Krzemień (1335 m) i Bukowe Berdo (1311 m). Przez przełęcz przechodzi również czerwony Główny Szlak Beskidzki, który w tych okolicach ma swój pocz±tek w Wołosatem, prowadzi na wschód do granicy z Ukrain± na Przełęczy Bukowskiej (1107 m), a następnie kieruje się na północ przez Rozsypaniec (1280 m) i Halicz (1333 m), po czym przed Kop± Bukowsk± (1320 m) zakręca na zachód i przez Przełęcz Goprowsk± (1160 m) dociera do Przełęczy pod Tarnic±, by dalej prowadzić na zachód przez składaj±cy się z kilku wierzchołków Szeroki Wierch i zej¶ć do Ustrzyk Górnych. | |
936 | Krzemień (Biesz.) | 1335 | Drugi pod względem wysoko¶ci szczyt polskich Bieszczadów i całych Bieszczadów Zachodnich. Znajduje się w ¶rodkowej czę¶ci grupy Tarnicy (1346 m) i Halicza (1333 m), w pa¶mie połonin. | |
937 | Halicz (Biesz.) | 1333 | Trzeci pod względem wysoko¶ci szczyt w polskiej czę¶ci Bieszczadów i całych Bieszczadach Zachodnich. Położony jest we wschodniej czę¶ci grupy Tarnicy, pomiędzy Kop± Bukowsk± a Rozsypańcem. Jest zwornikiem dla biegn±cego w kierunku wschodnim grzbietu kulminuj±cego w Wołowym Garbie. Ze szczytu można podziwiać wspaniał± panoramę 360 stopni. | |
938 | Magura Łomniańska (UA) | 1024 | Najwyższy szczyt Gór Sanocko-Turczańskich, położony na Ukrainie | |
939 | Lutańska Holica (UA) | 1375 | Jeden z najwyższych szczytów Połoniny Równej na Ukrainie | |
940 | Równa (UA) | 1480 | Najwyższy szczyt Połoniny Równej na Ukrainie | |
941 | Ostra Hora (PR, UA) | 1405 | Jeden z najwyższych szczytów Połoniny Równej na Ukrainie | |
942 | Pikuj (UA) | 1408 | Położony na Ukrainie najwyższy szczyt Bieszczadów. Na górze stoi kilkumetrowy obelisk. Pikuj leży w cało¶ci na Ukrainie, ale przez wieki stanowił szczyt graniczny - do 1772 roku między Koron± Królestwa Polskiego a Królestwem Węgier, przed II wojn± ¶wiatow± przez szczyt przechodziła południowa granica Rzeczypospolitej Polskiej, pierwotnie granica polsko-czechosłowacka, a potem polsko-węgierska. | |
943 | Łysica (G. ¦więt.) | 613 | Najwyższy szczyt Gór ¦więtokrzyskich, leż±cy w Łysogórach, zaliczany do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Potoczna nazwa to Góra ¦więtej Katarzyny. W ostatnim czasie udowodniono, że nieco wyższy (614 m) jest położony około 700 m na wschód wierzchołek o nazwie Skała Agaty lub inaczej Zamczysko. Przez szczyt przechodzi czerwony Główny Szlak ¦więtokrzyski im. Edmunda Massalskiego z Gołoszyc do KuĽniaków. Łysicę najwygodniej zdobyć tym szlakiem, prowadz±cym ze wsi ¦więta Katarzyna w północno-zachodniej czę¶ci masywu. Wstęp do ¦więtokrzyskiego Parku Narodowego jest płatny, a wiele osób poza Łysic± odwiedza przy okazji również Łys± Górę (595 m), położon± we wschodniej czę¶ci Łysogór, gdzie można obejrzeć gołoborza oraz klasztor. | |
944 | Łysa Góra (G. ¦więt.) | 595 | Inaczej zwany ¦więtym Krzyżem, drugi najwyższy szczyt Gór ¦więtokrzyskich. Na górze znajduje się maszt oraz klasztor. | |
945 | Szczytniak (G. ¦więt.) | 554 | Najwyższy szczyt Pasma Jeleniowskiego w Górach ¦więtokrzyskich | |
946 | Por±bka (Pog. Łuż.) | 353 | Pogórze Łużyckie | |
947 | Góra Działoszyńska | 305 | Pogórze Łużyckie | |
948 | Ostroga (Pog. Łuż.) | 277 | Pogórze Łużyckie | |
949 | Kesselstein (DE) | 325 | Pogórze Łużyckie | |
950 | Mittlerer Steinberg (DE) | 347 | Pogórze Łużyckie | |
951 | Hinterer Steinberg (DE) | 322 | Pogórze Łużyckie | |
952 | Turów (zwałowisko) | 465 | Zwałowisko elektrowni Turów na Pogórzu Łużyckiem | |
953 | Landeskrone (DE) | 419 | Stożkowa góra położona na Pogórzu Łużyckim, na południowy zachód od Görlitz w Niemczech. Jest to wygasły od 30 milionów lat wulkan, powstały w okresie paleogenu. Na szczycie znajduje się zameczek, wieża Bismarcka oraz nadajnik telewizyjny. | |
954 | Wojkowa | 502 | Wzniesienie w południowo-zachodniej czę¶ci Pogórza Izerskiego, w ¶rodkowej czę¶ci Przedgórza Izerskiego, około 2,8 km na północny zachód od północnej granicy miejscowo¶ci Giebułtów. Jako najwyższy szczyt Pogórza Izerskiego, zaliczane jest do Korony Sudetów Polskich. | |
955 | Wietrznik (Pog. Izer.) | 482 | Pogórze Izerskie | |
956 | Dziewicza (Pog. Izer.) | 403 | Pogórze Izerskie | |
957 | Brożyna (Pog. Izer.) | 437 | Pogórze Izerskie | |
958 | K±tnica | 379 | Pogórze Izerskie | |
959 | Włócznik | 386 | Pogórze Izerskie | |
960 | Le¶nica nad Bobrem | 270 | Pogórze Izerskie | |
961 | Skałka (Lwówek) | 305 | Pogórze Kaczawskie | |
962 | Wietrznik (Lwówek) | 292 | Pogórze Kaczawskie | |
963 | Jaglarz | 301 | Pogórze Kaczawskie | |
964 | Dworkowa | 280 | Pogórze Kaczawskie | |
965 | Skiba (Sobota) | 265 | Pogórze Kaczawskie | |
966 | Grodziec (Pog. Kacz.) | 389 | Szczyt w północno-zachodniej czę¶ci Pogórza Kaczawskiego, w centralnej czę¶ci Pogórza Bolesławieckiego, dawniej niem. Gröditzberg | |
967 | Ostrzyca Proboszcz. | 501 | Ostrzyca Proboszczowska - najwyższy szczyt na Pogórzu Kaczawskim, zaliczany do Korony Sudetów Polskich. Wznosi się około 2,5 km na południowy zachód od miejscowo¶ci Proboszczów. | |
968 | Rauszowa G. (Dziećk.) | 266 | Wzgórze zaliczane do Pagórów Jaworznickich, położone na północnych brzegach zbiornika Dziećkowice | |
969 | G. G±siorowa (Dziećk.) | 272 | Wzgórze zaliczane do Pagórów Jaworznickich, położone na północnych brzegach zbiornika Dziećkowice | |
970 | Sielcowa Góra | 314 | Pagóry Jaworznickie | |
971 | Grodzisko (Jaworzno) | 397 | Pogórze Wielickie | |
972 | Wianek | 357 | Kotlina Chrzanowska | |
973 | Góra Sosnowa | 375 | Wyżyna Olkuska | |
974 | Bożniowa | 402 | Wyżyna Olkuska | |
975 | Psarska Góra | 448 | Wyżyna Olkuska | |
976 | Skałki (Nowa Góra) | 453 | Wyżyna Olkuska | |
977 | Góra Parsywkowa | 405 | Wyżyna Olkuska | |
978 | Górka Gorenicka | 480 | Wyżyna Olkuska | |
979 | Grodzisko (Bębło) | 513 | Wyżyna Olkuska | |
980 | Poręba Zach. | 481 | Wyżyna Olkuska | |
981 | Chełmowa Góra (Ojców) | 472 | Wyżyna Olkuska | |
982 | Czajowicka Płn. | 470 | Wyżyna Olkuska | |
983 | Bycza Góra | 392 | Wyżyna Olkuska | |
984 | Góra Grzegorzowicka | 347 | Wyżyna Olkuska | |
985 | Górka Władysławska | 357 | Wyżyna Olkuska | |
986 | Górka Wysocicka | 362 | Wyżyna Olkuska | |